Vísir - 22.11.1965, Blaðsíða 15

Vísir - 22.11.1965, Blaðsíða 15
V í SIR . M.Inudagur 22. nóvember 1965. /5 50. ið var helkalt og þrýstingurinn var engu minni en vel úti látin högg f hnefaleikakeppni, en þegar mér varð hugsað til helstríðs lögreglu- þjónsins, fannst mér þetta lítið á sig lagt; hættan á lungnabólgu nán- ast kátbrosleg. Þegar Hardanger hafði skrúfað fyrir vatnið, leit hann á mig. „Ég bið þig afsökunar, Ca- vell“, sagði hann, þú hafðir lög að mæla“. „Þetta var mín sök“, mælti ég lágt og hreimlaust. „Það var mitt að vara hann við“. „Hann átti að geta sagt sér það sjálfur", svaraði Hardanger. „Hann vissi hættuna ekki síður en þú; blöðin hafa skýrt nákvæmlega frá áhrifum sýkilsins. En nú skulum við halda heim á bæinn og athuga hvort þar er ekki sími. Ekki þar fyrir — það gerir ekki mikinn mun nú, Gregori veit að Jagúarinn er auðþekktur og losar sig við hann ’ eins fljótt og honum er unnt. Hann hefur stöðugt haft sigur, fjandinn hirði hans sótsvörtu sál, og úr því sem komið er, fær ekkert stöðv- að hann. Tólf klukkustundir, sagði hann, eftir tólf klukkustundir væri takmarkinu náð“. „Að tólf klukkustundum liðnum verður Gregori dauður", varð mér að orði. Hardanger starði á mig. „Hvað segirðu?" spurði hann. „Hann verður dauður", endurtók ég, „áður en dagur rfs“. „Allt f lagi“, mælti Hardanger eftir andartaks þögn. Einmitt það Cavell hafði látið bugazt og var ekki lengur með sjálfum sér, kann ski var það ekki vonum fyrr, eftir allt, sem á undan var gengið sfð- ustu klukkustundimar. Hann tók undir arm mér og leiddi mig heim að bænum, þar sem enn skein dauf ur ljósbjarmi úr gluggum. „Því fyrr, sem þessu er lokið — því fyrr get um við hvílzt, matazt, og sofið Við höfum allir fulla þörf fyrir það“, mælti hann róandi. „Ég sofna áreiðanlega vært, þeg ar Gregori er dauður", svaraði ég. „Ég drep hann f nótt. Fyrst næ ég Mary úr höndum hans. Að því búnu drep ég hann“. „Mary er óhætt, Cavell". Sú ó- véfengjanlega staðreynd, að Mary var á valdi hins morðóða vitfirr- ings, hefur riðið baggamuninn og svipt Cavell allri vitglóru í bili, hugsaði Hardanger. „Hann lætur hana lausa“, mælti hann enn. Hann hefur ekki neina sök á hendur henni. Ekki þér heldur þú hefur einungis gert slcyldu þína. Og þú vissir að hún mundi f enn meiri lífshættu, ef hún yrði kyrr í kofan um. Var ekki svo, Cavell?" „Ég er viss um að Hardanger hefur á réttu að standa", sagði hers höfðinginn lágt og rólega, þvf að menn, sem ekki eru með öllum mjalla, getur espazt ef hátt er talað f návist þeirra. „Gregori vinnur henni ekki neitt mein“. „Sé ég genginn af vitinu — hvern fjandann varðar ykkur þá um það?“ Rödd mín var hrjúf og hranaleg og það var með ráði gert. Hardanger nam ósjálfrátt staðar og horfði á mig. Hann vissi það að þeir, sem gengnir eru af göfl- unum, minnast aldrei á neitt þess háttar sjálfir, af þeirri einföldu á- stæðu ,að þeir hafa ekki hugmynd um það. Hann mælti af nokkurri varfæmi: „Ég er ekki viss um að ég skilji til hlýtar hvað þú ert að fara". „Nei, það gerir þú ekki, en þess verður samt ekki langt að bíða“. Ég sneri máli mínu að hershöfð- ingjanum. „Þú verður að sjá svo um að ríkisstjórnin láti flytja allt fólk burtu úr miðhverfum Lundúna borgar. Tilkynningimum í útvarpi og sjónvarpi verði haldið áfram án afláts. Það.verður ekki bundið neinum vandkvæðum að fá fólk til að rýma staðinn, það þarf ekki að kvíða. Þar að auki veldur það ekki neinum teljanli truflunum, þar sem mjög fátt fólk heldur sig í þessu hverfi yfir nóttina“. Ég sneri mér enn að Hardanger". Vopnaðu tvö hundruð lögregluþjóná, þá sem þú berð mest traust til. Sjálfur verð ég að fá marghleypu — og rýting Ég veit nákvæmlega hvað Gregori ætlast fyrir I nótt. Ég veit nákvæm lega hvaða takmark það er, sem hann hyggst ná. Ég veit nákváem- lega hvemig hann hyggst fara úr landi — og hvaðan'*. „Hvemig veiztu það, drengur minn?“ Hershöfðinginn talaði svo lágt, að það var með naumindum að ég heyrði til hans gengum regn niðinn. „Einfaldlega fyrir það, að hann talaði af sér. Þeir tala allir af sér, fyrr eð síðar. Gregori var þó flest- um gætnari, jafnvel eftir að hann taldi sér sigurinn vlsan, og hann var sannfærður um, að þeir sem hann talaði viðf yrðu dauðir að nokknun mfnútum liðnum. Og ég held næstum þvl, að mér hafi verið þetta Ijóst síðan að við komum að dr. McDonald dauðum I snörunni“. „Þú hlýtur þá að hafa heyrt eitt hvað, sem fór framhjá mér“, sagði Hardanger þyrrkingslega. „Þú heyrðir hvert orð. Þú heryð- ir hann segja, að hann ætlaði til Lundúna. Hefði það verið ætlun hans í alvöru að eyða borgarhverfi I Lundúnum í því skyni að fá þvl framgengt að stofnunin I Mordon yrði jöfnuð við jörðu, myndi hann hafa haldið kyrm fyrir I Mordon til þess að sjá hverju fram yndi, en látið einhvem af leiguföntum sínum annast dreifingu sýklanna. En hann hefur ekki minnsta áhuga á því, að Mordon verði lögð I rúst ir og hefur aldrei haft. En hann á einhver erindi að reka I Lundúnum. Hann hefur ekki heldur hið minnsta við kommúnista saman að sælda. Og svo er það fyrst og fremst þetta, að hann hyggst ná einhverju þýð ingarmiklu takmarki f nótt. Annað er það, að hann kvaðst tvívegis hafa bjargað Henriques frá aftökl I rafmagnsstólnum það sannar hvers konar maður hann er, og ég á þar ekki við, að hann sé með- limur I samt. bandarískra mála flutningsmanna. Það sannar einnig hvaða takmark hann hefur f hug. Ég er ekki í neirium vafa um, að hann á sér langa sögu skráða I skjalasafni Alþjóðalögreglunnar, sem fyrrverandi bandarískur stór- glæpaforingi, sem rekinn hefur ver ið þaðan til heimalands síns, Ítalíu. Og það væri áreiðanlega fróðlegt að kynna sér þá sögu, vegna þess að glæpamannaforingjarnir hafa hver um sig sína sérgrein, og skipta þar ekki um. Enn er það, að hann kvaðst hverfa úr landi innan tólf klukkustuncV. Og loks er það sú staðreýnd, að I dag er laugardagur. Raðið öllum þessum atriðum sam an, og sjáið hvað kemur út“. „Eða að þú segir okkur það“, mælti Hardanger óþolinmóður. Og ég sagði þeim það .... Enn rigndi, og engu minna en þegar við héldum af stað frá bónda bænum fyrir þrem klukkustundum. Klukkan var tuttugu minútur geng in I fjögur, það var kaldara en -nokkru sinni fyrr, sögðu þeir, Hardanger og hershöfðinginn, en ég varð þess ekki var. Ég stóð þama aleinn I auðum og myrkum garði, eins auðum og myrkum og miðhverfi Lundúnaborgar var nú. Fólkið, sem flutt hafði verið á brott þaðan, dvaldist annaðhvort I þeim salarkynnum, þar sem þvl hafði ver ið búin næturgisting eða I skemmti stöðum. Brottflutningurinn hófst skömmu eftir klukkan sex, eða skömmu eftir að verzlunum og skrifstofum var lokað; allt hafði gengið mjög greiðlega, ekkert felmt ur eða asi, ekkert öngþveiti. Flest af þessu fólki hafði séð heil hverfi borgarinnar standa I Ijósum logum eftir loftárásirnar I styrjöldinni og lét ekki skjóta sér skelk I bringu. Frá því klukkan hálftíu til tlu höfðu á annað þúsund hermenn far ið um hverfið og gætt þess vand- lega að engin lifandi sála væri þar eftir. Hálfri klukkustundu síðar hafði ljóslaus lögregluferja lent hljóðlega við bakkann, skammt frá Hungerfordbrúnni. Á miðnætti höfðu lögreglumenn með alvæpni umkringt hverfið, svo að hvergi var smugá óg Um satná leyti varð rafmagnsbilun svo að gervallt svæð ið innan lögregluvarðhringsins, varð almyrkt. Veggfesting Loftfesting 131ÍVÍM Mælum upp Setium upp Lindnrgötu 25 síms 13743 SUT 1 HAVE A KESPONSISIUTy TO <EEF* VOU SAFE- AM? TO SEE THAT yOU 6ET AU . E7UCATI0N'... I HAVE A PEEF’ FEEUNG THAT YOU WIILONE 7AV SE KEUNITEP^ FAHWUy'. I PON'T WANT A FAfWLV, TAKZAN! l'/A HAPFY UVINS WITH VOU1. r' v— CiikcrO UMBOÐSMENN V'ISIS ÁRNESSÝSLU ERU: A SELFOSSI Kaupfélagið Höfn og Arinbjörn Sigurgeirsson Á STOKKSEYRI Benzínsala Hraðfrystihússins Á EYRARBAKKA Lilian Óskarsdóttir, Hjallatúni í HVERAGERÐI Reykjafoss í ÞORLÁKSHÖFN Hörður Björgvinsson UMBOÐSMENN V'ISIS SELJA BLAÐIÐ TIL FASTRA KAUPENDA OG I LAUSASÖLU VÍSIR ÁSKRIFENDAÞJONUSTA Áskriftar- Kvartana- s,minn er 11663 virka daga ki 9-19 nema laugardaga kl. 9-13. Þú verður að skilja það Ito, að eins mik- ið og mér þykir vænt um þig þá getur þú ekki búið með mér alla ævi. Þú veizt að þú fannst stað þar sem flug- vél hafði farizt... þú varst sá eini sem komst af. Ég væri mjög ánægður með að sjá um þig.... en ég ber ábyrgðina á því að þú sért örugg ur og að þú hljótir menntun. Ég hef sterkt hugboð um að þú dag nokkurn finnir fjöl- skyldu þína. Ég vil ekki fjölskyldu, Tarzan. Ég er ánægður með að búa með þér. AUGLÝSING 1 VI SI eykut vidskiptin

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.