Alþýðublaðið - 25.05.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
er blað Jafnaðarmancs-, gefitin út
i Aknreyri, Kemur út vikuleg-
í nokkru stærra broti cn ,Vísir*
Ritstjórl cr Halldór Frlðjónsson
Verkamaðurimi
cr bezt ritaður &Hra norðlenzkra
biaða, og er ágætt fréttablað.
Alíir Norðlendingar,
viðsvcgar um landið, kaupa hann.
Verkamenn kaupið ykkar biöð!
Gerist áskrifendur frá nýjári á
tfgreilsh ^Hþýðnbl.
Alþýðublaðið
er ódýrxsta, fjölbreyttastm og
beztm dmgblmð lmndsÍDs. Kmup-
ið þmð eg lesið, þfi getið
þið mldrei fin þess rerið.
Dagsbrúnarfundur
verður haldinn á morgun í Templarahúsinu; byrjar
stundvíslega kl. 7lf% fyrir félagsmenn. Kl. 81/* verður
fundurinn opnaður fyrir alla alþýðuflokksmenn. Jón
Baldvinsson alþingism. segir þingfréttir. — Stjórnin.
I
Lánsfé tll bygyingar Alþýðu-
bsísslns er veltft móttaka I Al-
þýðubrauðgerðinnl á Laugaveg 61,
á afgreiðslu Alþýðublaðsins, i
brauðasðlunn! á Vesturgötu 29
sg á skrlfstofu samnlngsvlnnu
Oagsbrúnar á Hafnarbakkanum.
Styrklð fyrlrtæklðl
Nokkrar stúlkur geta
fengið titeögn í iéreftasaum. Upp-
lýsingar á Klapparstíg ii uppi,
eða í síma 633
Hjálpmrstöð Hjúkrunarfélagsias
Líkn er opin sem hér segir:
Mánudsga. .
Þriðjudaga .
Miðvikudaga
Föstudaga. .
Laugardaga .
td.
II-—12 f. fe
5 — 6 e. h.
3 — 4 c. h
5 — 6 e. k
3 — 4 e- h
seljum við á 2,90 pr. lft kg.
Kristinn Fálmas. & Co.
Hverfisgötu 84. Sími 992.
Hjólitostur í óskilum. A v. á.
y*ck Lcndon: jEfintýii.
og gekk hann út að dyrunum og sá hana hlaupa niður
stíginu til strandar. Tveir sjómenn hennar Papehara og
Mahameme, hlupu á eftir henni, með rauðar mittisskýl-
ur og blikandi skeiðarhnffa í beltum sér. Þarna var
*ýtt dæmi um eigingirni hennar. Þrátt fyrir bænir hans
og skipanir og allar aðvaranir við hákörlum hélt hún
áfram að synda hvenær sem var, og honum fanst hún
viljandi velja tímann rétt eftir mdltíðirnar.
Hann sá hana steypa sér 1 sjóinn út af bryggjuend-
anum og kafa eins og strák. Hún kom upp og synti
knálega til hafs, en blökkumennirnir syntu sinn hvoru
megin við hana í nokkurra álna fjarlægð. Hann treysti
þeim ekki til þess að sigra soltna „mannætu“, þó hann
væri þess fullvís, að þeir mundu deyja á undan henni,
ef hákarl réðist á þau.
Þau fjarlægðust æ meir, og höfuðin urðu að smá-
deplum. Aldan jókst, og höfuðin hurfu oftar niður í
dalina. Hann reyndi að fylgja þeim eftir og sótti slðast
stóra sjónaukann. Stormkviða með regnskúr kom frá
Florida; en þau hlóu bara að henni og freiðandi öldu-
kömbunum. Hann var fyrir löngu orðinn sannfærður
um að hún synti vel; hún hafði fengið svo góða æfingu
á Hawaji. En hákarl er alt af hákarl, og hann hafði
þekt marga góða sundmenn, sem farist höfðu 1 flóð-
bylgju.
Himininn varð dymmur, og hafið varð að einum
froðufaldi þar sem hann síðast sá höfuðin þrjú. Og
rigningin byrgði loks útsýnið með öllu. Skúrin stytti
«pp og sólin skein aftur á Beranda, rétt um leið og
sundmennirnir stigu á land. Sheldon fór inn í húsið
með sjónaukann, ög sá gegnum dyrnar, að hún gekk
heim að húsinu [og fekk sér steypibað í garðinum úr
þar til gerðum áhöldum.
Síðari hluta dagsins, þegar þau sátu á svölunum,
mintist hann eins gætilega og hann gat á ráðskonuna.
Reyndi hann að útskýra það hve nauðsynlegt það
væri að hafa slíka manneskju á Beranda, sem heíði
eftirlit með þjónunum og búrinu og gerði ýmis önnur
nauðsynjaverk. Þegar hann hafði lokið máli slnu, beið
hann með eftirvæntingu átekta.
„Þér líkar þá ekki hvernig eg hefi stjórnað heimilinu?“
það var fyrsta athugasemdin. Hún aftraði því, að hann
útskýrði þetta nánar með því að segja: „í því falli
mundi eitt af tvennu ske; annaðhvort mundi eg strika
yfir tilboðið um félagsskap og fara héðan og láta þig
um að útvega þér annan skjólstæðing til þess að vera
skjólstæðing þess skjólstæðings, sem þú værir ný-
búinn að útvega þér — eða eg mundi taka kerlingar-
hænsnið með mér út í hvalabátinn og drekkja henni.
Hefurðu nokurntíman haldið að eg hafi silgt skipi mínu
alla leið hingað til þess að verða undir eftirliti kerling-
arskriflis?" 1
„En skilurðu ekki . . . sérðu ekki . . . slík kona er
nauðsynleg byrgði,“ mælti hann vandræðalega.
„Hingað til höfum við þó komist af án hennar. Hafði
eg hana kannske á Miele r Og þar var eg þó eina kon-
an. Eg er aðeins hrædd við þrent í heimi hér — hun-
angsflugur, skarlatssótt og ráðskonunefnur. Ufl Þessar
skríkjandi, illa hugsandi ófreskjur, sem finst alt vera
öfugt og kalla meinlausasta gaman synd, og uppgötva
synd — ja, valda synd — með óheilbrigðum ímyndun-
um sínum og hugarrugli.“
„Puhl“ Sheldon hallaði sér frá borðinu, eins og hann
yrði hræddur.
„Þú þarft ekki að óttast sult,“ mælti hann. „Ef plant-
ekran bregst þér, geturðu reitt þig á það, að hljóta
frægð fyrir skáldsögugerð."
„Eg hélt að enginn hér á eyjunum hefði þörf á sllk-
um bókum; en þú er vafalaust einn þeirra fáu — þú
og allir siðferðispostularnir."
Hann gretti sig, en Jóhanna hélt áfram með ákafa
æsktinnar.
„Eins og hið góða væri nokkurs virði, ef nauðsynlegt
væri að gæta þess og drepa það í Dróma. svo það
haldi áfram að vera gott. Að þú óskar þér návistar
þessarar veru, gefur í skyn, að méi veiti ekki af þessu.