Vísir - 06.07.1968, Blaðsíða 12

V1 SIR . Laugardagur 6. júlí 1968.
\
ANNE LORRAINE
GENGI
— Áður en þér farið, sagði hann
og stóö upp líka, — verö ég aö
biðja yður um dálítinn hlut. Ef svo
færi, að þessi drengur yrði sendur
til mín — og ég hugsa, að svo verði
— viljið þér þá hjálpa mér með
hann?
— Jú, ég veit það, hélt hann á-
fram, þegar hann sá óánægjuna í
augnaráði hennar. — Yður finnst
ég vera sjálfum mér ósamkvæmur,
er það ekki? En það er tvímæla-
laust, að þér hjálpuðuð drengnum
talsvert — þó að hjálpin færi í
öfuga átt, úr því að svona fór. Ef
umhyggja yðar og Ieiðbeiningar
mfnar fer saman, held ég áreiöan-
lega, að við getum gefið drengnum
eitthvað að lifa fyrir — jafnvel þó
að það verði ekki fótbolti. Viljið
þér lofa mér þessu?
— Ef það er alvara að þér hald
ið, að ég gæti komið að einhverju
gagni..., byrjaði hún hikandi. —
En það hljóta að vera margir
hérna, sem eru færari um þetta en
ég.
- Vafalaust, sagði hann. — En
það vill nú svo til, að ég vil helzt
hafa yður.
Hún brosti, þegar hún sá, hve
alvarlegur hann var, og þótti þetta
lof hans gott, án þess að gera sér
| grein fyrir því sjálf.
— Þá skal ég með ánægju gera
það, sem ég get til að hjálpa yður.
En nú verð ég að fara.
Þegar Mary kom upp í herberg-
ið sitt, rölti hún eirðarlaus fram og
aftur um gólfið og fann ekki frið.
Síminn hringdi og hún hljóp til og
svaraði, eins og hún vænti ein-
hvers. Þegar hún heyrði rödd vöku
mmm : | ' '

GISLl
JÓNSSON
Akurgerði 31
Sfim 35199
Fjölhæf jarðvinnsluvél, annast
lóðastandsetningar. greí hús-
grunna. öolræsi o. fi
30435
rökum að okkur hvers konar múrbrot
og sprengivinnu I húsgrunnum og ræs-
um. Leigjum út loftpressui og víbrs
sleða Vélaleiga Steindórs Sighvats
áonai Alfabrekku við Suðurlands
braut, sfm) 30435
: TEKUR ALLS KDN'AR'KLÆÐNJRGA'R
FLJÓT OG VÖNOUÐ VINNA
. VJRVAL ÁF'AKLÆÐUM
inKH
BOLSTRUN
LAUGAVEG 62,- SÍMI Í0823
HEIMASlMI 83634
konunnar í sfmanum, varð eftir-
| væntingin að engu, og þreytan og
sljóleikinn kom yfir hana aftur.
Hún svaraði spurningum vökukon-
unnar eins vel og hún gat, og nú
rann upp fyrir henni — í fyrsta
skipti f læknisstarfinu — að hún
hafði ekki veitt einu smáatriði í
starfi sínu nógu mikia athygli. Þeg
ar hún hafði talaö viö vökukonuna,
settist hún og horfðist í augu við
sannleikann.
Hún skildi, að hún gerði nákvæm
lega það, sem aðrir bjuggust við, að
hún gerði. Hún Iét óviökomandi á-
hugamál og tilfinningar trufla sig
í starfinu. Ef þetta hefði komið fyr
ir utan vinnutíma, hefði það ekki
komið að sök, en nú hafði henni
ekki tekizt aö hafa allan hugann
við starfiö, nema þessa klukkutíma,
sem verið var að koma með nýja
sjúklinga. Þann stutta tíma sem
hún haföi þekkt Tony, hafði hann
fleygað sig inn á milli hennar sjálfr
ar og takmarksins, sem hún hafði
sett sér —og hún hafði verið stað-
ráðin í, að slíkt skyldi aldrei koma
fyrir! Það var einmitt þessi steinn,
sem faöir hennar hafði steytt á.
Hjónabandið hafði oröið þrándur í
götu og óyfirstíganleg torfæra á
leiðinni að markinu. Hann hafði
aldrei hætt að harma það að hafa
ekki komið því fram, sem hann
hafði ætlað sér aö gera, og þess
vegna hafði hann fest allar sínar
vonir á dóttur sinni, að hún skyldi
komast að því marki, sem hann
aldrei náði.
Eina ráðið var að hrista af sér
þetta víl og eiröarleysi. Hún hafði
valið sér ævibraut og mátti ekki
víkja út af henni. Eitt einasta yndis
kvöld mátti ekki setja hana út af
Iaginu. Nú hafði hún eytt tólf tím-
um í að harma skilnaðinn við Tony,
í stað þess að hrinda honum úr
huga sér, undireins og hann fór frá
henni. Hún hafði skemmt sér —
þetta hafði veriö unaðslegt kvöld
— ,og meira: gat hún ekki krafizt.
Nú, eftir að ísinn var brotinn,
mundu kannski fleiri bjóða henni
á skemmtun meö sér, en hún mátti
ekki láta þá ná valdi á tilfinn-
ingum sínum, eins og Tony haföi
gert.
Hún stóö snöggt upp, og til þess
að sanna sér, aö þetta væri alvara,
fór hún inn í bókasafn spitalans
og náði sér I bók um sálsjúkdóma.
Þegar hún var komin upp í her-
bergiö sitt aftur, settist hún við
að lesa, og skrifaði jafnóðum ým-
islegt, sem hún vildi ieggja sér á
minnið. Þegar síminn hringdi. eftir
svo sem klukkutima. hnyklaði hún
brúnirnar og svaraði stutt og ön-
ugt.
— Mary?
Hún engdist og kreisti höndina
að símtækinu. Hún fann, hvemig
W.V.V.V.V.V.V.VAV/.VVAW,
PIRA-S YSTEM
,v.v,
v.v.v
Tvímælalaust hagkvæmustu og fjölbreyttustu hillu-
húsgögnin á markaðnum. Höfum lakkaðar PIRA-hillur,
teak, á mjög hagstæðu verði.
Lítið i SÝNINGARGLUGGANN, Laugavegi 178.
STALSTOÐ s/f, Laugavegi 178 (v/Bolholt), sími 31260
'.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V,
angistin fór um hana alla.
— Það er ég, Tony.
TONY OF STERKUR.
Hún hafði þekkt röddina undir-
eins, en lét sem hún yrði forviða.
— Tony, þaö var fallega gert af
þér að síma.
— Mary, sagöi hann með ákefð.
Ég hagaði mér eins og ruddi í
gærkvöldi, og ég skammast mín
svo mikiö fyrir það. Það var bara
þetta, að — ja, ég gat ekki skilið,
hvers vegna þú sagöir mér ekki, að
þú værir læknir. Og þegar ég
heyrði pabba kalla þig „doktor“,
var eins og mér væri gefið utan
undir. Ég veit, að það var heimska,
en hann hefur alltaf lag á að gera
mig að kvikindi. Ég vildi óska, að
þú heföir sagt mér þetta, Mary.
— Já, ég vildi óska, að ég hefði
sagt þér það, sagði hún strax. —
Ég skil ekki, hvers vegna ég gerði
það ekki. Mér hefur líklega fund-
izt á þér, aö þú vildir ekki vera
vinur minn áfram, ef þú vissir það
— æ, finnst þér þetta ekki hlægi-
legt? Þú heföir hvort sem var hlot-
iö aö komast að þessu fyrr eða
síðar. Þú getur kallað það duttl-
unga eða hvað þú vilt, Tony.
Skelltu meirihlutanum af skuld-
inni á mig. Þú hafðir fulla ástæðu
til að láta þér gremjast — ekki aö
ég er iæknir, vitanlega, en aö ég
hagaði mér svo kjánalega. En hvað
föður þinn snertir, þá get ég svarið
þér, að það var ekki ætlun mín að
nota mér þig til að kynnast honum.
Þú hlýtur að skilja, að ég hefði
getað látið kynna mig honum,
hvenær sem hann kemur hingað í
sjúkrahúsið. Trúirðu mér?
— Já, vitanlega trúi ég þér. Þú
ert væn að vilja taka sökina á þig
Mary. En viltu borða miðdegisverö
með mér — til að sanna, aö þú
hafir fyrirgefið mér?
Hún fann, að hana hitaði i kinn-
arnar, og hún varö máttlaus í hnján
um. — En ég er læknir ennþá,
sagði hún hlæjandi. — Þú getur
ekki umgengizt lækna, manstu
það ekki?
— Ég heföi ekki gert þá klass-
isku athugasemd, ef ég hefði ekki
hitt þig, sagöi hann svo alvarlegur,
að hún varö hissa. — Mary, mér
er þetta alvörumál. Mig langar til
aö tala viö þig og gefa þér skýr-
ingar á ýmsu. Lofaðu mér að vera
með þér — í kvöld.
— 1 kvöld? Nei, það er því mið
ur ekki hægt. Ég er einmitt núna
að kynna mér efni, sem ég hef
mikinn áhuga á.
— Ertu á verði?
— Nei, þú skilur það. Þá mundi
ég ekki sitja hérna og tala við þig.
Heyrðu, Tony — ég skal segja þér
alveg eins og er. Ég vil gjarnan
koma og hitta þig — ekki í kvöld,
en eitthvert annað kvöld. Ég finn
á mér, að það er réttara að afþakk*
boðið I kvöld.
— Hvaö kemur til? Hún heyrW
á röddinni, að honum sámaöi. —
Mér heyrðist þú segja, að þú hefð-
ir fyrirgefið mér. Sýnirðu það þá
svona — með því að hafna boðinu?
Mary, nefndu hvaða kvöld, sem
þú vilt, en þú mátt ekki bregðast
mér! Ef þú kemur ekki, hlýt ég
að halda, að ég hafi móögað þig.
Gefðu mér tækifæri til að gefa
þér skýringu.
Hún hló út úr vandræðum. —
Heyrðu, Tony — reyndu aö trúa,
aö ég hafi fyrirgefið þér, ef nokkuð
er þá að fyrirgefa. En ég vara þig
við einu — þaö er vonlaust verk
að gera stefnumót við lækna —
reyndu að muna, hve oft hann fað
ir þinn hefur orðið að senda af-
boð, þegar hann hefur átt aö fara
í samkvæmi, til dæmis. Ég er lækn
ir líka — hvort sem þér líkar bet-
ur eöa verr. Ég gæti til dæmis
sagt við þig, aö ég kæmi 1 kvöld,
en svo gæti komið áríöandi skipun
fimm mínútum áður en ég ætti að
hitta þig — og þá færi allt út um
þúfur.
Maöurinn sem annars
aldrei les auglýsingar
auglýsingar
lesa allir ^_ J
REIKNINGAR *
LÁTIÐ OXKUR INNHEIMTA...
Oað sparat vöut t'ima og óbægmdi
INNHEIMT USKRÍFST OFAN
Tjarnargötu 10 — III hæö — Vonarstrætismegin — Simi 13175 (3linur)