Vísir - 26.10.1965, Blaðsíða 3

tfíSIR . Þriðjudacur 26. október 1965.
3
jDTáskólahátíðin var haldin á
1 laugardaginn, fyrsta dag
vetrar, og var það mikil athöfn
og eftirminnileg. Þar með hef-
ur formlega hafizt háskólaárið.
Nýstúdentum var fagnað af rek-
tor, próf. Ármanni Snævarr í
ræðu, sem einnig fjallaði ítar-
lega unl hagsmunamál Háskól-
ans. Viðstaddir voru prófessorar
Háskólans og fjöldi gesta.
Að Háskólahátíðinni lokinni
gengu þrófessorar og kennarar
ásamt konum sínum yfir Há-
skólatorgið til Hótel Sögu. Þar
voru fram reiddar kaffiveitingar Rektor Háskóians, próf. Ármann Snævarr fagnar próf. Tómasl
og var þar hinn bezti fagnaður. Helgasyni forseta læknadeildar. Tannlæknaháskólans.
Með merkum prófessorum
Dr. Friðrik Einarsson, yfirlæknir handlæknideildar hins nýja Borg-
arsjúkrahúss ræðir við dr. Gísla Fr. Petersen, yfiriækni.
Frú Sigríður Eiríksdóttir og maður hennar próf. Finnbogi Rútur
Þorvaldsson.
Rektorsfrú Valborg Sigurðardóttir Snævarr heiisar dr. Gylfa Þ. Gislasyni, menntamálaráðherra.
Rektor Menntaskólans á Laugarvatni, Jóhann Hannesson ræðir
við Andrés Björnsson hinn nýja lektor í bókmenntum við Háskói-
Birtum við í dag nokkrar mynd
ir frá þvi tækifæri.
ræðu sinni fjallaði rektor m.
a. um kennaralið Háskól-
ans. Sagði hann m. a.:
Við Háskólann í heild sinni
starfar nú 41 prófessoreðamenn
me^ prófessorslaunum, 27 dós-
entar, 9 lektorar og 29 aðrir
aukakennarar eða samtals rösk
lega 100 kennarar. Lætur nærri
að 1 kennari komi á hverja 10
stúdenta, og þykir það hlutfall
hagstætt, miðað við það, sem
títt er ^rlendis. Við slíkan sam-
anburð þarfnast þó margt athug
unar, rn.,§bíþer að benda á, að
meirihluti kennaranna hér eru
aukakennarar, sem ekki hafa tök
á að helga sig rannsóknarverk-
efnum, og er kennsluaðstaða
þeirra vissuiega örðug. í brezk-
um háskólum er t. d. aðeins 3%
kennara aukakennarar. Skipun
lektoranna nýju í' íslenzkum
fræðum er athyglisverð frá
þessu sjónarmiði, og er það von
mín, að þar sé brotið blað. Há-
skólinn þarfnast mjög fastra
starfsmanna svipaðra og lekt-
oranna, og mér finnst ailtaf mik-
il eftirsjá að dósentsstöðunum,
sem voru hér við Háskólann
fram til 1957. Til lengdar er það
ekki fær leið fyrir Háskólann að
byggja svo mjög á aukakennur-
unum sem nú, og tek ég þó fram,
að þeir kennarar leysa frábær-
lega vel af hendi störf sín, eftir
því sem til er stofnað. Störf
þeirra eru svo illa launuð, að ó-
viðunandi er, og þarf það mál
Prófessor Guðmundur Thoroddsen ræðir við dr. Pétur H. J. Jakobs
allt skjótra umbóta.
Frá því hefur verið skýrt áð-
ur, að af hendi Háskólans hafa
verið samdar áætlanir um fjölg
un kennara næsta áratuginn, og
er það þáttur í heildstæðum á-
ætlunum Háskólans um efl-
ingu skólans. Þessar áætl-
anir taka aðeins til þeirra greina,
sem nú er fengizt við að kenna,
og raunar ekki til verkfræði-
deildar nema að litlu levti. Er
gert ráð fyrir lögfestingu 17
prófessorsembætta 1964—1972.
Hefur ríkisstjómin sýnt máli
þessu mikinn skilning. Eitt em-
bættið var stofnað á s. 1. ári, en
nú hefur ríkisstjórnin heitið að
flytja á þessu þingi frumvarp
um stofnun fjögurra nýrra em-
bætta, og þegar þau hafa verið
iögfest, hefur ríkisstjómin með
því stuðlað að því að hrinda í
framkvæmd áætlunum Háskól-
ans um fjölgun prófessora árin
1964—1966, að báðum meðtöld
um. Forráðamenn Háskólans
skilja afstöðu ríkisstjórnarinnar
svo, að hún hafi samþykkt áætl
un Háskólans og muni gera allt
sem í hennar valdi stendur til að
framkvæma hana. Er Háskólan-
um hinn mesti styrkur að þess
um góðu undirtektum. Skiptir
það höfuðmáli fyrir Háskólann
að geta starfað samkvæmt slík
um almennum áætlunum og vita
hvers vænta megi um þróun skól