Bókasafnið - 01.02.1988, Blaðsíða 5

BÓKASAFNIÐ
því að vera ákveðin í því h vaða sémám ég legði fyrir mig,
mitt helsta vandamál var að ég hafði áhuga á svo mörgu.
Úr þessu leystist á þann hátt að mágur móður minnar,
sem er Walesbúi og mikill íslandsvinur, bauð mér til
dvalar hjá sér í borginni Aberystwyth. Að þeirri dvöl
lokinni dreif ég mig heim í sfldina til þess að afla mér
tekna og hóf svo nám í ensku við Háskólann um ára-
mótin 1963-4. Um vorið lauk ég fyrsta stigi í greininni og
enn var haldið heim á Seyðisfjörð. Til Reykjavíkur kom
ég ekki aftur fyrr en í nóvember þar sem fjölskylda mín
tók sig upp og flutti búferlum þangað. Þessir tveir fyrstu
vetur í Háskólanum nýttust mér því aðeins sem einn.
Þarsem bú varstbyriuðíenskunámilá bá ekki beinast við
að framtíöarstarfið yrðikennsla eða bvöingarstörf? Hvað
olli bvíað bókasafnsfræðin varð fyrir valinu?
Sumarið 1966 vann ég hjá Ferðaskrifstofu ríkisins.
Þetta var mikið rigningarsumar og erlendu ferðamenn-
imir voru síkvartandi, það var ekki til sá hlutur sem ekki
var hægt að nöldra yfir. Ég var orðin yfir mig þreytt á
þessu og um haustið þegar ég var að hætta varð mér að
orði við gjaldkera Ferðaskrifstofunnar að nú ætlaði ég að
skella mér í bókasafnsfræði til þess að þurfa aldrei fram-
ar að sjá framan í fólk! Gjaldkerinn, kona sem hafði
örugglega meira vit á bókasöfnum en ég um þessar
mundir, lifnaði öll við og sagði mér að drífa mig á fund
vinkonu sinnar, Kristínar H. Pétursdóttur, sem væri
nýkomin úr framhaldsnámi í bókasafnsfræði erlendis.
Hjá mér vaknaði forvitni og ég dreif mig til Krisu'nar - og
þar með voru örlög mín ráðin.
Krisu'n var og er mjög áhugasöm og ákveðin. Hún
hvatti mig til að sækja um Fulbrightstyrk til framhalds-
náms í bókasafnsfræði hvað ég og gerði. En til þess að
komast út haustið 1967 þurfti ég að ljúka BA-náminu á
einum vetri, tveim stigum í íslensku og einu í bókasafns-
fræði - það samsvarar um 45 eininga námi í dag. Þetta
tókst og haustið 1967 hleypti ég heimdraganum með
styrk frá Delta Kappa Gamma gegnum Fulbright. Delta
Kappa Gamma eru alþjóðleg samtök kvenna í fræðslu-
störfum. Þessi samtök veittu mér aftur styrk síðar til þess
að ljúka doktorsritgerðinni.
Osnúna bvriar ævintvrið?
Já, en satt að segja var útlitið í upphafi námsferilsins
erlendis ekki glæsilegt. Styrkurinn var bæði tímabund-
inn og staðbundinn, þ.e. við eiu ár og borgina Detroit í
Bandaríkjunum þar sem allt logaði í óeirðum á þessum
u'mum Víetnamstríðs, stúdentaóeirða o.fl. Til dæmis var
tvisvar sinnum útgöngubann í borginni þennan vetur,
eftir morðin á Martin Luther King og Robert Kennedy.
Til marks um ástandið er það að við nemendumir í
skólanum máttum ekki sitja úti við glugga í skólahúsinu
vegna hættu á skotárás.
Engin heimavist var við skólann þannig að ég þurfti
að byrja á því að ftnna mér húsnæði. Það gerði ég hrein-
lega með því að ganga á milli húsa í nágrenni skólans.
Sú ganga bar árangur og ég tók á leigu litla íbúð. Hún var
dýrari en ég hafði ráð á og eftir einn mánuð flutti ég í aðra
íbúð ásamt stúlku sem nam lögfræði við skólann. Leigan
var viðráðanleg en það voru hins vegar kakkalakkamir
ekki. Það var bókstaflega ekki hægt að ráða niðurlögum
þeirra, þeir vom alls staðar - í eldhús- og fataskápum, á
baðinu, jafnvel uppi í rúmunum. Við flúðum um vorið.
En ég hafði um nóg annað að hugsa en umhverfið í
borg og íbúð, styrkurinn var bundinn við eitt ár í námi,
eins og áður segir, og ég var að berjast við það sem aðrir
sögðu óframkvæmanlegt - að ljúka mastersnáminu á
þremur kennslumisserum - venjulegur U'mi var fimm
Meistarapróf 1968.
misseri. Mér tókst þetta en það átti eftir að draga dilk á
eftir sér eins og sagt verður frá sx'ðar. Satt að segja hef ég
alla U'ð séð eftir því að hafa lagt svona hart að mérþennan
vetur, bæði varð undirstaðan í fræðunum ekki nógu góð
og jafnframt varð dvölin í Detroit hálfgerð maruöð. Það
á hins vegar ekki við um tímann sem ég var í Rochester
en þaðan á ég mínar bestu minningar erlendis frá. í
Rochester vann ég í upplýsingaþjónustunni við bóka-
safn háskólans (Kresge Library of Oakland University)
sem var frekar lítill á bandarískan mælikvarða, með
u.þ.b. 4000 nemendur.
Yfirmaður háskólans í Detroit vísaði gtér á stöðuna
og til Rochester komst ég þrátt fyrir erfiðar samgöngur
- háskólinn er utan við alla byggðarkjama. Ég var alls
óvön að sækja um starf og við það bættist að yfirmaður-
inn sem átti að ráða í stöðuna var ekki við. Ég hefði því
líklega farið bónleið til búðar ef ég hefði ekki nefnt af
tilviljun að ég gæti lesið 6-7 tungumál (Norðurlandamál,
ensku, þýsku og frönsku). Þessar upplýsingar höfðu
gífurlega mikil áhrif, svo mikil að yfirmaðurinn gerði sér
ferð til Detroit daginn eftir til þess að ráða rexig. Lagði
hann hart að mér að koma til vinnu í skráningardeildinni
5