Vísir - 07.08.1968, Blaðsíða 4

Svo sem fram hefur komiö, er
hin nýkjörna „ungfrú alheimur"
frá Brasilíu. Eins og myndin sýn-
ir tvímælalaust, er þetta kosta
kona. Blöðum á Norðurlöndum
hefur borizt fjöldi bréfa, einkum
frá piparsveinum, sem eru dóm-
endum þakklátir fyrir valið. Einn
f þeira segir til dæmis eitthvað á
þessa Jeið: „Hún er svo sannar-
lega fögur og þokkafull — hún
hefur allt það, sem konur eiga að
hafa, hið rétta sköpulag, yndis-
þokka konunnar og heillandi fram
komu. HUn er hin rétta stUlka,
sem er sköpuð til að verða móðir,
sem gefur mikið, enda hefur nóg
að bjóða og gefa. Hvernig er það
með stUlkurnar okkar. Þær minna
á þvottabretti." Svo mörg voru
þau orð.
„Allir vilja táldraga Gandy44
Ný kvikmynd með stórstjörnum byggð á klámsögu
í desember verður hafin í
Bandaríkjunum sýning á kvik-
myndinni Candy sem byggð er á
keimsfrægri klámsögu. Þar koma
íram margir heimsfrægir leikar-
ar, svo sem Richard Burton, sem
leikur prófessor. Ennfremur
Marlon Brando í hlutverki dul-
spekings og bftlastjarnan Ringo
Starr, sem er kvensamur Mexi-
George Hamilton endur-
heimtir kvenhylli sína
Gerge Hamilton er hetja. Hver
segir það? Hann sjálfur. Samt hef
ur gengið á ýmsu um vinsældir
hans að undanförnu. Hinn 29 ára
leikari var lengi í öngum sínum,
eftir að Linda Bird Johnson gift-
ist öðrum. Þá virtust kvikmynda
félögin ekki hafa sérstakan á-
huga á honum. Hann hlaut einn-
ig ámæli fyrir skipti sín við her-
inn, og kom sér undan herþjón-
ustu. Illar tungur segja, að það
hafi hann átt að þakka tengslum
sínum við Hvíta hUsið.
Hamilton lifði þessi ósköp af.
Honum finnst, að hetjueiginleik-
arnir hafi átt drjúgan þátt í því.
Þessi fágaða manngerð hefur ekki
verið í tízku f kvikmyndum síðan
1937. í kvikmyndinni „Valdiö“,
sem sýningar eru hafnar á erlend
is leikur hann prófessor, þótt ekki
geti hann talizt lærdómslegur út-
lits. Hann flækist í tiiraunir með
lifandi fólk. Leikkonan Suzanna
Pleshette hefur margt til að bera,
sem forsetadótturina skorti, þaö
er ýmsa ytri kosti. Nú vona
menn, að Hamilton sé búinn að
jafna sig. Hann er ókvæntur og
býr með móöur sinni í 34 her-
bergja íbúð í Beverly Hills.
George Hamilton og Suzanna Pleshette stinga saman nefjum.
Candy litla hefur hryggbrotið Richard Burton og Ringo Starr,
en fellur loks fyrir Marlon Brando.
kani. Þeir, sem lesiö hafa bökina,
undrast mjög, hvernig unnt er aö
gera sijilega kvikmynd úr því
verki, sem er frá byrjun til enda
klámfengnar, opinskáar lýsingar
á ástarlífi karls og konu. Ef til
vill mótast kvikmyndin fremur
af kímni skáldsögunnar en klám-
inu.
ímynd Candy er hin átján ára
Eva Aulin frá Stokkhólmi, sem
fyrir nokkrum árum hlaut titilinn
„ungfrú alþjóðlegur táningur" f
keppni, þar sem fulltrúar frá fjöl
mörgum þjóðum börðust um þann
mikla heiöur. Hún varö hlut-
skörpust úr hópi fallegra stúlkna
sem vildu fá hlutverkið í Candy.
Hún segir: „Þetta er alls ekki
eðlileg kvikmvnd. Allir reyna að
draga mig á tálar. í bifreiö, hús-
bíl, á heimili, læknastofu, flugvél,
jafnvel á billiardborði. Þeir reyna
það allir saman, jafnvel frændi
minn og faöir."
Buck Henry var undrabarniö,
sem tók viö Candy og breytti
verkinu úr klámfenginni ritsmíð
í kvikmynd, sem var nægilega
virðuleg til þess, að fjöldi merkra
leikara tók að sér hlutverk. Að-
spurður um hlutverkin, segir
Henry: „Viö náðum í alla. Dean
Rusk ieikur ef til vill þar, en
McNamara er erfiðari! Spurningin
er: Candy eða Alþjóðabankinn?
Ég held, að bankinn hafi áhugá
á auglýsingu, og hann mun velja
Candy. Við viljum fá Ho Chi Minh
til aö leika tvo þriðju af síömsk
um tvíburum."
Framleiðandinn Robert Haggiag
er jafn ringlaður vegna velgengni
sinnar. Hann hefur lýst því yfir,
aö svo kunni aö fara, að frumsýn
ingin verði í Sistine kapellunni.
„Þaö er þó enn leyndarmál“, seg
ir hann, þvi að páfinn hefur ekki
leyft það.“ Á meðan Vatikanið í-
hugar kosti og lesti kvikmyndar-
innar, eru áróðursmenn önnum
kafnir út um állar trissur til að
sýna myridir og tölur um hana,
likt því sem eitt sinn gerðist um
trúboða, er þeir kynntu Biblíuna.
Hvaö sem allri þessari vitleysu
líöur, má búast við, að kvikmynd-
in Candy nái vinsældum, vegna
leikenda og kímninnar, og ekki
er ólíklegt, aö eitthvað eimi eftir
af beroröum lýsingum, er jafnan
örva aðsókn.
Enn um hreint land
og fagurt
Mér varð hugsað til þess, þeg
ar ég hlustaði á þáttinn, Daglegt
líf, sl. laugardag, en í þættinum
voru viðræður um hina miklu
herferð fyrir bættri umgengni,
I að ekki væri alltaf víst, að rétt
/ ir aðilar væru hafðir fyrir sök.
'j En í þessum þætti nefndi einn
viðmælenda sem dæmi um
slæma umgengni á víðavangi,
; að hann hefði verið á ferðalagi
Sprengisandsleið fyrir tveimur
eða þremur árum og hefði leiðin
verið „vörðuð“ af tómum bjór-
i flöskum og gefið í skyn, að um
f erlendar bjórflöskur hefði verið
') að ræða, þó ekki væri það sagt
!) bcrum orðum. Þarna var því
' um töfaldan „glæp“ að ræða.
I Ekki var talið vafamál, að um
1 íslenzka sóða værl að ræða, þess
vegna vil ég bæta því við, ein
í mitt vegna þess, að ég er mjög
/, fylgjandi þessari herferö fyrir
í bættri umgengnl úti
í f náttúrunni, að mestu sóðar,
J sem ég hef staöiö að verkl, ef
sVo má að oröi komast, voru út-
| lendir. í það skipti stóð ég unga
j Þjóöverja að því að ryðja grjóti
, í Bláa hverinn á Hveravöllum,
J og fannst þelm ekki nóg að gert
) að henda því grjóti sem var
| á næstu grösum, heldur voru
i þeir að kjagast með stórgrýti
framan á bringunni úr hrauninu
og ætluöu að ryðja í hverinn,
þegar við komum að nokkrir
ferðafélagar. Það kostaði illindi
og snörp orðaskipti, að þeir
skyldu ekki koma ætlan sinni
í framkvæmd. Einnig hefur mað
ur séö útlenda feröamenn
höggva hér skóg í eldivið af
meira tilfinningaleysi, en ég hefi
séð til innlendra ferðamanna,
þó slikt hafi verið gert af sumu
innlendu ferðafólki óvægilega.
Auðvitað kemur þetta að
nokkru leyti af því, að hinir
útlendu ferðamenn gera sér ekki
grein fyrir, hve mikla vinnu og
fyrirhöfn þaö kostar að viöhafa
hér _ róðurvernd og skógrækt.
Ég vil þvi viö bæta, bað sem
sagt hefur verið um innlenda
ferðamenr., að nauðsynlegt er að
gera beim útiendu ferðamönn-
um sem hingað koma lióst um
leið og beir eru boðnir velkomn
ir, að því aðeins teljist þeir góð-
ir gestir, að þeir virði land okk
ar og óspillta náttúru með góðri
og smekklegri umgengni. Slíkar
ábendingar mætti láta útbúa á
smekklegan hátt og afhenda
ferðamönnum um leið og þeir
koma inn f landið. Starfsmenn
Útlendingaeftirlitsins mundu
geta afhent slikar ábendingar
um leið og þeir skoða vegabréf
feröafólks. Kostnaöur af þessu
þyrfti ekki að vera óviðráðan-
legur.
Annars held ég, að umgengn-
in sé verst hjá bilaferðafólkinu,
sem setur : ig niður á hinum svo
kölluðu vinsælu feröamanna-
stöðum, eins og t.d. Þórsmörk,
Þingvöllum og Laugarvatni, svo
einhver nöfn séu nefnd. Einnig
er það mjög algengur Iöstur, að
fólk hendi rusli út um bíiglugga
en þaö eru einmitt slíkir ósiðir
sem þarf að venja fólk af.
Það er t.d. góð regla í bílum,
hvort sem er í einkabílum eða
farþegabílum ,að hafa plastpoka
til að láta i alls konar rusl, f.d.
appelsínubörk og umbúölr utan
af ^sælgæti. Pokanum má svo
henda í ruslatunnur á áninga-
stöðum og við bensínafgreiðslur,
en ruslatunna ætti að vera sjálf
sögð við hverja einustu bensín-
afgreiðslu, svo fólk geti hent frá
sér rusli.
Svo er það eitt atriði sem for-
ustumenn umgengnisherferðar-
innar verða aö leggja áherzlu á,
og það er, að á þeim stöðum
sem verið er ,að myndast við að
hafa rusiatunnur, að þá séu þær
tæmdar áður en þær offyllast,
því það er ekkl nóg að gera það
bara einu sinni á haustin.
Eitt atriði enn vil ég minnast
á, en það kom miög ríkt fram
hjá tveimur hinna ágætu
manna, sem komu fram í fyrr-
nefndum útvarpsþætti, að það
vantaði viðurlög, svo að hægt
væri að sekta þá sem brotlegir
gerðust. Væri ekki æskilegra,
að leggja höfuðáherzluna á áróð
ur fyrir fegurð landsins og auk-
inni virðingu fyrir hinu fagra
landi ókkar. Það er betra að
ala ungt fólk udd í því, aö það
gangi vel urp af virðingu fyrir
fögru landi og óspilltri náttúru,
heldur en af þrælsótta vlð verði
laganna. Við höfum svo mikið
af lögum og reglugeröum, sem
haldið er að fólki með hótunum,
enda er árangurinn mislafn. Má
í þessu sambandi minnast á
hvemig framfylgt er bindindi á
verzlunarmannahelginni, en ég
hefi ekki trú á að boða bindindi
með því að leita í farangri ungs
fólks, en slíkt hefur verið gert í
mörgum tiifellum af slíkri heift,
að það hlýtur að skilja eftir sár-
indi og efasemdir hjá þeim, sem
hafa verið hafðir fyrir rangri
sök. Ég líki þessu saman, því
ég held að meiri árangurs megi
vænta með öðrum baráttuaðferð
um.
(
s
s
s
s
s
s
s
<
Þá vil ég skora á hina skel-
eggu baráítumenn fyrir bættri
umgengni úti í náttúrunnl, að
halda áfram á sömu braut, en
ekki með hótunum, heldur með
því að opna augu fóiks fyrir því,
að fsland er of fagurt land til
að því verði snillt í hugsunar-
leysi af sóðaskan,
Þrándur f.Götu