Vísir - 08.07.1968, Page 4

Sjö menn reyndu að drepa
bróður Sirhans
Tí/ræð/ð þykir styrkja gruninn, að um samsæri
hafi verið oð ræba, er Robert Kennedy var myrtur
Fyrir nokkrum dögum var gerð
tilr'&un til að myrða bróður Kenne
dy-moringjans Sirhans Sirhans
en hann heitir Saidallah Bishara
Sirhan. Hann var á leið frá Los
Angeles til Pasadena, er Volkswag
en og Chevrolet bifreiðum var
ekið upp að hliðum bifreiöar Bis-
hara og sjö menn skutu úr
skammbyssum á bifreiðina. Bis-
hara, sem nýlega heimsótti bróð-
ur sinn £ fangelsið, var örugglega
ætlað það hlutverk að hverfa úr
heiminum, án þess að geta leyst
frá skjóðunni. Kúlur sjömenning-
anna þutu inn um hliðarrúður bif-
reiðarinnar og ein þeirra smaug
rétt fram hjá brjósti Bishara. Hon
um tókst þó að kasta sér niður
á gólf, og komst þannig hjá því
að taka á móti þessum óvæntu
sendingum frá þessum dularfullu
sjömenningum.
Er mennirnir höföu sent all-
margar kúlur í bifreiðina hurfu
þeir á braut og Bishara flýtti sér
sem mest hann mátti til næstu
lögreglustöðvar, þar sem hann
fékk fyrirskipun um að fara á
stundinni í hús móður sinnar, sem
er undir lögregluvemd.
Hinn 55 ára gamli verzlunar-
maður Abder Rayyan hefur verið
drepinn vegna síns jórdanska upp
runa, sem bióðhefnd fyrir Robert
Kennedy. Einnig hefur lögreglu-
stjórinn í Los Angeles, Peter
Pitscher tekiö á móti mörgum
hótunarbréfum um aö sprengt
verði aðalfangelsi borgarinnar, en
þar er Sirhan Sirhan nú geymd-
ur og fjöldi lögregluvarða gætir
hans nótt sem dag.
Þessi morðtilraun á Bishara
þykir styrkja mjög þann grun
að um samsæri hafi verið að
ræða, er Robert Kennedy var
myrtur. Er talið aö sjömenning-
arnir hafi hræðzt að Sirhan hafi
talað of mikiö, er bróðir hans
heimsótti hann í fangelsið.

Hér sést bifreið Bishara Sirhans eftir árás sjömenninganna,
Einn slökkviliösmaður úr
slökkviliöinu í Fredriksberg £
Kaupmannahöfn brann inni i
eldsvoða, sem varð i tennishöll þar
fyrir skömmu. Sá, er inni
brann, Jens Liltorp, 51 árs gam-
all varðstjóri í slökkviliðinu lagði
til atiögu viö eldinn innan úr hús
inu ásamt þremur slökkviliðs-
mönnum til viðbótar. en er þeir
höfðu barizt við eldinn skamma
stund, féll þak hússins. Þrfr kom
ust út úr salnum, en Jens stökk
að dyrum, og ætlaöi að komast
út um þær. Til allrar óhamingju
var hurðin harðlæst, og hann
varð undir þaki hússins og lézt
samstundis, að þvi er talið er.
Jens Liltorp er 17. slökkviliðs-
maðurinn, sem ferst við slökkvi-
starf í Danmörku frá stríðslok-
um, 1945.
Eldurinn i tennishöliinni kom
upp við, að iðnaðarmaður einn
fór ógætilega með eld. Hafði hann
veriö að reyna að ná gamalli
málningu af vegg hússins, meö
aðstoð hita. Eldurinn læstist í
vegginn og stórbruna varð ekki
afstýrt. Talið er, að tjónið af elds
voðanum nemi rúmum 7 milljón-
um fsl. króna.
Jens Liltorp gerðist slökkvi-
liðsmaður fyrir 23 árum og
komst í þessa vinnu, er staða
losnaði, þvi að einn slökkviliðs-
maður úr sveitinni hafði farizt við
slökkvistarf.
MJÓLKURSAMSALAN
Danskir tertubotnar og
skozk blóm.
Það hefur lengi og vel verið
hneykslazt á innflutningi á
dönskum tertubotnum, en auð-
vitað er til þess fómað nokkru
af okkar dýrmæta gjaldeyri. Er
þetta af mörgum talið hámark
viðskiptafrelsis og hefur oft ver
ið til þess vitnaö og mikið um
rætt.
1 sjónvarpsviðtali einhvern
tíma í vetur sagði einn af okkar
ágætu ráöherrum, að það væri
ekki verra að borða danskan
tertubotn en horfa á sænska
kynlífsmynd, sem notið hafa
mikilla vinsælda í kvjkmynda-
húsum. Auðvitað er mikill sann
leikur í þeim ummælum, og víst
er það, að höft i öllum myndum
eru óæskileg. En öllu eru tak-
mörk sett og gegndarlaus eyðsla
ingi danskra tertubotna er auð-
vitað vegna þess, að þeim sömu
finnst kökubakstur of nærtæk-
útflutningur blóma gæti verið
arðbær atvinnuvegur í sambandi
við nýtingu jarðhitans. Einnig
Jjtí&ub&iGottt
í fjármunum í erlendri mynt or
sakar aukna hættu á gjaldeyris
höftum. En vonandi verður slíkt
ekki, því hætt er við að gjald-
eyrishöft koml hart nlður á þarf
ari innflutningi.
Hneykslun margra á innflutn-
ur iðnaður fyrir okkur sjálf til
að vera að söa gjaldeyri til slíkfc
innflutnings. Það var því ekki
að furða, þó að það vekti undr-
un, þegar frétt birtist um inn-
flutning blóma, einmitt þegar
því hefur verið haldið fram, að
heyrast raddir um að innflutn-
ingur blóma sé vantraust á ís-
lenzka ræktunarmenn, sem með
þessu sýni, að þeir séu ekki sam
keppnisfærir við erlenda starfs
bræður.
Auðvitaö eru tvær hliðar á
þessu máli sem öðrum, en al-
mennt þarf fólk að gera sér
grein fyrir því, að okkur bún-
ast bezt, ef við reynum að búa
að því, sem við getum framleitt
eða ræktað sjálf í landinu. Þann
ig fjarlægjumst við bezt hætt-
una á innflutningshöftum vegna
óhóflegrar eyðslu á gjaldeyri.
Annars virðist vanta meiri
hvatningu í þá átt að búa betur
að okkar og forðast bruðl, svo
við getum haldið i horfinu því
viðskiptafrelsi, sem við höfum
áunnið okkur á flestum sviðum.
Æskilegast væri að fólkið sjálft
fyndi hjá sér hvöt til að kaupa
og búa að bvi sem íslenzkt er
að öllu jöfnu.
Þrándur í götu.