Vísir - 08.10.1965, Blaðsíða 15

V1 S IR . Föstudagur 8. október 1965.
15

14.
inu og allt í einu var sem hann
þryti allan mátt.
„Allir geymarnir horfnir", hvísl-
aði hann. „Allir. Þeir voru níu,
sex með taugalömunarsýklum, og
einn af þeim hefur hann brotið".
„Og hvað var á hinum þremur,
sem horfnir eru?“ spurði ég hrana-
lega.
„Djöflaveiran...“ stundi hann
óttasleginn.
Fjórði kafll.
Skömmu síðar sátum við í mat-
salnum í álmunni næst hliðinu
dr. McDonald, starfsfélagi dr.Greg
oris f aðalrannsóknarstofunni virt-
ist einn okkar hafa matarlyst. Það
gat ekki heitið að Hardanger snerti
við því, sem á borð var borið og
svipað var að segja um þá, Wey-
bridge höfuðsmann og Cliveden
yfirforingja. Dr. Gregori borðaði
ekki bita, stóð upp frá borðum f
miðjum klíðum, baðst afsökunar
og fór út fyrir. Þegar hann kom
inn aftur, var hann fölur sem lík.
Fingrafarasérfræðingarnir sátu
að borði með okkur. Þeir gerðu
matnum beztu skil. Þrír aðrir levni
lögreglumenn voru komnir til að-
stoðar, og hafði Wylier lögreglu-
stjóri útvegað þá. Þeir unnu enn að
rannsókn fingrafaranna, og það
hafði komið í ljós að vandlega
hafði verið þurrkað með hörklút
af læsingunni á stáldyrunum og
umhverfis hana. Sennilega hafði
vasaklútur verið notaður til þess.
Það varð því ekki sannað, að ein
hver aðvífandi hefði ekki verið
þarna að verki.
Martin kom inn þegar við vorum
að standa upp frá borðum .Hann
hafði yfirheyrt nokkra vísinda-
menn og tæknifræðinga, sem áður
höfðu unnið í E-álmunni, en voru
atvinnulausir þessa dagana og
komu þar því ekki inn fyrir dyr.
Þeim yfirheyrslum var ekki nærri
lokið. Martin minntist ekkert á
hvernig þær gengju og Hardanger
spurði hann ekki neitt um það held
ur. \
Við Hardanger gengum út að
aðalhliðinu. Að stundarkorni liðnu
gekk ungur, Ijóshærður liðþjálfi
inn 1 varðklefann. Hann hafði verið
þar á verði kvöldið áður.
„Norris liðþjálfi", sagði hann og
heilsaði að hermannasið. „Þið gerð
uð boð eftir mér?“
„Já“, svaraði Hardanger. „Fáið
yður sæti. Já, ég sendi eftir yður
vegna morðsins á dr. Baxter".
Sú aðferð Hardangers að koma
mönnum hranalega á óvart, gat oft
veitt meiri upplýsingar en löng yfir
heyrsl. Norris var í þann veginn
að setjast, en hneig nú niður í
stólinn, starði stórum, felmtruð-
um augum á Hardanger og gapti
svo, að þar gat ekki verið um
neinn leik að ræða hjá óþjálfuðum
manni í þeirri list. Og hánn varð
náfölur, en það gat englnn gert sér
upp, jafnvel þó að þjálfaður væri.
„Morðið á dr. Baxter?“ endur-
tók hann heimskulega. „Er . . .
dr. Baxter dauður?"
„Myrtur“, svaraði Hardanger
hranalega. „Hann var myrtur inni
í rannsóknarstofunni síðastliðna
nótt. Það er því staðreynd, að hann
yfirgaf ekki staðinn í kvöld er
leið. En þér skráðuð hann út. Þér
seglst hafa gert það. En þér gerð-
uð það ekki. Þér hafið ekki getað
gert það. Hver færði yður skrán-
ingamúmer hans og skipaði yður |
að falsa undirskrift hans? Gerði i
hann það kannski sjálfur? Hve mik- i
ið var yður greitt fyrir það, Norr-,
is?“
Liðþjálfinn hafði starað á Hard-
anger, eins og hann vissi ekki hvað
an á sig stóð veðrið. En svo hristi
hann af sér slenið og Yorkshire-
skapharkan sagði óðara til sín. —
Hann reis seinlega úr sæti sínu,
dimmrauður í framan.
„Ég hef ekki hugmynd um hver
þér eruð, herra minn“ mælti hann
ofurblíðlega. „En ég býst við að
'þér séuð einhver meiri háttar mað-
ur, leynilögregluforingi eða eitt-
hvað þess háttar. En eitt get ég
sagt yður. Endurtakið þessi orð
yðar og ég skal mola á yður hel-
vízkan hausinn með hnefanum".
„Það efast ég ekki um, góði“,
svaraði Hardanger og nú brosti
hann allt í einu. Svo sneri hann
sér að mér. „Sýkn saka, heldurðu
það ekki?“
„Hann er varla sá leikari, að
annað komi til greina“, svaraði ég.
„Varla“, sagði Hardanger. „Af-
sakið, Norris, en mér var nauðug-
ur einn kostur. Ég varð að vita
vissu mína, tafarlaust. Morð er
heldur óskemmtilegt fyrirbæri, og
þá verður maður á stundum að
beita brögðum, sem ekki eru held-
ur skemmtileg. Þér skiljið mig
vonandi".
„Já, herra minn“, svaraði Norr-
is, en var þó ekki runninn reiðin.
„En — dr. Baxter — hver...?“
„Sleppum því“, svaraði Hard-
anger hranalega. „Þér skráðuð
hann út. Það stendur hérna f dag-
bókinni. Klukkan hálfsjö, ekki
satt?“
„Fyrst það stendur þarna, hlýt-
ur svo að vera. Tímastimplunin er
sjálfvirk".
„Þér tókuð við skráningarnúmeri
þá mátt reiða þig á, að hvert skref
sem hann hefur stigið síðan hann
byrjaði að ganga, hefur verið vand
lega athugað. Dr. Baxter er hreinn
hvað það snertir. Annars hefði
hann aldrei verið skipaður í slíka
ábyrgðarstöðu“.
„Það voru. þeir líka, þessir ná-
ungar, sem nú eru annaðhvort f
fangelsi eða austur í Moskvu",
sagði Hardanger hörkulega. „Ég
ætla að hringja til Lundúna, og síð-
an þarf ég að hafa samband við
Wylie, ef þeir skyldu hafa fundið
Bedfordinn. Og hvernig skyldi
þeim ganga við fingraförin ...“
„Ég þyrfti að ræða eilítið við
innanhússverðina", sagði ég.
„Ekkert vald hef ég til að skipa
þér fyrir verkum, Cavell — en ef
þú verður einhvers vísari, vona ég
að þú gerir mér viðvart", sagði
Hardanger.
„Þú heldur þó ekki að ég ætli
að berjast einsamall gegn þessum
náunga, sem gengur um með
djöflaveiruna í vasanum?" spurði.
ég.
Hann kinkaði kolii, dálítið tor-
tryggnislega og hélt svo leiðar
sinnar. Ég ræddi við innanhúss-
verðina, en árangurslaust; enginn
hafði séð dr. Baxter á ferli eftir
hans, þessu héma?“ Hardanger hálfsjö, enda gerði ég ekki ráð
handlék plötuna með númerinu. í fyr*r Því- Ég athugaði einnig gesta
„Já, herra minn“. j skrána — það var að vísu sjald-
„Talaði hann eitthvað við yður?“ f?æft að gestir væru boðnir til
„Auðvitað, herra minn“.
„Um hvað?“
Mordon, en kom þó fyrir. Helzt
voru það þingmenn, sem vildu sjá
væri heilsuverndarstofnun, þar
sem meðal annars væri unnið að
bvf að finna upp bóluefni við in-
„Verðið og þess háttar. Hann var jmeð eigin augum til hvers konar
alltaf vingjarnlegur við okkur. Jú, i starfsemi öllum þessum milljónum
og hann minntist á kvefið. Hann iværi varið> og var þess vandlega
var mjög slæmur af kvefi og hafði! gætt> að þeir kæmust þá ekki á
ljótan hósta“ snoðir um annað, en að Mordon
„Þér sáuð hann greinilega?“
„Vitanlega. Ég hef haft þessa
vörzlu á hendi í átta mánuði og .
þekkti dr. Baxter vel. Hann var flúenzu og öðrum veirusjúkdóm-
um. En undanfarna daga hafði eng
inn gestur heimsótt stofnunina.
Ég hringdi í bílaleigu í nágrenn-
inu og bað um bíl, sem ekið yrði
að .hliðinu .fj'xir, utan Mordon og
skilinn þar eftir. Að þvf Búnu
hringdi ég til Alfringham og fékk
þar herbergi í gistihúsinu. Loks
hringdi ég heim til Mary komu
minnar í Lundúnum og bað hana
að koma til Alfringham. Það fór
lest þangað frá Paddington, svo
að hún átti að geta komið til Al-
fringham klukkan hálfsjö.
klæddur eins og venjulega, í sama
frakka og með sama hatt og þessi
stóru gleraug-u".
„þér getið svarið það fyrir rétti?
Að það hafi verið dr. Baxter, á
ég við?“
Hann hikaði lítið eitt við.
„Ég get svarið það. Aðstoðar-
menn mínir tveir sáu hann líka.
Þér getið spurt þá“.
Við gerðum það. Gengum síðan
heim að skrifstofuálmunni. „Held-
urðu í rauninni að dr. Baxter hafi
orðið hér eftir í kvöld er leið?“
spurði ég,
Að þessu loknu varð mér gengið
„Nei,“ svaraði Hardanger. „Hann j út að girðingunni. Mér var geng-
fór... en hann kom aftur. Með j ið meðfram henni, þrjú hundruð
vírklippurnar. Annaðhvort einn,! metra spöl, fram og aftur og
eða í fylgd með einhverjum. Og j horfði stöðugt niður fyrir fætur
það lítur út fyrir, að sá hafi ver- j mér. Nú er Cavell þungt hugsi,
ið honum verri“. ; mundu menn segja, eða það vonaði
„Þú heldur að skriftin hafi verið | ég. Þannig hélt ég áfram í alltað
ófölsuð?" j kíukkustund, unz ég hélt mig lok^
„Eins ófölsuð og hún getur ver-! hafa fundið það, sem ég var að
ið. Ég held að ég verði að fara i leita að. Þegar ég hafði beygt mig
rakleitt til Lundúna og ræða við l niður og bundið skóreim mína,
hershöfðingjann. Það gæti verið var ég ekki lengur i vafa.
forvitnilegt að athuga upplýsingar
þær, sem hann hefur um dr.
Baxter. Einkum fortíð hans“.
„Það væri ekki annað en tíma-
sóun. Hann gegndi hinni ipik-
ilvægustu stöðu sem yfirmaður að-
alrannsóknarstofnunarinnar, svo að
■mMR
T
á
R
1
A
N
Meðan Tarzan er í líknarferðalagi til Butu
ættkvíslarinnar, en hún hefur verið gripin ó-
kennilegum sjúkdómi, er hann tekinn hönd-
um.
WHILE ON A MISSKDN.'OF MEitCy TO TME BUTU
TKI5E, WHOSE INHABITANTS MAVE BEEW STItlCLEN
BYA STKANSE MALA7Y, TAKZAN IS CAPTURE7..
• ... ANP BKOUSHT TO THE VILLASE TO
CONFKONT CHIEF UMTALI...
Hardanger var enn staddur í
skrifstofunni, þegar ég kom þang-
að. Hann og Martin voru að skoða
ljósmyndirnar, sem teknar höfðu
verið af fingraförunum. Hardang-
er leit á mig og spurði hvernig
gengi.
if, TAKIAN.HAVE CAUSE7 ME ASMUC'h'
^ANGUISH AS THE STKANSE SICICNESS ,
JHAT HAS COME TOOUK HOME$Vy
'YOU AKE MISTAKEN?
CHIEF UMTALl-I AM.
HEKE SECAUSE I
WISH TO UELP
CURE YOUK FEOPLEj,
Og færður til þorpsins
auglitj til auglitis Umtali ht
>ss að mæta Þú Tarzan hefur veldið mér eins miklum
ngja. sársauka og þessi einkennilegi sjúkdómur,
sem hefur komið inn á heimili okkar. Þér
skjátlastUmtali höfðingi. Ég er hérna vegna
þess að ég óska eftir að hjálpa að lækna
þjóð þína.
auglýsing i
VISI
kemur viða v/ð
VISSR
er
auglýsingablað
almennings
auglýsingamóttaka
er sem hér segir:
smáauglýs-
i n g a r berist fyrir
kl. 18 daginn
áður en þær eiga að
birtast, nema í
mánudagsblöð fyrir
kl. 9.30 sama dag.
s t æ r r i
auglýsingar
berist fyrir kl. 10
sama dag og þær
eiga að birtast.
AUGLYSINGA-
STOFA VISIS
INGÓLFSSTRÆTI 3
SIMI 1-16-60
VÍSIR

ÁSKRIFENDAÞJÖNUSTA
Áskriftar-
Kvartana-
simmn er
11661
virka daga kl. 9 — 18 nema
iaugardaga kl. 9 -13.
AUGLÝSING
I VISI
eykur viðskiptin
I