Vísir - 07.06.1968, Blaðsíða 12

t
V í S IR . Föstudagur 7. júní 1968.
12
CAROL GAINE:
□
M\
LiJU u m ffli
Hann hélt áfram: — Þegar herra
Cobbold afhendir mér Rocha pró-
fessor, getiö þér farið héöan, en
fyrr ekki, ungfrú Meadows.
Ég andaði djúpt. — Fööur yðar,
eigið þér við? spurði ég.
— Hvers vegna haldið þér að
hann sé faðir minn?
— Ég heyröi að þér sögðuð það,
þegar þér töluðuð við frú Lopez,
í fyrsta skiptið sem þér komiö til
„Loretta".
Hann brosti alúðlega. — Þér eruð
svei mér töfrandi, ung stúlka, að
þér skuluð trúa öilu, sem þér heyr-
ið sagt. Það er sannarlega hress-
andi.
SÝKLASTRÍÐ!
Ég settist þunglamalega á stól.
— Hvers vegna er yður svona
umhugað um að ná £ prófessorinn,
ef hann er ekki faðir yðar? spurði
ég.
— Ég er ekkert áfram um það,
persónuléga. En það eru aðrir, sem
vilja borga mér vel fyrir, ef ég get
afherit þeim hann. Þér skiljið hvað
ég meina?
Hann baöaði út feitum höndun-
ÝMISLEGT
um. — Þér vitið kannski ekki, að
Rocha prófessor er mjög frægur
vlsindamaður?
I .
— Nei, það vissi ég ekki.
— Jú, hann er mesti afreksmaö-
ur. Hann hefur lengi unnið aö því
aö setja saman merkilegt efni, og
umbjóðendur minir þykjast hafá á-
stæðu til að ætla, að tilraunir hans
hafi tekizt. Þetta efni snertir notk-
un sýkla í hernaöi. Umbjóðendur
mínir 'vilja ná í uppskriftina að
þessu efni.
— Ég skil.
Og nú skildi ég allt. Það voru
ekki aðeins umbjóðendur þessa
manris, sem vildu ná í leyndarmál-
ið, heldur vildi Peter það líka.
Honum hlaut að hafa hlegiö hugur
í brjósti, þegar ég sagði honum,
að ég hefði lagt tvo og tvo saman,
og komizt að þeirri niðurstöðu, að
hann væri njósnari. Hvernig gat ég
verið svona barnaleg? Peter hiaut
auðvitað að . vera „M.I-5-maður“,
sem hafði verið sendur til Spánar
til að leita prófessorinn uppi, og
fá hann til að flytjast til Englands.
En hvar átti Marcia heima í þessu
máli?
— Þér getið fengið að tala við
Tökum aö okkui rivers konax tnúrbroi
og sprengivinnu i húsgrunnum og ræs
um. Leigjum úi loftpressui og vfbra
sleða Vélaleiga Steindórs Sighvats
sonai Alfabrekki. við Suðurlands
braut, sími 10435
senor Cobbold sfðar í dag, sagði
Roderiquez.
Ég hrökk við. — Kemur hann
hingað?
Spánverjinn brosti. — Nei-nei,
senorita. En þér getið fengið aö tala
við hann í síma. Ég skai hringja f
gistihúsið í Torremolinos, og þegar
ég hef talað við hann, skuluð þér
segja viö hann þaö, sem ég vil að
þér segið.
Ég gleymdi öllu öðru, viö tilhugs-
unina um að ég fengi að heyra
rödd Peters. En svo skildi ég hvgð
fólst í orðum senor Roderiquez.
— Hvað á ég að segja við hann?
spurði ég tortryggin.
— Að hann eigi að koma með
Rocha prófessor, með sér, á tiltek-
inn stað við veginn, sem þér ókuð
um í dag. Ef hann feilst á það,
skal ég gefa honum glöggar leið-
beiningar um, hvernig hann á að
komast þangað.
— Og fæ ég að koma með yður,
svó að ég fái að hitta hann?
— Þér verðið flutt þangað og
látin laus, ef hann hefur prófessor-
inn með sér.
— Hvers vegna getið þér ekki
símað til Cobbolds strax? spuröi
! ég.
— Af þvi að herra Cobbold hef-
ur ekki skilizt enn, að nokkuð al-
varlegt hafi gerzt. Hann heldur lík-
lega, aö þér komið ekki fyrr en
seint heim úr skemmtiferðinni með
: hinum enska manninum. En svo
• fer harin að ókyrrast.
j — Þér hljótið að vera svöng,
senorita? hélt Roderiquez áfram eft
ir nokkra þögn. — Mér væri ánægja
ef þér vilduð borða hádegisverð
meö mér.
— Ég er ekkert svöng, og ég
mundi ekki undir neinum kringum-
i stæðum vilja boröa með yður.
Hann yppti öxlum. — Eins og
yður þóknast. En mér finnst þetta
flónska af yður.
Það var óskiljanlegt að honum
skyldi detta í hug, að ég vildi sitja
til borðs með honum. Hve lengi
átti ég að verða fangi á þessum and
styggilega stað, ef Peter féllist ekki
á að framselja Rocha prófessor?
Og hvernig gæti Peter gengið dö
þeim kostum. Ef þetta var satt, sem
Roderiquez hafði sagt lim prófess-
orinn, var óhugsandi að Peter
mundi framselja hann. Hversu vænt
sem Peter þótti um mig, varð hann
þó fyrst og fremst að rækja skyldu
sína við ættjöröina og þá, sem
höfðu trúað honum fyrir starfinu
GÍSLl
JÓNSSON
Akurgerði 31
Sfmi 35199
Fjölhæf jarövinnsluvél, annast
lóðastandsetningar, gref hús-
grunna, holræsi o. fL
Tek.UR ALLS kOMAH KLÆÐNINGAR
SÉttiK
fl BOLSTRUN
. l ijcr OG VOIvOIJO VINNA
; 'Ö'rvÁl af Aklœehjm
LAUGAVEG 62 - SlMI 10825 HEIMASlMI 83634
og treystu honum. Angi.stin greip
mig aftur, en ég reyndi eftir megni
að sýnast róleg. Ég minntist orð-
taks Peters um að lifa á líðandi
stund. í dag varð ég að lifa í augna-
blikinu.
DÝRT MANNSLlF
— Ef þér eruð viss um að þér
viljið ekki neitt að borða, þá viljið
þér kannski hvfla yður um stund,
senorita? spurði Roderiquez meðan
ég sat þegjandi og hugsaði ráð
mitt. — Ég hef iátið búa upp her-
bergi handa yður, því að... Jæja,
ég veit ekki enn hv.emig þetta fer.
En það er hugsanlegt að þér verðið
gestur minn — að minnsta kosti í
nótt.
Hann hringdi bjöllu og fullorðin
kona kom inn í stofuna. Þetta var
sveitakona, í svartri treyju og
svörtu, síðu pilsi. Hann talaði við
hana mállýfcku, sem ég skildi ekki
orð í, og benti mér svo að ég skyldi
fara. á eftir henni.
Hún vísaði mér upp breiöan stiga
og inn gáng meö hvítum þiljum og
lakkbornu trégólfi. t enda gangs-
ins opnaði húri dyr inn í íbúð: stofu
svefnherbergi og baðklefa.
Þegar hún var farin svipáðist ég
kringum mig til að athuga hvort
hægt mundi vera að flýja. Ég opn-
aði háu frönsku gluggana og gekk
út á Iitlar svalir, sem vissu út að
garðinum. Mundi ég geta hoppað
niður án þess að fótbrjóta mig.á
mölinni undir svölunum, Það mundi
verða of áhættusamt að reyna það.
Ég staröi á fjöllin, sem mér fannst
loka mig inni, • og loks fór ég inn
í svefnherbergið aftur og fleygði
mér vonlaus á rúmið. Þarna lá ég
lengi og góndi upp í loftið, en hug-
urinn var á ringulreiö. Ég sá Peter
í huganum með Marciu og Carlos
úti á svölunum við „Loretta“. Nú
mundu þau bráðum fara að velta
fyrir sér hvað vaéri orðið af mér?
Og John — hvar var hann? Ég leit
á klukkuna. Nú voru nálægt tveir
tímar síðan mennirnir höföu dregið
hann lit úr bílnum. Honum mundi
eflaust líða miklu verr en mér núna
Það hlaut að vera kvalræöi að
liggja aleinn þarna við eyðilegan
fjallveginn og geta þvergi komizt
í skugga, undan brennandi miðdeg-
issólinni. Ég mundi aö John hafði |
sagt í morgun, að hann fengi höf-
uðverk ef hann væri í miklu sól-
skini.
Ailt í einu varð ég vongóð um að
ég gæti sofnað og vaknað aftur í
herberginu mínu í „Loretta". Það
lá við að ég óskaði að ég væri
heima í íbúðinni minni f London,
hjá Mary, og að ég hefði aldrei
stigið fæti í Torremolino*.
En þá hefði ég aldrei hitt Peter
aftur....
Hvernig mundi fara ef hann neit
aði aö framselja prófessorinn?
Mundi Roderiquez sleppa mér aft
ur til Torremolinos þá? Ekki gat
hann haldið mér hérna í fangelsi
von úr viti! hugsaði ég með mér, og
hrollur fór um mig
FÉLAGSLÍF
Knattspyrnudeild Vfkings.
Æfingatafla frá 20. maf til 30
sept. 1968:
1. fl. og meistaraflokkur:
Mánud. og þriðjud. kl. 7,30—9.
miðvikud. og fimmtud. 9—10,15.
2. ilokkur:
Mánud. og þriðjud. 9—10,15.
Miðvikud. og fimmtud. 7,30—9.
3. flokkur:
Mánud. 9,—10,15, þriðjud. 7,30—
9 og fimmtud. 9—10,15.
4. flokkur:
Mánud. og þriðjud. 7—8. Mið-
vikud. og fimmtud. 8—9.
5. flokkur A. og B.:
Mánud. og þriðjud. 6—7. Mið-
vikud. og fimmtud. 6,15—7,15.
5. flokkur C. og D.:
Þriöjud. og fimmtud. 5,30—6,30.
SPARI'B TÍMfl
BIFRilÐAEIGENDUR ATHUGIÐ!
Bónstöð, bifreiðaþjónustei
LAUGAVEGI118 (ekið inn frá Rauðarárstíg).
Veitir yður aðstöðu til að þvo og bóna bif-
reið yðar, einnig tökum við að okkur þvott,
hreinsun á sætum, toppum, hurðarspjöldum
(leðurlíki). Bónum og ryksugum.
SÍMI 21145.
jm______
Jaue og Tarzan, sem enn er meðvit-
undarlaus, rekur niður fljótið. Beggja
vegna eru snarbrattir klettaveggir og þau
fjarlægjast óðum ríkið Opar.
„Ó, Guði sé lof!“
„Jane.“
f-j=BUAiriGJUt
l&MÆtsr
RAUÐARÁRSTÍG 31 SfMI 22022
ERCO
BELTI o g
BELTAH LTTTIR
á BELTAVÉLAB,
BERCO
Keðjur Spyrnur Framhjól
Botnrúllur Topprúllur
Drifhjól Boltar og Rær
jafnan fyrirliggjandi
BERCO
er úrvals gæðavara
á hagstæðu verði
EINKAUMBOÐ
ALMENNA .
VERZLUNARFÉLAGIÐ?
SKIPHOLT 15 -SÍMI 10199