Bókasafnið - 01.02.1988, Blaðsíða 9

BÓKASAFNIÐ
Skólasafnverðir á IFLA-þingi í Nairobi, Kenya.
spjaldskrárskápurinn fyrsti var kommóða sem aldrei var
til friðs. Skúffumar hmndu niður. Ýmislegt kom fyrir,
bæði broslegt og grátlegt, og bjöminn var ekki unninn
fyrirhafnarlaust en ég tel að málefni skólasafna séu nú
komin í nokkuð gott horf hér í höfuðborginni.
Þessi störfbín sem skólasafnafulltrúi eru svo upphafið að
viðamiklu alþjóðlegu starfi bínu?
Já, út frá þessu starfi komst ég í tengsl við IFLA,
alþjóðlegu bókasafnasamtökin, og alþjóðlegu skóla-
safnasamtökin IASL. Ég hafði skrifað geysimikið út til
ýmissa landa til að afla upplýsinga og einnig hafði ég
farið erlendis í tengslum við starfið. Árið 1974 var ég
svo, ásamt 7 öðmm, tilnefnd í undirbúningsnefnd til
stofnunar skólasafnadeildar innan IFLA. (Planning
Group sem 1976 varð Standing Committee for School
Libraries.) Fyrsti fundur nefndarinnar var haldinn í
Washington árið 1974.
Það krafðist mikillar undirbúningsvinnu að marka
þessari deild stefnu. Eins og hér heima var viss togstreita
milli kennara á skólasöfnum og bókasafnsfræðinga. Ég
álít að skynsamleg lausn hafi fundist varðandi skóla-
safnadeildina innan IFLA, þar sem samþykkt var að
IASL, sem dró meira taum kennara, hefði alltaf fulltrúa
í fastanefndinni. Gætum við hér heima dregið lærdóm af
þessu samstarfi. Hér vilja menn ekki setjast niður og
ræða málin, þeir byggja um sig múr og búa til vandamál
þar sem þau ættu ekki að vera til.
Ég get líka bætt því við hér að mitt álit er það að
skólasöfn séu einn af homsteinunum í safnakerFi hvers
lands en hugmyndafræðilega líkist þau einna mest sér-
fræðisöfnum. Allt starf skólasafnsins snýst um það sem
skólinn er að vinna að hverju sinni og þeir sem þar vinna
verða að vita allt um það starf sem þar fer fram. Hið sama
gildir um sérfræðisöfnin og starfsmenn þeirra.
En snúum okkur aftur að alþjóðlega starfínu. Fyrsta
stóra verkefnið mitt á vegum IFLA var að sjá um ráð-
stefnu um menntun skólasafnvarða í Mið-Ameríku. Sú
ráðstefna var haldin í Costa Rica í desember 1978 og
hana sótti margt fólk frá hinum ýmsu stjómstofnunum í
Mið-Ameríku, t.d. ráðuneytismenn. Þama var aðallega
rætt um stefnumörkun í skólasafnamálum og fékk ráð-
stefnan góða dóma. Erindin vom gefin út á spönsku og
ég fékk svo það verkefni að þýða þau yfír á ensku og
ritstýra þeirri útgáfu sem leit dagsins Ijós árið 1982 sem
IFLA rit nr. 22.
Hinar jákvæðu viðtökur sem ráðstefnan fékk leiddu
svo til þess að innan IFLA var settur upp vinnuhópur um
menntun skólasafnvarða og veitti ég honum forstöðu.
Hann starfaði í tvö ár og 1986 vom tillögumar gefnar út
af IFLA.
Af öðrum verkefnum mínum á alþjóðlegum vett-
vangi má nefna fyrirlestur um menntun skólasafnvarða
sem ég hélt árið 1984 í Nairobi í Kenya. Þar kom ég
meðal annars inn á það efni að skólasafnverðir þyrftu að
kunna eitthvað fyrir sér í stjómun. Hafði ég verið hálfrög
að vekja máls á þessu efni en þegar upp var staðið vakti
það mesta athygli og jákvæð viðbrögð.
Árið 1986 tók ég svo þátt í IASL ráðstefnu í Jamaica
um stefnumörkun í skólasafnamálum í löndunum við
Karíbahafið. Það nýjasta sem upp hefur komið hjá mér
á þessum vettvangi er boð um að koma til Perth í Ástralíu
1988 og halda þar fyrirlestur um skólasöfn.
Sigrún hætti störfum fvrir IFLA árið 1986. Við biðium
hana næst að seeia frá starfi sínu við Háskólann.
Ég byrjaði sem stundakennari við Háskólann haust-
ið 1971 og kenndi þá handbókafræði. Kennslan var þá í
umsjón háskólabókavarðar og boðið var upp á hálft B A-
nám, þ.e. þrjú stig, og námskeiðafjöldinn hefur líklega
verið á bilinu 7-10. Enginn fastráðinn kennari var við
fræðin sem á þessum tíma vom innan Heimspekideildar.
9