Vísir - 12.06.1968, Blaðsíða 8

VI S IR . Miðvikudagur 12. júní 1968,
3
QBB
VISIR
Otgefandi: Reykjaprent hf.
Framkvæmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
Aðstoöarritstjóri: Axel Thorsteinsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Ritstjórnarfulltrúi: Valdimar H. Jóhannesson
Auglýsingastjóri: Bergþór Olfarsson
Auglýsingar: Þingholtsstræti 1. Simar 15610 og 15099
Afgreiðsla: Hverfisgötu 55. Sími 11660
Ritstjórn: Laugavegi 178. Sími 11660 (5 llnur)
Áskriftargjald kr. 115.00 á mánuði innanlands
í lausasölu kr. 7.00 eintakið
Prentsmiðja Vfsis — Edda hf.
ssBHnaBiaaBanaaMHBaaaaHi
Hverjir blekkja?
Framsóknarmenn eru enn að sleikja sárin eftir von-
brigðin í alþingiskosningunum í fyrra. Þeir hafa æ
síðan reynt að telja mönnum trú um, að Sjálfstæðis-
menn hafi lofað einhverju fyrir kosningar, sem þeir
hafi síðan ekki efnt. Þeir hafi lýst efnahagsástandinu
allt öðru vísi fyrir kosningarnar en það hafi raunveru-
lega verið, þótt þeir hafi „vitað betur“. Þannig hafi
kjósendur verið blekktir. Þess vegna hafi stjórnarlið-
ið unnið kosningamar.
Bjami Benediktsson forsætisráðherra sagði í lok
ræðu sinnar við setningu landsfundar Sjálfstæðis-
flokksins á sumardaginn fyrsta í fyrra: „Sækjum með
hækkandi sól og vaxandi birtu fram til sigurs fyrir
frelsi og framfarir, bjartsýni og batnandi hag!“ En um
þetta segir Tíminn nú: „Forsætisráðherra lofaði mönn-
um, er hann setti landsfund Sjálfstæðisflokksins,
„frelsi og framförum, bjartsýni og batnandi hag“, ef
þeir aðeins veittu ríkisstjórninni brautargengi áfram“.
Enginn stafur er fyrir slíku loforði í ræðu forsætisráð-
herrans. En gripið er til blaðaskrifa af þessu tagi, þeg-
ar á að reyna að sannfæra sjálfa sig og aðra um, að
Framsókn hafi tapað kosningunum vegna „gyllinga”
og „blekkinga“ stjórnarflokkanna.
Um landsfundarræðu Jóhanns Hafstein dómsmála-
ráðherra segir Tíminn, að hann hafi sagt, að „ríkis-
stjórnin væri búin að leysa efnahagsmálin svo full-
komlega, að næsta ríkisstjórn þyrfti ekkert um þau
að hugsa.“ Ekki er stafur fyrir þessu í ræðu dóms-
málaráðherra. Hins vegar sagði hann orðrétt, eins og
Tíminn reyndar vitnar til:
„Sú ríkisstjórn, sem með völdin fer að alþingiskosn-
ingunum loknum í júní í sumar, getur ekki haft það
verkefni að reisa við fjárhags- og efnahagslíf eða al-
menna þjóðfélagsþróun. Verkefni hennar verður að
byggja á þeim grundvelli, sem með viðreisnarstefn-
unni hefur verið lagður.“ Þetta sagði ráðherrann í
framhaldi af því, að verkefni viðreisnarstjórnarinnar
hefði fyrst og fremst verið að rétta við eftir gjaldþrot
og efnahagsöngþveiti vinstri stjórnarinnar. Því hlut-
verki væri lokið og það hefði örugglega lánazt.
Síðan sagði dómsmálaráðherra: „Auðvitað er fjarri
því, að allt sé sem skyldi. Viðfangsefnin og verkefnin
eru ótæmandi í ört vaxandi þjóðfélagi til þess að bæta
aðstöðu einstaklinga og atvinnulífs og búa í hag-
inn fyrir framtíðina. — Aukin menning og mennt-
un og efling vísinda í samræmi við kröfur tímans og
hliðstæða framsókn nágrannaþjóða er þungamiðja
þessa verkefnis.“
Sjálfstæðismenn gerðu fyrir kosningar grein fyrir
hagvexti þjóðarbúsins, árangri viðreisnarinnar.
Hversi var þar blekkingar að finna, en byggt á stað-
reyndum. Efnahagsáföllin síðan hafa svo óneitanlega
skapað ný viðhorf, en þeirn var auðveldara að mæta,
vegna góðs efnahags fyrir.
Humphrey og Nixon
líklegustu forseta-
frambjóðendur í
Bandaríkjunum
— Verður klofningur innan demókrata-
flokksins Humphrey að falli?
0 Eftir moröið á Robert Franc
is Kennedy öldungadeildarþing-
manni hafa viöhorfin £ banda-
rískum stjórnmálum gerbreytzt.
Nú er varla hægt aö efast um
lengur, að Hubert H. Humphrey
verður frambjóðandi demokrata
í væntaniegum kosningum.
• Meðal republikana fer fylgi
Richards Nixons vaxandi, og
þeir sem óttast óeirðir og of-
beldi í Bandarikjunum bætast
gjarnan í hóp stuöningsmanna
hans.
Richard Nixon — næsti for-
seti Bandaríkjanna? Þolin-
mæði þrautir vinnur allar.
Það er erfitt að segja nokkuð
fyrir um framtíð Eugenes Mc-
Carthys öldungadeildarþing-
manns, því að hann virðist sjálf-
ur vera í mikilli óvissu um þess-
ar mundir og segir, að það sé
sem undangengnir atburðir hafi
dregið úr sér allan mátt.
í þessari viku mun hann ræða
um ástandið við varaforsetann,
og margir hafa komið fram með
þá hugmynd, að McCarthy verði
varaforsetaefni Humphreys í
kosningunum. Þegar öllu er á
botninn hvolft hefur hann mikið
fylgi-
Svo einkennilega vill þó til,
aö þeir eru báöir frá sama fylki,
Minnesota, sem gerir það aö
verkum, að McCarthy er ekki
jafnhagstætt varaforsetaefni fyr
ir Humprey og ella væri, því aö
varaforsetaefnin fá venjulega
mikið fylgi í heimaríki sínu, sem
er þá nokkurs konar heiman-
mundur.
Önnur samkomulagsleið fyrir
þá tvo væri, að Humphrey lof-
aði McCarthy góðri stöðu í
ráðuneyti sínu, ef hann nær
kosningu. Þess háttar samning-
ar hafa áður verið gerðir. En
það sem samningar milli þeirra
byggjast á er, hversu langt
Humphrey vill ganga í því að
segja skiliö við hernaðarstefnu
Johnsons forseta í Víetnam.
Það var einmitt vegna andstöðu
við hana, sem McCarthy lagði út
í kosningabaráttuna.
Aðstoðarmenn McCarthys
hafa gefið í skyn, að hann muni
hefja kosningabaráttuna aftur á
fimmtudaginn í New York. Þar
var Robert Kennedy nokkurn
veginn öruggur um að hljóta
tvo þriðju hluta atkvæöa sendi-
nefndarinnar, sem fer þaðan á
flokksþing demókrata, svo að
New York er eins og óplægöur
akur fyrir McCarthy, þótt
Humphrey sé óneitanlega sigur-
stranglegri.
Búizt er við því, að Humphrey
reyni að ná samkomulagi viö
helztu aðstoðarmenn Kennedys.
Margir þeirra munu efalaust
draga sig í hlé, því að £ þeirra
augum getur enginn komið í
hans stað. En nokkrir munu að
líkindum vera fúsir til samstarfs
við varaforsetann. Þetta er
nauðsynlegt fyrir Humphrey, ef
nonum á að takast að ná ein-
ingu innan demókrataflokksins,
sem er hættulega klofinn. Sum-
ir hafa jafnvel stungið upp á
því, að Edward Kennedy yrði
varaforsetaefni Humphreys.
Þessi hugmynd átti rejmdar
upptök sín í herbúðum Hump-
hreys löngu áðurenRobertKenn
edy var myrtur. Þessi hugmynd
er verð alvarlegrar yfirvegunar,
samt er Humphrey mjög hik-
andi, því að almenningur gæti
ltiið svo á, að hann væri að gera
tilraun til að hagnast á þeirri
samúöartilfinningu, sem banda-
ríska þjóðin ber til Kennedy-fjöl
skyldunnar.
Hubert Hi. Humphrey — lík-
legur frambjóðandi, en ólík-
Iegur sem forseti.
En gildi Edwards Kennedys er
ekki fólgið í þessu, þaf er meira
í hann spunnið en svo. Til þessa
hefur hann lifað eftir reglum
Kennedy-fjölskyldunnar. Hann
hefur staðið í skugga bræðra
sinna og forðazt að draga at-
hyglina frá þeim. Hann er harð-
ur baráttumaður og mun meiri
ræöuskörungur en Robert bróð-
ir hans var. Hann er einnig
miklu vinsælli meðal öldunga-
deildarþingmanna, heldur en
Robert.
Ef til vill er hann ekki ennþá
endanlega mótaður sem stjóm-
málamaður, en menn af Kenn-
edy-ættinni hafa jafnan vaxið
með hverri raun. Ef þeir taka
höndum saman Kennedy og
hann orðið aflið til að sam-
eina demókrataflokkinn?
Humphrey, kann það að leiða til
aukinnar samheldni innan demo-
krataflokksins, en fyrst þarf
Humphrey að sýna, aö hann hafi
snúið baki við ýmsum af stefnu-
málum núverandi stjórnar, eink-
um viökomandi Víetnam.
Ef Humphrey mistekst að
sameina demókrataflokkinn, er
það einskis virði að vera út-
nefndur forsetaefni. Á næstu
vikum mun hann þess vegna
þurfa á öllum samningahæfileik-
um sínum að halda, til þess að
hann hljóti yfirgnæfandi fylgi á
flokksþinginu. Að þvi er viðvík-
ur þeim atkvæðum, sem Robert
Kennedy hafði tryggt sér, benda
allar líkur til að þau muni koma
i hlut Humphreys en ekki Mc-
Carthys.
Margir stuðningsmanna Kenn-
edys telja, að sigurlíkur Rocke-
fellers hafi aukizt mjög innan
republíkanaflokksins, en fleiri
eru þó þeirrar skoöunar, að
fylgi Nixons fari mjög vaxandi.
Ástæðan fyrir þessu er sú, að
Nixon virðist ákveðnari í að
kveða niöur uppþot og ofbeldis-
aðgerðir, heldur en hinn „frjáls-
lyndi“ Rockefeller.
Svo mikil andúð ríkir nú á
uppþotum og mótmælaaðgerð-
um, að Johnson forseti sætir
haröri gagnrýni fyrir aö hafa
verið of linur við að kæfa slíkt
í fæðingu. Ef meira verður um
æsingar í sumar, er líklegt að
republíkanar hagnist á þvi. Og
víst er um þaö, að frambjóðandi
demókrata, hver sem hann verð-
ur er engan veginn viss um að
geta setzt í saífi Johnsons í
Hvíta húsinu.
hann Humphrey kaupa sig
með ráðherrastöðu?
errai
l£í*I J'
L