Vísir - 15.06.1968, Blaðsíða 12

12
V1 SIR . Laugardagur 15. j'úni I9bs.
— John!
Hann leit hægt við. — Já. • ■ •
Ég saup hveljur. — Ég verð að
segja þér nokkuð. . ,r.
— Og hvaö er það?
Hann geröi mér þetta ekki auð-
veldara. Enda var varla viö þvi að
búast. Ég hikaöi enn, en fann loks
að bezt væri að fara engar króka-
leiðir.
— Ég ætla að giftást Petér!
Þó að hánrí hafi kannski búizt
við þessú, 'sá ég áð'þáð íróm éins
og reiðarslag yfir hann. Ö ■ : 'r. '.
— Mig tekur þetta sárt,- ;John,
sagði ég veikróma.
— Það tekur því ekki. Ég vona
aö þú verðir hamingjusöm.
— Þakka þér fyrir. .
— Þú munt hafa skilíð, að ég
vildi gjaman giftast þér? sagði
hann.
m
Færeyjar fl
Flug til Færeyja tekur aðeins tvær stundir.
Færeyjaför er því ódýrasta utanlandsferðin,
se.m íslendingum stendur til boða.
Það er samróma ólit þeirra, sem gist hafa
Færeyjar, að nóttúrufegurð sé þar mikil og þar
búi óvenju gestrisið og skemmtilegt fólk.
Fokker Friendship skrúfuþoto Flugfélagsins
flýgúr tvisvar í vi.ku [
fró Reykjavík til Fær-1
eýja,
Leitið ekki langt yfir skammt — fljúgið til
Færeyja í sumarfríinu.
FLUCFÉLAC ÍSLAJVDS
/CELAiVOA/R
— Þú hefur aldrei beðið min.
— Það mundi varla hafa borið
árangur heldur, eða er það?
Mér lá við að segja jú, en ég
vissi að það var ekki satt. Stund-
um hafði ég ímyndað mér að ég
væri ástfangin af honum, en aldrei
síðan ég kom til Torremolinos og
hitti Peter aftur.
Hann Ieit á klukkuna. — Ég Verð
iíklega að fara. Ég fer heim í dag.
Hann kyssti mig iaust á ennið.
— Vertu sæl, Joyce — og til ham-
ingju. Segðu Peter að hann sé
heppnismaður.
Ég var úti í garöinum þegar 'Pet-
er kom frá Gíbraltar um kvöldið.
Hann kyssti mig og tójc öskju upp
úr vasanum.
— Það var litlu úr að velja af
trúlofunarhringjum i Gibraltar, en
þú skalt fá annan þegar við komum
til Engiands, sagði hann og setti
demastshring á fingurinn á mér, —
Til elskunnar minnar.
— Harm er fallegur, Peter, hvísl-
aði ég.
Marcia og Carlos komu og ósk-
uðu okkur ti'l hamingju og sögðu
að við yrðum að fagna atburðin-
um með kampavíni. Ég hafði gam-
an af að sjá dálætið, sem með þeim
var núna, eftir að Carlos hafði
fengið skýringuna á ýmsu, sem hon
um hafði þótt grunsamlegt,
— Mér dettur nokkuö í hug, sagði
Peter þegar Carlos var kallaður í
símann.
— Hvað er það? spurði ég.
— Viö förum til Malaga og fáum
miðdegisverð í „Quissicari".'
— Er þér verr við að við förum?
spurði ég Marciu.
— Nei, vitanlega ekki.
Marcia leit á Peler og svo á mig.
— Það er svo gaman, að þið skul-
ið loksins vera trúlofuð. Hvenær
ætlið þið að giftast?
— Við höfum ekki hugsað svo
langt fram í tímann, sagði ég. —
Við höfum ekki haft tíma til'þiessF
— Ég þarf engan tíma tli~þlss;,
sagði Peter. — Við getum gifzt á
morgun.
Þegar við komum i gildaskálann
í Malaga, sá ég að hann hafði beð-
ið um sama boröið, sem sátum við
kvöldið forðum. Sami Spánverjinn
gekk á milli borðanna með gítarinn
sinn og söng dillandi ástarvísur.
— Ég þyrfti eiginlega að segja
þér sitt af hverju, sagði Peter, þeg
ar þjónninn hafði tekið við pöntun
inni. — Ýmislegt sem þarf skýringa
við.
— Nei, það er óþarfi. Marcia
sagði mér ýmislegt í morgun. Ég
held að ég viti allt, sem ég þarf að
vita.
Ég leit á hann með afsakandi
augnaráði. — Fyrirgefðu að ég var
svo mikiö flón að halda, að þú
værir einkanjósnari, Peter. Ég hefði
átt að finna, að þú varst annað og
miklu meira.
— Ekki segi ég þaö, en það fylg
ir þessu starfi ,að maöur þarf að
pukra með ýmislegt.
Hann tók í höndina á mér undir
borðinu og brosti. — En ég þarf
ekki að halda neinu leyndu fyrir
kónuefninu mínu. Annars var það
út.af starfinu, sem ég varð aðsvíkja
stefnumótið, sem ég setti þéríLond
on. Ég var sendur burt, alveg
óvænt, og kom ekki aftur fyrr en
daginn áður en ég fór flugleiðis til
Gíbraltar.
Þá datt mér í hug dálítið, sem ég
hafði gleymt að spvrja Marciu um
um morguninn. — Átti Marcia von
á þér þá um nóttina?
— Nei, ekki fyrr en daginn eftir.
En það var laust far kvöldiö sem
þú fórst, og mér lá á að komast
til Malaga. Marcia varð mjög hissa
er hún stöðvaði bílinn okkar á leiö-
inni til Torremolinos, og sá að ég
var í honum.
Ég andvarpaði. — Hefði ég vitað
alit þetta þá hefði mér ekki liðið
svona illa.
Hann kreisti höndina á mér. —
Elskan mín, ég gat ekki að því
gert.
-Þjónn kom að borðinu og talaði
eitth'vað við Peter. Um leið og
hann fór stóð Peter upp frá borð-
inu.
— Það er sími til mín. Ég kem
fljótt aftur.
Ég beið og hugsaði til þess að
Peter hafði fengið boð um síma,
seinast þegar við vorum hérna
saman, og um allt, sem hafði gerzt
síðan þá.
r Peler kóríi aftur eftir riokkrar
ríiínúfúr. Harin settist og tók aftur
um höndina á mér.
— Ég fór að undrast hve lengi
þú varst úti, sagði ég.
Hann hrosti og þrýsti að hend-
inni. — Ég hafði haft simasamband
við húsbónda minn í London, og
beðið um frí, vegna þess að ég
hefði öðru að sirina. Hann var að
hringja núna til þess að segja mér,
að ég gæti fengið frf, úr þvi að ég
sé að giftast. Og hér er ég kominn
aftur — fyrir fullt og allt.
Endir.
BIFREIÐAEIGENDUR ATHUGIÐ!
Bónstöd, bifreiðaþjónusto
LAUGAVEGI118 (ekið inn frá Rauðarárstíg).
Veitir yður aðstöðu til að þvo og bóna bif-
reið yðar, einnig tökum við að okkur þvott,
hreinsun á sætum, toppum, hurðarspjöldum
(leðurlíki). Bónum og ryksugum.
SÍMI 21145. v-- '-V
,JWyrfair — ég sé ekki neift. Ég berst
níður í nndírgöngin. — Hivenær
skyltfi ég berast þaðan út aftur?“
Jane — Jane“.
„Tarzan — “
„Jane“. ______
,Jane — hvar ertu? Jane svaraðu
mér“.
QTIHURÐIR
SVALAHURÐIR
BÍLSKÚRSHURÐIR
HURDAIDJAN SF.
AUDBREKKU 32 KÓPAV!
SÍMI 41425
SKSg*!
5ÍM! ÍS
SdAMfi TÍMA
ryniiiHWfii
rtimHiuin

RAUOARAbstig 31 síMl
ERCO
BELTIog
BELTAHLUTIR
á BELTAVÉLAR
BERCO
Keðjur Spyrnur Framhjó!
Botnrúllur Topprúllur
Drifhjól Botfar og Rær
jafnan fyrirliggjandi
BERCO
er úrvals gæðavara
ó hagstæðu verði
EINKAUMBOÐ
ALMENNÁ
VERZLUNARFÉLAGIÐf
SKIPHOLT 15 —SÍM! 10199

H.t2