Vísir - 28.10.1965, Blaðsíða 11

ÐTI
JAMES BOND andar gegnum
vindlaskera
úri hans, móttöku og senditæki,
rafhlöður f móttökutækið, neð-
ansjávarriffil og allt honum
tilheyrandi, neðansjávarskamm-
byssu og ótal skot með henni,
neðansjávarmyndavél, ,,anti-
radium“ pillur, súrefnisgeymi
og síðast en ekki sízt örlítinn
Það eru vfst fáir í vafa um
hver muni vera vinsælasti leyni
lögreglumaður sem uppi er nú.
Auðvitað hann James Bond.
Hann virðist ekki kunna að
hraeðast neitt og snilli hans er
frábær. En svo að ekki sé lítið
gert úr stéttarfélögum hans úr
hópi alvöruleynilögreglumanna,
þá verður að segja að James
Bond er mun betur útbúinn að
hjálpartækjum en alvöruleyni-
lögreglumennimir.
í þeirri Bond-myndinni sem
hvað frægust hefur orðið úti í
heimi, „Gullfingur“, (Goldfinger,
hefur enn ekki verið sýnd
hér á landi) hefur Bond til um
ráða bíl sem er með miklum
ólíkindum. Er hann svo fullkom
inn að það liggur við að lífs-
hættulegt sé að aka honum. Ef
á þarf að halda getur bílstjór-
inn látið þakið opnast og sæt-
ið þeyta sessunaut hans hátt f
loft og út í buskann. Séu óvinir
á eftir Bond styður hann á
hnapp og eldsúlurnar standa
aftur af bílnum. Séu einhverjir
að fara fram úr honum móti
vilja hans kemur spjót út úr
afturhjólinu og ristir sundur
dekkið á bíl óvinarins. Þá e„ru
að sjálfsögðu ótal byssur og
vopn falin á ólfklegustu stöð-
um.
,75r.
I nýjustu myndinni, sem
ber nafnið „Þmmufúglinn“
(Thunderball), vantar heldur
ekkert á að útbúnaðurinn sé
eins góður og á verður kosið.
Nokkur hluti myndarinnar ger-
ist neðansjávar og þar á Bond í
baráttu við froskmenn. En sér
til hjálpar hefur Bond m. a.
geigerteljara sem er innan í
súrefnisgeymi, sem lítur út eins
og vindlaskeri. Nægir súrefnis-
magn hans til nokkurra mín-
útna öndunar, en auðvitað má
Bond ekki nota þetta súrefni
fyrr en allt er að komast í ó-
efni.
Sean Connerj', sem leikið hef
ur Jafnes Bond af mikilli snilld,
ku vera orðin nokkuð þreyttur
á þessu hlutverki sínu. Hann
langar nú til að fá tækifæri til
að sýna leikarahæfileika sína
og fá því verðugra verkefni að
fást við er James Bond. En
hann er orðinn svo vinsæll að
ekki er útlit fyrir að honum
verði að ósk sinni, hann verður
að halda áfram að vera James
Bond holdi klæddur.
I hlutverki
Edith Piaf
Það urðu margir harmi slegn s:
ir, er franska vísnasöngkonan |
Edith Piaf lézt fyrir nokkrum |
ámm. Þessi litla, granna kona
hafði heillað hug og hjörtu svo
margra, að nú, eftir lát hennar,
er hún orðin að eins konar þjóð
sagnapersónu.
Þótt engin hætta sé á að hún
gleymist mönnum í bráð, þar
sem mikill fjöldi hljómplata |
með rödd hennar er til, þá á g
einnig að reyna að varðveita |"
minningu hennar á hvlta tjald-
inu. Innan skamms hefst taka
kvikmyndar um líf Edith Piaf
og það er þessi dökkhærða feg
urðardís, sem á að taka að sér
hlutverk söngkonunnar.
Hin linga leikkona heitir Mar-
isa Solinas og er Itölsk, frá Gen
öva. Hlutverkið, sem hún hefur
verið ráðin til að leika verður |
henni áreiðanlega erfitt — var |
hún valin úr hópi margra kvik- |
myndastjama sem til greina |
komu, meðal þeirra var Holly- §
woodstjarnan Leslie Caron.
Marisa Solinás er 24 ára göm
ul, gift kvikmyndatökustjóra og
eiga þau eitt bam.
Eilíft umsátur
Kári skrifar:
Tjað fyrsta, sem ég man eftir
mér I höfuðborginni, fyrir
fleiri árum, en ég hirði um að
muna, er það, að mér varð litið
út um glugga að morgni dags
og sá menn vera að grafa I göt-
una. Síðan rekur mig ekki
minni til að ég hafi nokkurn
tíma litið út um glugga hér I
borg, svo að ég hafi ekki séð
menn vera að grafa I götu,
moka ofan I þar sem þeir voru
nýbúnir að grafa eða grafa upp
aftur þar sem þeir voru nýbún-
ir að moka ofan I .Þetta hefur
að vísu tekið nokkrum breyt-
ingum, sem skylt er að geta —
stórvirkar vinnuvélar hafa tek
ið við af skóflunni, með þeim
árangri einum að þvl er virð-
ist, að nú eru menn fljótari að
grafa og fljótarj að moka ofan
í en áður, og geta því tekið fyrr
við til að grafa upp og moka of
an I á nýjan leik. Maður á ósköp
auðvelt með að trúa sögunni af
þeim franska, sem kom hingað
öðru sinni eftir átta eða tíu ár
og vatt sér að vegfarenda úti
fyrir Hótel Borg og spurði hvort
þeir væru ekki enn búnir að
taka þinghúsið, eða hvort þetta
væri enn ein stjómarbylting
— hann hafði nefnilega séð skot
grafir úti fyrir Alþingishúsinu
þegar hann kom I fyrra skiptið
og enn vom þar skotgrafir, þeg
ar hann kom aftur tíu ámm
síðar. Semsagt — eilíft umsát
ur og ekki einungis um Alþing
ishúsið, heldur um hvert ein-
asta hús í hverju einasta bæjar
hverfi ár og síð alla tíð. Graf-
arastétt borgarinnar virðist eiga
I strangara og stöðugra erfiði
en nokkur stétt önnur, að gang
stéttunum undanskildum, sem
aldrei fá að vera I friði — en
um leið sú eina stétt, sem aldrei
þarf að svara til ábyrgðar, þó
að hún sundri leiðslum og
rjúfi heil bæjarhverfin úr sam
bandi við öll lífsþægindi, um
heiminn og menninguna, svo
sólarhringum skiptir þetta er
ekki umsátursástand fyrir ekki
neitt. Lakast er, að þessir um-
sátursmenn vinna aldrei endan
legan sigur, vita sennilega ekki
til hvers eða við hvað og hvem
þeir eru að berjast og svo held
ur umsátunni áfram alla daga,
linnulaus skotgrafahemaður
við sjálfa sig . grafa, moka of
an í... grafa upp og moka ofan
I aftur.
Ef
Htirfarandi var skrifað áður
en greinin „Við fáum að
J borða frammi í búri — með
• hundinum“, birtist í gær í Vísi.

Fara ber með gát —
Ungar stúlkur, sem fara til
Bretlands til þess að læra mál-
ið, fara á námskeið eða ráða sig
til heimilisstarfa í sama skyni,
ættu ávallt að fara að öllu með
gát, — flana ekki að neinu.
Blöðin hafa ef til vill ekki gætt
nógu vel skyldu sinnar í þessu
efni, en það er mála sannast,
að um vandamál ungra, erlendra
stúlkna, sem dveljast um stund-
arsakir þar til þess að læra
málið, eru mikið rædd I blöðum
á meginlandinu og í Bretlandi
sjálfu, og sumt af því, sem um
þessi mál er ritað, til dæmis I
Danmörku, er sérlega athyglis-
vert. Ég hefi margoft séð það I
dönskum blöðum, að óhyggilegt
sé fyrir ungar stúlkur að ráða
sig I vist til dæmis, nema fyrir
millígöngu viðurkenndra stofn-
ana, og skilst mér, að Kristi-
legt félag ungra kvenna (KFUK)
sé ungum stúlkum til mikils ör-
yggis og leiðbeininga I þessum
efnum, þar sem mjög varhuga-
vert getur verið að ráða sig I
vist eftir auglýsingum — og
ekki er heldur ráðlegt, að sækja
um að vera á námskeiðum, nema
tryggt sé, að þau séu rekin af
fólki, sem hefir aflað sér trausts
og álits.
Ábyrgðarhluti.
Ég hefi dvalizt nokkuð á
Bretlandi, er þar allvel kunnug-
ur venjum, og les að jafnaði
ensk blöð. Kynni þau af þeim
málum, sem hér um ræðir, eru
þau, að ég myndi til dæmis
telja það ábyrgðarhluta af minni
hálfu, að hjálpa ungri stúlku til
ráðningar, nema ég þekkti per-
sónulega það fólk, sem stúlkan
réðist til, — og er það ekki sagt
til þess að áfellast það fólk,
sem vill ráða til sín stúlkur —
meiri hlutinn er sjálfsagt heið-
arlegasta fólk, — en ég vildi
fyrir mitt leyti vera viss um,
að ég gæti að öllu leyti verið
öruggur um skjólstæðing minn.
Ég vil skora alvarlega á allar
ungar stúlkur, sem hyggjast
fara utan í ofannefndum til-
gangi, að fará með gát, ræða
fyrirætlanir sínar við foreldra
eða aðra aðstandendur eða vini.
Og svo eiga blöðin að geta þess
sem athyglisvert er um þessi
mál skrifað I erlend blöð. Nokkr
ar staðreyndir að lokum:
Fjölda margar erlendar stúlkur
eiga góðs að minnast frá dvalar
tíma sínum á námskeiðum og
heimilum á Bretlandi. Margar
hafa aðra sögu að segja. Og all
margar hafa orðið fyrir þung-
bærri reynslu. Stundum geta
þær sjálfum sér um kennt,
Stundum ekki.
i