Alþýðublaðið - 20.05.1921, Blaðsíða 3
I
enda sitja framsýnir rnena og
gáfaðir þingbekkinai Með sam-
bandssamningnum voru ísleozkir
aámsmenn sviftir þeim styrk er
þeir um mörg ár höfðu notið.
Nú verða íslenzkir æskumenn að
leggja árar í bát og hætta námi
vegna fjárskorts og má þá segja,
að dýrkeypt hafi verið sjálfstæðið.
„Alt nf að tapa“ Jón Þorláks
son var kosinn af auðvaldinu til
þess að berjast gegn landsverzlun
gegn saqivinnufélagskap og gegn
jafnaðarstefnunni. Jón hefir að
visu barist, en hann hefir barist
árangurslaust og tapað.
Togarvökufrumvarpið varð að
lögum..
Frumvarpið um samvinnufélögin
varð að Iögum.
Landsverslunin heldur áfram.
Veiðiréttnrinn í Elliðaánnm
hefir í sumar verið leigður Kristni
Sveinssyni húsgagnasmið fyrir
8500 kr.
Stðð heima, Á þingmálafund-
unum í vetur sagði Ólafur Frið
riksson það um þingmennina sem
studdu Þórð á Kteppi (D listann)
til þings, að þeir mucdu eitt af
tvennu greiða atkvæði með lands-
verzlun, eða ganga af fundi. Sem
sjá má af „Hamri" heitnum, var
stefna D listans, eins og annara
andstæðinga jafnaðarmanna: Nið-
ur með landsverzlunina. Orð Ólafs
stóðu heima, við atkvæðagreiðsi*
una um landsverzluuiua greiddi
Bjarni Jrá Vogi atkvæði með
framhaldi iandsvei zlunar, en Bene-
dikt Sveinsson vantadi á fundinn!
Fisknr aflast aUmikiII á hald-
færi hér á miðunum, og þakka
sjómenn það því, hve fáir erlend-
ir togarar eru hér að veiðum,
vegna btezka kolaverkfallsins.
Inflúenzan á Seyðisflrði. t
fyrradag voru 210 inflúenzusjúkl*
ingar á Seyðisfirði og 20 veikir
út með firðinum; flestir létt haldn-
ir. Franskur togari sem komið
hafði inn og fengið kol, kom aft-
ur eftir cokkra daga með 13 há-
seta sjúka. Enn hefir ekki heyrst
að veikin væri komin á fleiri firði.
Sirius fór, að sögn, framhjá Seyð-
Isfirði og skilaði farþegum á næstu
höfn.
ALÞYÐUBLAÐtÐ
Jafnnðarmannafélaglð heldur
fund á sunnudaginn kl. 4 í Góð
tempiarahúsinu. Hallbjörn Hall
dórsson taiar um Rathenau.
Sterling fer héðan á sunnudag-
inn 4 hringferð.
Botnia fer í dag til útianda.
Tekur forsætisráðherra sér far með
henni.
Barðaginn gegn landsyerzl-
nn. Morgunblaðið í morgun barm-
ar sér mjög yfir hrakförum já-
bræðra sinna í landsverzlunarmál
inu. Tekur það nú upp nýja bar
dagaaðferð f tilefni af því að sú
gamla, að rægja fyrirtækið, hefir
brugðist. Nýja aðferðin er, að
rægja starfsmenn fyrirtækisios og
reyna að telja fólki trú um, að
miljönir af fé eða lánstrausti lands-
ins sé bundið í landsverzluninni!
Hér talar biaðið móti betri vitund,
því vitanlega eykur verzlunin miklu
fremur lánstraustið, en dregur úr
því.
Jtoínuleysinginn.
Inngangur að óprentaðri sögu.
Sögur og æfintýr stig"
upp úr glóandi glæð
um. Gulrauðir bjarm-
arnir dansa við skugga
á þiljum.
Aringlæður 1 Aringiæður!
Minningar ofnar guibleikum eld-
voðum titra í geislum ykkar. —
Reikular myndir hoifiuna tíða —
æfintýri gleymskunnar, stfga dans,
— eins og alfameyjar hylling-
anna, — eftir hljóðfaili tilfinninga
minna. — Eg stari inn í glæð-
urnar. — Hálfrökkur sveipar her-
bergið, — en daufu glarnparnir
frá sofandi logvana eldinum, er
eins og átakanlegur vottur hins
íagra í sorginni. — Eg sé mynd
eftir mynd stíga fram úr giæðun-
um; — æfitttýri á eftir æfintýri.
■— Ég sit með hönd undir kinn
og les á titrandi eldblöðin.
Eg veit ekki hversvegna eg
rifja upp þessar endurminningar j
— ríf upp gömul hálfgróin sár. —
Hversvegna eg er að ieyða at-
hygli heimsins að þeim, — svo
hann geti spottað þau og komii
S
þeim til að blæða á nýf —• Ef
til vill er það einmitt orsökin, —
mér finst kvalirnar oft hafa f för
með sér sælukenda nautn.
Eg helga þessar línur, — þess-
ar ástfólgnu minningar, — þvf
það eru þær, þrátt fyrir húm-
dökkvan, sem yfir þeim hvflir; —
eg helga þær auðnuleysingjanum,
— þessu tökubarni lífsins, sem
frá þvf hann Ieit Ijós hins mikla
dags er blindur og hjálparvana.
Þetta er ritað af auðnuieysingja
og eins og alt hans iíf, — sundr-
að, hverfandi og hvikult. — Það
eru endurminningar sem hann
rifjar upp við eldskyn aringlæð-
anna, háðar sama iögmáli og
hann siáifur, að eiga engann tii-
verurétt. — Auðnuíeysmginn á
engann tilverurétt, — vegur hans
er vegur svívirðingar og sjálfs-
fyririitningar. — Náunginn snýr
baki við honum með viðbjóði. —
Þó ber hann oft höfuðið hátt,
storkar heiminum og hlær þegar
hrækt er f andiit hans. —
Leið hans til grafarinnar er fuil
af ósamræmi; — hann skilur ekki
tilveruna og tilveran ekki hana,
0g — þó þekkir enginn lífið bet-
ur en hann og lifsspeki hans er
djúp og sönn. — Hvíld fær hann
aldrei, hann er eirðarlaus vegfar-
andi, — oft eru spor hans blóði
drifin. — Menn forðast hann, þvf
þeir vita að hann getur skilið
eftir sár og þyrna, — og þó
varpar hann stundum geislum
gleðinnar f hjarta hins harmandi,
og stráir rósum á braut hins
þjakaða; — því auðnuleysinginn
er örlátur, — og stórlátur. —
Auðnuleysinginn er æfintýra-
raaður, alt hans líf er óslitin keðja
æfintýra. — Veruleiki iffsins
verður að æfintýrum á braut
hans. Heiður og æra, — auður
og frægð, — jafnvel óskir og
vonir, eru æfintýralönd, jafn fjar-
læg honum og fyrsta paradís
mannkynsins. (Frh.j
PAll St. Pálmar.
Frímerki. Notuð ísí. frímerki
kaupi eg afar háu verði í dag og
næstu daga. — St. H. Stefáns-
son. Þingh.str. 16. Heima kl. s-g.