Vísir - 29.06.1968, Blaðsíða 7

YlSIR . Laugardagur 29. júní 1968.
7
KIRKJAJV OCIr
IN
VALIÐ
'C’nda þótt aldrei hafi verið tal-
að jafnmikið um kosningar
hér á landi og nú þessa dagana,
þá er sannleikurinn vitanlega sá,
að við erum í raun og veru alltaf
að kjúsa. Við erum alltaf að
veíja á mrlli þehra kosta og
taakrfæra, sem dagurinn og veg-
urinn leggur fyrfr okkur á lífs-
leiðinni. í þessu tiiliti eru tæki-
færin mörg, fjöfbreytnin mikil,
jaínvel f gráum hversdagsleikan-
um. Þess vegna er svo mikiM
vandi að velja, og mikið undir
því komið að við gætum þess
um hvað er að kjósa og hverjar
afleiðingarnar verða eftir þvf,
hvað kosið er.
Við veljum okkur félaga og
samferðamenn og allir vita hve
ábrif þeirra eru mákil, — geta
verið bæði tffl góðs og iffls. Við
veijum okkur lífsstarf. Sumir
eru svo óheppnir í því vali, að
starfið veldur þeim leiðindum.
jafnvel þjáningum. Öðrum getur
lffsstaðan verið hrein nautn, gert
hvem vinnudag að ánægjustund.
Við veljum okkur viðfangsefni
I tómstundum til að hvíla hug-
ann við, til að fá tilforeytningu
í tilveruna, til að hvíla okkur frá
önnum og erli skyldustarfanna.
— E. t. v. er það hér, sem mest-
ur vandinn er við valið og mest
undir því komið að við kjósum
rétt. Um þetta val hefur verið
svo fast að orði kveðið: Segðu
mér hvemig þú verð tómstund-
um þínum, og ég skal segja þér
hver þú ert. Svona rík áhrif
getur þetta val haft á lif okkar,
svona mótar það okkur mikið
hvemig við verjum þeim tíma,
Þökk fyrir á götunni
í fyrra
Á manMaoðri götunni mættum við þremur ungum mönn-
onu Þeir leMdost eftir stéttinni og fóru með hávaða, og voru
sýnitega kenndir. Þegar vift komum á móts vift þá, brá ég
mðr upp & gangstéttina og stóft beint fyrir framan þá. Ég
hcMsaat þefan. Þeir urftu forvifta. Ég sagfii: „Ungu menn,
hafffi þfft aftgætt, hvert leið ykkar liggur?" Einn varð fyrir
svStunum, sneri upp á sig og sagfti: „Ég þekki yftur ekki, herra
mfa*nf“ — J>að gerir ekkert,“ sagfii ég, „þvf ég þekki ykk-
«b* — Þeán varS dálftift bilt við en svo sagði forlnginn:
JSvaO heiti ég þá?“ — „ÞaS veit ég vel. Þú heitir i raun-
faini GuSsbarn, en ferS skammarlega meO þetta fagra nafn.
Ég veit Mka að þú átt móSur eSa hefur átt hana, og hennar
heiSor treOur þú niöur f götuskamið. Ég veit líka, hvert
leiftin liggur; hún liggur niftur á vift tii eymdar, ef þið haldið
áfram á þessari braut. Hugsið nú um þetta og verifi þift sæl-
ir.“ — Ég tók f hönd þeirra og fór út á götuna til félaga
mfns. Hann sagftist hafe haldið aO úr þessu hlytu að veröa
áflog. En ungu mennimir héidu fyrir næsta götuhorn alveg
þegjandi. HaustiS eftir, 1902, er ég prédikafii aftur f sama
húsinu, þá var f þrengslunum við tganginn stungið miða
í hönd mfna. Á honum stóftu afteins þessi orð, rituð meft
blýant: „Þökk fyrlr á götunni i fyrra.“ Ég held að það hafi
verift einhver af þessum þremur, því ég man ekki að ég tal-
aði við aðra á götunni þá. En hve mikið eða lítið þetta hefur
haft að þýða, veit ég ekki.
Fr. Fr.
Athvarf fólksins
Við stofnun lýðveldisins, á Þingvelli 17. júní 1944, mælti
forseti þingsins, Gísli Sveinsson, m. a. á þessa leið:
Hvað var það, sem gerði fólkinu lift f landinu hvað
sem á gekk án þes; að missa kjark og þol og bfða fullt
tjón á sálu sinni? Hvaö var það, sem var því athvarf
í blíðu og stríðu? Það var guðstrúin — kristindómurinn.
— — Fyrir þessu hafa menn reynslu. Og sú reynsla
er mikilvæg, ef vér kunnum að leiöa af henni rétta
kenning. En hún er, aö því aðeins verði fulltreyst gæfu
og gengi aö æöri máttur sé með í verki. Frjálsræðið
er mönnunum í blóð borið, en eigi nýtist það, nema
þvf íé rétt stýrt, til þroska sjálfom sér fyrir þetta líf
og hið tilkomanda, og til farsældar öðrum. Þá fylgir
því íögnuður og blessun en ekk: hrösun og niðurlæg-
ing, sem aldrei verður bætt.
Fagnandi meðtaka íslendingar frelsi sitt. Það telst
ýmsu og ýmsum að þakka, að þetta hefur lánazt
En mest ber að þakka Guði, sem leitt hefur þjóð-
ina um allar aldir tilveru hennar og snúið því öllu
cil góðs, jr vissulega hefur misgert verið. Hans mis-
kunn er .íikil. Ef vér eigi gléymum því og reynum í öll-
um verkum vorum fyrir þjóö og einstaklinga að þjóna
hinum æðstu hugsjónum, verður frelsið oss dýrmæt
gjöf.
sem skyldustörfin krefjast ekki
af okkur á hverjum degi.
Flestir eiga sínar tómstundir
um helgar. Margir eiga nú orðið
tvo frídaga um hverja | helgi.
Þeim getum við, a. m. k. mörg,
variö að eigin vilja. Og öill hljót-
um við að finna, og vitum þess
raunar mörg dæmi, hve mikið
er undir því komið, hvernlg
þeim er varið — að þeim «é
varið til hvíldar, til hógværrar
gleði, til heilbrigörar uppbygg-
ingar. En það sem umfram allt
á að setja svip sinn á sunnudag-
inn er það, að hann er helgidag-
ur, helgaður Guði meðal annars
með því að ganga I Guðs hús og
leita þar þeirrar endurnæringar,
sem fæst I bænarsamfélagi við
Guð, þeirrar huggunar, sem fæst
í orði hans, þeirrar uppbygging-
ar, sem fæst í sameiginlegri guðs
þjónustu safnaðarins. Þess
vegna er það, að kirkjugangan,
hvort sem þa-r eru margir eða
fáir viöstaddir, hún á að vera
trygging fyrir því, aö sunnudeg-
inum sé vel varið. Samfélag safn
aðarins á heilögum stað á aö
vera manninum vöm gegn villu-
stigum og víxlsporum, leiöbein-
ing um rétta lífsháttu og fylla
huga hans tilfinningu fyrir helgi
iífsins, sem maður má ekki rjúfa
nema hann hafi verra af. Kyrrð
helgidómsins, samhugur safnað-
arins, fhugun bænarinnar og
lotning fyrir orði Guðs — ailt
þetta er innihald hinnar kirkju-
legu guðsþjónustu. Hvað á að
vera betri vöm gegn rangri og
hættulegri notkun sunnudags-
ins? Hvaö getur verið hollara
veganesti út í líf hinna virku
daga? Hvað á að gefa mannin-
um betra ráðrúm til að íhuga
sinn gang og átta sig á hvar
hann er á vegi staddur? Hvað
á að vera tryggari fótfesta á
fjal'li örðugleikanna?
Hvað á ég aö gera f dag? spyr
sjálfsagt margur, þegar tóm-
stundir helgarinnar em fram-
undan.
Gefum þá ekki svar af tóm-
læti eða hugsunarleysi. Látum
ekki berast með óheiliastraumi.
Gefum okkur góðan tíma til að
íhuga — yfirvega — meta —
gera okkur grein fyrir afleiðing-
um af því sem kosið er. Vönd-
um þetta val og verum glöð yfir
því að eiga þess kost að ganga
til fundar við hann, sem er
herra hvíldardagsins og boðar
okkur I orði sínu lífsins veg
glaðir þá vér
lyftum í hæðir meö heiiögum
söng
hjörtum úr veraldar umsvifa-
þröng.
Eins og á aðra kirkjustaði lands
ins setur kirkjan svip sinn á
forsetabústaðinn — Bessastaði.
Án hennar væri þar öðruvísi og
svipminna um að litast. En
kirkja á Bessastöðum er annað
og meirá heldur en venjuleg
sóknarkirkja í kristnu landi.
Hún er tákn þess og trygging
þess að þjóðhöfðingi landsins
er verndari kirkjunnar, að hann
tekur ákvarðanir sína í kristn-
um anda því að hann er þjónn
Hans, sem er Drottinn kristn-
innar og konungur konunganna.
Það vekur sérstakar tilfina
ingar að koma í helgidómlnn
á Bessastöðum. Hann verkar
sterkt meö sínum þykku veggj-
um og þungu bitum og í glugg
um hans má lesa kirkjusögu ís-
iands í fögrum litum og fallegum
myndum. Þar koma Papamir
af hafi, bar stendur Þorgeir
á þingi er „við trúnni var tek-
ið af lýði“ þar sjáum við Jón
Arason, :era óskaði að með sér
fylgdu „til foldar falstrú öll
og \yn:“ *ar er mvnd herra Guð
brands sem Matthías leggur
þessi orð i mun;.:
Eitt stórvcrk gafstu mér Guö,
af náð
að sjöra með kröftunum ungu:
Nú geymir að eilífu fsa-láð
þitt orð á lifandi tungu.
f næsta glugga sjáum vlð
sálmaská’.dið sem „svo vel söng,
að sólin skein >" gegnum dauð-
ans göng“.
Andspænís sr. Haligrínii er
Meistari Jón. hinn mikli mælsku
snillingur er
.. .gnæfði sem hæöin meö
hjarnsins fald,
svo harðger — en brosti af
mildi
Hans meistaraorð á þann eld
og það vald,
sem eilíft varir í gildi (E.Ben.)
Þá er lokið sögu fslands í
gluggum Bessastaðakirkju. —
Uppi í kórnum tekur Ritningin
við, tvær mvndir sín í hvor-
um glugga sem minna á komu
Jesú (María mey) f þennan
heim og kenningu hans (Fjall-
ræðan).
Um Bessastaðakirkju má
skrifa langt mál. Sögu hennar,
þar til Bessastaðir urðu forseta
setur, má lesa í hinni fróðlegu
'iók Vilhjálms Þ. Gíslasonar um
Bessastaði, sem Norðri gaf út
1947.
Kirkjusíðu Visis þótti hlýða,
að birta mynd af kirkjunni á
aðsetri þjóðhöfðingjans í tilefni
af þeim tímamótum, sem nú
fara í hönd á Bessastöðum.
Kirkja fslands stendur í mikilli
þakkarskuld við herra Ásgeir
Ásgeirsson fyrir þann þátt, sem
hann hefur tekið í kirkjulífi
landsins í forsetatíð sinni og af
hvílíkri alúð og smekkvísi hann
hefur unnið að endurbótum og
fegrun Bessastaðakirkju.
Sumarnámskeið
Síðara sumarnámskeið Fræðsluskrifstofu
Reykjavíkur verður haldið tímabilið 8. júlí til
2. ágúst og er ætlað börnum á aldrinum 10 til
13 ára.
Þátttakendur fá tilsögn í íþróttum, föndri,
hjálp í viðlögum, bókmenntum o. fl. Kynning-
arferðir verða og farnar um borgina og ná-
grenni.
Innritui, á námskeiðið fer fram á Fræðslu-
skrifstofu Reykiavíkur dagana 2. og 3. júlí
kl. 10—12 og 2—4 báða dagana. Þar verða
og veittar nánari upplýsingar.
Þátttökugjald er kr. 550,00 fyrir tímabilið og
greiðist við innritun.
Fræðsluskrifstofa Reykjavíkur.