Vísir - 24.07.1964, Síða 5
s
Fösíudagur 24. júlí 1964
i
Komin er til sögunnar deila
fyrir opnum tjöldum milli de
Gaulle forseta Frakklands og
vestur-þýzku stjórnarinnar út af
sumum svörum hans við fyrir-
spurnum fréttamanna. Vfsaði
Bonnstjórnin á bug ummælum
hans um undirlægjuhátt gagn-
vart Bandaríkjunum, en þessari
tilkynningu var svo fylgt eftir
með yfirlýsingu Schröders utan-
ríkisráðherra út af gagnrýni de
Gaulle á seinagangi Bonnstjórn
ar að því er varðaði fram-
kvæmd fransk-þýzka sáttmálans
og kvað Schröder Vestur-Þýzka
land aldrei hafa fallizt á þann
sáttmála til þess að aðhyllast
einvörðungu franska stefnu.
Bonn-fréttaritari brezka út-
varpsins símar, að í herbúðum
stjórnarinnar og meðal fylgis-
manna hennar sé Iitið svo á, að
de Gaulle hafi að þessu sinni
gengið lengra en fyrr í íhlutun-
arátt um innanlandsmálefni
Vestur-Þýzkalands, og hafi hann
í rauninni verið að veita stuðn-
ing þeim minnihluta innan
flokks kristilegra lýðræðissinna,
sem hlíta forustu Adenauers
fyrrverandi kanslara Vestur-
Þýzkalands.
Fundur de Gaulle með frétta
mönnum stóð fimm stundar-
fjórðunga. De Gaulle kemur
fram á slíkum fundi á misseris
fresti og var þessa fundar beðið
með enn meiri óþreyju en fyrr,
sökum þess hve ólgan er vax-
andi út af mörgum heimsvanda-
málum og öðrum, sem geta leitt
til heimsvanda. Fjölda margir
fulltrúar erlendra ríkja sátu
fundinn.
Forsetinn kvað skiptingu
heimsins í tvo hluta, öðrum
stjórnað frá Moskvu, hinum frá
Washington, ekki raunverulega
lengur, og þótt bandalag við
Bandaríkin væri nauðsynlegt,
ætti það að vera án undirlægju
háttar, enda hverfandi.
Sovétríkin kailaði hann síð-
asta nýlenduveldið í heiminum
og væri því nú ögrað af Kína.
Hann kvað ekki hafa miðað
eins vel að því í kommúnista-
ríkjum og lýðræðisríkjum að
bæta hag almennings.
Hann kvað Evrópu verða að
vera trúa sjálfri sér — og fylgja
eigin, sjálfstæðri stefnu, taka á
sig fulla ábyrgð á henni, axla
sína eigin byrði og leysa sín
vandamál sjálf.
De Gaulle lagði til, að haldin
yrði ný Genfarráðstefna um
„Indókína“ eða Suðaustur-Asíu-
ríkin, til þess að leggja bann
og girða fyrir erlenda íhlutun
tryggja hlutleysi.
Um kjarnorkumálin sagði de
Tilkynnt hefir verið opinberlega
á Kýpiu, að Grivasi ofursta hafi’
verið falin yfirstjórn Samtaka borg
aralegra vama, en tilkynningin kom
rétt á eftir að frétt hafði borizt
Grivas og Makarios. „I átt til um> Tyrklandsforseti hefði sagt,
einingar með þungum fallbyss- að hægt væri að útkljá Kýpurdeil-
um“. una með sprengjuárásuin.
Fullyrt' er, að Kýpurstjórn ráði
og eldflau§-
um, sem eru ætlaðar til þéss að
skjóta af jörðu.
Grískumælandi þingmenn í full-
trúadeildinni á Kýpur samþykktu í
gær einróma, að Bretar skyldu á
burt með sína menn úr gæzluliði
Sameínuðu þjóðanna, þaf'Sem þeir
hefðu reyrizt vilhallir tyrknesku i
’inyéía'ntíi !'tiibhri'úiVi. Álýktúnin" er !
ekki bindandi fyrir ríkisstjórnina. |
Tyrkneskumælandi þingmenn '
hafa ekki sótt þingfundi í meira
en misseri.
De Gaulle
Gaulle, að Frakkland væri stað
ráðið í að fylgja eigin stefnu
i kjarnorkumálum og koma sér
upp eigin kjarnorkuvopnum.
GAGNRÝNI.
Mikil gagnrýni hefir þegar
komið fram á svörum de Gaulle.
I Bonn er litið svo á, að um-
jnæli hans séu neikvæð, og
menn hafa móðgazt af uir|næl-
um hans um undirjaagjuhátt, en
leiðtogar Vestur-Þýzkalands
telja framhaldssamstarf við
Bandaríkin nauðsynlegt. Enn-
fremur eru menn fráhverfir því,
að undanteknum Adenauer og
Framh á bls b
I Krafist rannsókn-
ar í Bfoom-málinu
HRUN þvottavélaveldis
Bloom’s hins brezka er for-
| síðuefni brezku blaðanna um
Í! þessar mundir. Sum krefjast
opinberrar rannsöknar. Eins og
getið var í frétt hér í blaðinu
var Bloom að skemmta sér á
snekkju sinni á Svartahafi, þeg
ar hrunið kom. Það var skorað
á hann að koma heim og gera
grein fyrir öllu. Hann kom —
til þess að segja, að engu yrði
Ibjargað.
Eitt Lundúnablaðanna fjallar
um málið í ritstjórnargrein.
Það segir, að ýmsir muni
hlakka yfir óförunum, m a.
keppinautar, sem það bitnaði á,
hve vel gekk fyrir honum að
selja þvottavélar beint til neyt-
enda, aðrir vegna þess, að þeim
hafi ekki geðjast að ákefð hans
og bægslagangi, enn aðrir vegna
þess, að eftir að hann ruddist
með bægslagangi inn á vettvang
viðskiptasamkeppninnar, aafi
s hann fengið þá ráðningu, sem
jg hann hafi til unnið, — en því
| megi ekki gleyma, að nron
Ö sem þetta bitnar á fjölda
a manna. Atvinna margra manna
| sé í hættu. Saklaust fólk, sem
fl trúði á fyrirtækið, verði fyrir
tapi, fólk, sem illa megi við
því. Og ekki megi gleyma við-
skiptavinunum, sem hafi á-
hyggjur af útvegun varahluta,
viðhaldi og viðgerðum.
Loks megi ekki gleyma því,
að þótt illa hafi farið, hafi ver
ið um góða hugmynd að ræða.
Með beinni sölu hafi Bloorn
gert almenningi, sem litið hafði
á þvottavélarnar sem „lúxus“-
vöru, kleift að eignast þær, —
þær hafi orðið nauðsynjavarn-
ingur í augum almennings, sem
hann hafði séð sér fært að
kaupa. Þannig hafi milljómr
manna hagnast. — Af öllum
þessum ástæðum komi / það,
skakkt niður og beri að harma
að menn hlakki yfir því sem
gerðist, en þó verði að spyrja:
Hvað gerist? Er allt glatað eða
er enn hægt að bjarga Rolis
Razor? Krefjast verður margvís
legra skýringa af Bloom og
málflutningur hans verður að
vera eins sannfærandi og hól
sölumanna hans um gæði þvotta
vélanna,
Furðulegast og óviðkunnan-
legast er, að hvorki Bloom né
ýmsir heiztu menn hans voru
Framh á bls 11