Vísir - 14.07.1967, Blaðsíða 12

12
V1SIR . Föstudagur 14. júh' 1967.
./ 4 Astarsaga , / ur sjóferð MARY BURCHELL: Jm aldur og ævi

Nú var einn fallegasti kafli leið-
arinnar byrjaöur. Vorið var komið
við Miðjarðarhaf, og dagamir heit-
ir og sólríkir.
En á nóttmni var kalt ennþá, þó
að í golunni á þílfarmu væri eitt
hvað, sem boðaði heita daga.
Svo að segja á hverju kvöldi var
dansað, og Jenny og Claire höfðu
þegar eignazt marga kunningja, svo
að segja mátti að 'þær væru í hrmg
iðu glaumsms, f ákjósaniegasta um
hverfí.
En Jenny gleymdi aldrei, að mál-
ið kynni ag vandast fyrir henni
undir eins og komið væri til Na-
poli. Og þegar hún dansaði við
Pembridge eitt kvöldið, spurði hún
hann forvitin um, hvort hann ætl-
aöi að fara i land í Napolí.
— Ég veit ekki. Harm leit á
hana dálítið forviða. — Ég hugsa
ekki. Hvers vegna spyrjið þér?
— Haldið þér ekki? Henni leið
illa við tilhugsunina um, að þá
mundi aðstoðarlæknirinn geta leik
ið lausum hala þar.
— Gerir það nokkuð til? Hann
brosti. — Langaði yður að ég sýndi
yður Pompeii eða eitthvað þess
konar?
— Já, afar mikið, sagöi hún með
ákefð og hugsaði með sér, að ef
hún gæti náð í Pembridge í langa
skemmtiferð, mundi athafnafrelsi
Kingsley Carrs þrengjast talsvert.
Hún skammaðist sín fyrir þetta —
en hvað átti hún að gera?
— Ég skal athuga, hvað ég get,
sagði Pembridge. — En ég held,
að Carr sé afar áfjáður að fara í
land í Napoli, og við getum ekki
verið báðir í landi samtímis.
— Nei. það skil ég vel, sagði
Jenny, hálf viðutan, því að nú
hafði henni dottið annað í hug.
Ef hún héldi því til streitu að
verða með Claire — leika vinstúlku
garminn, sem ekki vildi vera ein
— þá væri það nokkur trygging
fyrir því, að Claire lenti ekki í
neinu flani. Það var ekki skemmti-
legt hlutverk — en hvaö gat hún
gert annað?
Jenny minntist á þetta við Claire
kvöldið áður en þær komu til Na-
poli, og byrjaði á þvl, að vitanlega
yrðu þær aö vera saman í landi.
Claire virtist ekki líka þetta.
— Gætirðu ekki slegizt í hóp
með einhverju af hinu fólkinu?
sagði hún. — Ég ætla að vera
með dr. Carr í landi.
— En mig langar til að vera með
ykkur. Hann er svo heillandi og
skemmtilegur. Og ég er viss um,
að hann amast ekki við, að ég
verði með ykkur. Þú varst með
okkur Pembridge í Gibraltar, og
nú lofið þið Carr mér að veta með
ykkur. Hvað segirðu um það?
En Claire virtist ekki vera neitt
hrifin af þessu, og ef hún hefði ekki
faaft dálítið slæma samvizku út af
Kingsley Car, mundi hún eflaust
hafa stungig upp í Jenny með ör-
fáum orðum.
En nú hikaði hún og virtist vera
á báðum áttum — og Jenny flýtti
sér að halda áfram: — Jæja, þetta
er þá afráðið. og svo þaut hún bros
andi á burt, áður er Claire gat
sagt nokkuð.
Vitanlega var ekki öruggt, að
þetta væri afráðið. En það er alltaf
verra viðfangs að fitja upp aftur
á viðkvæmum málum, er að út-
kljá þau á svipstundu. Jenny
fannst hún hafa fullan rétt til að
hanga á Claire og Kingsley Carr
daginn eftir. Og hún var staðráð-
in í því að gera þeim erfitt fyrir
að sleppa frá sér.
Innsiglingin til Napoli var fög-
ur, og allir farþegar voru komnir
upp á þilfarið um morguninn, er
skipið rann hægt inn flóann í glaða
sólskini. 1 baksýn teygði Vesúvíus
kollinn upp í biáloftin, en sólin
dansaði í milljónum glitrandi neista
á sjónum.
— Þetta er yndislega fallegt,
sagði amerísk kona, sem stóð við
hliðina á Jenny. — Og hér er allt
svo sögulegt líka. Ég las um það í
ferðabókinni.
Jenny brosti til hennar, en þó
að hún væri sammála konunni um
fegurðina, gat hún ekki gleymt því,
að þessi dagur gæti orðið henni
erfiður.
Hún reyndi ekkert til að vera
nærri Claire, fyrr en þær færu frá
borði, því að hún vildi sízt af öllu
láta á því bera, að nokkuð lægi |
bak við hjá sér, annað en það að
fá samfylgd um borgina.
Þess vegna stóð hún ein sér,
þegar Pembridge kom til hennar.
— Æ, þama eruð þér. Honum
virtist létta við að finna hana.
— Ég var hræddur um, að ég
næði ekki í yður í tæka tið. Nú hef
ég hagað þannig til, að ég get ver-
ið í landi dálitla stund, og ef við
náum í góðan bfl, ættum við að
geta skroppið til Pompeii.
— P .. pom .. peii? stamaði Jenny
sem hafði steingleymt því, sem hún
sagði við harm daginn áður. — En
... verður dr. Carr þá um borð?
— Dr. Carr. Skipslæknirinn varð
hvumsa við. — Nei, ekki býst ég
við því. Homim var mikið í mun
að komast í land, og ég hugsa að
hann verði í landi i alian dag.
— Ég hef nú ráðstafað þessu
svona í þetta skipti, sagði Pem-
bridge, og hún heyrði á þyrrkings
tóninum, að hann var dálítið sár
yfir, hvernig hún hafið tekið boð-
inu.
— Því er nú verr. Það var auð-
séð á henni, að hún var í geös-
hræringu. — En ég get bví miður
ekki komiö. Ég meina ... hún
leitaði í óðagoti aö afsökun, þegar
hún sá, hve byrstur hann varð áj
svipinn. — þetta er einstaklega
ve; boðið, en ... en ég á að vera
meö Claire og dr. Carr. Okkur
kom saman um aö halda saman.
— Þá er ekki meira um það að
tala, sagði Pembridge hæversklega
en kuldalega. — Góða ferö.
Og hann sneri sér frá henni og
fór — vafalaust ti! að finna ein-
I hvern, sem kynni betur að meta
það að fara í land með lækninum.
Jenny hefði getað grátið af
gremju, því að ekkert hefði getað
glatt hana meira en að fá að vera
með Pembridge. Nú varð hún aö
vera á varðbergi og ná í Claire og
Carr, þegar þau færu í land.
Og þegar augnablikiö kom, varð
það enr. erfiðara en henni hafði
dottið hug. Claire hafði ekki
minnzt frekar á þetta, og auðsjá'
anlega höfðu hún og Carr áétlað
að laumast í land í kyrrþey.
En Jennv, sem hafði ekki augun
af landganginum, flýtti sér til
þeirra á síðasta augnabliki og sagði
einstaklega innilega:
— Ég hef alls staðar verið að
gá að ykkur. Ég var farin að
halda, að ég yrði að fara i land
«n.
Hvorugt þeirra gat sagt ertt orð,,
Carr virtist fokvondur, en Jenny |
lét dæluna ganga, ein» og ilún væri
þaulvön að krækja sér utan í fólk, I
sem hvorki vildi heyra hana né
sjá.
Hún hafði mestu andstyggð á
þessu og fyrirleit sig fyrir að gera
það, þó hún vissi, að það var gert
í bezta tilgangi.
En það sem kom henni til að
óska þess, að hún gæti sokkið
ofan í jörðina, var það, að nú tók
hún eftir, að þama stóö Pem-
bridge og horfði á þennan nið-
urlægjandi skripaleik.
Og nú brást henni mælskan, og
hún fór þegjandi í land með Claire
og Kingsley Carr. Öll steinþögðu.
Margt gerðist þennan dag, sem
olli Jenny sviða langan tíma á
eftir, en ekkert var eins níðang-
urslegt og fyrsti hálftíminn, sem
þau voru í landi.
Þau voru eins og ferðamenn,
sem hefðu lent saman að óvörum,
og fóru nú upp i Castel Nuovo,
höllina frá þrettándu öld, sem kon
ungamir af Anjou og Aragon sátu
I forðum daga, og sk>>ðuðu síöan
fleira markvert. En nú lá Jenny
— sem aldrei hafði upplifað þaö
áður að vera illa séð boöflenna
— við að gefast upp. En þá hafði
Carr auðsjáanlega afráðið að taka
öllu vel. Hann var talsvert gam-
ansamur að upplagi, og það mun
hafa hjálpað honum.
Að minnsta kosti lék hann á
als oddi. Og þá fór allt að ganga
betur. Þau borðuöu hádegisverð
saman í skemmtilegum veitmga-
stað skarnmt frá San Carlo-óper-
unni.
Svo óku þau með ofsahraöa
breiðvéginn til Pompeii og Hercul-
aneum og gengu lengi um hinar
ótrúlega vel varðveittu rústir tvf-
burabæjanna, sem vom blómleg-
HÚSNÆÐI ÓSKAST
Viljum taka á leigu rúmgott húsnæði fyrir
afgreiðslu blaðsins á góðum stað í miðborg-
inni. Tilboð óskast send Auglýsingadeild Vísis
sem fyrst
Merki um að nú megi hífa búrið upp er Og annað merki er gefiö manninum á spil- urinn lætur búrið slást til, og úr barka gór-
gefiö. inu, en þag hefur aðra merkingu. Spilmaö- illunnar kemur neyðaróp.
i
ar borgir á þeim tíma, sem róm-
verskar hersveitir vora að leggja
England undir sig.
Þegar þau komu aftur inn í borg-
ina, var ekki mikill tími afgangs,
en Carr heimtaði að fá að bjóða
stúlkunum kaffi í gistihúsi, ásr?.
stóð á undurfögrum staö uppi í
hlíðinni.
Þama var ljómandi gott útsýni,
og þarna hittu þau ýmsa farþega
af Capricorn.
Fjöldi leigubíla stóð á hlað>,u
fyrir neðan gistihúsið, og allir far-
þegamir vora aö gæða sér á síð-
asta glasinu, eða höföu farið upp á
þakhæðina til þess að renna aug-
unum f síðasta sinn yfir Napoli..
Einbýlishús
Fallegt einbýlishús í
smíðum til sölu eða í
skiptum fyrir góða íbúð.
Iðnaðarpláss á mjög
góðum stáð, 280 ferm.
til sölu eða leigu.
Einbýlishús eða rúm-
góð íbúð óskast. Útborg
un 1—1% mflljón.
Fasteignasalan
Sími 15057
Kvöldsími 15057
1
FRAMKÖLLUM
RLMURNAR
rjójt og va
GEVAFOTO
LÆKJARTORG!