Vísir - 05.06.1965, Blaðsíða 8

I 8
V í S I R . Laugardagur 5. júní 1965.
VISIR
Otgefandi: Blaðaútgáfan VISIR
Ritstjóri: Gunnar G. Schram
Aðstoðarritstjóri: Axe! Thorsteinson
Fréttastjórar: Jónas Kristjánsson
Þorsteinn Ö. Thorarensen
Ritstjómarskrifstofur Laugavegi 178
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3
Askriftargjald er 80 kr á mánuði
í lausasölu 7 kr. eint. — Sími 11660 (5 linur)
Prentsmiðja Visis - Edda h.f
Fáfræði Tímans
Tíminn sló því upp sem stórfrétt s.l. fimmtudag, að
Vísir hefði sagt í forustugrein daginn áður, að yfir-
borganir mundu halda áfram, þótt samið yrði um
kauphækkanir. Segir Tíminn, að Vísir hafi þetta eftir
atvinnurekendum og að „væntanlega eigi atvinnu-
rekendur eftir að láta meira og gleggra frá sér heyra
um þetta atriði“.
Ekki stóð það í fyrrnefndri forustugrein Vísis,
að þetta væru orð neins atvinnurekanda, heldur að
þeir hlytu að sjá fram á að svona færi. Hér þarf
heldur ekki umsögn eins eða annars ,allir, sem eitt-
hvað fylgjast með atvinnulífinu í landinu, hljóta að
sjá þetta og vita. Blaðamenn Tímans og húsbændur
þeirra eru sennilega þeir einu, sem eru svo utangátta
og fáfróðir um athafnalífið í landinu, að það kemur
þeim alveg á óvart, hvernig ástatt er á vinnumark-
aðinum. Það er ekki ofsagt, að Framsókn sé utan-
gátta og óþörf í íslenzkum þjóðmálum, enda . þéraanr
skrif Tímans því daglega vitni, aSvþa®a«ru að- verki
nátttrdll, sem löngu hefur dagað uppi. Þegar júní-
samkomulagið var gert í fyrra komu Framsóknar-
menn þar hvergi nærri; og allir sem hlut áttu að
samkomulaginu, voru sammála um, að bezt væri að
hafa Framsókn þar ekki með, því að hún mundi að-
eins tefja og spilla fyrir að samkomulag næðist.
Sama skoðun er eflaust ríkjandi nú, enda hafa Fram-
sóknarmenn gert ótal margt síðan til þess að stað-
festa hana.
Vísir sagði ekki, að öll vinna væri yfirborguð að
staðaldri, heldur ættu yfirborganir sér stað í viss-
um tilfellum sem neyðarúrræði atvinnurekenda, þeg-
ar ekki væri með öðrum hætti hægt að fá unnin
verk, sem ekki þyldu bið. Og blaðið sagði, að þetta
mundi ekki hverfa úr sögunni, þótt kaup yrði hækk-
að. En sjá ekki allir heilvita menn hvílík fjarstæða
það er hjá Tímanum og Þjóðviljanum, að við þetta
eigi að miða og „færa samninga til samræmis við
það kaup, sem greitt er, þ. e. taka yfirborganirnar til
staðfestingar í samningum“ — en þetta sagði Tím-
inn orðrétt, og Þjóðviljinn hefur margsagt hið sama.
Hvað skyldu atvinnurekendur í flokkum þessara
blaða segja um kenningu þeirra? Það er nokkurn veg-
inn víst, að þeir munu ekki fylgja henni við samn-
ingaborðið, enda er þetta svo ábyrgðarlaust fleipur,
að enginn tekur það alvarlega, hvorki atvinnurek-
endur né verkamenn, sem eitthvað hugsa.
Allir þjóðhollir menn hljóta að óska þess af heil-
um hug, að ekki komi til verkfalla nú um hábjarg-
ræðistímann, að samningamenn beggja aðila beri
gæfu til að finna lausn, sem allir mega við una. En
eftir fyrri reynslu að dæma eru meiri líkur til að sú
lausn finnist og að fljótt verði samið, ef Framsókn
verður þar hvergi höfð með í ráðum.
Vefnaður og saumar í hásæti
Lifið inn á sýningu Húsmæðraskólans
Um síðustu helgi var sýning
í Húsmæðraskóla Reykjavíkur á
handavinnu námsmeyja. Var
stöðugur straumur af fólki að
skoða sýninguna og þótt búast
mætti við því að eingöngu
kvenfólk væri á sýningarstaðn-
um, mátti sjá stöku karlmann
innan um, hvort sem eiginkonan
hefur dregið hann þangað nauð-
ugan viljugan eða hann hafi
farið þangað af sjálfdáðum til
þess að líta á hvað sín heittelsk-
aða hafi verið iðin yfir veturinn
eða til þess að fylgjast með því
hvort handavinna dótturinnar
bæri ekki af öllu öðru.
☆
Hvað um það, árangurinn
virtist vera góður og víst er að
námsmeyjar hafa setið iðnar við
sauma, vefnað og prjónaskap
yfir veturinn.
Or öllum áttum heyrðust að-
dáunarorð eldri kvenna, sem e.
t. v. einu sinni nutu glaðra daga
í húsmæðraskóla, í borginni eða
upp til sveita, og lærðu hvernig
þær mættu sem bezt haga hús-
haldi.
Þær komu með Iitlu dótturina og litla soninn til þess að skoða
sýninguna. Kristín Andersen og Hrafnhildur Björnsdóttir, sem
er fyrrverandi nemandi við skólann. Þær voru hrifnar af skímar-
kjólunum, sem vora hver öðrum fallegri.
Mikla athygli vöktu dúkarnir
útsaumaðir og ofnir, og e. t. v.
gerir einhver stúlkan slíkan dúk
aðeins einu sinni á ævinni, sem
síðar verður í heiðri hafður og
aðeins settur á kaffi- eða mat-
arborðið, við hátíðlegustu tæki-
færi.
☆
En fleira var unnið en dúkar.
Sessur og dreglar, röggvar-
feldir, sem eru í hátízku núna,
jafnvel voru þarna bönd spjald-
ofin eins og tíðkaðist að vefa
sokkáböndin í gamla daga. En
nútíminn notar þau á annan
hátt, því að í þetta skipti hengu
í þeim smelltir skartgripir, sem
námsmeyjar unnu sjálfar.
☆
Ungar stúlkur nú á dögum spinna ekki lengur á rokka, eins
og ömmurnar gerðu í gamla daga, en rokkarnir eru fallegir gripir
sem sóma sér vel hvar sem er og ekki spillir fyrir röggvarfeldurinn
á gólfinu.
Unnið er sem bezt að því að
búa námsmeyjar undir hin
margvísiegu störf húsmóðurinn-
ar og þar undir fellur ekki sizt
sú list að kunna að sauma og
prjóna á sig og börnin. Til sýnis
voru föt á börnin, allt frá þau
eru í vöggu þar til þau geta
farið að leika sér úti með jafn-
öldrunum í sandkassanum á
leikvellinum. Mikia natni og al-
úð hefur þurft við saumana á
skírnarkjólunum, sem voru hver
öðrum fallegri, fingerður út-
saumur á ennþá fíngerðara efni,
með bláum slaufum fyrir dreng-
inn en bleikum fyrir litlu dótt-
urina. Enda er ekki saumað
beint í efnið heldur er fyrst
saumað í léreft sem síðan er
klippt frá, undurvarlega.
☆
Þessir hlutir eiga eftir að
veita stúlkunum mikla ánægju
síðar meir á ævinni ekki síður
en nú, og þegar þær taka þessa
hluti upp úr kommóðuskúffunni
bregður kannski fyrir svolitlum
rómantískum bjarma á andiit-
unum, þegar þær minnast glaðra
æskuára.
Kannski þær Unnur Þóra og Svanlaug verði síðar meir náms-
meyjar við skólann, núna seldu þær kort fyrir skólasjóðinn.
☆