Vísir - 11.07.1968, Blaðsíða 4

Hér sjáum við dálítið óvenju-
legt farartæki á fullri ferð. Þetta
eru hinir vinsælu Volkswagen
„sundbilar“, sem svo mjög eru
að ryðja sér til rúms I Þýzkalandi.
Hægt er að koma bílnum upp í
100 km. hraða á klukkustund og
árlega fer fram mikil keppni á
slíkum farartækjum. Ekki er kraf
izt að ökumaðurinn þurfi að vera
syndur, þar sem farartækið á aö
vera svo fullkomið, að það velti
ekki eða sökkvi. Farartæki þessi
eru 25 ára gömul og verða full-
komnari á ári hverju. Og hver
vildi ekki eiga svona bíl í Naut-
hólsvíkinni.
-ssjan

Hér sjáum við Friðrik litla milli mömmu og pabba heilsa Jótum.
7 vikur á ströngu
ferðalagi — óhapp
hafði nærri skeð
Kóngafólk verður snemma að
venja sig við að koma fram opin-
berlega’, Það sánnast bezt á ferð-
inni, sem Friðrik litli prins af Dan,
mörku fóf til Jótlands — aöeins
sjö vikna gamall. Áuffvitað voru
mamman og pabbinn honum til aö
stoðar og afi og amma voru líka
með í ferðinni.
Nokkru áöur en konungsskipið
„Dannebrog" lagði að bryggj-
unni í Árósum hafði skeð óhapp,
sem nærri varð til þess aö spilla
allri ánægjunni yfir komu litla
l prinsins. Þaö var verið að hlaða
hollenzkt flutningaskip £ lægi því,
sem konungsskipið átti að vera í.
Allt í einu skeði óhappið. 200
lítra tunna, með efnafræðilegu
innihaldi hrapaöi I sjóinn. Þaö
þótti ekki vogandi að senda frosk
mann niður til að ná f tunnuna
því að hætta gat verið á að
leki kæmist að tunnunni og
innihaldið eitraði vatnið.
Kafarafvrirtæki eitt tók þó að
sér verkið og hægt var að hala
tunnuna f land. — Allir vörpuðu
öndinni léttar — tunnan var heil
og óskemmd. Hættan var hjá lið-
in.
Skömmu síöar lagðist Danne-
brog að landi. Fimmtíu þúsund
Jótar, bæði börn, og fullorðnir
voru saman komnir á hafnar-
bakkanum og þegar sást til hinna
konunglegu gesta kvað við
nífalt húrrahróp svo sem siður
er þar í landi þegar svo tikna
gesti ber að garði.
Litli prinsinn vakti að sjálf-
sögðu mesta athyglina og þegar
krónprinsessan og maður hennar
óku í gegnum Árósa að dvalar-
stað sínum voru 'þúsundir á göt-
um úti til að hylla þau og erfingj
ann. Hinir stoltu foreldrar lyftu
honum hvaö eftir annað hátt í loft
upp þannig að öllum gæfist kost-
ur á að sjá hann og hann Árósa,
og íbúana. Þetta var auðvitað
ósköp þreytandi fyrir snáðann og
eftir á svaf hann klukkutímum
saman án þess að bæra á sér —
auðvitað verða kóngaböm eins
þreytt af umstangi og önnur börn.
Á meðan voru mamman, krón-
prinsessa Margrét og pabbinn
Hinrik prins önnum kafin við
að koma sér fyrir í nýju höllinni
sinni Marselisborg-höll, sem er
skammt fyrir utan Árósa. Þar
ætla þau að eyða sumrinu milli
beykitrjáa og blárra vatna.
Heybanki
Garðyrkjuráðunautur Reykjd-
víkurborgar taldi að á túnum
Reykjavíkur væru um 20-30 þús
und hestar af heyi. Mikið magn
af þessu heyi er á smáblettum
einstaklinga, sem yfirleitt hafa
fleygt þessu heyi í sorptunnur
sínar. Nú þegar mikill skortur
á heyi er fyrirsjáanlegur væri
þá ekki ráð, að einhver stofnun
landbúnaðarins tæki á móti
heyl, blautu eða þurru, sem síð-
an mætti í haust flytja til þeirra
svæ£a landsins, sem harðast
hafa orðið úti í vetur og vor,
og vantar tilfinnaniegast fóður.
Margur borgarbúinn mundi að
sjálfsögðu sýna þá þegnskyldu
að láta tugguna af sínum heima
bletti til slíks heybanka, en sam
eiginlega gæti þetta orðið all-
verulegur töðufengur, þó ekki
væri það mikið af hverjum
bletti. Vafalaust mætti taka und
ir slíkan heybanka einhverja
tóma skreiðarskemmuna, þar til
séð verður, hvar þörfin er mest.
Jafnvel mætti athuga, hvort
ekki væri þama tilvalið verkefni
fyrir unglingavinnu kaupstað-
anna að safna þessu heyi og
þurrka þaö.
Vafalaust yrði þetta þarft
frámtak, ef kal í túnum norðan-
lands er eins alvarlegt vanda-
mál, eins og fréttir bera með
sér. En það er með slík mál, að
þau ná ekki fram, nema að ein
hver aðili beiti sér af hörku í
því að skipuleggja framkvæmdir
Næst stendur það hinum miklu
stofnunum Iandbúnaðarins að
ganga fram fyrir skjöldu, og þá
þarf ckki að efa undirtektir ai-
mennings.
Munið Biafra
Enn vil ég minna á hörmung-
arnar í Biafra, en fréttir þaðan
benda til enn versnandi ástands.
Einstaklingar og fyrirtæki ættu
því að minnast þess að þörfin
fyrir matvæli og lyf er mikil og
því ættu sem flestir að láta
nokkuð af hendi rakna til hinna
hungruöu og bágstöddu.
Sem betur fer, höfum við
flest þannig aðstæður, og við er
um svo vel haldin og erum þaö
aflögufær, aö viö getum látið
nokkuð af hendi rakna, þegar
mikið liggur við, og nú er ekki
nokkur vafi, að ástandið þarna
suður í Biafra er slíkt að þeim
þjóðum sem betur eru á vegi
staddar og hafa haft þangað
mikilvæg viðskipti, ber siðferð-
islegi skylda til að hlaupa undir
bagga.
Þrándur 1 Götu.