Vísir - 18.05.1967, Blaðsíða 4

I
Einvígisseggir
Frakklandi
Ef það var ekki áður vitað aö
Gaston Deferre borgarstjóri Mar-
seilles er skapmaður vita það all-
margir eftir að hann tók þátt í
einvígi við gaullistann René Rib-
ere og særði hann á handlegg.
Þetta er samt ekki í fyrsta sinn
sem Gaston Deferre tekur þátt í
einvígi. Árið 1947 lenti hann í
heiftarlegum deilum við þing-
mann að nafni Paul Bastid, sem
var svo æstur að hann rak Def-
erre nokkra löðrunga en það var
til þess að sá síðamefndi skoraði
hann á hólm á stundinni. Bastid
5Q metrar af bókum til þess að fá gott bókasafn :
- Sérkennileg bókabúð i London j
helzt aö vera Shakespeare eða •
Dickens, út úr neyö Göethe. Með- J
an það er álitið vera „smart“, •
að hafa franskar bækur á hillun J
um em þýzkar bæktrr ekki velp£
séöar. Göethe er þó undantekn-•
ing.
Proust hafa þær hins vegar
ekki þoraö að selja 1 metravís.
Annað hvort er hann ekki nógu
vinsæll eða þá það, „að hann er
eitthvaö út af fyrir sig“, eins og
ein stúlkan hefur látið hafa eftir
sér.
Bækur 1 skinnbandi — 1500 til
5000 kr. meterinn. Þannig hljóð
ar auglýsing á gluggaskilti hjá
einum fmmlegasta bóksala Lund
úna. Það er í tizku núna, að
veggfóðra stofuna sína — eða
alla Ibúðina — með bókum í hólf
og gólf, og stúlkumar fjórar
sem allar eiga búðina og ganga
allár í stytztu tízkunni græða vel
á viðskiptunum.
Helzt eiga bækumar að vera
bundnar inn I grænt eða rautt
skinnband. Ljósbrúnt með rauð-
um kili gengur einnig, en það er
næstum ómögulegt að losna við
svörtu bækumar.
Viðskiptavinir stúlknanna biðja
um að fá bókasafn innréttað eða
það, að þær sjái um að setja eitt
hvað fallegt og virðulegt á vegg-
ina.
Það hefur komið I ljós, að það
fara um það bil 50 metrar af bók
um í bókasafn, sem maður getur
verið þekktur fyrir að sýna. Af
þessum 50 metmm á einn metri
Fyrir utan lit og metrafjölda
krefjast viðskiptavinirnir aðeins
þess að þar á að vera ein biblía.
Einn af útgefendum Lundúna
hefur kallað ungu stúlkurnar,
einu heiðarlegu bóksala borg-
arinnar — þær láta ekki eins og
allir aðrir sem þær séu að selja
bækur, sem hafi bókmenntagildi.
Sjálfar hafa þær þó viðurkennt
að þær séu á höttunum eftir fólki
sem kaupi bækur til að lesa þær.
Frá Cannes
Þaö hafa áður verið birtar hér
á síðunni myndir ásamt frásögn
um frá kvikmyndahátíöinni í
Cannes. Hér er ein til viðbótar
og að þessu sinni af Jerry Lewis,
skopleikaranum, sem allir hér
heima kannast auðvitað vel við.
Hann var enginn eftirbátur ann-
arra á hátíöinni við að auglýsa
þaö, sem er hans sérgrein. skop.
Það gerði hann meðal annars með
þeim hætti, að þegar hann ætl-
aði að bregða sér í laugina og
taka 200 metra sprettinn, sér til
hressingar og heilsubótar, hafði
hann auðvitað varann á og klædd
ist froskmannsbúning.
kaus skammbyssu, sem einvígis-
vopn, sem Deferre var ekki eins
flinkur að fara með og korðann
og einvígið endaði vel með því
að báðir aðilar skutu framhjá.
1 stjómartíð De Gaulle eru ein
vígi háð sárasjaldan, en þaö er
ekki lengra um liðið en frá
þriðja lýðveldinu að einvígi voru
daglegt brauð á þinginu þar sem
menn skomðu á hólm óðara, ef
andstæðingurinn notaði of gróf
orðatiltæki eða ef stjórnmálarit-
ari var of frekur í skrifum sínum.
„Tígrisdýrið", Clemenceau háði
ekki færri en 18 einvígi, venju-
lega út af hinum fögm frúm, sem
hann biðlaði til. Ein þeirra Clara
var dansmær við Folies Bergére
og hafði lengi verið ástmær Clem
enceau, mál sem öll París vissi
um. Á meðan stóð hún í því að
skilja við eiginmann sinn prins-
inn af Chimay, sem var reiðubú-
inn að losa sig við konuna, en
heimtaði fimmtíu þúsund franka
luirlegt, njjj^lag^af Þ^tta
■fannsfcviClemenóéau <ef mikið -af
því góöa og málið endaði á blóð
ugu einvígi þar sem prinsinn
særöi Clemenceau á vinstri hand
legg meðan Clemenceau særði
prinsinn á hægri handlegg.
Venjulega lauk einvígjunum
samt án blóösúthellinga eða sem
hreinum skrípaleik eins og þegar
skáldið Catulle Mandés barðist
við þingmann þriðja lýðveldisins
átjómmálamaðurinn varð svo
hræddur við andstæðing sinn, að
hann í miöju einviginu vætti bux
umar og hvarf meðan skáldið
stóö. eftir bálreiöur, „undir þess
um kringumstæðum myndi það
vera blettur á heiðri mínum að
halda áfram einvíginu hrópaði
hánn, lét korðann falla og stakk
honum í gegn um sinn eigin fót.
.........,/M../,....,/. ,/./,%/'//'/■ ,/ .At.,,.......

Sérleyfishafar og
náttúruspillar
Fólk rak í rogastanz, þegar
það heyrði því slegið upp í
fréttum, að sérleyfishafi hafi
auglýst ferðir um hvítasunnuna
custur að Laugarvatni, án þess
að tryggja farþegum þeim, sem
keyptu farmiða, , rétt til að
tjalda á staðnum. Vegna þess,
að slæm reynsla er af unglinga
hópum þeim, sem flykkjast út
úr bænum um þessar stóru
ferðahelgar, neituðu bændur
unglingum um tjáldstæði. Var
þvi bílum sérleyfishafans snúið
•rið, og var þvi hersingin skilin
eftir í sandgryfju við Þrasta-
skóg, að því er fréttir herma.
Slíkar fréttir hafa margar
raunalegar hliðar, eins og þá,
að unglingar skuli hópum sam-
an, hvað eftir annað, hafa tök
á að ferðast undan agavaldi
heimilanna, hlaðin áfengi, út um
sveitir landsins sjálfum sér til
skammar og öðrum til,- óþurftar
og ónæðis.
1 öðru lagi er það furðulegt
að sérleyfishafi skuli leyfa sér
að auglýsa ferðir og tjajdstæði
eftir að viðkomandi landeigend
ur höfðu auglýst að tjöldup yrði
ekki leyfð. Þykir mörgum, sem
sérleyfishafi hafi brotið freklega
trúnað þeirra ,sem hann átti að
þjónusta, sem vonlegt er Ef aö
fréttir þessar eru sannar, ætti
slíkt að varöa missi sérleyfis.
Auk þess veldur framferði
unglinganna miklum náttúru-
spjöllum. í forvitnisskyni fór ég
i Helgadal, sem er í næsta. ná-
grenni Kaldársels, og var að-
koman sárgrætileg. Þessi fall-
ega kvos var eins og öskuhaug
ur, og mun staðurinn ekki .bera
sitt barr í sumar, nema stórátak
í hreinsun komi til. Fyrir utan
bréfarusl, bein, appelsínubörk
og niðursuðudósir var glersalli
um allt, sem vafalaust getur
orðið hættulegur í grassverð-
inum síðar í sumar, ef fólk vill
njóta sumars og sólar á þess-
um stað, en þessi staður hefir
um mörg undanfarin ár verið
vinsæll áningastaöur. Sérstak-
lega gætu glerin orðið bömum
að leik skeinuhætt, en fátt virt
ist af heilum flöskum, en því
meir af glerbrotum. Mátti all-
víða sjá að flöskum hafði verið
safnað saman og síðan verið
brotnar niður meö grjóti, mél-
inu smærra. Leit þetta út eins
og vettvangur vitfirringa.
Ef í framtíöinni verða leyfð
tjaldstæði fyrir unglinga, hvort
sem það yrði við Hreðavatn,
Laugardal eða í Helgadal, verð-
ur hreint og beint að taka tjald
leyfisgjald af þessu fólki, sem •
notað yrði til að hafa eftirlits J
menn á eftirsóttum tjaldsvæð- •
úm. Þegar þetta fólk yfirgefur l
tjaldsvæöi sín yrði það skikkað J
til að hreinsa eftir sig, hver af •
sínum tjaldstaö, svo að vart J
mætti sjá að tjaldað hefði verið. •
Taka yrði hart á því, ef upp •
kæmist, að flöskur væm brotn J
ar viljandi, og brotin skilin eft- •
ir á víðavangi, vegna þess, að J
glerbrotin eru til stórháska fyr •
ir menn og dýr. •
Auk þess er þaö bersýnilegt, J
að auka verður áróður fyrir nátt •
úmvcmd, ef við eigum ekki að e
eiga það á hættu, að margir af J
vinsælustu gróðurreitum úti í ■
náttúmnni verði skemmdarvörg J
um aö bráð, a.m.k. er það ó- •
fremdarástand ef unglingar •
geta lagt undir sig heil svæði J
til næturverka sinna. •
•
Þrándur í Götu •
-Jgg