Vísir - 05.10.1965, Blaðsíða 11

Þannig lítur hún út — konan, sem nú
er kölluð „Wennerström Norðmanna“
Ingeborg Lygren heitir hún; fimmtíu
og tveggja ára að aldri...
SíÐAN
Staða: Einkaritari Evangs ofursta, yf-
irmanns norsku leyniþjónustunnar...
Var ást hennar misnotuð?
Norska
nj ósnaráðgátan
ats
/~kg henni er gefið það að sök
að hún hafi árum saman lát
ið Rússum í té uppl. um
hervarnir Norðmanna og Norð-
ur-Atlantshafsbandalagsins.
Kemur þetta mjög á óvart öll-
um þeim, sem eitthvað þekkja
til hennar. Wennerström
sænski var glæsilegur heims-
maður í fremstu röð doplomata
og í samkvæmislífinu.
Hann hafði tileinkað sér dýr-
ar lífsvenjur, langt um efni
fram. Til þess að standa straum
af þeim og komast úr skuldum
sínum, féll hann í þá freistingu
að gerast njósnari fyrir erlent
stórveldi og landráðamaður.
Ingeborg var e'ins ólík Wenn-
erström og hugsazt getur hvað
lífsvenjur og alla framkomu
snertir, segja þeir, sem til
þekkja. Hún er hvorki gædd
glæsileik né kyntöfrum. Hljóð-
lát skyldurækin og heldur óá-
sjáleg skrifstofuambátt, sem
karlmenn kunna að meta fyrir
það eitt, að hún vann þeim„
sem yfir hana voru settir af frá
bærum trúnaði. Hún var stúlka
sem treysta mátti í blindn'i —
enda var henni treyst í blindni.
Fyrir bragðið átti hún greið-
an gang að öllum þeim hem-
aðarleyndarmálum, sem yfir-
maður hennar fjallaði um. Þau
fóra öll í gegnum hennar hend-
Hagalagðar á Hausti
ur, hún afritaði þau og fjölrit-
aði — og engum kom til hug-
ar að fylgjast með því hve mörg
afrit hún tók. Engum kom
heldur til hugar að skoða í
handtösku hennar, sem jafnan
stóð á skrifborði hennar.
Það var dagana 13.-19. sept.,
sem þetta tók skyndilegum
breytingum. Þó hlálegt kunni að
virðast, var það leynilögreglan,
■sem gerð'i leyniþjómistunni vi$-
vart. Nokkrum dögum síðar vár
Ingeborg handtekin. Hvílir mik-
il leynd yfir máli hennar, en þó
er vitað, að áður en hún var
handtekin höfðu fundizt næg-
ar sannanir til málshöfðunar á
hendur henni Við húsleit, sem
gerð var heima hjá henni. Rétt-
arhöldin f máli hennar hafa far-
ið fram fyrir luktum dyrum, og
enginn fær að ræða við hana
í fangelsinu. í Noregi er leyfi-
legt að halda þeim, sem sak-
aðir era um njósnir, þannig í
fullkominni einangran f tvo
mánuði..
Og þeir, sem til þekkja, spyrja
sjálfa sig árangurslaust hvað
Ingeborg megi hafa gengið til
er hún féll í slíka freistni. Hún
hefur aldrei farið dult með
andúð sfna á kommúnistum.
Hún var sparsöm, tók engan
þátt í samkvæmislífinu hafði
ekki tileinkað sér dýrar lífs-
venjur, neytti ekki einu sinni á-
feng’is, hafði mjög góð laun og
t hlýiuru þMí sað't hafa nverið tlausrm
við allar efnahagsáhyggjur.
Kannski liggur ástarævintýri
á bak við — eða fjárkúgun.
Kannski hvort tveggja. Það hef
ur áður sýnt sig að rússneska
leyniþjónustan er jafnvíg á bæði
þessj vopn.
Þeir, sem til þekkja, minnast
þess nú, að Ingeborg Lygren
var túlkur við norsku landa-
mæraþjónustuna að Kirkjunesi
1952-’54 og að hún var starf-
andi við norska sendiráðið í
Moskvu fyrir nokkram árum.
Skyldi það geta átt sér stað,
spyrja menn, að hún hafi fallið
þar fyrir éinhverjum tungu-
mjúkum starfsmanni leyniþjón-
ustunnar rússnesku, sem var allt
annað en ásthrifni í huga, l>eg
ar hann tók áð gera sér títt við
þessa hlédrægu og lítt glæsi-
legu skrifstofuambátt? Hvaða
kverkatak; kanri hann að hafa
; náð á henni? lytefl. hvaða hót-
unum hefur honum tekizt að
neyða hana til landráða
Um þetta veit eng'inn neitt.
Hitt er vitað, að þeir rússnesku
höfðu gert óvenjulegar varúðar-
ráðstafanir til þess að ekki
kæmist upp urri njósnir henn-
ar. Hún hafði ekki neitt sam-
band við rússneska sendiráðið,
heldur að öðram leiðum. Og
hverjar þær vora, veit almenn-
ingur ekki enn sem komið er.
Kannski verður það aldrej látið
uppskátt...
^ð Þessu sinni varð ekkert úr
hinu árlega prentaraverk-
falli, enda fengu viðkomandi
launa- og kjarabætur — að und
anteknum prentvillupúkanum,
sem láðst hafði að bera fram
kröfur um aukið stafabrengl og
aðra minniháttar hagræð'ingu
sér til handa... en eflaust
hygla honum þeir, sem vanir
era, svo hann þarf ekki að
kvíða horfelli. Innan skamms
verður opnuð íslenzk átstofa í
Lundúnum, þar sem framleidd
verða Lundúnalömb úr
Hólsfjöllum með Svartadauða
og öðram þjóðlegheitum ...
og til þess að öll þjóðlegheitin
verð'i í stíl, eiga Islenzkar geng-
ilbeinur að þjóna undir gesti,
klæddar peysufötum og með
skotthúfu, en þó með þeirri
smávægilegu breytingu að pils-
in verða í skærum litum og ekki
lát'in ná nema niður á mjöðm,
en þar innan undir verða gegn-
ilbeinumar klæddar — eða öllu
heldur óklæddar — eins og
Iangömmur þeirra til að vega
á móti þessu fráviki, og er ekki
að efa að þetta verði Vinsælt í
höfuðborg drottningarinnar.
Verður fróðlegt að vita hvort
að Betu tekst að halda bónda
sínum heima, þegar opnað verð
ur... hvort han nlíður það
að hún sendi einn af vinnumönn
unum í staðinn, eins og þegar
Þorvaldur var þarna á ferðinni
Rússar eru famir að und’irbjóða
okkur á vestur-þýzkum síldar-
markaði, eftir að hafa sótt slld
ina á íslandsmið ... hefur Þjóð
viljanum láðst að segja frá
þessu og má undarlegt heita,
þar sem skoða má þetta sem
beint framhald af hljóðskrafs-
fundi Einars og Bréssnevs I
Kreml forðum ... þegar Bréss-
nev keypti það af Einar'i að
hann steypti Krússa af stóli með
eyfirzkum gemingum, gegn þvl
að sá fyrrnefndi kæmi á fót
öflugum síldarniðurlagningariðn
aði á ættarslóðum h’ins síðar-
nefnda, eða lofaði því að
minnsta kosti... er nú bara
spumingin hvort Einar hefði
ekki átt að hafa túlk með sér
— hvort Bréssnev hefur ekki
skilið eða öllu heldur misskilið
hann þannig, að hann vildi fá
hjá honum loforð um að hann
sæi um niðurlagningu allrar
síldveið'i og síldariðnað I land-
inu, og vilii nú efna það lof-
orð, fyrst Einar stóð við sitt.
Er þetta og ekki hið eina, sem
bendir til þess að Einar hefði
mátt ver stálslegnari I rúss-
neskunni, að m'innsta kosti er
varla einleikið hve oft hann og
hans fylgiarar hafa orðið að
leiðrétta eða éta ofan I sig það
sem þeir hafa haft eftir framá
mönnum austur þar ...
Kári skrifar:
Tjýzkalandsfari skfifar Kára:
„Ég er alveg hissa á því,
hvað Neytendasamtökin era
slöpp hér heima. Það heyrist
varla frá þeim stuna né, hósti,
nema þetta blað þéirra, sem
kemur út endrum og eins. Það
er deilt um verðlagsmál land-
búnaðarins, en neytendur komá
þar hvergj nærri. öll möguleg
og ómöguleg félög og samtök
hafa fulltrúa 1 nefndum og ráð
um, þar sem m.a. er fjallað um
verðlagsmál og um gæð'i vöru,
en ég hef enn ekk; heyrt um
neina nefnd né neitt ráð, þar
sem Neytendasamtökin eiga full
trúa.
Hagsmunir gegn
hagsmunum
Allir í 'þjóðfélaginu hafa
myndað með sér öflug hags-
munasamtök, þar sem hver otar
sínum tota eins bezt og hann
getur. Og það er tekið mikið til
lit til skoðana og krafa þessara
hagsmunasamtaka. Ein er þó
eyðan það era neytendur, sem
engin öflug samtök eiga ,og
þess vegna er alltaf níðzt mest
á þeim. Neytendur era eins kon
ar réttlausar skepnur, sem allt
af era síðastir til að fá sínum
málum framgengt, þvi hinir eru
búnir að rífa allt I sig áður.
Öflug samtök í
Evrópu
í Evrópu, t.d. I Þýzkalandi,
er þessu öðru vís’i farið. Þar
hafa neytendur með sér öflug
samtök, sem era óhrædd að
láta að sér kveða. Lélegar og
óhæfar vörur eiga sér ekki upp-
reistarvon — og vei þeim
stjómmálamanni, sem hyggðist
kaupa sér hylli hagsmunasam-
taka, með því að varpa hags-
munum neytenda fyrir borð. í
Þýzkalandi og Danmörku eru
gefin út öflug blöð, ,,D.M.“ og
„Tænk“, þar sem vörar og þjón
usta eru metin á óvægilegan
hátt. Þá hafa neytendur full-
trúa í þeim ráðum sem að ein-
hverju leytj fjalla um verðlag
gæði eða annað slíkt.
Hvers vegna ekki að setja
smá drift I Neytendasamtökin
vekja þau af timburmönnunum
og gera þau öflugri málsvöm
neytenda í landinu?
Þýzkalandsfari."
Lítil eftirsjá í
bítlatízku
Og hér er bréf úr annarri átt:
TVTikið er ég feginn að bítla-
standið skuli vera að
hyerfa. Margt hefur riðið yfir
unga fólkið á undanfömum ár-
um, en ekkert hefur verið eins
hættulegt og bítlatízkan. Svo
ekki sé talað um hættuna á ó-
þrifnaði, sem alltaf er fyrír
hendi, þar sem síðhærðir og
mismunandi snyrtilegir ungling
ar eiga í hlut, — þá hefur mér
alltaf fundizt eitthvað óhugnan
legt við það, þegar ungir menn
fara að klæða sig og snyrta eins
og konur, Af því getur margt
slæmt leitt. En ég hef nú lesið
í Vísi að skólastjórar gagnfræða
skólanna telja þetta að mestu
úr sögunni og ætla að taka
mannlega á þéim fáu, sem
enn lafa í þessari leiðu tízku.
Ummæli skólastjóranna eru
Vissulega gleðileg. — Nonni."