Vísir - 25.06.1965, Blaðsíða 2

SíÐAN
Sjö konur í neðanjarð-
arhelli í 14 daga
1 fyrradag gerðist það í
FraKklandi að kona með „tals-
verða „yfirvigt“ hvarf hrein-
lega i jörðu niður, — til þess
að grenna sig.
Hún er ein sjö kvenna sem
Jóta loka sig í köldimmum helli
í jðrðu niðri nálægt þorpinu
Soullac, og þama mun htin
dðsa ósamt meðsystrum sírrum
fÆ4dagaæins og titraunakanina
hfá vísindamönnum, sem fylgj
ast með þessari tilraun mjög
spenntir og teJja að ymislegt
mant feoma gagnlegt fram við
Nlcole — 34 ára og fráskilin
Irene M. getum við kallað
hana þessa fe'itu konu, því eng
in hinna 7 lcvenna hefur viljað
iáta nafn,sfns getið, er 80 kg.
og tveggja bama móðir.
„Kannski get ég misst nokkui
aukapund með þessi móti sagði
frúin við mann sinn þegar hún
hafði tekið þessa ákvörðun.
Aðrir þátttakendur: Annick,
25 ára, einkaritari hjá forstjóra
í París. Hún er ógift, 51 kg. á
þyngd, reykir tvo pakka af sígar
ettum á dag. Nicole. 34 ára, frá-
skilin skrifstofustúika, Marie-
Madelaine, 23 ára, ógift stúlka
af þekktri franskri læknafjöl-
skyldu. Francoise, 23 ára, að-
stoðarstúlka á skrifstofu trygg
ingafQags: Baitera, ögEft, 21
árs skrifstofudama og að lok-
um Janine 23 ára görnul, ögift
saumakona hjá tfzkufirma.
Þrjár af þessum konum
mundu þykja mjög fallegar og
eru lfka mjög eftirsóttar. Þær
segja að það sé ekki bara „auka
pundin,,* sem geri það að verk
um að þær gefi sig fram til
þessarar inriilokunar, heldur for
vitnin ein.
Um 50 konur sóttu um að
komast að við þessa vísinda-
rannsókn. Það er að vísu ekki
stór tala því „starfinn" var vel
auglýstur ög franskar konur
eru 25 milljónir talsins. Meðal
þelrra sem sóttu um var fræg
kvikmyndaleikkona og blaða-
kona frá stórblaði. Báðar voru
strikaðar út, því tilgangur
þeirra var augljós. Það var á-
kveðið í upphafi að koma í veg
fyrir að konurnar reyndu að
notfæra sér þetta til auglýs-
ingar.
Jafntefli
Danlr hafa nokkrum sinnum
komið hingað til að sparka
bolta í kapp við hérienda. Áður
fyrr meir sóttu þeir hingað lít-
inn sigur á stundum, biðu jafn-
vel ósigur, að vísu ekki
beinlínis fyrir fslenzkum knatt
spymumönnum — heldur fyrir
íslenzku hestunum, sem þá
voru þörfustu þjónarnir, a.m.k.
þörfustu þjónamir í þeirri bar
áttu okkar við danska. Þá var
nefnilega til siðs að bjóða
danska knattspymuliðinu í út-
reiðatúr til Þingvalla daginn áð
ur en úrslitaleikurinn fór fram
og kannski voru mestu garpam
ir ekki settir á bak gangþíð-
ustu hestunum, en ekki munu
þó liggja fyrir neinar skjallegar
harmildir um það. Árangurinn
af þessum .-'ítúrum og áhrif
hans á gang úrslitaleiksins, er
auðvelt að ímynda sér — eink
um þegar þess er gætt að stjórn
ir knattspyrnufélaganna hér og
aðrir framámenn tóku þátt í
þessari iandkynningarreisu, en
öbreyttir keppendur sátu heima
og kölluðu framámennimir
þetta íslenzka hæversku við
danska — sem það og var. Þess
skal getið, að dönsku sparkar-
amir komu þá auðvitað sjóleið
ina hingað, og hafði sjóriðan ef
laust all æskileg áhrif á frammi
stöðu þeirra — unz rasssærið
tók við. Nú er þetta breytt, nú
hafa íslenzkir boltasparkarar
misst tvo sina snörpustu Iiðs-
odda, sjóinn og hest'inn og má
fullyrða að allt þetta hafi snú
izt dönskum í vií.
Þegar þetta er athugað, verð
ur jafntefli K.R. við úrvalslið
Sjálendinga að kallast stórsig
ur, miðað Við það, sem áður
var, en Vesturb. ganga þar
bæði sjólausir og hestlausir til
leiks. Sýnir þetta kannski bet
ur en nokkuð annað, að mikið
hafa núverandi framámenn hér
lends boltasparks til síns
máls, þegar þeir fullyrða í tæki
færisræðum sínum, að aldrei
hafi sú göfuga fþrótt staðið hér
á jafnháu stigi, líkamlega —
og jafnvel andlega. Það er a.m.
k. harla óréttmætt að vera að
halda þvi fram að reykvísk
knattspyma sé í öldudal í Laug
ardalnum.
Hitt er eigi að síður athug
andi, hvort ekki mundi ör-
uggast að leita enn sem fyrr
bandalags við þarfasta þjóriinn
áður en úrvalsliðið gengur til
leiks við Sjálendingana. Þrátt
fyrir allt er úrvalsliðið ekkert
K.R.
Alls vom það 9 konur sem
teknar voru úr hópnum. Af
þeim hættu tvær við á sfðustu
stundu. Önnur gat ekki samið
við tengdaforeldra sína, sem
lögðust gegn fyrirtækinu, hin
hafð'i ekki látið frá sér heyra
í tvo sólarhringa og var ekki
Konumar geta fengið sigarett
ur af vild í hellinum og í lítilli
lind þvo þær sér. Það sem þær
leggja sér til munns er vis-
indalega rannsakað áður.
Amerískt sjónvarpsfélag bauð
risaupphæð fyrir að fá að hafa
kvikmyndatökuvél niðri I hell-
inum, en tilboðinu var hafnað,
þvf vfsindamennimir töldu að
það sem hér var um konur að
ræða mundi það hafa áhrif á
efnask'iptin, ef þær vissu að
þær væru I kvikmyndatöku Átti
að taka myndina með aðstoð
infrarauðra geisla, þ. e. án nokk
urs ljóss en hitastraumar frá
konunum notaðir í staðinn, en
nýjasta tækni gerir þetta kleift
Ekki er vitað fyllilega hvað
vakir fyrir Frökkum með til-
raunum þessum, a.m.k. ekki að
öllu leyti, en sumir vilja halda
þvi fram að það standi í sam-
bandi við öskadraum Frakka
Francoise 23 ára, ógift, aðstoð-
arstúlka á skrifstofu.
þ.e. að verða kjarnorkuveld'i,
og þetta sé tiiraun gerð til að
vera viðbúnir gegn kjarnorku-
sprengju.
......... m
Annick, 25 ára, ógift, einkarit-
ari
reiknað með að hún yrði með.
1 hópi vísindamannanna em
sálfræðingur augnlæknir, eyrna
læknir, mannfræðingur og ýms-
ir fleiri. Fyrst og fremst em
það áhrif einverunnar á efna-
skiptin og eins á litaskynið.
I hellinura munu konumar lifa
án þess að hafa hugmynd um
hvort dagur er eða nótt. Þær
hafa hvorki úr eða útvarp til
að miða við. Hins vegar mega
þær nota smátýmr sem eru fest
ar við hjálma þeirra. Vísinda-
mennirnir geta síðar komizt að
raun um hversu m'ikið hver
kona hefur þurft að nota ljós
sitt I myrkrinu.
Sjúkrastofu hefur verið kom
ið fyrir þama í iðmm jarðar
og verða konumar athugaðar
daglega.
Marie Madelaine — 23 ára, ógift.
Kári skrifar:
H.J. skrifar um höfnina: „ Að
undanfömu hefur hér verið
nokkuð rætt um að girða af
höfnina eða hafnarsvæðið og
sýnist víst sitt hverjum þar
um. Ég vil leyfa mér að leggja
orð í belg og tek þá strax fram
að ég er alvarlega á móti slíkri
girðingu.
Skal ég gefa hér nokkra skýr
ingu á þeirri skoðun minni. I
fyrsta iagi er ég mjög mikið
á móti öllum girðingum, t.d.
girðingum í kringum lóð’ir og
bletti og ættum við Reykvík-
ingar að vinna kappsamlega að
því að láta sem allra flestar
girð'ingar hverfa sem fyrst.
Skoðið t.d. rimlagirðingamar
umhverfis hús og lóðir í Hlíð-
unum og vfðar I bænum og sjá
ið hvilík hörmung margt af
þesr girðingardrasli er, niður
brotið, skakkt og skælt og
mjög víða ekkert haldið við,
sama má segja um girðingar
úr varanlegru efni, vímet og
þess háttar. Burtu með allt hel
vftis draslið og sjáið hversu
stórkostlega myndi breytast
þegar lóðir og svæði opnast.
í öðm lagi kostar það of
fjár að girða hafnarsvæðið. Við
eigum að spyrna Við fótum og
varast að borgin eða borgarfyr
irtæki ausi ekkj út i óþarfa
fjárfestingar þegar allir iauna-
menn og margir fleiri eru að
sligast undan útsvars- og skatta
píningu.
í þriðja lagi bjargar þessi
girðing að engu leyti þe’im
mönnum sem dmkknir eru að
flækjast um hafnarsvæðið, þeir
detta þá bara og týna lffi ann-
ars staðar.
Ég vil benda ráðamönnum
hafnarinnar 3 að láta því önnur
verkefni sitja I fyrirrúmi. Vinn
ið að þvi að fegra og hreinsa
til víða S hafnarsvæðinu. Það
þarf að mála og iaga til mörg
hús, rífa önnur, hreinsa burt
óþarfa skúra og braggarusl og
margt fleira. Ef að þessu verð
ur unnið verður höfnin op'in
yndj margra borgarbúa og einn
af þeim fáu stöðum þar sem
margir geta veitt sér þá ódýru
og hollu stund með því að rölta
um hafnarsvæðið og slappað af
þegar stund og stund gefst frá
okkar venjulega brauðstriti."