Vísir - 03.07.1968, Blaðsíða 12

72
V í SIR . Miðvikudagar 3. júlí 1968.
ANNÉ LORRAINE
Specklan horfði forviða á hana og i
Hún beit á vörina og furðaöi
sig á að hún skyldi hafa þagaö
um hver hún væri, allt kvöldiö.
En------hann hafði ekki furðað
sig á hvers vegna allir iæknarn-
ir dönsuðu við hana? Nei, þetta
var flónska. Á svona hátíð döns-
uðu allir við alla, og hún hafði
sagt honum af ásettu ráði, að
hún væri ekki hjúkrunarkona.
Hvers vegna ekki að segja sann-
leikann? Hún var læknir og hún
var hróðug af að vera það. Var
hún það ekki? Var uiokkur ástæöa
til að leyna þvi fyrir Tony að hún
væri læknir, þó að hann gerði
sér dálítið hjákátlegar hugmyndir
um hvernig lífið í sjúkrahúsunum
væri?
Tony leit snöggt við um Ieið og
hljómsveitin hætti. — Jæja, þarna
kemur hann! sagði hann mæðulega
um leið og hár, skeggjaöur maður
kom inn úr dyrunum til þeirra. —
Þama kemur gamla sagan! Ertu við
búin að taka á móti augsteini allra
hjúkrunarkvenna.
Mary varð órótt, er hún fann,
að hún var með skjálfta í höndun-
um og máttlaus í hnjánum. Hún
horfði á þennan háa, fríða mann
sem stóð hjá þeim og brosti.
Tony leit af föður sínum á Mary.
— Heyrðu pabbi, sagði hann, og
það var eitthvert óþol í röddinni.
— Þú hefðir átt að segja mér, að
þú ætlaðir að koma. Ég hefði getað
ekið þér hingað. Þetta er ungfrú
Marland — Mary Marland.
Hún saup hveljur og fann, hvern
ig kokið herptist saman. John
ÝMISLEGT ÝMISLEGT
GÍSLl
JÖNSSON
Akurgerði 31
Slml 35199
Fjölhæf jarðvinnsluvél. annast
lóðastandsetningar. greí hús-
grunna. bolræsi o. fl.
SS-r» 30435
Tökum að okkur hvers konai múrbroi
og sprengivinnu i húsgrunnuro og ræs-
um Leigjuro út loftpressur og víbra
sleöa Vélaleiga Steindórs Sighvats
sonai Alfabrekku við Suöurlands
braut. sími 30435.
T.EKUR ALLSKÖNAR KLÆÐNI^GAR
FTJÓT OG VÖNDUÐ VINNA
UjRVAL AF ÁKLÆÐUM
' LAUGAVEG 62 - SlMI 10825 HEIMASlMI 83634
aém
n BOLSTRUN
! pírði augunum.
— Já, einmitt sagði hann rólega
! og rétti fram höndina. — Ég hef
i séö yöur áður — í skurðstofunni,
er ekki svo? Það var gaman að
sjá yður aftur, doktor Marland. Ég
vissi ekki, aö sonur minn þekkti
yður.
| Mary sneri sér að Tony, eins og
i hún ætlaði að biöja fyrirgefningar.
j Tony horfði á hana með fyrir-
j litningarsvip og beiskju. — Doktor
i Marland! endurtók hann. — Ég
skil! Ég ér líklega skilningssljór, úr
því að ég skildi þetta ekki fyrr.
Jæja, svo að þér eruð Mary Mar-
land læknir.
Hann hneigði sig. — Úr því aö
svona er, ætla ég ekki að trufla
ykkur. Ég efast ekki um, að þið
læknarnir viljið helzt fá að tala sam
an í næði.
- Tony.
Hún kallaði nafn hans, en hann
lét sem hann heyröi það ekki. Hann
strunsaöi burt og skildi hana eftir
hjá föður sínum.
— Ég verð að biðja yður afsök-
unar á hvernig hann sonur minn
hagar sér, sagði John Specklan. —
Hann hefur því miður engan sam-
hug með okkar starfi. Það er sárt,
þegar sonur manns ...
— Herra Specklan, tók hún fram
í. — Er yður verr við, að ég reyni
að ná i hann son yöar. Ég þurfti
aö segja honum dálítið, áður en
hann fer. Það er áríðandi — mjög
áríðandi fyrir mig.
Hann brosti, en hún skildi, að
honum þótti þetta skrýtið. — Já,
farið þér bara, sagði hann góðlát
lega. — Þér megið ekki láta mig
tefja yður. En látið ekki hann son
minn reita yður til reiði. Hann hef
ur alltaf verið dálítið uppstökkur.
Mary hikaöi snöggvast, því að
hún fann, að ef hún hlypi frá
John Specklan núna, mundi hún
varla njóta velvildar hans framveg
is. En hún vissi, að hún mundi geta
haft gagn af honum í framtíðinni,
ef hún kæmi honum vel fyrir sjónir
núna. En Tony ...
— Afsakiö þér, sagði hún. —
Mér þykir þetta mjög leitt, herra
Specklan.
Hann sneri sér strax frá henni,
ergilegur á svipinn. Án þess að
segja meira, hljóp Mary eftir Tonv
og skimaði í allar áttir, en sá
hann hvergi.
Hann var ekki í ganginum og
ekki inni í salnum. Hún vildi ekki
gefast upp og þóttist nú sjá hann(
gegnum glerhurðina, frammi í for-
dyrinu. Hún hljóp fram ganginn
og hirti ekkert um, þó nokkrar
hjúkrunarkonur, sem höföu farið
fram til að anda að sér frísku lofti,
gláptu á hana. Það var tunglsljós
g i
I mmm VÉLSKÓFLA 1
. ’ // til leigu
í minni og stærri verk
/; //* t. d. grunna, skurði o. fl.
! Jppl. i símum: 8 28 32 og
. ; ' 8 29 51 í hádeginu og
A&y / eftir kl. 7 á kvöldin.
; ■ , ■ M/ tsJjr
GRÖFULEIGAN HF.
i
’.VAVAVV.VAV.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V
PIRA-SYSTEM
Tvímælalaust hagkvæmustu og fjölbreyttustu hillu-
húsgögnin á markaðnum. Höfum lakkaðar PIRA-hillur,
teak, á mjög hagstæðu verði.
Lítiö í SÝNINGARGLUGGANN, Laugavegi 178.
STÁLSTOÐ s/f, Laugavegi 178 (v/Bolholt), sími 31260

■VAV.V.V.V.V.V.V.V.VAV.V.V.V.V.V.V.V.VWAW.V
úti, og nú sá hún Tony slangra þeim mikla manni John Specklan.
burt. Hún kallaði til hans, og hann
stanzaöi og leit við. Hún hörfaði
til baka, er hún sá beiskjusvipinn
á andlitinu á honum.
— Allt 1 lagi, doktor, sagöi hann
kuldalega. — Þér þurfið ekki að
elta mig til þess að kyssa úr mér
vonzkuna. Það er skrýtiö, en ekkert
nýnæmi fyrir mig að ég sé notaöur
til þess að komast f samband við
þennan fræga föður minn. En —
þér fenguö það, sem þér vilduð,
er ekki svo. Farið inn og taliö
við hann — verið ekki að sóa tím
anum í mig. Ég get ekki komið yö-
ur að neinu gagni í yðar elskaða
starfi. Og ef þér hafið gaman af
að vita það, þá hefði ég ekki eytt
fimm mínútum í yður, ef ég heföi
vitaö, að þér voruð læknir! Það er
sannleikurinn — hvort sem yður
líkar betur eða verr.
Hún starði á hann, agndofa og
lömuð. — Þetta er ekki satt, sagði
hún biöjandi. — — Ég trúi því ekki
— ég get ekki trúaö því! Það getur
ekki skipt neinu máli, þó að ég sé
læknir — skiluröu það ekki? Og
ekki vissi ég að faðir þinn mundi
koma hingað. Þú veröur aö trúa
mér, Tony — gerðu það fýrir mig!
Hann hló kuldahlátur og yppti
öxlum. — Skyldi ég aldrei geta
lært, sagði hann fyrirlitlega. — Ég
efast um það. Mér er ómögulegt að
komast f skilning um, að enginn lít-
ur á mig sem annað en son föður
míns. — Jæja, doktor — þér hafið
skemmt yður, og þér hafið kynnzt
Ef ég skil stúlkuna rétt —
- þá meinar hún að ég eigi að binda
fyrir augun.
Hún hefur rétt fyrir sér. Eins og flestir
aðrir fuglar, hættir hann að hreyfa sig,
þegar bundið er fyrir augun.
Ég vona, að þér hafið ánægju af
því. Góða nótt!
Mary horfði á eftir honum, og
hann stikaöi áfram út að hliðinu,
þangað sem bíllinn hans stóð. Hún
kallaði ekki til hans aftur. Það
mundi verða árangurslaust.
Yndislega kvöldinu var lokið,
gamanið búið og gleðin á bak og
burt...
Simon Carey kom út úr húsinu.
Hann kom auga á hana og fór til
hennar. — Hafið þér misst eitt-
hvað? spurði hann.
Mary leit við og horfði á hann,
eins og hún ætti erfitt með að
þekkja hann. En hún svaraði ekki,
og hann gekk áfram út að lækna-
bústaönum. Hún hreyföi sig ekki
úr sporunum en starði enn í átt-
ina til Tonys.
Loks fór hún að skjálfa, og nú
áttaði hún sig á orðunum, sem
Carey hafði sagt. — Já, læknir, ég
hef misst nokkuð, sagði hún upp-
hátt við sjálfa sig. — En skrýtnast
er, aö ég veit ekki með vissu, hvað
ég hef misst. Það eina, sem ég veit,
er að það var mjög mikilsvert,
mjög dýrmætt... Og nú er það
týnt...
Engin gleymska i starfinu.
Mary svaf illa um nóttina, og
morguninn eftir vaknaði hún með
höfuðverk.
Hún átti að fara á vörö snemma
og hlakkaði'til að fara á fætur og
hafa eitthvað fyrir stafni. Hún
klæddi sig og fór niður í matstof-
una. Hún var eirðarlaus og leið illa,
og þaö var einhver kvíði í henni,
sem hún haföi aldrei fimdið til
áður.
Hún boröaði morgunverðinn ein,
og þótti vænt um, að enginn skyldi
koma inn og sjá, hve föl hún var.
Allir mundu tala um sigurinh, sem
hún hefði unnið í gærkvöldi.
Mary fann til rikrar andúðar á
tilverunni, en þegar hún hafði borð
að og drukkið tvo bolla af sterku
tei, tókst henni að hrista af sér
víliö. Kvöldinu í gær var lokið,
sagði hún við sjálfa sig. Það var
að hverfa í safn hálfglevmdra
drauma. Tony hafði verið viðfelld-
inn og aðlaðandi - - en það var lík-
legt, að hann hefði hagað sér eins
við hvaöa laglega stúlku sem vera
REIKMHGAR ‘
LATIÐ OKKUR INNHEIMTA...
í>oð sparar yður t'ima og óþægindi
INNHEIMT USKRÍFST OFAN
Tjarnargótu 10 — 111 hæd — Vonarstrætismegin — S'imi 13175 (31inur)