Vísir - 21.10.1965, Blaðsíða 11

um helgina lauk f Dan-
mörku einhverju umfangs-
mesta glæpamáli, sem dómstól
ar þar í landi hafa nokkru sinni
fengið til meðferðar. Þetta var
hið svokallaða „Monu-mál,‘‘ en
upphafs þess var að 7 ára telpu-
bam Mona Rasmussen hvarf á
Suður Fjóni er hún var á leið
í skólann. Mánuði eftir hvarf
hennar fannst líkið í stöðuvatni
og höfðu tveir stórir pokar úr
bréfi ætlaðir fyrir sorp verið
settir utan um það.
Málinu lauk á laugardaginn
með því að veitingaþjónn einn
að nafni Thage Phil Rasmussen
var dæmdur sekur um morðið
þrátt fyrir það að hann neit-
aði öllum sakargiftum. Kvið-
dómur í Óðinsvéum komst að
þeirri niðurstöðu byggðri á
ýmsum líkum og sönnunar-
gögnum, að hann væri sá seki.
TljTonu-málið hefur eins og
1 eðlilegt er vakið feikna
athýgli í Danmörku. Fyrstu
fréttimar af hvarfi barnsins
urðu upphaf geysi víðtækrar
leitar, sem þúsundir manna
tóku þátt í. Síðan þegar telpu
Ifkið fannst vakti það hryll-
ing. Loks hefur rannsóknin
staðið í rúmlega ár. Maður sá
sem nú var dæmdur var hand
tekinn grunaður um verknað-
inn fljótlega eftir fund líksins,
en þar sem sönnunargögn virt
ist skorta í fyrstu og hann
kom fram með fjarvistarsönn
un var honum aftur sleppt. En
síðan komu ýmis fleiri sönnun-
argögn fram í málinu, sem
beindust að honum og var hann
þá aftur handtekinn og síðast
höfðað mál gegn honum.
Talið er að þau sönnunar-
gögn sem úrslitum hafi ráðið
hjá kviðdómnum hafi verið
lengjur úr frotté — handklæðis
efni, sem bundið var utan um
líkpokann, en samskonar efni
fannst heima hjá hinum á-
kærða. En það var líka ýmis-
legt fleira sem tengdi hann við
afbrotið. Við skulum nú lítil-
lega rekja atburði þessa máls,
sem hafa verið svo mjög á
döfinnj í Danmörku £ heilt ár
og meira en það.
jy/Jona litla, sjö ára telpa átti
heima hjá foreldrum sín-
um í bóndabænum Hvidkilde á
Suður Fjóni. Það var að morgni
dags um kl. 11 20. ág. ’64, sem
j hún lagði áf stað á hjóli sínu £
j skólann. Hún átti að hjóla gegn
um Amalienlyst skóg til þorps
i ins Egense. En þaðan skyldi
hún fara með skólabilnum til
skólahússins í Rantzau Minde.
Hún var nýlega farin að ganga
í skóla. í fyrstunni hafði henni
verið fylgt £ skólabílinn en svo
var nenni treyst til að fara
þetta einni, enda lítil umferð á
þessum slóðum. Var þetta £
sjötta skipti sem hún fór þessa
leið upp á eigin spýtur. En £
^—iM^.■wMWBiiaaaia^
Monu-málinu í Dan-
mörku er lokið
þetta skipti kom hún aldrei í
skólabílinn.
Nokkrum minútum eftir að
hún fór að heiman fannst reið
hjól hennar og skólataska eftir
skilin við veginn £ skóginum.
farið. Varð þetta númer 14.205
smám saman all frægt £ Dan-
mörku, þegar lögreglan fór und
ir lok- leitarinnar að auglýsa
það og biðja um upplýsingar.
Svo fór á endanum að lögregl
Rasmussen yfirþjónn sem var fundinn sekur um morðið á Monu
litlu.
unni tókst með fádæma þolin-
mæði að elta uppi hvert allir
þessir 27 þúsund pokar hefðu
farið.
En mjög snemma £ þessari
pokaleit gerðist það, að at-
hyglin beindist að ákveðnum
manni veitingaþjóninum Tage
Phil Rasmussen, en upplýsing-
ar fengust um það að hann
hefði þá einmitt fyrir nokkru
keypt tfu poka af þessari gerð
og með þessu númeri. Þegar
hann var handtekinn og hús
leit gerð hjá honum fundust
pokamir, en þeir voru niu, það
er að segja, það vantaði ekki
tvo heldur einn. Þetta atriði
veikti nokkuð sönnunargildi
pokanna, en talið hefur verið
liklegt, að þegar Rasmussen
keypti pokana hafi afgreiðslu-
maðurinn mistalið sig og látið
hann hafa ellefu.
En fyrst og fremst voru það
frotté-klútarnir sem þóttu
sanna tengsl Rasmussens við
afbrotið. Slfkur frottéklútur
fannst i Nörresö rétt við pok-
ann og hafði verið bundinn
hnútur á hann sem benti til
þess að klúturinn hafi verið
hnýttur utan um þá. Samsvar
andi frotté-klútar fundust á
heimili ítasnjpssen..... ,Fór ná-
/kvæm efnisrannsókn fram á
klútunum og sýndi sá saman-
burður að hér var um sama
efnið að ræða.
jyjóti þessu bar Rasmussen og
verjandi hans fram
fjarvistarsönnun. Hann hélt þvi
fram að hann hefði verið á
bæjarskrifstofunni £ Svendborg
á tímanum sem telpan hvarf,
þá verið að borga reikninga.
Framkvæmdi lögreglan nú ýtar
lega rannsókn á reikningum
bæjarskrifstofunnar, fann þar
£ röðinni reikninginn sem Ras-
mussen hafðj borgað þar og
sömuleiðis þá reikninga sem
aðrir höfðu greitt bæði á und
an og eftir, spurði þá um tfm-
ann. Og þó all langur tími væri
liðinn 'tókst sumum vitnunum
að tengja dvöl sfna þama við
aðra atburði, sem mörkuðu
þetta allnákvæmlega. Kom þá f
ljós, að Rasmussen gat ekki
hafa verið á skrifstofunni
seinna en kl. 11 þennan morg-
un. Hinsvegar var það markað
með arinarri tfmarannsókn, að
telpan myndi hafa horfið ein-
hvemtfma milli 6 mfnútur og 18
minútur yfir ellefu. Svendborg
er þar skammt frá og gat Ras-
mussen þannig hæglega komizt
á staðinn á þessum tfma. Hins
vegar kom- í ljós, að staðhæf-
ingar Rasmussen að hann
hefði verið á bæjarskrifstof-
unni milli kl. 11 og 12 voru
ekki réttar.
J£viðdómurinn í Óðinsvéum
var þrjár klukkustundir
inni f lokuðum sal, að ræða um
hvort Rasmussen skyldi teljast
sekur Að því loknu var úr-
skurðurinn kveðinn upp. Hann
var þrátt fyrir stöðuga neitun
sína talinn sekur um manndráp
Að þvf búnu tók ekkf langan
tíma að ákvarða refsidóminn.
Hann var dæmdur í þyngstu
refsingu sem dönsk Iög leyfa
— ævilangt fangelsi.
Leit var þegar hafin, sem varð
æ umfangsmeiri eftif því sem
tíminn leið. Þegar hæst stóð
tóku þúsundir manna þátt í
henni og fárið var um gervall
an Amalienlystskóg líkt og leit
að vær; að saumnál. Ljósmynda
flugvélar frá danska flughern-
um flugu yfir og tóku fjölda
Ijósmynda úr 300 metra hæð,
sem voru svo nákvæmar, að
greina mátti á þeim smá-stein-
völur. En allt árangurslaust.
Jjað var ekkj fyrr en rúmum
mánuði seinna eða 25. sept
ember sem lík telpunnar fannst
í botnleðju á litlu stöðuvatni
Nörresö um 19 km. frá staðn-
um þar sem hjól hennar og
skólataska höfðu fundizt. Utan
um líkið höfðu verið settir
grfðarstórir bréfpokar, álíka og
sementspokar. Voru þeir ætlað
ir undir úrgang og merktir
vörumerki verksmiðjunnar sem
framleiddi þá, ásamt framleiðslu
númeri. Var leitað til pappírs
verksmiðjunnar og upplýsti
hún eftir nákvæma leit f bókum
sínum, að 27 þúsund pokar með
þessu framleiðslunúmeri hefðu
verið seldir. Allir pokar með
sama númeri sem verksmiðjan
átti nú enn til, voru nú eyði-
lagðir, en danska lögreglan hóf
það feiknalega starf, að leita
uppi, hvert hinir pokarnir hefðu
Kári skrifar:
Vegatollur
Mikil gremja ríkir á Suður-
nesjum út af fyrirhuguðum
vegatolli á bíla, sem ekið er
Keflavíkurveginn nýja. Um
þetta segir f bréfj til dálksins.
„yið íslendingar erum slíkum
vegatollum óvanir. Erlend-
is er öðru máli að gegna. Þar
þykir orðið sjálfsagt að búa við
þetta möglunarlaust, enda þvf
ekki til að dreifa að ekkert
komi í staðinn. Hér spyrja
menn þar syðra: Hvers vegna
eigum við að greiða slíkan skatt
-4- við, sem fáum allar okkar
nauðsynjar að kalla eftir þess-
um vegi, og þurfum að fara
hann oftar en allir aðrir? Þetta
þurfa menn hvergi annars stað
ar á landinu. En menn hafa
Iíka hvergi annars staðar á
landinu fengið slíkan veg, sem
dregur til stórmuna úr sliti á
bílum, gerir mönnum kleift að
vera fljótari f ferðum o. s. frv.
— Og ef nú ekkj hefði verið
hægt að ráðast f^þetta dýra fyr
irtæki' nema með því að afla
tekna vegna kostnaðhr-
ins og viðhalds með vegatolli
hefðu menn þá ekki rétt upp
höndina og sagt: Við viljum full
kominn veg, þótt við verðum
að greiða vegatoll. — Nei.
Þetta er það sem koma hlaut
og við verðum að fá steyptan
eða malbikaðan veg austur yf-
ir fjall hið fyrsta. Og ég er viss
um, að þá möglar enginn —
þrátt fyrir vegatoll.
Þrándur.
Dálkurinn vill gjarnan heyra
rödd af Suðumesjum um málið
Mjólkur- og
smjörætur
Fyrir nokkru var vikið að
smjör- og mjólkurframleiðslu
hér f dálkinum. í grein, sem
nefnist „Óttinn við mjólk og
smjör“ í ritinu Heilsuvemd seg
ir: íslendingar hafa frá fyrstu
tíð verið miklar mjólkur og
smjörætur, og neyzla feitmetis
úr dýraríkinu — tólg, feitt kjöt
o. fl. — hefir jafnan verið mik-
ií. En ekki er mér kunnugt um
neitt, sem bendir til þess að mik
il brögð hafi verið að æðakölk
un, blóðtappa, kransæðastíflu
eða kransæðasjúkdómum hér á
landi fyrr á öldum. Og margir
halda þvf fram, að þessir sjúk
dómar hafa aukizt nú síðustu
áratugina, þrátt fyrir það, að nú
vill fólk helzt ekki sjá fitu í
kjöti, og mör eða tólg mun
sjaldan á matborðum almenn-
ings. Mjólkurmatur er svo þýð
ingarmikill, þáttur f viðurværi
okkar íslendinga, að það væri
óviturleet að vekia hiá fólki
ótta, sem ef til vill reynist á-
stæðulaus, við þessa fæðutegund
sem fram að þessu hefir verið
talin bezta heilsulind okkar..
(BLJ læknir)