Alþýðublaðið - 29.03.1966, Blaðsíða 7

MOLAR
□ Dyrnar á fimmtíu og
áttá flugskýlum í Los Angeles
voru í fyrra opnaðar og lokaðar
með radiosendingum, en nú er
það úr sögunni. Það kom nefni-
lega í ljós, aö radiotækin voru j
svo sterk að flugmenn í allt að
16 mílna fjarlægð fengu þau inn
á miðunartækin Kjá sér. Það kom J
eitt sinn fyrir, að flugmaður, sem
var að lenda fullri farþegaflugvél !
miðaði geislann nákvæmlega út,
og ætlaði svo að lenda. Þetta var
auðvitað í svarta þoku. Sem þetur
fór urðu menn þess varir í tíma
og skelfingu lostinn flugumferðar-
stjóri öskraði á flugmanninn: —
,,hækkaðu flugið, hækkaðu flug-
ið.” Án þess að bíða eftir skýr-
ingu setti flugmaðurinn fullan
kraft á hreyflana og dró hæðar-
stýrið eins langt aftur og hann
framast þorði. Og vélin geystist
yfir flugskýlið í 30 feta hæð. —
Einnig kom það nokkrum sinnum
fyrir að flugVélar sem fóru yfir
flugskýli með svona útbúnaði, —
opnuðu eða lokuðu dyrunum.
□ Nú eru Beechcraft-
verksmíðjurnar farnar að fram-
leiða sjálfvirkt öryggistæki, sem
tekur upp og setur niður lending-
arútbúnaðinn, þegar það á við.
Þegar flugvélin kemur inn til
lendingar, setur tækið hjólin nið-
ur, þegar blönduþrýstingurinn hef-
ur lækkað að vissu marki, — eða
flughráðinn lækkað niður í 120
mílur (á Bonanza eða Dcbonair).
Og í flugtaki lyftir það hjólunum
upp á 90 rnílna hraða, þegar vél-
in er komin í loftið.
□ Gestir á heimssýn-
ingunni í New York, gátu þar m.
a. skoðað aðra þriggja hreyfla
Ford flugvélina, þ. e. vél númer
tvö. Vél númer eitt flýgur enn við
góðan orðstír, og tekur víða þátt
í flugvélasýningum. Sú gamla
númer tvö var fyrst í eigu Ford,
sem seldu hana til Pan American
Airvvays 1931. Panam seldi svo
vélina mexíkönsku flugfélagi 1934
og þar var hún í notkun til 1942.
Þá var hún seld til Guetamala og
notuð þar til vöruflutninga. 1951
keypti landbúnaðarfyrirtæki í
Montana vélina og seldi hana
nokkrum árum seinna fífldjörfum
listflugmanni. Og þar keypti Pan-
am liana aftur.
Brakið úr Hurricanevél Ian Smith.
ORRUSTUFLUGMAÐURINN IAN SMITH
IAN SMITH, forsætisráðherra
Rhodesiu hefur verið töluvert í
fréttum að undanförnu vegna við-
ureignar sinnar við Breta. Þess
vegna kannast flestir við hann. En
það eru færri sem vita,, að fyrir
um tuttugu árum barðist forsæt-
isráðherrann FYRIR Bretland. —
i Hann flaug Hurricane og Spitfire-
| vélum í síðari lieimsstyrjöldinni
1 og þótti fær flugmaður, þrátt fyrir
það, að eitt sinn fórst vél hans í
flugtaki. Einn flugmannanna í
sveit Ians hét Alan Smith (ekki
ættingi) og hann man vel eftir
försætisráðherranum, þegar hann
Fallhlífastökk er geysivinsæl íþrótt erlendis og þegar er búið
ið stofna klúbb hér á landi. Myndin er úr sjónvarpsþætti sem
íeitiír Ripcord og* sýnir "dálítið úramatiskari hlið íþróttarinn-
var orrustuflugmaður: — Ég gekk
í flugsvcitina snemma á árinu
1942. Ian var fjórum árum eldri
en ég, en ég kannaðist við
hann, þar sem ég hafði séð liann
leika rugby í skóla. Þegar ég var
örðinn flugmaður var ég kallaður
Smith númer fjögur. Flugsveitar-
foringinn okkar Eric Smith var
númer eitt, Ian var Smith nr. 2,
bróðir Erics, Harokl Smith var
núrher þrjii og svo var það ég,
Alan Smith, númer fjögur, eins
og áður segir.
Við flugum Hurricanevélum yf-
ir eyðimörkinni, svo yfir írak og
í lok ’42 komum við at'tur til
Egyptalands og fehgum þá Hurri-
cancvélai’ af nýrri gerð. Við átt-
um að vernda skipalestir á leið-
inni frá Egyþtálandi. og þá flaug
ég í sama hóp og Ian. Hann var
mjög námkvæmur og góður flug-
maður. en átti það til að vera
fífldjarfur. í desember 1943 skipt-
um við um flugvélar og fengum
Spirtfire sem við fórum með til
Savoia. Við vissum þegar að starf
okkar hlaut að verða mikilvægt
fyrst við fengum þessar vélar. Og
svo 1944 fengum við nýjustu og
beztu Spitfirevélina MK 9 og var
augljóst, að eitthvaö mikið var í
aðsigi. Og það var það líka. Við
áttum að fylgja sprengjuflugvélum
sem fóru í árásarferðir til Ítalíu.
Og þegar við áttum frí, máttum
við gera árásir á skotmörk á jörðu
niðri eins og við vildum. Okkur
gekk mjög vel við þetta, því að
um þetta leyti var þýzki flugher-
inn ekki svo ýkja hættulegur and-
stæðingur. Það var meðan táO
flugum Hurricaneflugvélum friV
Ieadu, nálægt Alexandríu, sem Ian
varð fyrir óhappi. Þá var nokkur»
konar vaktavinna hjá okkur, þ. o.
við skiptumst á að fljúga tveir
og tveir saman til þess að hpga
að skipalestum. Þá máttum við
ekki ræðast við um talstöðina- og i
ekki kveikja siglingaljósin að nóttu'l.
til. Það var því erfitt oft að hálda
hópinn, þegar við fórum á loft;
klukkustund fyrir dögun_ meðaiv
enn var svartamyrkur. Einn morg-
uninn, þegar við Ian vorumj að'
fara, sá ég glóðina frá útblást-l
ursrörum vélar hans hverfa. . Ég i
hélt áfram einn, og þegar ég kon>:
aftur fjórum timum síðar sá,,'ögý
Hurricanevél lians dreiíða yfir 400
metra svæði. j
•<Frh. næsta þriðjudag).
ALÞVÐUBLAÐIÐ
29. marz 1966