Vísir - 31.05.1968, Blaðsíða 12

12
VÍSIR . Föstudagur 31. maí 1968.
m
CAROL GAINE:
□
m nmn 1(1Q"
m
§[i nnní JÁÍ
JOHN!
— John kemur hingaö, sagði ég
agndofa og yarð hugsað til hve allt
væri orðið bieytt síðan hann fylgdi
mér á flugvöllinn í London. Sam-
vizkan beit mig. Ég hafði verið meö
grátstafinn í kverkunum kvöldið
sem ég skildi við hann. Og nú sár-
kveið ég fyrir því að eiga að sjá
hann bráðum. — Þetta er hræði-
legt! sagði ég í öngum mínum.
— Hvers vegna þá — að undan-
teknu því að það verður skrambi
óþægilegt? spurði Peter.
— Æ, ég veit ekki.
Það kom tortryggnisvipur á hann.
— Mig minnir að þú segöir að hann
væri þér einskis virði- Eða ekki
nema lítils viröi.
— Það er alveg satt. Við erum
aðeins góðir kunningjar.
Við gengum út á stéttina og ég
ieit enn einu sinni á símskeytið.
Það hafði verið sent snemma um
morguninn.
— John getur komið þá og þeg-
ar, sagði ég.
Peter lyfti brúnum og brosti
glaðlega. — Þú heldur þaö? Þá
getur þetta oröið allra skemmti-
legasti þríhyrningur.'
Ég hnyklaði brúnirnar. Ég var
alls ekki í skapi til að gera að
gamni mínu. Ef ráðrúm hefði veriö
til þess, mundi ég hafa símað til
John? cg beðið hann um að hætta
við aö koma. Ég gat ekki hugsað
mér tvo menn, sem mundi geta
komið ver saman en John og Pet-
er. John mundi líklega hafa horn
i síðu Peters frá fyrstu stundu og
verða hræðilega afbrýðisamur. Ég
hefði átt að skrifa John og segja
honum að hann hefði eignazt keppi
naut — keppinaut sem væri mjög
aðsætinn, og að John skyldi hætta
að hugsa um mig.
Peter sagði rólega: — Það er
enginn möguieiki á að hann geti
fengiö herbergi héma.
Ég hafði séð fram á það strax.
Og kannski var það bezt fyrir alla
hlutaðeigendur. Ef Marcia gæti út-
vegað herbergi handa honum í ein-
hverju gistihúsi þarna skammt frá,
mundi verða lengra milli Peters og
hans. Ég gerði mér ljóst að það
mundi verða margt sem John félli
ekki vel, þegar hann kæmi til
Torremolinos. Ég mundi ekki geta
leynt hann því, að ég væri ástfang-
in af Peter. Og ég gat ekki sagt
honum þaö berum oröum fyrsta
kvöldið.
— Ég verö að tala við Marciu,
sagöi ég og ætlaði að fara. — Ég
AICI
iLkvj] L xYA AISLcvjT
Tökuin að okkur tivers konai múrbroi
og sprengivinnu l húsgrunnum og ræs
um. Leigjum út loftpressui og víbrt
sleða Vélaleiga Steindórs Sighvats
sonai Alfabrekku við Suðurlands
braut, siml 10435
GlSLI
JÓNSSON
Akurgerði 31
Simi 35199
Fjölhæf jarðvinnsluvél, annast
lóðastandsetningar. gref hús-
grunna. hoiræsi o. fl.
‘ "TÉKÍJR’ALLS konar klæoningar
... . l l.JOr OG VÖNDUÐ VINNA
> l'RVAI Al- ÁKLÆDIJM
. LAUGAVE.G 62'- SlMI 10825 HEIMASlMI 83634
uíiK
BOLSTRUN
"verð að athuga hvort hægt verð-
ur að útvega honum herbergi.
— Þú mátt ekki ónáða hana ef
hún er í önnum í eldhúsinu, sagði
Peter. — Biddu svolítið við.
— I-Iún er sjálfsagt ekki í eld-
húsinu núna. Nýi kokkurinn er
kominn og tekinn við.
— Viö getum látið John bíða
dálitla stund samt. Hann getur
vafalaust fengið herbergi í „Cor-
alles“. — Hvaða saga var það sem
þú ætlaðir að fara að segja mér
áðan?
— Saga? hváði ég.
— Já. Hvers vegna þú þurftir
að nota almenningsvagninn?
— Æ, það var svo sem ekki
neitt sérstakt, sagði ég viðutan.
— Það var bara maður — annar
þessara sem komu hingaö til þess
að tala við þig í gær — sem vildi
endilega aka mér frá pósthúsinu
og hingaö heim.
Peter laut fram I stólnum og
varð eintóm eftirtekt. — Jæja,
vildi hann það? Og hvað sagöir
þú?
— Ég afþakkaöi það, vitanlega.
En hann elti mig í bílnum og kom
út, og mér fannst hann ætla aö
neyða mig til að fara inn í bílinn.
En sem betur fór kom almennings-
vagninn aö í sömu andránni. ...
Og þess vegna fór ég inn í hann.
Peter sat enn þrúnaþungur. —
Ef eitthvað þvílíkt kynni að koma
fyrir aftur, máttu ekki láta freista
þín og fara í bílinn.
— Vitanlega ekki, sagði ég og
hló. — Ég ætla mér ekki aö láta
Spánverja fleka mig.
— Það er ekki að þessu hlæj-
andi, Joyce.
Ég leit á hann dálítið forviða og
skildi ekki hvers vegna hann var
svona alvarlegur. Varla var ég eina
stúlkan, sem hafði orðið fyrir ein-
hverju líku. Þetta var ekki Ifkt Pet
er. Nú hagaði hann sér eins og
John mundi hafa gert undir líkum
kringumstæðum.
— Æ, Peter, vertu ekki svona
áhyggjufullur, sagði ég hæjandi.
— Ef hann sér mig eina á ferð í
annað skipti, efast ég um að hann
bjóði mér að aka mér heim með
sér.
— Kannski ekki, en mundu hvað
ég hef sagt, ef þú yrðir á vegi
hans aftur.. . Nú kom Marcia og
hann stóð upp og drö fram stól
handa henni.
Marcia varp öndinni ánægjulega
og settist. — Bróðir Ortegos er
kominn, sagði hún. — Og það er
auðséð að hann kann verkin sín,
svo að nú léttir mér. Hann getur
oröið hérna hálfan mánuð og inn-
an þess tíma ætti ég að hafa náð
í nýjan kokk. Hún leit á mig. —
Fannstu símskeytið þitt?
— Já, umlaði Peter.
Ég sagði henni frá því. — Það
mun ekki vera nein leiö til þess
aö hann geti fengið herbergi
hérna? spurði ég.
— Nei, því miður Marcia leit
á Peter með glettnissvip. — Nema
Peter vilji láta honum eftir her-
bergið sitt?
— Kemur ekki til mála, sagði
Peter. — Ég sting upp á að hann
verði í „Coralles.“
— Já, það væri bezt, sagði
Marcia. — Ég skal hringja þangað.
Ég sendi oft fólk þangaö, þegar ég
get ekki hýst það sjálf.
— Rúmin þar eru grjóthörð, er
mér sagt, sagði Peter ánægjulegur
á svipinn.
— Þeir eru margir sem helzt
vilja hörð rúm, sagði Marcia. —
Hvenær kemur hann?
— Hann getur komiö hvenær
sem er.
— Hvert í heitasta! Þá er bezt
að ég hringi strax.
— Ég ætla aö koma með þér
og heyra hverju þeir svara, sagði
ég. — Og svo verð ég að hafa fata-
skipti....
— Komdu aftur og hvildu þig
dálitla stund, kallaði Peter til Marc
iu. — Ég sit héma og bíð þangað
til.
I „Coralles" var laust eins
manns herbergi. Marcia festi það
og sleit talinu.
— Þaö er leitt aö við skulum
ekki hafa herbergi handa honum
hérna, sagði hún. — En kannski
er það gott, að vissu levti...
— Já, kannski. En ég hef hálf
slæma samvizku, sagði ég.
— Góða mín, ekki er það þér
að kenna að fullt er hérna! John
— er það þessi, sem þú varst með
í í London?
I - Já.
| Hún leit vorkunnaraugum á mig.
i — Það leggst í mig að hann verði
i lítið hrifinn af Peter.
' — Vafalaust ekki. En við erum ekki
1 trúlofuð eða neitt þess konar, svo
i að ég er frjáls að þvi að eignast
eins marga nýja vini og mig langar
til.
— Hann hefði eflaust ekki amazt
við, að þú hefðir eignazt marga
vini, en nú er það einn sérstakur,
sem þú heldur þig að.
Ég andvarpaði og óskaði að
John kæmi ekki.
— Hvers vegna heldurðu að hann
hafi tekið í sig að koma hingað,
alveg upp úr þurru? sagði Marcia.
— Það hefur kannski lagzt í hann,
að hann hafi fengið keppinaut?
Ég efaðist um þaö. Ég hafði
varla minnzt á Peter í bréfunum
mínum. Og nú iðrast ég þess
Það hefði verið miklu betra að ég
hefði skrifað honum hreinskilnis-
lega hvernig komið var. Þá hefði
þetta ekki komið yfir hann eins
og reiðarslag.
— Hristu þetta af þér, sagði
Marcia. — Hann er ekki fyrsti
maðurinn, sem missir stúlkuna
sína.
FÉLAGSLIF
Ferðafélag Islands ráðgerir eftir
taldar ferðir um hvítasunnuna:
1. Ferð um Snæfellsnes gengið á
I jökulinn ef veður leyfir.
j 2. Þórsmerkurferð.
j 3. Veiðivatnaferö ef fært verður.
i
Allar nánari upplýsingar veittar
j á skrifstofu félagsins. Öldugötu 3
Isímar 19533 -11798.
ARAD LA, TARZAN.' BUNPOLO!
SPS4K 7HBM/ ALL OB THEM!
n
l
K
„Reyndu ekki aö stöðva okkur, Cadj.
Viö yfirgefum Opar og konium aldrei
aftur.“
„La lýgur. La kemur aftur með Tarzan
til aö drepa Cadj — og gera Tarzan aö
æðstapresti."
„Viö skulum drepa þau öll.“
i i i i i i ii 1111 i i 1111111.111111 n i i .i 11
LEIKFIMI
JAZZ-BALLETT
Frá DANSKIN
Búningar
Sokkabuxur
Netbuxur
Dansbelti
Margir litir
Allar stærðir
Frá GAMBA
Æfingaskór
Svartir, bieikir, hvftír
Táskór
Ballet-töskur
Sfl/tífíiíí in
SÍMI 1-30-76
IhliiM.litlulkl 1111III III11 MI llitM 11 I I

ÚTII HURÐIR
SVALAHURÐIR BÍLSKÚRSHURÐIR
HURDAIÐJAN SF.
AUÐBREKKU 32 KÓPAV.
'SÍMI 41425
NÝJUNG í TEPPAHREINSUN
ADVANCE
Tryggir að tepp
i ðhleypur ekki
Reynið viðskipt
in. Uppl. verzl
Axminster, simi
30S76. Heinia-
sínri 42239.
mr