Vísir - 06.07.1968, Blaðsíða 3

yiö sáum á eftir nokkrum
~ kartöflupokum, sem hand-
angaðir voru um borð í Árna
Víagnússon meðan við stóðum
Þeir rölta niður bryggjuna
leið á síld.
með stígvélin í hendinni... á
íjeir eru ekki sligaðir af striti
margra síldarsumra piltarn-
ir, sem vippuðu sér inn fyrir
borðstokkinn á m.b. Árna
Magnússyni við Grandann í
gær. Sömu sögu er að segja af
flestum síldveiöiskipanna. Þaö
eru óvenjumikil mannaskipti á
bátunum og það er ungur
mannskapur sem siglir austur
á miðin þessa blíðviðrisdaga í
leit að síld — þriggja sólar-
hringa siglingu norð-austur í
hafi.
Flotinn er sem óðast að „her-
vaeðast" til þess að mæta síld-
inni. Skipin hafa verið „skveruð
af“ máluð og strokin.
Margir hafa beðið ferðbúnir
eftir síldarverðinu og sam-
komulagi í sjónmannadeilunni.
— Nótin er tekin um borð, há-
setarnir setja ofan í sjópokann
sinn og rölta meö hann undir
hendinni niður- bryggjumar —
um borð, þar sem heimili þeirra
verður til hausts. Það getur
oröið bið á því að þeir komi
aftur að landi meöan síldin
heldur sig þarna austur viö
Bjarnarey. — Og kosturinn
verður altént að vera ríflegur.
viö á hafnarbakkanum hjá
Granda. Það var auðsjáanlega
fararsnið á mannskapnum: Nót-
in sat eins og tröllaukin hey-
sáta á vörubílspalli og ungir
menn gengu vasklega að því
að losa um kraftblökkina, sem
vonanu fær að snúast drjúgum
hjá þeim í sumar.
Utar við bryggjuna lá Helga
II. frá Reykjavík, eitt af hinum
nýrri skipum — stór og glæsi-
legur farkostur, enda dugðu
ekki færri en tveir vörubílar
undir nótina, sem þar verður
um borð í sumar. — 110 faðma
djúp og km á lengd og þetta
verða skipverjarnir að hala inn
í hverju kasti. Það verður ekki
alltaf jafn auðvelt og að dóla
henni svona ofan af vörubíls-
pallinum. — Enda þótti þeim
ekki mikið starf f því piltunum
að þvi er virtist. Þeir tylltu sér
á borðstokkinn og tosuðu kæri-
leysislega í garnið.
Tjeir sögðu okkur að mann-
skapurinn væri til helm-
inga nýr og „garnall" — það
er að segja helmingurinn var
á bátnum í vetur, hinir eru
flestir vanir sfldveiðum, utan
tveir nýliðar. Mönnum hefði
sjálfsagt einhvem tfma þótt
akkur í því að komast á skip
sem þetta sitt fyrsta sumar á
síld.
Skipstjórinn stóð í brúnni 1
skrifstofuklæðum og gaf lítið
út á það hvernig honum litist
á horfurnar. „Það verður að
ráðast,“ sagði hann, „þetta
kemur í ljós, þegar viö komum
austur. Við fréttum ekkert frá
þeim þarna úti.“
Ekki sagðist hann mundu láta
salta síld um borð hjá sér i
sumar og hann bjóst ekki viö
að þeir yrðu mjög margir sem
legðu í það. Til þess þyrfti
mannskap, sem kynni til síld-
arsöltunar. Auk þess væri mik-
ill trafali að tunnunum og þær
væru heldur óhentug ílát fyrir
síldarsöltun úti f sjó.
Þeir sem salta um borð f
skipunum veröa aö hafa með
sér talsvert aukalið, til dæmis
beyki og aðra kunnáttumenn 1
meðferð síldartunna.
Tjað veröur heldur daufleg
vistin 700 mílur úti f hafi
næstu vikurnar, þegar landað er
f flutningaskip á miðunum og
það eina sem menn sjá til lands
er eyðiskerið Bjarnarey. Og
þar er engin knæpa né klúbbur,
hvað þá verzlanir með glaðn-
ing. Menn verða aö una við
sitt um borð. Þá mega menn
vera lélegir spilarar að ekki sé
notazt viö þá sem „fjórða
mann f bridge". — Þá reynir á
menn f tafli. Þá reynir á þolin-
mæðina og skapið. — Og kokk-
urinn verður að bæta mönnum
það upp f mat, sem þeir missa
af heimsins Iystisemdum f
þessari sumarlöngu einangrun.
— Kannski verður þeim líka nóg
að eltast viö síldina.
Nótin tekin um borð í Helgu II.
V í S I R . Laugardagur 6. júlí 1968. 3
j Flotinn
hervæðist