Vísir - 05.08.1965, Blaðsíða 11

Hann vann
17.000.000 króna
- og það var orsök allrar hans ógæfu
Flesta dreymir um að fá
Stóra vinninginn í happdrætt-
inu einn góðan veðurdag og
í Bretlandi geta menn orð'ið
margfaldir milljónerar með því
að veðja rétt á knattspyrnuvell
inum.
Þennan draum átti John Nic-
holson einnig einu s'inni, sem
svo margir aðrir, en draumur-
inn rættist, og nú sér hann
mest eftir þeim degi, er hann
las um það í blöðunum, að
hann hefði unnið 143.000 sterl
ingspund (17 millj. ísl. kr.). En
lítum aðeins á hvað hefur kom-
ið fyrlr hann siðan hann fékk
stóra vinninginn:
Hann hefur misst konuna úr
höndum sér.
Hann hefur einnig misst
böm sín.
Hanp hefur verið heilan mán
uð í fangelsi.
Hánn skuldar 16.000 sterl-
ingspund.
Þetta verður varla talinn lúx
us, og John Nicholson. sem
fyrrum seldi notaða bfla kenn-
lr stóra vinningnum um öll
þessi ósköp.
John var áður ósköp venju-
legur fjölskyldufaðir sem vann
sína Vinnu og sat heima hjá fjöl-
skyldunni á kvöldin, átti notað
an, 11 ára gamlan Vauxhall bfl
og dró fram lífið á rétt þokka-
legan hátt, þannig að launin
hrukku fyrir útgjöldum. En einn
dag sá hann í blöðunum vinn-
ingsnúmer og ennfremur að það
númer hefð'i hlotið 143 þúsund
pund. Eins og oft áður leit hann
—. svona rétt fyrir siðasakir, á
miðann sinn og sá hvers kyns
var. Hann var auðvitað í sjö-
unda himni, réði sér ekki fyr'ir
kæti og lét það verða sitt fyrsta
verk að gefa konunni 10 þús-
und pund og láta í sparisjóðs-
bók hvers h'inna fjögurra barna
sinna sömu upphæð. Þegar hann
fékk vinninginn bjuggu þau í
leiguhúsnæði en lögðu 10 þús-
und pund til hliðar til að kaupa
sér íbúð. Einhvern veginn tókst
þeim þó aldrei að koma sér
saman um hvemig hún skyldi
vera. En þá fóra líka ósköp'in
öll að dynja yfir. Fjórum mán-
uðum eftir að þau höfðu hreppt
vinninginn sótti kona hans um
skilnað.
Við lentum í r'ifrildi út af
einskisverðu smáræði, segir
John núna. Og þama stóð hann
uppi, einn og einmana, rlkur
maður en vansæll. Hálfu ári
síðar reyndu þau að taka sam-
an á ný og byrja á nýjan leik.
Þau fóru í fjögurra mánaða
sumarfrí, öll fjölskyldan. Fyrir
20 þúsund pund keyptu þau
hótel £ Berwickshire til að reka
sem fyrirtæki og tekjustofn,
En ári síðar skildu þau fyrir
fullt og allt. — Það var annað
smáræði, segir John, — en ég
vissi að það kæmi að þvl. Kon
an kunni aldrei við hótellífið.
— Ég reyndi örvæntingarfull
ur að fá hana til að koma aftur,
hélt John áfram, — en ekkert
dugði. Ég lofaði henni að ég
skyld'i kaupa stórt hús f fínu
hverfi I Edenburgh, en það gat
ekkert fengið hana til þess að
koma aftur.
Vegna þeirra aðferða, sem
John beitti til að reyna að fá
konuna t'il að snúa aftur, leit-
aði hún til dómstólanna þar
sem John var harðlega bannað
að hitta hana eð gera nokkra
tilraun til að ónáða hana við
uppeldi bamanna fjögurra, sem
era á aldrinum 6-15 ára. En
dag nokkurn mætti hann henn'i
á götu í Edinburgh og það end
aði næstum með skelfingu.
í júnf nú í ár var hann dæmd
ur í heilsmánaðar fangelsi fyrir
að brjóta þær reglur sem hon
um höfðu verið settar.
— Mig langað'i bara svo til
að hafa fjölskylduna f kring
um mig, sagði veslings John
Nicholson, — að ég reyndi öll
brögð.
Meðan hann sat inni fékk
konan svo loks lögsk'ilnað á
þeirri forsendu að hann beitti
hana ofbeldi. Henni var dæmd
umsjón og uppeldi barnanna
og Nicholson skyldi gre'iða viku
lega 500 krónur til hennar fyrir
hvert barnanna.
En ég hef ennþá nóga pen-
inga til að lifa, og ég þarf ekki
að gera handtak það sem eftir
er lífs’ins, segir John, — að vísu
skulda ég 16.000 pund, en það
er aðallega vegna þess að ég er
búinn að festa mest af mfnum
peningum í fyrirtækjum. En
samt er ég allt annað gn ánægð
ur. Ég þrái að fá fjölskylduna
til baka og ég vildi fórna öllu
til þess.
Og frú Davina Nicholson seg
ir líka: — Það var ólíkt betra
líf áður en John vann þessa
peninga.
Mlgi UAWIÁAUB—I
! Kári skrifar

Af vettvangi tízkunnar
Það mun óvéfengjanieg stað-
reynd, að tízkukóngamír séu
voldugustu menn veraldar.
Munu þeir tvimælalaust einu
valdhafarnir, sem enginn þorir
að rfsa gegn. Er þetta þó enn
merkilegra fyrir það, að þeir
ráða þeim þegnum sem örðugast
e’iga með að láta stjómast af
öðrum og ráðríkastir mega
teljast. En hvað um það —
þessir náungar kunna tökin, og
er undarlegt í rauninni að mann
kynið skuli ekki fyrir löngu
hafa falið þeim yfirstjórn allra
sinna mála. Samkvæmt þvi, sem
kvisast hefur um síðustu á-
kvarðanir þeirra, skal nú lengj
ast að mun sá hluti kvenlfkam-
ans, sem stendur niður úr pils-
faldinum og má þar af marka
hve takmarkalaust er éinræðis-
vald þeirra, þegar þeirgetaleyft
sér svo róttækar breytingar á
öllum kvenleika. Kvað eiga að
koma þessu þannig fyrir í fram
kvæmd að minnka milið milli
falds og strengs á spjörinni, og
verði í rauninni ekki annað eft-
tr af henni en strengurinn —
að vísu í breiðara lagi, að
minnsta kosti fyrst f stað . ..
Enn hefur ekki heyrzt hvaða
ráð þeir voldugu einræðisherr- •
ar munu hitta til að klæða af a
hlutann á milli sokkafitjar og •
pilsfalds, og er ákvörðunum •
þeirra þar að lútandi beðið með •
talsverðri eftirvæntingu, eins •
og gefur að skilja ... mun þó •
eftirvænting þeirra, sem fyrst J
og fremst verða að teljast áhorf •
endur, sízt minni en hinna. J
Halda sumir því fram, að tízku J
kóngamir hafi jafnvel í bígerð •
að stytta kvenlfkamann um J
þetta bil, en þó mun mála •
sannast, að þeir fari ekki að
stofna alræðisvaldi sínu f þá •
hættu, þar eð slíkt yrði óvin- J
sælt mjög, að ekki sé fastara •
að kveðið. Hvað snertir klæðn J
aðinn ofan pilsstrengs, hefur •
helzt um hann frézt, að hann •
muni enginn verða upp að höku J
en hins vegar verði hetta dreg- •
in að höfði, svo að hylji andlit- *
ið, en það hefur löngum verið J
hverri konu áhyggjuefni — þó •
að Iíkaminn neðan höku megi J
méiri kallast, hefur andlitið •
nefnilega oft ráðið ískyggilega •
miklu um örlög hans, en með J
upptekt hettunnar virðist þar •
nokkurt lýðræðisfyrirkomulag J
tryggt í framtíðinrii...
TVylega átti ég tal við starfs-
mann félagsheim'ilis úti á
landi, sem ekki var alltof hrif-
inn af þeirri starfsemi sem þar
fer fram.
Sóðaskapur í félags-
heimilum.
Hann sagði, að þar í sve'it
væra eins og vfðar annars stað
ar sem hann þekkti til haldin
sveitaböll, sem væru þjóðinni
til háborinnar skammar. Einna
verst mun útreiðin verða á sal-
emum, ekki sfzt kvennasalern-
um. Venjulega ríkir á þessum
böllum mikið og almennt fyll-
erf og salernin líta ver út en
svínastía.. Þar gengur fólk örna
sinrii beint á gólfið og oft
Iiggja dauðadrukkin ungmenni
flöt f þessum sóðaskap, — æl-
andi.
Á teppalögð gólfin er hent
tyggigúmmíi og sígarettustubb
um. og í salnum sjálfum eru
oftast brotnir stólar og jafnvel
rúður.
Þjóna ekki réttum
tilgangi.
Þegar þess'i félagsheimili
voru reist í upphafi var ætlun-
iri að þarna væri aðsetur heil-
brigðar félagsstarfsemi, —
hvert félag skyldi vera nokkurs
konar menningarmiðstöð 1 sinni
sveit. En hvað gerist svo? Þessi
hús eru geysidýr f byggingu og
til þess að standa straum af
kostnaðinum er reynt að afla
fjár á þann hátt að lokka þang
að unglinga á drykkjuhátíð'ir.
— Það þarf enginn að segja
mér, sagði þessi starfsmaður —
að forráðamenn húsanna viti
ekki hvað er á seyði. Þeim er
það fullljóst en reyna bara að
loka augunum fyrir staðreynd-
um. Það hefði verið nær að
verja þessum peningum f upp-
hafi til sjúkrahúsabygginga
eða jafnvel drykkjuhæla. Fólk,
sem ekki getur hagað sér skár
en örgustu vijlidýr, á ekki skil
ið að yfir það séu byggðar
milljónahallir.
Sýslumenn fylgist með.
Það var margt óhugnanlegt,
en fróðlegt f frásögn þessa
manns. Starfsfólk þessara fé-
lagsheimila ætti að þekkja
manna bezt t'il málanna, enda
hefur það verkið með höndum
að hreinsa til eftir svallveizl-
umar. Það væri nauðsynlegt,
að sýslumenn og aðrir, sem á
þessum málum halda, kynntu
sé hvers konar samkundur fara
þarna fram.
Raðhús — Vesturbæ
Höfum til sölu vandað raðhús í Vesturbæn-
um, 5—6 herbergi og eldhús, allt sér. Rækt-
uð og girt lóð. Góð eign.
TRYGGINGAR OG FASTEIGNIR
Austurstræti 10. 5. hæð. Sími 24850. Kvöldsími 37272.
isket;