Vísir - 02.10.1965, Side 7

VlSIR . Laugardagur 2. oktSber WBB.
7
■
inn
J Jann konuna dána á bakinu ber,
með barnið í fangi og Iurkinn í hönd.
Um hrjóstrugar óbyggðir útlaginn fer,
að eilífu slitinn við þjóðfélags bönd.
En stöðugt í fótsporin fylgir þó einn,
þótt ferðin sé örðug um hrímaða grund,
er tryggari en nokkur í sveitinni sveinn
og svíkur ei vin, sem þekkir sinn hund.
Ég færi í letur hugsanir hans,
um harmþrungið líf hins einmana manns:
Ég hef enga oæn til að hefja minn róm,
en heitþrungna von um hinn eilífa dóm,
þar sem réttlætis hugsunin ræður og metur
og rúmar hið stærsta og smæsta Ietur,
þar mun ei kærleikur kulna né þrjóta,
né kallað á neinn til að myrða og skjóta.
Ég fyrirlít hræsnara, heigla og dóna,
læt heimsku, sem vindinn um eyru þjóta.
Mennirnir lifa um eilíf ár,
en ósjaldan .kapa þeir sorg og tár.
20. ágúst 1965
Einar Markan.

hér, einkum I neðri bekkjunum,
að þeir söfnuðu bítilhári, en nú
er það svo að segja úr sögunni.
í F.H. — Fimleikafélagi Hafn-
arfjarðar — sagði stjórnandi
unglingunum, að þeir færu ekki
til keppni nema „sæmilega
klipptir“ — það hafði sín á-
hrif“.
Helgi Þorláksson, skólastjóri
stærsta skólans á landinu, Voga
skólans sem telur 1600 nemend-
ur, sagði: „Ég talaði um það
við börnin, að þau ættu ekki
að apa bjálfaháttinn með einu
eða öðru, en reyna að vera sem
mannlegust eftir því sem al-
mennt er orðið meðal fólks á
tuttugustu öld. Það er heldur til
leiðinda að sjá illa hirtan lubba
— þessir bítlar eru ekki verri
unglingar en aðrir — en lubb-
inn hefur slæm áhrif fyrir þau
sjálf — það er skopazt að
þessu, en svo apa aðrir þetta
eftir. Ég hef sagt þeim, að
þeir geti fengið sér parruk, til
að setja upp á þessum tónleik-
um. Ánnars er þetta að fjara
út hér og annars staðar.
„Hefur bftilhárið spillandi á-
hrif?“
„Það held ég örugglega. Þetta
er ef til vill tilraun til uppreisn-
ar, og svo er einhver vanmátt-
arkennd á bak við það oft og tíð
um. Ég sagði þeim fáu bftlum,
sem eru f skólanum — þeir eru
innan við tíu — að til væru
skjeri í skólanum, ef þeir ósk-
uðu, ég gaf þeim frest. Ég
sagði þeim, að það væri ekki
heppilegt. ef skólastjóri gæti
með engu móti séð, hvort nem
andinn væri piltur eða stúlka,
en það hefur komið fyrir“.
„Þér bannið sem sagt ekki
bítilhárið?”
„Ég ætla að sjá til hvað set-
ur“.
Pálmi Jósefsson, skólastjóri
Miðbæjarskólans, sagði:
„Þessir ungu menn komu mik
ið mannlegri í skólann nú en í
fyrra. Ég talaði um það við þá í
fyrra, að þeir létu klippa sig
— þeir, sem voru verstir með
þetta. Sumir létu klippa sig fyr-
ir jólin. Ég hef alltaf tilfinn-
ingu fyrir því, að hausinn á
þessum bítlum sé óhreinn. Þeg-
ar ég tók við skólastjórn hér
var mikið um lús og þá var
farið að hefja herferð gegn
henni,, en nú er talið, að hún
sé útdauð að mestu eða öllu“.
Pálmi sagði, að hyggilegast
reyndist að tala einslega við
börnin um þetta lubba-vanda-
mál og eins um það, ef eitthvað
athugavert væri við klæðaburð
inn. Hann kvaðst andvígur því
að þvinga börnin til að segja
skiiið við þennan ósið“.
í flestum skólum f Reykjavík
hafa skólastjóramir reynt að
tala um fyrir þeim unglingum.
sem hafa tekið upp bítlatízk-
una, en yfirleitt gefið þeim frest
til að gera það upp við sig. að
leggja frá sér einkennistákn
bítilæskunnar. Flestum skóla-
stiórum oq fræðurum kemur
saman um. að bítlatízkuna sé
V.’erfandi
[R BfílA TÍIKAN
HÉR AB FJARA ÚT?
Nýjustu ráÓstafanrr skotanna gegn b'itlafaraldinum eru ofarlega á
baugi. Visir ræðir við 3 skólastjóra og leitar álits beirra á vandamálinu
Reykvísk bítil-æska bíður komu „The Kinks“ til íslands á Reykja-
víkurflugvelli (ljósm. stgr.)
JJr nú skorin upp herör gegn bitilhárs-faraldrinum af hálfu
skólastjóra og fræðara í Reykjavík og Hafnarfirði? Og þá
jafnframt gegn lúsinni, enda þótt hún eigi að heita útdauö hér-
lendis. Um borgina hefur kvilsazt, að nokkrir unglingaskólastjórar
hafi lagt bann við bítilhári. Vísir reyndi að fá staðfestingu á þessu
hjá sjálfum skólastjórunum.
Að því er bezt er vitað, hafa
aðeins tveir skólastjórar, þeir
Ólafur Þ. Kristjánsson f Flens-
jjorgarskólanum og Þorgeir
Æsen í Lækjarskóla barnaskól-
anum í Hafnarfirði látið það
boð út ganga í útvarpstilkynn-
ingu, að nemendum beri að
mæta klipptir í skólann.
Ólafur í Flensborg sagði:
„Þetta var orðað þannig orð-
rétt: „Þess er óskað, að piltar
komi sæmilega klipptir f skól-
ann“. En það er hins vegar mats
atriði eftir orðalaginu. Jón
Halldórsson f Hítardal segir f
Biskupasögu eitthvað á þá leið,
að Brynjólfur biskup í Skál-
holti hafi sett prestum þá reglu,
að þeir mættu ekki hafa síðara
hár en svo, að eyrnasneplillinn
væri hreinn“.
„Eruð þér andvfgur bítil-
hári?“
„Sérstaklega ef því fylgja ó-
hreinindi. Þessi tilmæli, sem
koma héðan úr skólanum og ég
hef komið á framfæri eru sum
part orðin til frá útlitssjónar-
miði, en einkum þó frá heilsu-
gæzlusjónarmiði. Þetta er gert í
öryggisskyni — til varnar við
óþrifum. Héraðslæknrinn seg-
ir, að langt sé frá því, að lúsin
sé útdauð, en ég hef hins vegar
ekki orðið var við hana I minni
kennara- og skólastjóratíð
Miklu hári fylgir hætta á óþrifn
aði, lúsahætta.
„Teljið þér bítilhár hafa á
hrif á iyndiseinkunnina?"
„Ég hef tekið eftir þvf, að
þegar nemandi er kominn með
svona hár, er hugurinn kominn
í allt annað en námið — það
er eins og hárvöxturinn hafi
ekki bætandi áhrif á hugarfar-
ið“.
„Hvað um stúlkurnar í skóla
yðar?“
„Yfirleitt hirða þær sig vel,
hár og annað. Ekki tíðkast leng
ur eins og áður, að þær tæti
þetta (þ. e. hárið) f allar áttir.
Þær voru orðnar blóðrisa í allan
svörðinn — ég man ekki í svip
inn, hvað sú hárgreiðsla nefnist
— túbering eðá eitthvað svo-
leiðis. Einhverju sinni var einn
kennarinn hér spurður, hvernig
einni stúlku gengi í skólanum.
Hann sagði, að það væri bara
eftir öllum atvikum: „Þegar hún
er ekki að mála sig, er hún að
hugsa um, hvernig málningin
fari““.
„Kveður ramt að bítilhári hjá
yður?“
„Þegar fyrstu bekkingar
mættu í skólann á dögunum.
voru þeir snyrtilegir ti! höfuð'-
ins. í fyrra var dálítið um bað