Vísir - 10.07.1968, Qupperneq 4
„FLÚÐI FYRIR SON SINN“
Viö erum ekki áhyggjufull um
hana sagði fjölskylda frú Anni
Hansen fráskildrar móður, sem
býr, eða réttara sagt bjó á Vest-
ur-Jótlandi þar til í byrjun maí,
að hún hvarf sporlaust, með 7
ára gamlan son sinn, og hefur
ekkert til hennar spurzt síðan.
Anni Hansen ásamt
syni sínum 7 ára, fyrir
flóttann.
Við vonum að hún komi fljót-
lega heim aftur, segir fjölskyld-
an, en sú von fer dvínandi, þegar
viö heyrum ekkert til hennar.
Frúin sást síðast við landamæri
Þýzkalands, og hefur hennar ver-
ið leitaö í Þýzkalandi og víðar
með auglýsingum í blöðum, sjón-
varpi og útvarpi.
Vitað er að hún hefur tekið
2000 danskar krönur úr banka, af
innistæðu, sem hún átti þar, en
skilið annað eins eftir í banka-
bókinni. Ástæðán fyrir hvarfi
hennar, að sögn lögreglunnar,
sem rannsakað hefur alla mála-
vexti, er að hún hefur flúið með
son sinn litla, sem er bæklaður,
og svo til ósjálfbjarga, en and-
lega heilbrigður að ööru leyti.
En börnin, sem bjuggu i ná-
grenni þeirra á Jótlandi lögöu fæð
á hann, og létu hann aldrei í friði,
með stríðni og hrekkjum, en hann
gat ekki bæklun sinnar vegna,
veitt þéim mótspyrnu. Frúin hef-
ur því flúið til að bjarga syninum,
sem hún ann svo mikið, og hefur
lagt allt í sölurnar fyrir.
Buster Larsen á hrakhólum
j * . i.. ,
'Hver kannast ekki við Buster
Larsen, gamanleikaratjn danska?
Hann brá sér um daginn á bað-
ströndina, eins og svo margir aðr-
Smjörfjall :
Dana :
s
Þeir í Danmörku eiga líka til •
sitt smjörfjall, en hæð þess fer®
nokkuð eftir landshlutum. Sér-J
fræðingar hafa nýlega gert á því»
rannsóknir, hver verðmunurinn l
sé á smjörinu eftir héruðum, en *
það er ekki alls staðar sama verð»
á smjörinu þar eins og hér. ®
Þeir komust að raun um þaö, •
að smjörið væri dýrast í Kaup-*
mann&nöfn, en ódýrast í Esbjerg*
og Va,jle. Þar hrannast smjörtunn •
urnar uþp. ?
f hitanum, en íioni
en honum fór á
margan hátt öðru vísi.
Til að byrja með lenti hann í
umferðarhnút á þjóðveginum, áð-
ur en hann komst á baðströnd-
ina, enda var gífurleg umferð út
úr stórbæjunum. Þar sat hann •
fastur hátt á þriöja tímann. J
Þegar hann svo loks komst áj
sufldfötin. Því varð hann að
skipta um föt undir ábreiðunni,
en eithvað hefur það skolazt til
hjá honum eins og við sjáum á
myndinni.
••••••••••••••••••••••••<
Og hér er ágætt dæmi um á-
vinning kvenþjóðarinnar fyrir
jafnrétti. Rosalia' Sottle, 18 ára
gömul, er fyrsta stúlkan, sem fær
veiöileyfi á Sikiley. Hún fékk það
baðströndina, varþar hvergi hægt®
að stíga niöur fæti fyrir mann-J
grúanum, sem þegar var búinn að £
leggja alla strandlengjuna undiro
sig. Svo hann varð að leita fyrirj fynrr no*kkrum'dögum.
sér annars staðar, en það var orðo
ið áliðið dags, þegar hann loksj
fann hentugan stað. •
Þá vaif veður tekið að kólna, en •
þljózkan var komin upp í Buster®
svo hann lét það ekki á sig fá. J
Það var ekki allt búið enn, því*
þarna voru nokkrar hræður áj
stjái, en hins vegar enginn bún-° eiginkonu sína, Marv, eftir fimm
ingsklefi, eða neitt afdrep, þar* ára sambúð. Hann vænir hana
sem hann gæti klætt sig I* um grimmd í samlífinu.
Kvikmyndaleikarinn Rod Tayl
or hefur farið fram á skilnað við
Sparnaður og
hagræðing.
Það veröur að harnla á móti
verðhækkunum, það eru allir
sammála um, en hins vegar eru
ekki ailir sammála um úrræðin
til að koma í veg fyrir hækk-
anir. Það er hvatt til aukinnar
og margumtalaörar hagræðing-
ar, sem á að vera, og er vafa-
laust, margra meina bót. En
hagræöingin á að verka svo til
sparnaðar, að ekki þurfi til dæm
is að selja innlenda þjónustu
dýrar fyrir vikið. Það þótti því
mörgum, svo dæmi sé tekið,
koma úr hörðustu átt, þegar
Skipaútgerð ríkisins þurfti á
dögunum að hækka sína þjón-
ustu, sem auðvitað var af við-
Komandi forsvarsmönnum taiin
nauðsyn. Og þá spyr fólkið
hvort ekki hefði mátt spara og
auka hagræðinguna. En kannski'
hefur hagræðing farið fram og
ítarleg athugun leitt f ljós,
að hækkun hefur verið óhjá-
kvæmileg.
Eftir mörg undanfarandi góð-
æri og tiltölulega auðvelda lífs-
baráttu, þá reyndist erfitt að
snúa við á braut bruðls og aiis-
nægta. Þetta hafa mörg fyrir-
tæki og einstaklingar fengið að
reyna áþreifanlcgar, en mörgum
þykir gott. En ef almennt er
álitið aö almenn hagræðing og
sparnaður sé nauðsyn, þá þarf
slíkt að koma ofan frá. Ríkis-
reksturinn og rikisfyrirtækin
verða að hagræða og spara.
Ööru vísi fæst fólk ekki tii að
trúa þvf, aö nauðsyn sé að
herða suitarólina, ef komast má
svo að orði.
Það er mikið taiað um slæmt
árferði og nauðsyn á því að
halda samt jafnvægi í verðlagi
til að rýra ekki um of kjör al-
mennings. Jafnframt hinu
slæma árferði þarf að hamla
eins og hægt er gegn minnkandi
framleiðslu útflutriingsverð-
mæta, svo ekki þurfi að grípa
til óhæfilegra hafta. Þetta er
marg-umrætt. En er þá fram-
kvæmdin í samræmi viö góöan
ásetning? Það er hætt við ekki.
Þó er öllum ijóst, að það geta
verið harðir tímar framundan,
ekki horfeilir eöa krepna í þeirri
mynd, sem áður þckktust, en
aðeins brýnrii nauðsyn á sam-
stiiltara átaki hvers og eins og
meira vinnuálagi á alla.
Erfiðleikar eru aðeins til að
sigrast á og það ætti svo háþró-
að þjóðfélag, eins og viö viljum
vera láta, að við' séum, að láta
sannast. Við vitum nú þegar, að
ef síldveiðar verða ekki því auð
veldari og stórvirkari, að þá
veröur að koma til aðstoðar sjáv
arútveginum í haust, öðru vísi
stöðvast gjaldeyrisöfiunin að
mestu. Þetta þýðir meiri kröfur
á hendur ríkissjóði. Sama gildir
vegna aðsteðjandi vandamála
hjá bændum, sem þurfa á aðstoð
að halda, ef ekki á að koma til
niðurskurðar að -einhverju leyti.
Hvorugt af þessu má henda, ef
við vilium halda sem óskertust
um lífskjörum, þó við þurfum
auðvitað að leggja að okkur í
bili.
Vandamálin eru okkar alira
og því verða rfkisfyrirtækin að
ganga á undan og hamla á móti
verðhækkunum, sem hiióta aft
valda auknum erfiðleikum og
gera almenningi enn erfiðara
um vik að snúast gegn vandan-
um. Þrándur í Götu.