Vísir - 25.07.1968, Blaðsíða 3

Ví SIR . Fimmtudagur 25. júlí 1968.
3
f- - .IflÉL.BsS í
sagöi einn þeirra og axl'
Liverpooi-búinn, írinn og féiagar þeirra búa sig til brottfarar. („Þaö er ekki vonlaust aö maður geti nælt sér í hvítabjarnarfeld.
aði byssuna glottandi).
,Þaö er eins gott, að við tókum ekkí fallbyssurnar með;
Innrásin frá Bretlandi
Bakpokinn vegur 90 pund, byssan getur sigið í, og það er
löng leið fyrir höndum. „Þetta getur oröið rækalli spennandi,“
sagði hann.
„Þekkirðu ekki einhverja
góða fjölskyldu, sem væri til
með að bjóða mér í mat?“
a'v4 /
Ȓ ....
Weleh ofursti yfirfer útbúnaðinn hjá einum manna sinna.
Spjallað v/ð fallhlífahermenn / jbjónustu hennar
hátignar Elizabetar II.
„'C’g held, að óbreyttir her-
menn fái yfirleitt um ellefu
pund í kaup á viku. Þetta er
sæmilegt líf. Útborgun á föstu-
dögum, og stundum á maður
ekki grænan eyri á laugardag.“
Það var brezkur fallhlífaher-
maður, sem sagöi þetta, þegar
Myndsjáin heimsótti liðsveit
hans á Keflavíkurflugvöll, þaö-
an sem hermennirnir lögðu upp'
til æfinga inni á afréttarlönd-
um.
Fyrst áttum við tal við yfir-
foringja hermannanna, Michael
Welch ofursta. Hann var hinn
hermannlegasti í fasi og ákaf-
lega vingjarnlegur. Það kom líka
upp úr kafinu, að hann er ekki
með öllu ókunnugur hér á landi,
því að bróðir hans, sem er frétta
maður hjá fréttastofu Reuters,
haföi verið hér á ráðherrafundi
Atlantshafsbandalagsins, og út-
málað fyrir honum ágæti lands
og þjóðar.
Eftir að hafa spjallað um
stund við yfirforingjann brá
Myndsjáin sér út fyrir til að
hitta hermennina, sem biðu þess
að leggja af staö inn á íslenzkar
óbyggðir. Þetta voru gamansam-
ir náungar og spuröu blaðamann
inn, hvort hann væri hættulegur
njósnari. Hann gaf lítið út á það,
og spuröi, hvort þeir hlökkuðu
ekki ákaft til þess að spóka
sig inn undir jöklum um nótt-
ina. Fremur tóku þeir því fá-
lega, en þó var ekki annað á
þeim að sjá en allir væru í
bezta skapi.
Þeir virtust hafa áhuga á að
fræðast um land og þjóð, og
einn þeirra, sem var að spæna í
sig kaldar pylsur upp úr niður-
suðudós, spurði, hvort ekki væri
von til þess, að hann hitti hér
Sumum þeirra ofbauð gáleys-
ið í tali félaga sinna, og flýttu
sér að fullvissa Myndsjármenn
um, að þeim þætti meira gam-
an að koma til Islands heldur
en þeir vildu vera láta. Og
reyndar voru þetta gamansam-
ir piltar, svipaðir íslenzkum jafn
öldrum sínum á leið í útilegu.
fyrir eitthvert gott fólk, sem
byði upp á máltíð.
Einkum var það snaggaraleg-
ur piltur frá Liverpool, sem varð
fyrir svörum, og lágvaxinn Iri
(með eldrautt hár). Þeir sögð-
ust hafa gert víðreist um dag-
ana.
„Viö höfum komið til allra
landa,“ sagði Liverpool-búinn.
„Þau skipta orðið þúsundum,"
bætti Irinn við.