Vísir - 08.07.1968, Blaðsíða 12

12
V í S IR . Mánudagur 8. júlí 1968.
BBBBnBBOBBHBB
ANNE LORRAINE
— Þú hræöir mig ekki með
þessu, sagði hann. — Ég er van-
astur því aö vera núll, þegar lækn
isstarfið er annars vegar, Mary. Ég
fékk fyrsta reiðarslagið, þegar fað
ir minn fór ofur rólegur frá móður
minni, þegar hún lá i andarslitrun-
um, til að vitja sjúklings.
Mary varð þvöl á höndunum.
Hún saup hveljur. — Tony, mig
tekur þetta sárt. En þú veröur að
skilja, að læknirinn neyðist stund-
um til að gera ýmislegt, sem kem-
ur öörum þjösnalega fyrir sjónir.
Hann hefur ekki gert þetta að
gamni sínu.
— Það var ekkert gaman fyrir
hana mömmu heldur, sagði hann.
— Ég var sjö ára þá, Mary — en
nógu gamall tii þess að skilja, þeg
ar mamma kallaði til hans, en hann
lét aðra sitja í fyrirrúmi fyrir henni.
Ég vissi ekki, að hún var að dauða
komin, en það vissi hann. Ég hef
aldrei getað fyrirgefið honum þetta.
Mary vissi ekki, hvað hún átti
að segja. Hún fann engin orð, sem
gátu huggað eða komið Tony í
skilning.
Hann var lágmæltari, þegar hann
hélt áfram: — Gerðu þaö fyrir mig
að koma, sagði hann. — Nefndu
mér ákveðinn dag og tima, og þá
skal ég ekki setja það fyrir mig,
þó að þú sendir afboð einu sinni
eða tvisvar — eða tólf sinnum.
Mér er nóg að vita, að þú viljir
koma, ef þú getur ...
Hún gat ekki staðizt bænarróm-
inn og svaraði í fljótfærni: — Mig
GÍSLl
JÓNSSON
Akurgerði 3]
Simt 35199
Fjölhæf jarðvinnsluvél. annasi
lóðastandsetningar gret bús
grunna. holræst o. fl.
g|g|

SS^ 30435
Tökum að okkur hvers konaj tnúrbro'
og sprengivinnu 1 húsgrunnum og ræs
um. Leigjum út loftpressur og vfbrs
sleða. Vélaieiga Steindórs Sighvats
sonar Alfabrekku við Suðurlands
braut slmi 30435
ttklJR ALUS KONAR-KLÆÐNINGAR
v . F'LJÓT ÓG VÖ.NDUÐ VINNA
Q.RVAL AF ÁKLÆÐUM
LAUGAVEö 62 - SlMI 10825 HEIMASlMI 83634
im
1 BÖLSTRUN
langar til að sjá þig, Tony. Ef þú
ert viss um, að þú verðir ekki
vonsvikinn, ef ég kem ekki, skal
ég með ánægju lofa að hitta big
aftur. Eigum við að segja á föstu
daginn. Ég á frí það kvöld. Hvernig
stendur á fyrir þér þá?
— Ágætt! Það birti yfir rödd-
inni, og Mary var einkennilega
hrærð. — Þakka þér hjartanlega
fyrir, góða. Heyrðu — ég skal gera
þér þetta eins auðvelt og hægt er.
Við skulum aðeins drekka te saman
í þetta skiptið. Ég hitti þig fyrir
utan Rosewood Café klukkan sex,
ef það er nógu snemmt. Ef þú get-
ur ekki komið, þá skaltu ekki hafa
áhyggjur af því — þá drekk ég te
emn, og fer svo heim. En Marv
— komdu, ef þú mögulega getur!
— Tony ... byrjaði hún, en þagn
aði. En svo fullvissaði hún hann
um, að hún mundi gera sitt ýtr-
asta til að koma.
Hún sleit samtalinu og horfði
um stund á símann og hnyklaði
brúnirnar. Hvers vegna haföi hún
ekki gert það, sem hún ætlaði sér,
og hafnað öllum boðum, í eitt
skipti fyrir öll? Til hvers var hún
að halda þessum kunningsskap á-
fram? Ef eitt kvöld með Tony
nægði til þess að eyöileggja fyrir
henni heilan vinnudag, var hyggi-
legra að hitta hann ekki oftar.
Ekkert mátti trufla hana í starfinu,
og það var auöséð, að þessir sam-
fundir mundu gera það. Það hafði
verið heimskulegt af henni að segja
já. Og hvers vegna átti hún að
halda uppi kunningsskap við mann,
sem mat læknana einskis?
- ÉG GET KANNSKI
KENNT ÞÉR ANNAÐ —
Tvö öfl börðust um Mary, þegar
föstudagurinn rann upp. Hún þráði
að sjá Tony aftur, og um leið
hafði hún andúð á að eyða timan-
um i eitthvað, sem væri þýðingar-
laust fyrir starf hennar. Seint um
daginn kom Larch til hennar og
spurði, hvort hún vildi hjálpa sér
við sjúkling, sem var nýkominn,
og hún hafði strax svarað því ját-
andi og gladdist yfir, að
þessi hindrun skvldi hafa komiö.
En er hún fór inn í skoðunardeild-
ina, um það leyti, sem hún hefði
átt að hitta Tony f bænum, fann
hún, hvernig vonbrigðin Iæstu sig
um hana alla og spilltu áhuganum
á sjúkdómstilfellinu, sem þama
var um aö ræða.
; Larch tók vel á móti henni og
j sýndi henni sjúklinginn. Þegar hún
| hafði skoðað hann vel og vandlega,
; fór hún inn í hjúkrunarkonuher-
j bergið með Larch, og þau ræddu
j niðurstöðurnar, sem þau höfðu kom
izt að. Þau voru ósammála um

.V
v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.vv.v.v.v.v.v.v.v.v.v
PIRA-SYSTEM
Tvímælalaust hagkvæmustu og fjölbreyttustu hillu-
húsgögnin á markaðnum. Höfum lakkaðar PIRA-hiIlur,
teak, á mjög hagstæðu verði.
Lítið f SÝNINGARGLUGGANN, Laugavegi 178.
STÁLSTOÐ s/f, Laugavegi 178 (v/Bolholt), sími 31260
í.
5
þau höföu skrifað álitsgeröir sín-
ar, kom þeim saman um að leggja
þær fyrir læknafundinn, sem átti
að halda kvöldið eftir.
Larch leit á klukkuna og brosti.
— Það var fallega gert af yöur
að koma, læknir, sagði hann hæ-
versklega. — Ég vona, að ég hafi
ekki tafið yður of lengi. Þér eigið
frí í kvöld, er ekki svo? Jæja, klukk
an er ekki nema hálfsjö, svo að von
andi er enginn skaöi skeður.
— Nei-nei, sagði hún, þó henni
fyndist allt annaö. Hálf sjö!
Kannski beið Tony — hún hafði
minnzt á við hann, aö hún gæti
tafizt. ..
Hún gerði sér alls ekki Ijóst sjálf,
hve óstöðug hún var f rásinni, er
hún hljóp upp í herbergið sitt, fór
í svartan línkjól og rósrauða skó
og flýtti sér niður að hliðinu. Eins
og vant var, stóð bíll viö hliðiö,
og Mary opnaði hann og sagði
bílstjóranum, hvert halda skyldi.
Bílstjórinn bar höndina upp að húf
unni og brosti.
— Það er ekki oft, sem mér veit
ist sú ánægja að aka yður, læknir,
sagði hann. — Seinast var þaö —
ef ég man rétt — þegar þér þurft-
uð að komast til eins af fyrrver-
andi sjúklingum yðar í snatri. Mun
ið þér það? Ég ók yður á mettíma
og slapp við kæru fvrir ógætilegan
akstur.
Mary hló pg reyndi að verjast
því aö fyrirlfta sjálfa sig fyrir það,
sem hún var aö gera. Ef faöir
hennar oæi hana núna — uppvæga
og móða — á fleygiferð f leigubíl
til þess að hitta mann, sem hún
þekkti varla — aöeins í þeim er-
indum að drekka með honurn te-
bolla!
Hún steig út úr bílnum við kaffi
húsið, borgaði bílstjóranum, en ailt
í einu féllst henni hugur. Þetta var
ósæmilegt! Hún sneri hálfvegis við
og var aö hugsa um að ‘labba til
baka í sjúkrahúsið. Hún hagaði sér
eins og skólastelpa — það var
bezt að hún geröi sér það ljóst —
heldur fyrr en seinna.
— Mary, þér tókst það! Mikið er
ég glaður!
Hún roönaði og leit viö, og
■.V.V.V.V.V.WAVA’.VAV
hendumar, og andlitiö ljómaöi af
gleði, að hún skyldi koma.
— Ég varð sein fyrir, byrjaði
hún vandræðalega. — Ég var hætt
við að koma, úr því að klukkan var
oröin svo margt. Þú hefðir ekki átt
að bíða eftir mér.
— Minnstu ekki á það! Þú ert
hér og ég er hér, og það er það
eina, sem máli skiptir. Komdu nú,
ég hef beðið um að koma með eitt-
hvað gott handa okkur, þó við
komum seint. Mary, þú ert svo fall
eg — er mér óhætt að trúa því,
að þú sért læknir — en sannast
að segja er mér ómögulegt að
hugsa mér þig í þessum hræðilegu
hvítu sloppum! Hvernig í dauðan-
um gat þér dottiö f hug að fara að
leggja stund á þessa hroðalegu
grein — jafn falleg og þú ert? Þú
ert sköpuð fyrir eitthvað allt ann-
að.
Hún hló með honum og er þau
voru setzt inn í hom í kaffihúsinu
skömmu síðar fann hún, að allur
óróleikinn hvarf, en friður kom í
staöinn.
Honum var liðugt um málbeinið
og hún þurfti ekki aö leggja annað
til málanna en hlæja við og við,
eða andmæla stundum brosandi
eða hrista höfuðið. Tímiim leið
fljótt, og bráðum fannst henni mál
til komið að fara að hypja sig
heim.
— En við erum ekki svo mikið
: sem byrjuð að tala saman, sagði
; hann þegar hún minntist á klukk-
! una. — Þetta er skrýtið, Mary —
| Ég hef ekki þekkt þig nema stutta
stund, en mér finnst ég hafa þekkt
þig árum saman. Og samt veit ég
ekkert um þig, nema ....
Maðurinn sem annars
aldrei les augSýsingar
auglýsingar I
lesa allir
Látið þið stúlkuna í friöi.
— Stúlkan er líka með hala. Þaö er
enginn vafi, að ég er kominn til Pal-
Ul-Don, týnda landsins.
OGREIDDIR l
REIKNINGAR *
LATIÐ OKKUR INNHEIMTA...
öoð sparar yður tima oq óbægindi
INNHEIMT USKRIFST OFAN
Tjarnargötu 10 — III hæd — Vonarstrætismegin — Simi 13175 (3linur)
n>a