Vísir - 07.10.1965, Side 4

4
VIS IR . ..„ntudagur 7. október 1985.
VERÐLÆKKUN
Það hefur heyrzt að með hinum
nýju ítölsku Fiat-bílum, 1966 ár-
gerðinni, verði verðlækkun á þeirri
tegund bifreiða.
Blaðið hafði samband við um-
boðið hér á landi, Orku h.f., og var
þar staðfest að á minni tegundunum
kominn á markaðinn sú tegund af
Fiat, er samræmdi þægindi smábíl-
anna í innanbæjarakstrí annars veg
ar og Iipurð og lag sport-
módtlanna hins vegar. Fiat
Bronco nýr
jeppi
V/
Glæsilegur í úflifi — suerkileg
nýiung — lienfur ve! á BsBnndi
850 er með 43 hestafla hreyfil
: og er hámarkshraðinn um eða rúm
lega 120 km. á klst. Benzíneyðsl-
an er talin milli sex og sjö lítrar
l á hundrað kílómetra, og hraðaaukn-
ing frá 0—80 km eru 18 sekúndur.
jverði a.m.k. 10% verðlækkun, sem
mun þýða að Fiat 850, „ítalski fólks j
vagninn“, lækki í verði niður und
ir~kr. 120 þúsund.
Skýrt hefur verið frá þessari bif
, reið hér á síðunni fyrr í sumar. en i
danskir bílagagnrýræaclur/Æeg.jaj-að,'
hann sé „rúmgóður fjögúrra manna
bíll“, þótt hægt sé aðf-koma fimm
manns fyrir, engu síður en í fólks-
vagni, og á Italíu er hann seldur
sem fimm manna.
Þegar þessi bifreið kom fyrst til
Danmerkur voru gagnrýnendur
flestir sammála um að hér væri
Hingað til lands er kom-
in ný tegund „jeppabif-
reiða“ frá Ford-verksmiðj-
unum bandarísku, FORD
BRONCO sem hefur margt
til þess að bera að geta
sigrað markaði hér á ís-
landi.
1) Verðið: Bronco kostar ekki
nema 188 þúsund krónur með yfir-
byggingu.
2) Útlitið: Billinn líkist fremur
amerísku „tryllitæki" en þeim jepp
um sem hingað til hafa verið flutt-
ir til landsins.
3) Véiin: 105 hestafla sex strokka
benzínvél (170 CID), sem eyðir í
meðalakstri aðeins 12-13 lítrum
á hverja 100 kílómetra, og hefur
í fjölda ára verið notuð í ýmsar
gerðir amerískra Ford fólksbíla og
minni vörubíla.
4) Aksturseiginleikar: íslenzkum
hlaðamönnum gafst kostur á að sjá
Sror.co klifra upþ fjallshlíðar og
þjóta upp brekkur nýlega. Á þjóð-
vegum er talið að hann geti náð
allt að 160 kílómetra hraða á klst.
Þegar Ford Motor Company hóf
undirbúning að framleiðslu þessar-
ar bifreiðar var haft samband við
mikinn fjölda sportklúbba í Banda-
r'kjunum, og kannað hvað það væri
'em þeir helzt kysu að fjórhjóla-
drifinn bíll hefði upp á að bjóða.
Svörin voru auðvitað mismunandi,
en fiestir voru sammála um að
hann þyrfti að hafa betri eigin-
'eika við hraðan akstur á þjóðveg-
um og hraðbrautum, möguleika á
að komast upp brattari brekkur,
meiri þægindi, þannig að hann líkt-
ist meir venjulegri fólksbifreið og
hefði minni beygjuhring.
Allt þetta var haft til hliðsjón-
ar þegar ráðizt var út í framkvæmd
ir við „Bronkóinn“, og það sem
setur hann í annan tollaflokk hér
á íslandi en venjulega „jeppaflokk-
•inn“ er hversu líkari fólksbifreið
hann er, jafnt innan sem utan.
Kr. Kristjánsson, sem flytur
þessa bifreið inn, taldi að innflutn-
ingur hingað til lands gæti hafizt
þegar í nóvembermánuði, en sýn-
isbíll er þó kominn til landsins nú
þegar. Auk Kr. Kristjánsson hefur
Sveinn Egilsson umboð fyrir bif-
reiðina.
Minning
Frú Vilborg
Runólfsdóttir
Fædd 23/8 1884
Hún andaðist í Landakotsspítala
eftir tveggja mánaða legu 81 árs
að aldri. Háum aldri er náð. Fag-
urt mannlíf er horfið og miklu
dagsverki lokið.
Frú Vilborg var fædd 23/8 1884
að Ásgarði í Landbroti. Foreldrar
hennar voru merkishjónin Vil-
borg Ásgrímsdóttir frá Heiðarseli
og Runólfur Ámason. Börn þeirra
voru 4: Ásgrímur, sem dó ungur
af slysförum, Sigríður og Ragnhild
ur, báðar einnig látnar, og svo Vil
borg, sem er hin síðasta af syst-
kinunum.
Föður sinn missti Vilborg, er
hún var 13 ára, og ári síðar fór
hún til hjónanna Mattftildar Ólafs-
dóttur og Halldórs Jónssonar, kaup
manns í Vík í Mýrdal og var ávallt
litið á hana í þeirri fjölskyldu sem
fósturdóttur.
Halldór Jónsson hafði þar mikil
umsvif, verzlun, útgerð og sveita-
búskap, og var þar afar fjölmennt
heimili, sem rómað var fyrir rausn
og myndarskap. Hélzt æ síðan
gagnkvæm vinátta milli Vilborgar
og þeirrar fjölskyldu.
Um tvítugsaldur fluttist Vilborg
til Reykjavíkur til að læra sauma
skap, sem hún stundaði ásamt
heimilisstörfum í nokkur ár. Árið
1908 fór hún til Kaupmannahafn-
ar til að læra matreiðslu. Heim
kom hún aftur eftir eins árs dvöl
þar og giörðist þá matreiðslukona
á Hótel ísland.
Hún giftist árið 1910 Árna
F.irlkssyni kaupmannj og leíkara,
sefn var ekkjumaður með tvö börn,
Dagný dóttir hans dó árið 1926, 26
ára að aldri. Hún var fríð, greind
og skemmtileg. og voru hún og
undirrituð vinkonur í æsku. Hún
fluttist síðar til Ameríku, þar sem
Ásmundur bróðir hennar er bú-
settur
Það er ailtaf nokkur vandi að
taka við stálpuðum börnum, en
Vilborg var þeim vanda vaxin. |
Hún var ljúflynd að eðlisfari og1
giörði gott úr öllu, enda öðlaðist
hún fljótt trúnað barnanna og
reyndist þeim góð móðir.
Vilborg og Árni eignuðust 41
börn, sem öll eru á lífi. Þau eru:
Guðrún Svava, gift Ásgeiri Ólafs-
syni, dýralækni í Borgarnesi, Gunn
HILLMAN SUPER MENX
í vor sem leið tók Egill Vilhjálms
son h.f. við umboði fyrir Rootes-
bílaverksmiðjumar brezku og hafa
síðan selt hér á landi um 130 bif-
reiðir frá þeim verksmiðjum.
Þeir hafa nú á boðstólnum 1966
módelin, sem eru í flestu svipuð
síðustu árgerð. Ein vinsælasta bif-
reiðin frá verksmiðjunum er Hill-
man Super Minx, sem sést á með-
fylgjandi mynd og og kostar frá kr.
227 þúsund.
NÝTT BIFREIÐAUMBOO
Nýtt fyrirtæki hér í borg hefur
tekið að sér umboð fyrir hina
þekktu bandarísku bifreiðaverk-
smiðju Chrysler, en H. Benedikts-
son og Ræsir höfðu þetta umboð
áður. Þetta nýja fyrirtæki nefnist
Vökull h.f. og er til húsa að Hring-
braut 121.
Vökull h.f. mun einnig annast vara
hluta og viðgerðaþjónustu fyrir bif
reiðir sínar, sem eru elnkum Dodge,
Plymouth og Chrysler fóiksbifreið-
ar og Dodge vörubifreiðir.
Dáinn 28/9 1965
ar, forstjóri, kvæníur Salmaníu
Jóhannesdóttur, Þóra, gift dr. med.
Bjarna Jónssyni, yfirlækni á Landa
kotsspítala, Laufey, gift Val Gísla-
syni, leikara.
Árni Eiríksson og Vilborg bjuggu
á Vesturgötu 18 og áttu þar fall-
egt heimili. Þaðan á ég margar
hugljúfar minningar frá æskuár-
um mínum. Árum saman var það
mitt annað heimili, hvort sem ég
dvaldi hér í borg lengri eða
skemmri tíma. Ég þakka Vilborgu
fyíir góðvild alla, og einnig fyrir
það, sem ég lærði af henni. Og það
var margt, sem af henni mátti
læra. Hún var mikil og glæsileg
húsmóðir og þlb þau verk, sem
hún lagði hendur að, voru jafnvel
unnin. Alls staðar blasti við snyrti
mennskan, þar sem hún var, og
kom það sér vel, því Árni Eiríks
son var smekkmaður og gjörði há-
ar kröfur til snyrtimennsku og
reglusemi. Hann var bezti vinur
föður míns og gladdi það foreldra
mína þegar hann kvæntist þessari
indælu stúlku.
Of fljótt dró ský fyrir sólu á
heimilinu á Vesturgötu 18. Árið
1917 missti Vilborg mann sinn frá
fjórum ungum börnum. Þá voru
engir styrkir eða makabætur til að
styðjast við.
Auðug var Vilborg ekki, en hún
átti óbilandi starfsvilja og atorku,
enda mjög starfssöm kona. Hún bjó
áfram á Vesturgötu 18 í húsi þeirra
hjóna með börnum sínum og leigði
út nokkuð af húsinu en hafði einn-
ig matsölu. Hún hafði alltaf nóg
fólk, því öllum þótti gott við hana
að skipta.
Frú Vilborg sat ekki í veizlu-
sölum og átti ekki margar frístund-
ir, en allt hennar líf var helgað
heimilinu og börunum, hugsuninni
um að geta veitt þeim gott uppeldi
og góða menntun, og það tókst
henni með ágætum. Starf hennar
hefur borið ríkulegan ávöxt. Börn
hennar eru vel gefin, menntað gott
og glæsilegt fólk, sem hún skilar
þjóðfélaginu Þar uppskar hún eins
og hún sáði.
Árið 1942 flutti fjölskyldan í nýtt
hús að Reynimel 58, og þar bjó
Vilborg umvafin ástúð barna og
tengdabarna, þar til hún fór á
sjúkrahús, eins og áður er getið.
Frú Vilborg var fáskiptin um ann
arra hagi og orðvör, en glaðlynd
og dagfarsprúð, óeigingjörn og mild
í dómum um aðra. Slíkrar konu er
gott að minnast.
Ég votta eftirlifandi ástvinum
hennar dýpstu samúð mína og bið
Guð að blessa hana í nýrri veröld.
Guðrún Sigurðardóttir.
tB