Vísir - 23.06.1965, Blaðsíða 15

V1SIR. Miðvikudagur 23. júní 1965 J §
RACHEL LINDSAY:
ástir Á
RIVERIUNNI
Svo hristi hún hægt höfuðið
— Þakka þér fyrir ,að þú spurð
ir Lance. En ég get ekki gifzt þér.
— Hvers vegna ekki?
— Vegna þess, að ég geri mér
vonir um að giftast einhvern tíma
— af ást, ekki af meðaumkun.
— Ég skil, ég skil sagði hann
j og nú kom eins og vottur af 10 yfir
i hann og hann settist á rúmstokk-
; inn. hjá henni.
; — Ég játa það, að ég er ekki
; ástfanginn af þér, og það væri
I rangt gugnvart sjálfum mér og
; rangt gagnvart þér, ef ég segði
; það. En ég spurði þig ekki af með
i aumkun vegna þess sem fyrír þig
! kom.
— Hvers vegna spurðirðu þá,
; sagði hún. Ég hefi sagt þér, að ég
i get komizt af án þinnar hjálpar.
— Vegna þess, að ég þarf á þér
' að halda svaraði hann alvarlegur.
Rose horfði á hann með efasvip.
— Við hvað áttu?
1 — Ég — ég þarf verndar þinnar
við sagði hann óstyrkur. Það kann
að láta þér annarlega í eyrum, en
það er satt. Ég er orðinn þreytt-
ur á að vera eins og hundelt veiði
dýr. Ég hélt, að þar sem Enid var
hefði ég fundið þá réttu, en það
, kom annað i ljós. Ég verð aldrei
ástfanginn aftur — þú getur verið
viss um það. Ég verð að komast
úr þessu kviksyndi, Rose, og eina
konan, sem ég þori að ganga að
eiga ert þú.
— Og þú þekkir mig í rauninni
ekkert.
— Ég veit, að þú ert heiðarleg,
hjálpsöm og góð. Mér þykir vænt
um þig. Og þér hlýtur að þykja
svolítið vænt um mig líka ella
hefðirðu ekki reynt að hjálpa mér,
Rose svaraði engu, horfði bara
á hann með furðu í augum.
— Rose, hélt hann áfram, gerðu
þér ljóst, að ég get hjálpað þér og
verndað þig, þótt ég taki þig ekki
fyrir konu, ég á við efnahagslega.
Það er hægt að koma slfku fyrir á
margan hátt. Og ég veit, að ég
ber ábyrgð á að þú liggur hér.
Við skulum aldrei deila um það —
en ég spyr þig hvort þú viljir gift
ast mér af því að ég þarfnast þín.
Ég er þreyttur á að vera einn . . .
Rose varð að stilla sig, að leggja
ekki hendumar um hálsinn á hon-
um, — en samtímis fannst henni
fjarstæðukennt og heillandi í senn,
að eiga þess kost að verða konan
hans, af því að hún elskaði hann
og erfitt þess vegna, eins og við-
horf hans var. Gat hún borið þá
byrði sem þvi hlaut að vera sam-
fara fyrir hana, að verða kona
hans. 1 ástlausu hjónabandi af hans
hálfu — nema viðhorf hans breytt
ist, en kannski við hann svo djúpt
særður, að hann mundi bera þess
æVilangt mein. Mundi hann geta
elskað hana síðar meir? Hún vissi
það ekki. Hún gæti aðeins vonað.
— Ég skil þig, Lance, viðhorf
þitt og þörf þína og þar sem ég
elska ekki neinn annan segi ég
já.
Hann brosti til hennar og þrýsti
hönd hennar.
— Ég skal gera allt, sem í mínu
valdi stendur til þess að þú þurfir
aldrei að sjá eftir að hafa játazt
mér, sagði hann alvarlegur á svip.
Svo stóð hann á fætur.
Hann kyssti hönd hennar og
sagði:
— Þakka þér fyrir, að þú sagðir
já, Rose.
Hún lá kyrr hugsi langa stund.
Var það rangt af henni að giftast
honum. Hefði ekki verið réttara
að fara burt og reyna að gleyma
honum. Hún komst ekki að neinni
niðurstöðu annarri en þeirri, að
það gæti framtíðin ein leitt í ljós.
9. kapituli.
Rose sat upp við dogg í rúminu
og neytti morgunverðar. Hve auð-
velt það var að venjast þæginda-
lífi þeirra, sem allt gátu veitt sér.
Lance hafði krafizt þess, að hún
færi sem allra varlegast, og hún
var heldur ekki óðfús að reyna
neitt á sig, því að hún fann hve
hún var enn máttfarin. Sólin og
hvíldin höfðu þó haft stórbætandi
áhrif þegar og hún var að byrja að
safna kröftum.
Faðir hennar var kominn og
hafði með tregðu fallizt á að vera
gestur í skrauthýsi Hammond-fjöl
skyldunnar. Eins og hana hafði
grunað gat hann sér undir eins til
um hvernig í öllu lá. Það var eng-
inn efi, að honum geðjaðist að til-
vonandi tengdasyni sínum, en
hann var ekki sammála henn'i, er
hún var staðráðin í að verða kon
an hans, vildi ekki hvika frá þeirri
ákvörðun, sem hún hafði tek'ið í
því efni.
Rose gat aldrei óbrosandi hugs-
að um þá stund, er faðir hennar
fyrst sá Didi Hammond, Hann var
augljóslega hneykslaður, að þessi
miðaldra kona skyld'i sperrast við
að líta út eins og ung stúlka og
haga sér eins, og hún daðraði
óspart við hann, svo að hann vissi
oft ekki hvað segja skyldi eða
gera.
Lance var tíðast á snekkjunn'i.
— Það er heppilegra, sagði hann
eitt sinn, þá færð þú meiri ró og
hvild:
Rose hafði spurt hann af hverju
hann vildi ekki vera heima, en hún
tók öllu með ró, las mikið, og var
oft með föður sínum, þeim báðum
til óblandinnar ánægju, þótt þau
væru ekki alltaf sammála.
— Ég vild'i, að þú hættir við
þetta, að giftast Lance, sagði fað
ir hennar eitt sinn við hana. —
Það var kvöld og þau sátu fyrir
utan húsið. Ég er hræddur v'ið
þetta hjónaband. Segjum nú sem
svo, að Lance verði ástfanginn í
annarri en þér? Hvað þá?
— Ég hefi hugleitt þetta, sagði
Rose, en ég vil samt g'iftast hon-
um.
— Ég trufla vist alltaf, sagði
Did; Hammond sem kom til þeirra
allt í einu og kveikti sér í síga-
rettu.
— Ósköp eruð þið alvarleg á
svipinn? Er eitthvað að?
— Mér líður alveg prýðilega,
sagði Rose brosand'i.
— Það þarf ekki nema að horfa
á þig til þess að sjá það, sagði frú
Hammond. Nú verðum við að fara
að skreppa til Parísar til þess að
kaupa föt.
— En — ég get þó fengið hér
í Cannes allt, sem ég þarfnast,
sagði Rose.
— Föt, væna mín, föt er ekki
hægt að kaupa nema í París. Þegar
þú ert orðin konan hans Lance elta
þig fréttaljósmyndarar hvert sem
þú ferg — þú verður að lfta vel
út mannsins þíns vegna.
— Hvaða maður sem er verður
vel sæmdur af Rose, sagði faðir
hennar stuttlega. Þér hugsið allt of
mikið um það yfirborðslega frú
Hammond.
Frú Hammond varð dálítið hissa
á svip.
— Það lítur þó út fyrir, að það
yfirborðslega fari ekki alveg fram
hjá karlmönnunum, sagði hún.
— Þá þekkið þér ekki sanna
karlmenn, sagði hann.
1 þessu kom Lance og Rose stóð
upp og flýtti sér til hans. til þess
að losna við að heyra framhald
viðræðunnar milli föður síns og
frú Hammond.
— Mér finnst það nú blátt á-
fram vera skylda konunnar að gera
það sem hún getur til þess að líta
vel út. Þér getið ekki álasað mér,
þótt ég reyni það.
— AIls ekki, en þér eruð nógu
fögur án þess.
Hún horfði á hann alveg dol-
fallin.
— Vitið þér nú hvað, þetta er
í fyrsta skipti, sem þér hafið sleg
ið mér gullhamra.
Hún ljómaði af ánægju.
•— Þér skiljið, að mig langar
bara til þess að yður geðjist að
mér.
Hann stóð upp.
— Ég á ekki heima í flokki
þeirra karlmanna, sem yður fellur
við, en ég aðvara yður — ég er
karlmaður. Ég sneri baki við öllu
sem heitir ást er ég missti konuna
mína, en þar með er ekki sagt,
að ég líti aldrei framar á konur.
Didi Hammond hafði einnig stað
ið á fætur. Andlit hennar var hvítt
undir farðalaglnu.
— Ég biðst afsökunar, ég ætlaði
ekki að daðra við yður, það er
víst bara gamall vani. Ég skal
reyna að koma fram öðru vísi héð-
an í frá — vera ömmulegri.
Hún mælti þurrlega, og var auð-
heyrt, að henni hafði þótt.
— Ég óska alls ekki eftir, að
þér lítið út eða komið fram sem
gömul amma, svaraði Desmond
Tiverton rólega. Mig langar bara
til þess að sjá yður koma fram
eins ‘og þér eruð í raun og veru.
— . . . eins og ég er I raun
og veru?, hálf stamaði frú Hamm-
ond.
— Já, þegar enginn horfir á yð
ur eruð þér allt öðru vísi á svip-
inn en þegar athygli allra beinist
að yður, — en það er ekki alltaf
svo auðvelt að sjá þetta — undir
öllum farðanum.
— Þér dirfizt að gagnrýna mig,
sagði hún reiðilega. Sýnið mér
þann mann, sem ekki óskar eftir
að konan sem hann er með sé
ungleg.
— Gleðjizt yfir gagnrýninni,
sagði herra Tiverton og lét sér
sem vind um eyru þjóta óánægju-
orð Didi Hammond yfir gagnrýni
hans, Ég botna bara ekkert i, að
þér skulið vera að hafa fyrir að
reyna að vera það, sem þér ekki
eruð. Hvi ekki að meta það rétt
sem yðar eigið er og ekki verður
frá yður tekið.
— . . . eins og til dæmis?
— Ég gæti nefnt margt, hlýleika
hjartans, kvenlega eiginleika, góða
greind . . .
— Ég trúi yður ekki, sagði frú
Hammond, það er sama á hvaða
aldri menn eru, þeir vilja allir,
að konur séu unglegar.
Desmond Tiverton brosti.
— Hafið þér aldrei heyrt talað
um að vera ung í sálinni?
Hún horfði á hann stórum aug-
um.
— Didi, sagði hann, af óumræði
legri hlýju, er hann breiddi út
faðminn móti henni og þrýsti henni
að sér.
10. kapituli.
Rose sat á bakka garðlaugarinn
ar, þegar faðir hennar kom til
hennar. Hann tók pípuna sína og
fór að hreinsa hana. Rose vissi
hvað klukkan sló. Er vanda-
mál kom til sögunnar var hann van
ur að fara að hreinsa pípuna sina
til þess að vera viss um að fá
hreinan, svalan reyk úr hen._ .il
þess að stilla taugarnar. Og hún
fór að hugleiða hver það gæti ver
ið sem hefði komið taugum hans í
ólag. Var eitthvað milli hans og
Didi Hammond. Einhvern veginn
var henni ekki um það, ef hann
yrði hrifinn af henni.
í^.2SSS
KÓPAV06UR
Afgreiðslu VlSIS í Kópa
vogi annast frú Bima
Karlsdóttir, sími 41168.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
HAFNARFJÖRÐUR
Afgreiðslu VÍSIS í
Hafnarfirði annast frú
Guðrún Ásgeirsdóttir,
sími 50641,
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur. og
þangað ber að snúa
. sér, ef um kvartanir
er að ræða.
KiFLAVÍK
Afgreiðslu VÍSIS í Kefla
vík annast Georg Orms-
son, sími 1349.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
Ég segí aftur við ykkur, látið ekki með vöruskiptum heldur ar mínir getn ekki alveg ráðið ur, í Afríku. Ég hef séð marga
mig sjá verzlunarleyfi ykkar. Þið með byssum. Hverju ég leita að, við fingurna, sem þeir hleypa af menn deyja vegna þess.
virðizt vera að leita að gulli, kemur ‘mér e’inum við. Og félag- með. Það er hættulegur sjúkdóm
VÍSIR
ASKRIFENDAÞJONUSTA
Áskriftar- ...
simmn er
Kvartana-
11661
virka daga kl. 9-20, nema
iaugardaga kl. 9—13,
wwwwwvaaaaaaaa/