Vísir - 04.03.1965, Page 15

V í S IR . Fimmtudagur 4, marz 1965.
75
CECIL ST. LAURENT:
SONUR
KARÓ-
LÍNU
Hann skekur hönd Juans af
miklum innileik. Og svo er hann
leiddur upp stigann og inn í dálít
inn sal uppi. Honum eru boðnar
svo margar tegundir af líkjör, að
hann veit ekki hverja hann á að
velja. Honum er boðið til sætis
hægindastól og það er lagður
skrautlegur svæfill undir herðar
hans og annar Undir fætur hans.
Allir spyrja í þaula, húsráðend
ur, líka þjónustufólkið.
Allir taka því rólega og skyn
samlega, er hann segir, að það
hafi orðið að taka hægri hand
legginn af Gueneau, faðir henn
ar hugsar greinilega mest um
það hvort hann hafi þjáðst mik-
ið, og segir, að hann muni
gleyma þjáningunum, jafnvel
gleyma því, að hann hafi ^ekki
nema einn handlegg, — þegar
hann sé kominn til þeirra í Font
bonne.
— En s\o er hann með mikið
ör á enni eftir sverðshögg, bætir
Juan við, svo að enginn verði
undrandi að sjá það, þegar Gue
neau kemur, því að Juan er allt
í einu orðinn jafnsannfræður um
það og aðrir að Gueneau muni
koma til Fontbonne.
— Ég verð að játa, segir Ju-
an að ég hefi ekki efnt heit sem
ég vann honum. Hann fékk mér
dálitla gjöf handa yður, ungfrú
Adeline. Það var þegar hann
hélt, að hann myndi ekki lifa
þetta af, en hann þraukaði, og
þegar hann sá frarr á, að hann
mundi halda lífinu sem fatlaður
maður ævilangt, bað hann mig
að henda gjöfinni og gleyma
nafni yðar. Hann veit ekki, að
ég fór hingað. Hann sagðist ætla
að selja eign sína hér í grennd-
ini og aldrei koma hingað fram
ar. Hér er gjöfin.
Hann réttir fram ræfil af kín
verskum kvenkjól og segir, að
þetta hafi verið hinn fegursti
kjóll, en svo fór sem fór, og
kjóllinn hafði verið nær gegnvot
ur af blóði vinar hans, og erfitt
að ná stykki úr honum, sem ekki
var blettað blóði, en Adeline ber
þetta að vörum sér eins og menn
bera rós að vitum sér til þess að
njóta ilms hennar.
En faðir hennar er alveg að
springa af niðurbældri gremju:
— Selja eignina — koma hing
að aldrei aftur — slíta öll tengsl
við Adeline — maðurinn hlýtur
að vera orðinn bandvitlaus!
— Pabbi, skilurðu ekki neitt í
neinu?
— Hann má ekki til þess
hugsa að vera ykkur til byrði.
<- Tit byrði, segir pabbinn,
ég hefi alltaf sagt, að hann væri
bjálfi. Ég verð víst að skreppa
til Parísar til þess að sækja
hann, ef hann kemur ekki af
sjálfsdáðum.
Meðan feðginin skiptast á
nokkrum orðum kemur þerna
inn með kampavín.
Það er bragðað á. kampavín-
inu, og pabbinn — herra Gélin
- tekur til máls, eldrauður í
framan:
— Þetta er farið að verða skop
legt — nú ætlar hann að nota
sér það til þess að fresta
brullaupinu, að hann er einarma.
Áður var það fjárskortur, Hann
hafði fengið þá flugu í kollinn,
að Adeline væri of auðug fyrir
hann, og þá gekk hann í herinn
til þess að afla sér fjár og frama.
Það mætti nú segja mér, að hann
hefði ekki auðgazt í herferðinni
til Rússlands.
- Ég skulda Gueneau nokk-
urt fé, segir Juan í léttum tón.
Nú er ég til neyddur að fara til
Þýzkalands og það getur orðið
langt þangað til vio hittumst aft
ur. Leyfið þið, að ég skilji hér
eftir dálítið málverk sem er
nokkurs virði. Ég vildi mega
skilja það eftir sem greiðslu á
láninu. Hér er nafnspjald eins
af kammerherrunum við hirðina.
Hann vill kaupa málverkið. Ég
vona, að upphæðin, sem kamm
erherrann vill greiða, nægi til
þess að jafna þetta, en ef eitt-
hvað vantar vona ég, að vinur
minn fyrirgefi mér.
Juan stóð til boða gisting
þama en hann kvaðst verða að
hafa hraðan á. Og skömmu síð-
ar kveður hann hina fögru mær
og föður hennar og tekur sér
sæti í vagninum, en vagnstjórinn
hafði setið í sæti sínu og beðið
hans.
Þeir aka næstum nótt og dag
og Juan sefur annað veifið í sæti
sínu. Þegar þeir koma til Amiens
neitar ökumaðurinn að halda á-
fram, nema þeir dveljist nætur-
langt í gistihúsi til þess að hvíl
ast og sofa.
Á sjöunda degi koma þeir til
Hamborgar De Salanches hers-
höfðingi er ekki kominn þangað
með leifar herfylkis síns og Dav
36
out er ekki kominn, svo að Juan
tilkynnir komu sína Thiébault \
hershöfðingja.
Hann óskar Juan til hamingju
með ofurstatignina, og minnir
hann á, að árið 1808 sendu Spán-
verjar hann til þess að gabba
hann. Fyrir þetta var Juan dæmd
ur til lífláts, en síðar náðaður.
— Já, það er yður að þakka,
hershöfðingi, að ég er nú í
franska hernum.
Thiébault spyr margs um her
ferðina til Rússlands og getur
ekki trúað því, að af hálfrar
milljónar her hafi aðeins um 60
þúsund menn komizt yfir Bere-
sina.
Svo berst talið að öðru, og
hershöfðinginn segir:
- Ég held ekki, að Þjóðverj-
ar hafi miklar mætur á okkur,
en það er rólegt hérna. Fáið
yður smágöngu um bæinn. Ég
þarf að hafa fataskipti. Komið
svo og neytið hádegisverðar með
mér.
Hið fyrsta, sem Juan tekur sér
fyrir hendur, er hann kemur út,
er að fara í skrifstofu þá, sem
hann á að fá fé sitt í. Það er ekk
ert athugavert við skjöl hans
og skilríki. Lítill og hrokalegur
bókari horfir af fyrirlitningu á
einkennisbúning Juans, sem var
velktur eftir ferðalagið. Hann
segir að gjaldkerinn sé ekki kom
inn á fætur og neitar að vekja
hann. Juan gengur um borgina
og kemur aftur klukkan tíu.
— Nú er hann að borða, segir
bókarinn
Fer nú að síga í Juan, sem
segir í bræði:
— Farið þegar í stað og vekið
yfirmann yðar eða ég mun gera
það sjálfur — með minni aðferð.
Dyrnar opnast og fölleitur,
ljóshærður maður kemur inn og
spyr hvað sé um að vera.
Juan leggur fyrir hann skjöl
sín og biður um peninga.
— Skiljið skjölin eftir hér, ég
skal líta á þau strax og ég fæ
tíma til.
— Þér hafið nógan tíma til
þess að sinna þessu, herra minn,
segir Juan. Ég er ekki kominn
hingað alla leið frá Moskvu til
þess að þrefa við yður
— Mér er sama hvaðan þér
komið, en verið kurteis. Gerið
yður Ijóst, að sem útborgunar-
stjóra Vesturhersins ber yður að
sýna mér virðingu.
— Ég ber ekki virðingu fyrir
manni, sem lætur það sitja í fyrir
rúmi að eta, sofa og hvíla sig, f
stað þess að gera skylðu sína.
Sannast að segja væri mér efst í
huga að grípa til vopna.
— Ósvífni yðar á sér engin
takmörk Ég lýk máltíð minni og
svo sem ég skýrslu og kæri yð-
ur.
Juan hlær og þrífur til manns-
ins. Gjaldkerinn horfir á hann æf
ur af reiði, og þegar Juan ýtir ;
honum upp að vegg æpir maður |
inn á hjálp.
— Hlaupið niður, segir hann j
við bókarann, og biðjið varð-;
mennina að koma upp og hand-
taka þennan svokallaða liðsfor-,
ingja. |
I hinum enda stofunnar heyr-
ist allt í einu mælt hásri röddu, ;
og var það aldraður hermaður :
sem mælti:
- Ég hefi fylgzt með öllu.
Tvívegis hafið þér sagt mér að |
fara, án þess ég fengi peninga j
mína. Ef þér vogið yður að kæra j
ofurstann skal ég sjá um, að j
yður verði vikið frá Ég er yfir-;
maður Montmorillon-hersveitar-
innar.
T
A
R
Z
A
H
717 you NOT HEAK ME, 'OSMM' tt'OTTA?
70 YOU WOT CLWÍATO 70SSESS 6KEAT
70WEKS, GIVEW YOU 5Y THE G07S- - “
OVEK OTHER W.EN? STAW7 UF, ÍA'OTTA...
% jv/mouT youz sum m,------------
AAY TKIBE HAS N0 USE FOK AN 'OS/AMAM'
WITH ONLY POWEKS A GUN GIVES HIM!
I HAVE NOTVY FATHEK'S WIS70W-BUT X
K.W0W A COtVARP WHEN I SEE ONE !
" \r

...AN7YOUACTE7 QUICKLY,
MUfAU, AS YOUK FATHEK
W0UL7; TO SAVE TAKZAN
FR0MAC0WAK7’S BULLET!
Heyrirðu ekki í mér, Motta
töfralæknir? Segistu ekki hafa
mikið vald, sem guðirnir hafi gef
ið þér fram yfir aðra menn?
Stattu upp Motta, án byssunnar.
Það heyrist gelt í vélbyssu og
Motta hendist í loft upp með háu
veini. Ættflokkur minn hefur
ekki not fyrir galdramann, sem
hefur þann eina kraft, sem byssa
gefur honum. Ég er ekki eins
vitur og faðir minn en ég þekki
hugleysingja, þegar ég sé hann.
Og þú tókst skjóta ákvörðun
Mumu alveg eins og faðir þinn
hefði gert til þess að bjarga Tarz
an frá kúlu hugleysingjans.
KÓPAVOGUR
Afgreiðslu VÍSIS í Kópa
vogi annast frú Birna
Karlsdóttir, sími 41168.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða
HAFNARFJÖRÐUR
Afgreiðslu VISIS í
Hafnarfirði annast frú
Guðrún Ásgeirsdóttir,
sími 50641.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef-um kvartanir
er að ræða.
.ECIPLAW
Afgreiðslu VÍSIS í Kefla
vík annast Georg Orms-
son, sími 1349.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.

.•.V.V.V
SÆNGUR
RF.ZT-BEZT koddar
Endurnýjum gömlu
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver,
Seljum æðardúns- og
•æsadúnssængur —
og kodd- af ýmsum
stærðum.
DÚN- OG
FÍDURHREINSUN
Vatnsstío 3 Sími 18740
■_» u ■ .

EE3SS5SJK'