Bókasafnið - 01.03.1991, Blaðsíða 9

málunum sem Bókavarðafélagið stóð fyrir var að undir-
búa reglur um samræmingu tugakerfisins fyrir íslensk
bókasöfn til að auðvelda samræmingu í flokkun. Eg var í
þessari nefnd ásamt dr. Birni, Onnu Guðmundsdóttur og
Huldu Sigfúsdóttur. Ut úr þessu starfi kom svo útgáfá á
Flokkunarbókinni árið 1970. Seinna var ég kosinn ritari
Bókavarðafélagsins og gegndi því í fjögur ár, 1969-1973.
Svo var ég gerður að heiðursfélaga Bókavarðafélagsins
1985 á 25 ára afmæli félagsins.
Pú ert allra manna fróðastur um bókmerki
Ég hef haft mikinn áhuga á bókmerkjum, Ex libris, og
átti safn af hér um bil 180 merkjum sem ég gaf Lands-
bókasafni. Guðmundur heitinn Frímann, rithöfundur,
safnaði einnig erlendum merkjum og ég lét hann oft hafa
tvítök. Safn hans er mjög stórt að vöxtum og er varðveitt í
Amtsbókasafninu á Akureyri. Þeir sem safna Ex libris
merkjum skiptast á um merki rétt eins og aðrir safnarar.
Ég fékk oft merki úr bókum sem komu til Landsbóka-
safns. Þetta merki sem ég á og er hér á opnunni er teiknað
af syni mínum, Sverri, og á að tákna áhugamálin mín tvö,
bókasöfnin og tónlistina. Laglínan sem er á nótunum er
„Hver á sér fegra föðurland".
Bindindismálin hafa alltaf verið þér hugleikin
Ég hef lengstum verið bindindismaður og gekk í Barna-
stúku á Suðureyri. Ég er heiðursfélagi í Barnastúkunni
Æskunni nr. 1 og var í 12 ár gæslumaður þeirrar stúku. Ég
er einnig heiðursfélagi í Stórstúku Islands og Stúkunni
Einingu nr. 14 sem ég gekk í árið 1952. Ég var organisti í
Einingu allt frá 1950 og er enn vara organisti hjá þeim. Um
tíma var ég fræðslustjóri framkvæmdanefndar Stórstúku
Islands og var ritstjóri Vorblómsins frá upphafi, svo segja
má að ég hafi ýmislegt unnið fyrir bindindishreyfinguna.
Ólafur er jafn teinréttur og léttur í spori og fyrr. Hárið
er farið að grána en annars hefur hann lítið látið á sjá í
baráttunni við Elli kerlingu. Það er orðið áliðið þegar við
kveðjum Ólaf og þökkum fyrir spjallið. Kyrrðin í Smá-
íbúðahverfinu stingur í stúf við annríki jólaföstunnar og
skapar einhvern veginn eðlilega umgerð um þann sem
sestur er í helgan stein.
SUMMARY
A pioneer of the profession
Tlie interview conducted with Mr. Ólafur F. Hjartar, a retired
librarian from the National Library of Iceland, describes his highly
productive and colourful life and professional career. Mr. Hjartar is
one of those very first Icelanders who went abroad to study librarian-
ship. By way of introduction there is a brief description of his family
background and early education and working experience as a primary
school teacher. A decisive change occurs in his life when in the early
post-war period he is able to spend a year with the School of Librar-
ianship at London University College. He relates this year in England
followed by an outline of the major stations in his career. Mr. Hjartar
is also known as author of many publications and he offers a few
comments on some of his most important writings and compilations.
He discusses his experience as the first part-time teacher in the library
science programme at the University of Iceland. On the social scene
as a founding member of the Icelandic Library Association he is now
an Honorary Fellow. The interview concludes with an account of
two of his lifelong interests: collecting bookmarks and his involve-
ment in the temperance movement.
BÓKASAFNIÐ
9