Vísir - 27.07.1968, Blaðsíða 12

72
VlSIR . Laugardagur 27. júlí 1968.
ANIME LORRAINE
Hann brosti. — Eins og þér skiljið,
vil ég vera fyllilega hreinskilinn.
Ég Mt svo á, að konur séu of við
kvæmar og bljúgar til þess að geta
horfzt í augu við það, sem lækn-
irinn þarf að sjá. Þér hafið sannað
mér, að undantekningar eru frá
þessu, sem betur fer.
— Þetta er fallega sagt, byrjaði
hún, en hann lyfti hendinni tii aö
sýna, að hann vfldi efcki itáta taka
fram í fyrir sér.
— Anne hefur staðizt uppskurð-
inn vel, sagði hann. — Þér hafið
kannski hejmt, að ég þefcki hana
vei. Mér brá heldur flla við, þeg-
ar ég komst að, hver sjúklingur-
inn var. Ég hef þefcfct hana í mörg
ár, og það sama er að segja um
son minn.
Mary vættí varimar.'
— Hún hefur staðirf uppskurð-
inn, endurtök hann. — En hún er
í hættu enn, og það gerið þér yður
'eflaust Ijóst. Ég hef fjarlægt mein-
semdina, en ég get ekki fuilyrt,
að Anne nái heilsu aftur. Ef hún
leggur sig fram um það sjálf, get-
ur verið, að allt gangi vel . . . meö
tímanum. Ég legg mikið upp úr
syni mínum. því að sannast aö
segja held ég, að hann sé sá eini,
sem getur hjálpað henni núna og
í framtíðinni. Þau eru ástfangin
hvort af ööru, og ég treysti því að
hann hjálpi henni, hversu lengi sem
hún verður veik. Það geta liöið
mánuðir og ár, áður en hún nær
sér að fullu, andlega og líkamlega.
En með hjálp hans held ég, að
þetta geti tekizt. Eruð þér á sama
máli, læknir?
Mary starði á hann, og kvíðinn
skein úr augunum. Hann leit kulda-
lega á hana og nú fann hún, að
hann vissi um tilfinningar hennar
til Tonys. Æ, hvaða fjarstæða —
hvernig átti hann að vita það?
BÍLAKAUP - BÍLASKIPTj
Skoðið bílano, gerið góð kaup - Óvenju glssilegt úrvul
Vel með farnir bilar
i rúmgóðum sýningarsal.
Umboðssala5
Við tökum vélútlítandi
bíla t umboðssölu.
Höfum bilana tryggða
gegn þjófnaði og bruna.
SYNINBARSALURINN
SVEINN EGILSSON H.F.
LAUGAVEG 105 SlMI 2Z466
Hún var skjálfhent, og henni var
erfitt um mál. — Ég er ekki
viss ... byrjaði hún vandræðalega,
og nú greip hræðslan hana aftur.
— Sonur yðar verður að skera úr
því sjálfur. Ég á við það, að maö-
ur verður að fara gætilega í að
leggja farg á tilfinningar fólks,
hversu mikið sem í húfi er. Maður
verður að elska stúlku mjög heitt
til þess að geta staðið við hlið
hennar mánuði og ár, án þess aö
vera viss um, hvernig fari að lok-
um.
Specklan brosti aðeins. — Ég
vona að sonur minn hafi meira and-
legt þrek en þér haldið, að hann
hafi, sagði hann ró'lega. — Það er
eitt atriði, sem þér takið auðsjáan-
lega ekki með í reikninginn — son-
ur minn elskar þessa stúlku. En
nú verðið þér að afsaka mig — ég
verð að tala við foreldra Anne
og segja þeim hvernig henni líður.
Þeir eru mjög þakklátir yður fyrir
það, sem þér hafiö gert. Þeim þyk-
ir afar vænt um Anne — þeim
gæti ekki þótt vænna um hana þó
hún væri þeirra eigiö afkvæmi.
Þeir hafa fóstrað hana í mörg ár
og ættleitt hana fyrir nokkru. Vesl-
ings Anne — lífið hefur leikið hana
grátt. Foreldrar hennar vildu ekki
hafa neitt af henni að segja.
— Eigið þér við, að þeir séu
dánir?
— Ég á nákvæmlega við þaö
sem ég segi — þeir vildu ekkert
hafa af henni að segja. Þeir skildu,
og barnið var þeim báðum fjötur
um fót. Þeir borguðu þessum hjón-
um fyrir að ala hana upp.
— Ég skil, hvíslaði Mary.
Specklan leit snöggvast í augun
á henni. — Já, ég er viss um, að
þér skiljið þetta, sagði hann ró-
lega. — Ég vildi óska, að Anne
væri sjúklingur yöar — það yrði
ekki á betra kosiö fyrir hana. En
mér er sagt, að þér vinnið hjá
Carey núna. Hvernig líkar yður
þaö?
— Mér’ líkar það mjög vel.
— Ágætt! Specklan virtist létta
vegna þess aö samtalinu var lokið.
— Viljið þér gera svo vel að líta
inn til Anne, þegar kringumstæður
leyfa. Það getur vel verið, að við
þurfum að biðja Carey um að hjálpa
okkur, og þá verður hún sjálfkrafa
sjúklingur yöar? En svo að maður
víki að öðru — þér hljótið að vera
dóttir George Marlands. Ég mun
hafa hitt hann á fundi fyrir mörg-
um árum. Sinnir hann læknisstörf-
um ennþá?
— Já. Hann veröur glaður, er
hann fréttir að þér muniö eftir
honum.
Specklan lyfti brúnum. — Jú
víst man ég hann. Hann var mjög
rm m a a a i
PIR A-S YSTEM
Tvfmælalaust hagkvæmustu og fjölbreyttustu hillu-
húsgögnin á markaönum. Höfum lakkaðar PIRA-hillur,
teak, á mjög hagstæðu verði.
Lítið I SÝNINGARGT.UGGANN, Laugavegi 178.
STALSTOÐ s/f, Laugavegí 178 (v/Bolholt), simi 31260
'.■.V.V.V.V.V.'.V.V.'.V.V.V.V.VAV,

efnilegur stiident. Það var leitt, að
hann skyldi ekki... Hann þagnaði.
— En hann hefur líklega meira
gaman af almennum lækningum —
það gera það margir, sem betur
fer. Hann getur verið hreykinn af
yður. Það leggst í mig að þér mun-
iö komast langt. Munið að koma til
mín, ef ég gæti greitt eitthvað fyrir
yður.
— Þakka yður fyrir, en ég held
varla, að það komi til þess. En
nú ætla ég ekki aö tefja yöur leng-
ur. Þal.ka yður fyrir að þér töluö-
uð við mig.
Hún var komin út að dyrunum,
þegar hann kallaði eftir henni.
— Ég bjóst hálft f hvoru við að
sonur minn mundi sækja mig, sagði
hann. — Ef þér kynnuð að rekast
á hann, þegar þér farið út, ætla
ég að biðja yður að segja honum,
að ég sé tilbúinn. Hann hefur
kannski gleymt mér, veslingurinn.
Hann hefur átt slæma nótt. Þér
þekkið son minn, er þaö ekki?
Hún horfði rólega á hann, en
fann reiðina koma upp i sér. —
Hve lengi mundi hún geta stillt
sig?
— Jú, herra Specklan, sagði hún
dræmt. — Ég þekki son yðar. Ég
þekki hann mjög vel. Ég skal skila
þessu til hans ef ég sé hann.
Hún fór út og munaði minnstu
aö hún rækist á yfirhjúkrunar-
konuna í dyrunum.
Það birti yfir hjúkrunarkonunni
þegar hún sá Mary. — Er doktor
Specklan þama inni ennþá? spurði
hún óðamála. — Ég kem beina leið
frá sjúklingnum hans, Anne Nort-
on. Mig langar til að hann líti
inn til hennar áöur en hann fer.
Hún er afar bág, og er alltaf að
kalla á einhvern Tony — er það
ekki ungi maðurinn, sem var héma
í nótt? Og hana langar víst til
að tala við yður Iíka, læknir, ef
þér hafið nokkum tíma til þess.
Specklan var kominn fram að
dyrunum og leit til skiptis á Mary
og hjúkrunarkonuna með áhyggju-
svip.
— Ég kem strax, sagði hann. —
Og ég efast ekki um, að Marland
læknir vill gjaman líta inn til
stúlkunnar líka. En það er áríðandi
Þar sem Korak er að lelta Tarzans í
neðanjarðaránni, lendlr hann í flúöum og
mjög straumhörðu vatni. Nú flnn ég
aldrei Tarzan, hugsar hann...
... jafnvel þó að ég komist héðan lifandi.
Dagskíma! Það er ómögulegt, það get-
ur ekki verið. Ég var í margar stundir
að komast hingað inn, en nú tekur það
mig aðeins fáeinar mínútur að komast
út á ný.
að við náum I Tony. Ég var hrædd-
ur um að þetta gæti komið fyrir
— og Tony veröum við að finna,
hvað sem það kostar. Má ég nota
símann yöar og grennslast um hvort
hann er heima? Ef hann er ekki
þar, ætla ég að reyna að síma til
kunningja hans og viðskiptavina.
— Yður er vitanlega velkomið
að nota símann eins og þér vfljið,
sagði yfirhjúkrunarkonan. — Viljið
þér að við bíðum eftir yður, eða
væri það réttara að við Marland
læknir ifærum inn til stúlkunnar
strax?
John Specklan leit við og horfði
alvarlegur á Mary.
— Farið þér til hennar, sagði
hann ákveðinn. — Hún þarf á yöur
að halda. Ég veit að þér eruð sam-
mála mér um aö sjúklingurinn
gengur fyrir öllu öðru, þegar svona
stendur á. Hún þarf á yður að
halda, og hún þarf á Tony aö
halda, og viö verðum áð gera það
sem í okkar valdi stendur til aö
hjálpa henni.
Mary gat engu svarað i svipinn.
Hún varð allt í einu hrædd. Bæði
yfirhjúkrunarkonan og John Speckl
an störðu á hana og biðu eftir
að hún svaraði. í sömu svifum
hringsnerist vinduhurðin f anddyr-
inu og Tony kom skálmandi inn
ganginn. Mary fannst hjarfað í sér
vera að springa. Hana langaði svo
óstjómlega að hlaupa á móti hon-
um og gera kröfu til hans þarna
beint fyrir augunum á yfirhjúfcnm-
arkonunni og föður hans, — rejma
að hrista þess^ martröð óvissunnar
og kvfðans af sér.
Maðurinn sem atmars
aldrei fes augiýsingar
auglýsingar w|S|Sl
lesa allir •jL/' J
OGREIDDIR f
REIKNINGAR *
LATIÐ OKKUR INNHEIMTA...
öoð sparat vður t'ima oq óþægindi
ÍNNHEIMTUSKRÍFSTOFAN
Tjarnargötu 10 — III hæð — Vonarstrætismegm — Simi 13175 (3linur)
'Stt&sxsí?.- „..irfa