Vísir - 08.05.1968, Page 12

72
V1SIR . Miðvikudagur 8. maí 1968.
— Ég kunni ekki við það.
— Æ, Joyce — nú faeldur þú auð-
vitað að ég sé að dingla við II '|r
og sé Carlos ótrú!
Mér lá við að segja: — Gerirðu
það ekki?
Hún faorfði fast á mig. — Ég geri
það ekki, þú skilur það?
Ég brosti og hálfskammaðist mín.
— Það er það, sem mig larigaði
til að vita, sagði ég hispurslaust.
— Mér Mzt nefnilega vel á faann
sjálfri, skilurðu?
Hún hló og stóð upp. — Og þá
lízt honum ekld síður á þig! Mér
finnst það ekki geta farið bétur.
Ég held að þið Peter teigið vel sám-
an. Það skyldi gleðja mig ef þiö
yrðuð hjón.
JOHN MUNDÍ ALDREI
BREGÐAST...
Ég vonaöi að hún hefði rétt fyrir
sér, en á miðvikudagsmorgun fékk
ég nokkrar iínur í pósti frá Peter,
í stað símahringingar. Hann sagði
að sér þætti leitt aö verða að rifta
þvi sem við höföum talað um, en
hann hefði verið kvaddur burt frá
London og mundi sima undireins og
hann kæmi aftur.
Ég var sárlega vonsvikin. Síöan
. í samkvæminu hjá Marciu þafði ég
veriö f ævintýraveröld og séö sjálfa
ÝMISLEGT ÝMISLEGT
GÍSLl
JÓNSSON
Akurgerði 31
Sirni 35199
F]ölhæf jarövinnsluvél. annast
lóöastandsetningar, gref hús-
grunna. holræsi o. fl.
Tökum að okkur hvers konai múrbroi
og sprengivinnu í húsgrunnum og ræs
um Leigjum út loftpressur og víbra
sleða. Vélaleiga Steindórs Sighvats
ionar Alfabrekku við Suðurlands
braut, simi 30435.
RAFVELAVERKSTÆÐI
S. MELSTEÐS
SKEIFAN S SÍMI 82120
/rrnrr
111111 n i rn rriTTi rr
TÖKUM AÐ OKKUR:
■ MÓTORMÆLINGAR.
■ MÓTORSTILLINGAR.
■ VIÐGERÐIR A* RAF-
KERFI, DýNAMÓUM,
OG STÖRTURUM.
■ RAKAÞÉTTUM RAF-
KERFIÐ
VARAHLUTIR Á STAONUM
tti n-i-i
TtKU.R ALLS KONAR KLÆÐNINGAR.
FLJÓT OG VÖNDUÐ VINNA *
ÚRVAL.AF ÁKLÆÐUM
LAUGAVEG 62 - SlMI 10625 HEIMASlt«1l 83634
jBlfntiK
H BOLSTRUN
mig í hvítum brúðarkjól með fangiö
fullt af blómum. En dagarnir liðu
og ekki gerði Peter vart við sig og
mér féllst hugur., ,. ^ -
Þegar heil vika var liðin) ein-
setti ég mér að reyna að gieyma
honum. Eftir hálfan mánuð rejmdi
ég að telja mér trú um að ég
hefði gleymt honum. John var mað-
urinn sem ég átti að gi-ftast, fannst
mér. Honum var óhætt aö treysta.
Hann mundi aldrei bregöast mér.
Ef hann bæði mín ...
Eiginlega var ég hissa á að hann
skyldi ekki vera búinn að því. Viö
vorum mjög góðir vinir, þó aö ég
fyndi undir niðri aö ég elskaöi
hann ekki. Ég var ekki ástfangin
af honum, á þann hátt sem maður
átti að vera í manninum sem mað-
ur ætlaði aö giftast. Ég vissi ekki
enn hver hugur hans var til mín.
En John var þannig gerður, að
hann gat verið ástfanginn en samt
beðið átekta áður en hann bæri
upp bónorðiö. Ég vissi að hann
taldi ekki forsvaranlegt að biöja
sér stúlku án þess aö hafa tryggt
sér öruggan efnahagslegan grund-
völl — hann haföi sagt þaö sjálf-
ur. Ég hélt aö hann væri orðinn
nógu efnaöur til aö giftast, en ver-
ið gat aö hann geröi meiri kröfur
til lífsins þæginda en ég geröi. —
Hann haföi aldrei vitað hvaö það
var að spara, en það höfðum við
móðir mín orðið að gera árum sam-
an.
Svo mikiö vissi ég um hann, að
hann hafði alltaf nóg að bíta og
brenna, þó ekki teldist hann rík-
ur. Faðir hans var óðalsbóndi í
Dorset og hafði jörðin verið í ætt-
inni mann fram af manni. Þennan
vetur voru foreldrar hans í Suöur-
Afríku, en þegar þau kæmu heim,
ætlaði John að bjóöa mér með sér
til Dorset og kynna mig þeim.
En úr þessu gat þó ekki oi;Öið
fyrr en ég kæmi heim úr Spánar-
ferðinni og heimboði Marciu í Torr-
emolinos. Lawson og Sons, sem ég
vann hjá, höfðu fallizt á að ég
legöi upp til Torremolinos á morg-
un.
Mary hjálpaöi mér til að ferðbúa
mig síðasta kvöldið.
— Þaö verður tómlegt að hafa
þig ekki hérna í húsinu framveg-
is, sagði hún angurblíð.
Ég sat á hækjum yfir ferðatösk-
unni og leit til hennar um öxl. —
Ég verð ekki lengi burtu.
— Þú verður eina tvo mánuði,
er þaö ekki?
— Ég vissi að ég mundi verða !
svo lengi. í bréfinu sem ég fékk j
frá Marciu um morguninn, skrifaði'
hún, aö hún vonaöi að ég yrði sem
lengst. Og Alice, systir Mary, gerði
ráð fyrir aö nota herbergið mitt
talsvert lengi.
Ég brosti til Mary. — Þú mátt 1
ekki gleyma að Alice kemur bráð-
um. ;
— Ég veit það. En nú eru mörg ;
ár síðan ég hef séö hana. Það er !
ekki víst að okkur komi vel saman i
núna.
—Jú, áreiðanlega. Kom ykkur j
ekki alltaf vel saman fyrrum?
— Jú. En fólk breytist svo mikið
— Er það?
Ég fór aö ígrunda hvort Marcia
hefði gert það. Ekki hafði mér sýnzt
það, þ^rna um kvöldið i sam-
kvæfhiriu. Karlmennimir hópuðust
að henni eins og áöur. Að minnsta
kosti einn ákveðinn maður. Þegar
ég hugsaði til þessa kvölds, var ég
sannfærð um að hún hafði logið
þegar hún sagði, að Carlos hefði
enga ástæðu trl þess að vera hrædd-
ur um hana fyrir Peter. Ef Peter
heföi efnt loforð sitt við mig eða
reynt aö hitta mig aftur, var hugs-
anlegt að ég hefði ekki verið jafn
viss um það. En eins og ástatt
var...
Líklega voru þau bæði bútar úr
sömu voöinni, hugsaði ég sár og
fór að velta fyrir mér hvort það
væri yfirleitt hyggilegt af mér að
fara í þessa ferð. En nú hafði allt
verið afráðið og um seinan að
senda afboð. Og auk þess hugsaöi
ég aldrei svona, nema þegar ég var
í þessum ham, sem ég var í núna.
Við Marcia vorum góðir vinir. Þeg-
ar við vorum saman í skólanum
hafði ég dáðst að henni. Og enn
þótti mér vænt um hana — ef ekki
hefði verið Peter ...
KVEÐJUR.
Viö John fengum ráðrúm til að
borða saman í skyndi, áður en flug-
vélin átti að leggja upp, klukkan
níu að kvöldi. Við fórum í uppá-
haldsstaöinn okkar í Chelsea.
— Manstu þegar við vorum sam-
an hérna í fyrsta skipti? spuröi
hann.
— Já. Þaö var eftir samkvæmiö
hjá Norah Ellis.
Hann lagði höndina á höndina á
mér á borðinu. — Ég vildi óska að
þú færir ekki til Torremolinos.
Og allt í einu óskaði ég þess
sama. En það var of seint aö breyta
áformum sínum núna, þó mig lang-
aði til þess. Marcia og Carlos ætl-
pðu að taka á móti mér á flug-
vellinurn i Gibraltar. Sama hve
seint ég kæmi, — þau voru alvön
að taka á móti gestum, sem komu
með næturflugvélinni, skrifaði,
Marcia.
Ég leit á klukkuna um leið og
þjónninn kom með kaffið. — Nú
verð ég að fara rétt strax, John.
John horföi bljúgur á mig. —
Ég skil ekki að þú skulir geta fengið
af þér að fara frá mér.
— Ég kem bráðum aftur, sagði
ég hughreystandi.
— Kannski fellur þér svo vel að
vera þama að þú kemur aldrei
aftur.
— Það efast ég um. Eins og ég
hef sagt þér áður er þetta eins kon-
ar frí — með kaupi. Líklega ligg
ég í leti fyrsta hálfa mánuðinn,
en svo fer ég að vinna fyrir mér.
Ég leit kringum mig þarna í
litlu veitingastofunni og hugsaði
til fyrsta kvöldsins sem við vorum
þarna. Trén í garðinum fyrir hand-
an ána voru græn ennþá. Hve
langt mundi verða þangað til ég
yrði þarna með John næst?
Ég leit á klukkuna. — John, nú
verðum við að fara.
Við töluöum fátt á leiðinni út á
við að giftast. flugvöllinn. Og mér fannst við

beygja allt of fljðtt inn 1 breiða
hliðið og tíminn líða of fljótt, er
ég heyrði hátalarann tilkynna brott
för flugvélarinnar. Skilnaðarstundin
var komin.
— John, ég kvíði fyrir aö raru,
sagði ég og fannst allt í einu að
mér mundi þykja miklu vænna um
hann en ég gerði mér grein fyrir
áður.
Hann þrýsti mér að sér, án þess
að hiröa um allt fólkið. sem stóð
kringum okkur.
NÝJTIMn f TEPPAHREINSUN
ADVANCE
Tryggir að tepp-
!ð hleypur ekki.
Reynið viðskípt-
ln. Uppl. verzl.
\xminster, simi
.10676. • Heima-
sími 42239.
Nýjo Bílaþjónustan
Lækkið viðgerðarkostnaðinn
með þvi að vinna sjálfir að
viögerð bifreiðarinnar. — Fag-
menn veita aðstoð ef óskað er.
Rúmgóð húsakynni aðstaða
tii þvotta.
Nýja Bílaþjónustan
Hafnarbraut 17.
simi 42530
opið frá kl. 9—23.
RAMOAHARSTto 31 SiMl 23022
1 herbergl La drottningar í Opar.
Ef hin Ijóshærða kona Tarzans hyrfji,
myndi hann kannski elska La.
„La drottning er hugsándi í dag“.
1 herbergi æðstaprestsins.
„Njósnari minn mun fylgjast með þem
um La. Við munum fljótlega komast að
því hvar hún felur Tarzan.“
„Sittu hér við hlið mína, Oah - þú
verður bráðum drottning.“
Á meðan, i hvelfingu undir hofinu
Opai
„Ég get ekki opnað Ieyniganginn.“
„Tarzan, hurðin
BELTIog
BELTAHLTJTIR
á BELTAVÉLAR
BERCO
Keðjur Spyrnur Framhjól
Boinrúllur Topprúllur
Drifhjól Boltar og Rær
jafnan fyrirliggjandi
BERCO
er úrvals gæðavara
ó hagstæðu verði
EINKAUMBOÐ
ALMENNA
VERZLUNARFÉLAGIÐf
SKIPHOLT 15 — SÍMI 10199
■RP