Alþýðublaðið - 30.08.1966, Side 16
^MsæomKíSíiíp
Minna húsnæði, meira púl
ismmsi
-js', arr.TiH'
■ ■, ’
mMw
:
mm0mm
f|L-
M
.......
'■ • •
A eunnudagirm var lét úr ihöfn í
Reykjavík siglari einn mikill, þrí
mastraður og eins og klipptur út
Úi' skútuöldinni. Niðri við liöfn
og allt út í Örfirisey var fólk á
líljéi, vopnað myndavélum og sjón
aukum og allir í sinu bezta pússi
tíantaði ekkert raunar nema blöðr
ur og plast- fálkaorður, til að
lliafnarhverfi höfuðborgarinnar
væri í lireinasta þjóðhátíðarskapi.
Petta hafði líka verið vendilega
auglýst í blöðum og útvarpi. Klukk
an sautján hundruð á stundinni
skyldi liið þýzka skólaskip sleppa
landféstum og sigla út úr höfn
inní fyrir fullum seglum, Og hálf
ur bærinn var mættur niðri á
bryggjum. úti á Granda, við Ægis
garð, úti á Ingólfsgarði og úti
lá Örfirisey. Og nokkrir léku lisir
sínar á hraðbátum í höfninni og
tveir seglbátar krussuðu úti á
Sundum.
Það var gaman að standa á
Ægisearði 02 hlera tal tveggja
gamall skútnkalla, sem hömuðu
fig Undir olíuskúrnum og biðu
þees að pjöHurnar vrðu leystar
•iC ránum. Þeir rifiuðu unn veðr
i8 hérna um árið, beaar hún- Sig j
r?ður tætti af sér hveria dulu og
komst við illan. leik til hafnar.
effir volk og voðasnár Kaiiarnir
ffengu sér i nefið oa bnð var eins
Og þá hálfoart klæiað í lófana af
löngun til að totta ögn í reipið og
stiækkja vel á, aðeins einu sinni
enn. Krakkar potuðu sér í geisn
um mahnbröngina til að geta séð
belur. Og beaar foringiaefnin ungu
tóku til fótanna upp reiðann, kall
aði lítill strákur: „Siáðu pabbi,
f»eir eru eins hvítir og hv'tar mýs.“
Og ungar stúlkur í buxnaskálmum
sitt frá hverjum þ.e. hvítar öðru
megin og svartar hinumegin,
horfðu dreymandi augnaráði á það
hugrekki sem fólst í þeirri yfir
mannlegu raun, að hlaupa allan
reiðann upp í topp á hálfri mínútu
Og svo mjakaðist kkútan út úr
höfninni og silaðist í hægum and
varanum í átt til ísafjarðar. Ó-
venjulega góð sýning í Reykjavík
urhöfn. Tveir tímar farnir og varla
annað að gera en að dóla heim
á leið og éta það sem eftir var
af hryggnum í hádeginu. Og mað
ur hafði ekki einu sinni þurft að
eyða fimmeyringi í blöðru plast
riddarakross eða pappírsflagg.
En hvaða lærdóm draga menn
af heimsókn þýzkrar seglskútu til
íslands á sama tíma og Rússar og
Kanar herjast við að finna sér
gjótu á tunglinu til að setjast í
Af hverju eru svona skútur ekki
Peningalykt
Ég ætlaði í dag að yrkja
um angan fagurra blóma
og gekk mig út í garðinn.
í grasinu uni ég bezt,
En sem ég ligg þar og Iofa
ioftið, berst mér að vitum
óþefjan öllu verri,
ýldufýla og pest.
Og því er líka þessi
þula með öðru móti
en upphaflega var ætlað,
eins og að framan sést.
LOMUR.
hreinlega sendar sem hvert annað
fágæti til dæmis til tunglsins
eða Marz, með næstu flaug, þar
lendum eða þangaðkomendum til
furðu og skemmtunar?
Góðir menn, afsakið útúrdúr
inn. Skútan er hvorki gömul né
fornfáleg og alls ekki eftirsótt j
af söfnurum fágætra hluta. Það er (
aðeins lagið sem er gamalt — og
gamla laginu er haldið, af því að
það reyndist vel. En skútán sú
stílar ekki upp á tvöfaldan hljóð
hraða eða margfaldan, eirts og
flest farartæki virðast miðast við
nú til dags, því að hún er ekki
„farartæki" í þess orðs eiginlegu
merkingu. Hún er heldur ekki at
vinnutæki á sjó, eins og þau, sem
við helzt þekkjum í sambandi við
kraftblökk og togvíra.
Skipstjórinn kvað skútuna bezta
tækið sem finnanlegt væri til að
kenna mönnum að vinna saman
og kenna þeim að sierast á sjájfum
sér sigrast á hræðslu um lif sitt
{ „smávægilegum vanda“ eins og
þeim að klifra upþ í möstur í vit
lausu veðri — og niður aftur hag
ræða seglum og vera fljótir að
hugsa og framkvæma rétt, ö|r
uggt og snöggt. Og að búa sam
an 160 piltungar í þröngum klef
um, vinna undir drep allan dag
inn og leggjast hundþreyttir til
svefns að loknu dagsverki, kvað
hann eina ráðið til að kenna þeim,
að þröngt mega sáttir sitja og að
sameinaðir standa menn og sundr
aðir falla þeir.
Og svo spyrjum við að lokum
Hvað var það sem dró þúsundir
íslendinga niður að höfn á sunnu
daginn var? Var það þrímöstruð
skúta þar sem tugir hvítklæddra
dáta hjupu um rá og reiða „eins og
hv'tar mýs“? Eða var það skóli fyr
ir væntanlega yfirmenn í flota
eins fremsta herveldis fyrr og síð
ar, skóli, sem kennir mönnum,
að fyrst verða þeir að sierast á
siálfum sér, sínu egó, áður en
þeir sigra lönd og álfur — eða
teljast 'færir um að stjórna vörn
um þeirra?
En sumir slógu þessu öllu upn
í grín og sötsðu, að bað sem ís
lendinga vantaði, væri þrengra
húsnæði, meiri púlvinnu, meiri
þreytu og meira af „hæfilegum
aga.“!
r í ——n-j !
í - Æ,,
|i p/fA j , \j!w"V \ l! i\ i |
^N=t== 1
Mig fer bráðum að lengja eftir að kona Jónatans komi licim úr sveit-
inni.
Og vestar sjáum við Hágöngr
ur í Vatnajökli eins og heiðblá
an þríhyrning og Geirvörtur
eru fríðleiksfjöll, eins og nafn
ið bendir til- . . .
ÞjóðViljinn.
^Vinir mínir fara fjöld. . . Og
Egili sterki fallinn í valinn lika
Auðvitað trega ég hann mjög
þótt ég hafi raunar aldrei koni
izt í kynni við hann — og
kannski einmitt vegna þess.. . ,
Kallinn fullyrðir, að Akureyr
ingar hafi æpt: Áfram íslaiul
þegar þeir kepptu við Vals
menn á sunnudaginn. En ætli
það séu nú ekki ýkjur hjá hon
um. ... .
Gamalt máltæki segir víst
að’ ef ókvæntur maður sé góð’
ur við ketti boð'i það aö hann
verði síðar góður við konuna
sína. En þetta er auðvitað al
rangt. Ég þekki marga eigin
menn, sem strjúka kettinuru
sínum imi leið og þeir lemja
konuna sína. . .