Vísir - 03.05.1966, Blaðsíða 2

Hann heltir E1 Cordobe.
Margir kannast vafalaust við
nafnið — enda er maðurinn þjóð
Farartæki nautabanans
hetja i sínu landi og frægur
um allan heim. Hann er ekki
leikari, hann er ekki konung-
borinn, hann er ekki íþróttamað
ur eins og viö eigum að venj-
ast þeim — hann er nautabani.
E1 Cordobes var fátækur pilt
ur í litlu sveitaþorpi og vilji slík
ir piltar komast áfram í lífinu
er varla nema um eitt að ræða
á Spáni: gerast nautabani. Hann
var ekki gamall þegar hann
byrjaði að eltast við kálfa og
ekki leið á löngu þar til hann
fór að eiga viðureignir viö naut
in, með svo góðum árangri að
innan við tvítugt var hann orð
inn dáöasti nautabani Spánar.
Hann varð á skammri stundu
milljónamæringur, því að allir
vildu koma og sjá þessa nýju
þjóðhetju og móðir hans grét
af fögnuði þegar sonurinn leiddi
hana inn í nýtt hús, sem hann
færði henni að gjöf.
E1 Cordobes á nú geysistóran
búgarö á Spáni, í nágrenni við
fæðingarbæ sinn. Hann dvelst
þar aldrei lengi í einu, þvl að
hann er á stööugu ferðalagi
milli allra „plaza“-anna, þar
sem hann mætir andstæðingun-
um, jiautunum.
En það sem nú vekur einkum
athygli í sambandi við hann er
það, að hann hefur brotið hinar
ævagömlu venjur nautabananna
að ferðast um í hestvagnalest
með sverðin og skrautklæðin
bundin upp á vagnana. í stað
þess hefur hann tekið tæknina
í þjónustu sína. Hann keypti sér
flugvél og nefnir hana sínu eig
in nafni, E1 Cordobes. Þegar
hann hefur gengið frá nautun-
fræga
um og tekið á móti blómunum
og öðrum gjöfum frá aðdáend-
um, fer hann úr skrautklæðun-
um og í reiðföt heldur tii fiug-
vallar og hoppar upp í flugvél-
ina sem flytur hann á næsta
stað.
í ár mun E1 Cordobes hafa
haft sitt fyrsta ,,corrida“, eða
nautat í Cordoue, rétt hjá bú-
garðinum sínum. Þetta nautat
var aðeins fyrir fólkið úr grennd
inni, ferðamenn og annað að-
komufólk fékk ekki að vera við.
Nautabaninn E1 Cordobes.
Flugvélin E1 Cordobes, sem flytur nautabanann milll leikvanganna.
Ný sköpunarsaga
Það er einhver ítalskur ná-
ungi, sem tekið hefur sér fyrir
hendur að snara biblíunni í kvik
mynd. Vafalaust með tilliti til
sívaxandi ólæsis hjá öllum
menningarþjóðum, eða réttara
sagt vaxandi óbeitar á öllu lestr
arefni — eðlilegu og heilbrigðu
viðbragði almennings gagnvart
því lesmáli, sem honum er boö
ið. Auðvitað byrjar sá ítalski
á byrjuninni, sköpunarsögunni
— upphafi alls — sem hann fær
ir þó talsvert norður á bóginn,
miðað við gildandi kenningar,
sem að vísu hefur aldrei fengizt
sannaðar. Þetta upphaf alls verö
ur semsé úti í Surtsey og má
það vera Vestmannaeyingum
stolt nokkurt, að innan skamms
verður þaö hald tugmilljóna
kvikmyndahúsagesta um allan
hirrri vestræna heim, að svo hafi
í rauninni verið. Annað mál er
svo þaö hvort Vestmannaeying-
um finnst nægilega skýrt fram
tekið, að syndafallið hafi gerzt
einhvers staðar á suðlægari
breiddargráðum — af tæknileg
um ástæöum getur það hvorki
hafa gerzt þar í úteýjum né á
Heimaey sjálfri, þar eð aldrei
hafa vaxið þar epli á trjám,
aldrei mundi djöfullinn heldur,
sé þetta sem sagt er af slæ-
vizku hans ekki tómt auglýs
ingaskrum, láta sér til hugar
koma að birtast þar í höggorms
gervi, vitandi að eyjarskeggjar
taka á engu kikvendi mark, sem
ekki hefur ugga og sporð. Mætti
því til sanns vegar færa, að
hetur hefði skaparinn ráðgazt
um viö þann ítalska, áður en
hann skóp Adam og Evu, og
gert það handarvik úti í Eyj-
um, nánar tiltekið úti í Surts-
ey — aö vísu hefði það frestaö
manninum sem slíkum um nokk
ur hundruð þúsund ár, en eins
og nú er komið, þá mundi marg
ur segja aö hann hefði ekki haft
nema gott af því. Og þá heföi
sennilega ekkert orðið úr þessu
syndafalii — eöa er yfirleitt
hægt að hugsa sér frásöguna
þannig: og þá tók Eva skreið-
arspyrði af trönunum og át, og
hún gaf manni sínum líka og
hann át! Nei, það vita jú allir,
að Vestmannaeyingum kemur
þaö ekki til hugar, fremur en
öörum hér á landi, að leggja
sér sjálfir til munns þá skreið,
sem þeir framleiða ... En hver
veit nema þetta standi til bóta,
hver veit nema skaparinn reyni
einu sinni enn, þegar þetta mis
iukkaða mannkyn hefur gengið
sér til húðar. Og þá hefur sá
ítalski að minnsta kosti bent
honum á staðinn....
Iföruhappdrætti S.Í.B.S.
Dregið verður í 5. ffl. á finuntudag um 1200 vinninga
Endurnýfun lýkur kl. 12 d hddegi d drdttardegi
Vöruhappdrætti S.Í.B.S.
Kári skrifar:
Bækur *lálverk Listmunir
Kaupum og seljum gamlar bækur, ýmsa vel með farna
muni og antik-vörur. Vöruskiptaverzlun.
MÁLVERKASALAN TÝSGÖTU 3
Slmi 17602.

Unglingadansleikir —
■y7eitingahúsið Þórskaffi hefur
ákveðið að efna til unglinga-
dansleikja fyrr unglinga á
sunnudagseftirmiðdögum og er
það vel. — Það er bara vonandi
að betur takist til meö þessa
dansieiki heldur en hina svoköll
uðu vínlausu dansleiki hússins,
sem oft á tíðum hafa yfir sér
nokkurn Bakkusarbrag. Að
minnsta kosti tala sínu máli
pytlur, sem maður sér í glugg-
um veitingasalarins, þegar maö
ur gengur eftir Nóatúninu og
glaumur er í Þórskaffi.
Þetta skeöur þó trúlega móti
vilja eigenda hússins, en varla
án vitundar þeirra né lögregl-
unnar. — Engin ástæða er samt
til að ætla annaö en hið bezta
í samhandi við unglingadansleik
ina og er vonandi að krakkarnir
misnoti ekki þetta tækifæri,
eins og stundum vildi brenna
við á unglingadansleikjunum í
Lido sællar minningar, þar sem
óprúttnir piltar létu sig hafa
það að brjóta reglur hússins
með pelafylliríi.
Óraunhæf fræðsla
Það er sárgrætilegt að þurfa
að setja unglingum reglur og
bönn um vín og tóbaksneyzlu,
sem allir sjá svo aö eru þver-
brotnar við öll möguleg tæki-
færi. — Kemi'r þar aö þvl, sem
áður hefur verið minnzt á, að
taka þarf upp raunhæfari
fræðslu um þessi mál. Það er
ekki nóg aö erindrekar bindis-
fræðslunnar eða templararegl-
unnar vitji skólanna einu sinni
eða tvisvar á vetri, haldi orö
fjálgar ræöur og sýni eina kvik
mynd. Slíkt fer yfirieitt fyrir
ofan garö og neðan hjá krökk
unum þó enginn fríi þeim sem
að þessu standa góðrar mein
ingar.
Óhrein viðskipti
Unglingarnir standa reykj-
andi utan við skólana. Það er
jú að vísu brot á reglum, en á
þær er bara lýst frati. Þeir fara
út í sjoppur í frímínútum og
þamba kók, þó að mjólk fáist í
skóianum og öll skynsemi mæli
með því aö hún sé drukkin þar.
Skólasjoppueigandann klæjar í
lófana við að telja aurana, sem
hann fær fyrir að selja krökk
unum tóbak og sæigæti. — Og
mætti ég biðja um eld? Gerðu
svo vel góurinn. Ég á ekki að
selja í lausasölu en af því að
þaö ert þú, þá geri ég undan-
tekningu, tvær Camel gerðu svo
vel...
Þannig herur þetta gengið í
vetur og verður sennilega eins
næsta vetur.
taessa