Vísir - 13.07.1967, Blaðsíða 3
V í SIR . Finuntudagur 13. júlí 1967.
Það var heitt í veðri á þriðju-
dag og margir þeir í bænum,
sem ekki voru bundnir við störf
sín, notuðu sólina og góða veðr
ið til þess að skreppa í Naut-
hólsvík, flatmaga þar í sand-
inum og sleikja sólskinið. — 1
skjóli undir sjávarbakkanum sat
fólkiö i smáhópum efst í fjör-
unni, eða óð og buslaði í flæð-
armálinu, þegar Myndsjáin brá
sér þangað í myndatökuferð eft-
ir þrjúkaffið.
Hver hópurinn vig hliðina á
öðrum, með stuttu millibili,
varla teppabreidd á milli, en þó
virtist enginn hópurinn vita af
þeim næsta við hliðina. Þarna
voru mæður með börn sín, syst-
kin, kunningjar. hver hópurinn
samanþjappaður út af fyrir sig í
samhangandi keðju undir sjávar
bakkanum, endilangt eftir fjör-
unni.
Yngri kynslóöin eirði þó aldrei
í skjóli undir sjávarbakkanum. T. v. systkinin Jón, Guðrún og Þórunn. Við hlið þeirra Guðrún Ösk, en yfir henni stendur Sigurlína.
Bak við þær sjást systurnar Margrét og Magnea.
1
I sólbaði
Nauthólsvík
Knálega tók Jón sundtökin.
lengi á teppunum hjá 'hinum full
orðnu. Bömin voru sífellt á ferð
inni niður fjöruna og fram í flæð
armálið, óðu þar og busluðu.
Síðan upp fjöruna aftur til
mömmu og þaðan aö skoða sig
um í fjörunni. Hvergi stönzuöu
þau lengi f einu. Hinir eldri
létu sér nægja að virða leik
þeirra fyrir sér.
Það var komið fararsnið á
marga þegar við komum, enda
farið að líða fram á daginn. Við
víluðum ekkert fyrir okkur að
raska ró þeirra, sem kyrrir sátu
eftir, þótt ljósmyndarar séu ekki
alltaf vel séðir gestir, þar sem
fólk liggur í sólbaði.
„Taka myndir? Tja, jú ætli
það ekki“. „Jú, jú, blessaður
taktu myndir af henni“.
Þrjú systkini, Jón Bjarnason
hjá Kaupmannasamtökunum og
systur hans Guðrún og Þórunn,
urðu fyrst fyrir barðinu á ljós-
myndaranum. Systurnar drógu
fyrst við sig svarið, en Jón tók
strax af skarið. „Alveg tilvaliö
að taka af þeim myndir".
Það var skipzt á nokkrum
athugasemdum. Jón segir, að
„þeir þyrftu að hrinda í fram-
kvæmd þessari hugmynd um að
veita heitu vatni í víkina og
loka henn>“. Við samsinnum því
og talið berst að þeim vandræð
um okkar, að enginn skuli vera
á sundi í víkinni. „Sjórinn er
bara svo agalega kaldur“, segir
Guðrún.
„Kaldur! Þvættingur!“
Mjmd af manni, sem syndir
í sjónum! — Jóni verður ekki
skotaskuld úr því, að bjarga
Ijósmyndaranum þar. Út í sjó
og þaö vantaöi ekki. Knálega
voru sundtökin tekin.
„Hann er ekkert svo kaldur
þarna við tangann, en grjótið
í botninum þar er fjári hvasst".
Næst við þau systkinin sátu
tvær, 10 og 13 ára telpur.
„Megum við taka af ykkur
mynd?“
„Kemur hún í blaði?“
Þær litu framan i hvora aðra
og kímdu, en leyfðu það þó
góðfúslega. „Hvað heitið þið?“
— „Guörún Ósk og Sigurlína
Rósa“. Vinkonur? - Nei, mömm
ur okkar eru vinkonur. Við er-
um næstum vinkonur. —
Guörún verður fyrir svörum,
en Sigurlína skýtur inn til skýr
ingar: „Við erum kunningjakon
ur“.
Málið fer að skýrast og í ljós
kemur að pabbi annarrar er
pípulagningarmeistari, en hinn-
ar garðyrkjumaður.
„Bless. Komum viö í blað-
inu?“
Því var lofað og næsti hópur
tekinn tali. „Þaö er góöa veðrið“
Við skutum fram þessari skarp-
legu athugasemd. „Jú, jú“.
Systur tvær, Margrét og
Magnea Jónsdætur, bera ekki
á móti því.
Lítill snáði vappar um í kring
um þær.
„Hver á þig?“ spyrjum við
hann, en hann sinnir því engu,
hann Guðni Ólafur. Móðir hans
talar fyrir munn hans og svarar
auðvitað „Mamma“.
„Komiö þið oft hingað?“
„Nei, Það hefur verið svo
kalt fram til þessa. Þetta er í
fyrsta skipti í sumar“.
Nokkur börn á slöngu úr bíl-
hjólbarða úti á víkinni draga
athygli okkar næst aö sér.
„Hverjir eiga þaö?“
„Við eigum þaö 3 strákar, Sig
urjón, ég svo þriðji strákurinn",
segir Kjartan, snaggaralegur
snáði. „Við fundum þaö, sprung
ið og ónýtt, en bættum það og
þá var allt í lagi“.
Það var margt þarna í-fjöir-
unni, sem fangaði hugann, en
við vildum leyfa fólki að njóta
næðis, og að þessum upplýsing-
um fengnum kvöddum við.
Það færðist sama værðin og
var, þegar viö komum yfir fólk-
ið, um leiö og við gengum úr
fjörunni.