Ársrit Heilsuhælisfélagsins - 01.03.1913, Blaðsíða 12

16
um orðum: Það eru mestu vandræði að þurfa að hœkka
meðgjöf sjúklinganna á Vífilsstöðum, það þyrfíi miblu
fremur að lœkka hana.
Þetta úrræði, að hækka meðgjöfina, hefur sannarlega
oft komið til tals milli okkar forstöðumannanna, þegar
hælið hefur verið í Qárþröng — og það er það sífelt —,
en við höfum aldrei getað fengið okkur til þess. Síðast
núna í vor sem leið var um þetta talað, þá vorum við í
mestu vandræðum með að borga vexti af erlenda láninu,
og um sömu mundir þurfti að borga háan kolareikning.
Þá var eins og oftar full ástæða til að segja: »Þetta geng-
ur ekki, það verður að hækka meðgjöfma«. En það fór
sem oft áður, að við gátum þó ekki fengið það af okkur.
Og ég skal segja ykkur, hvað við gerðum: Við tókum
6000 kr. víxillán upp á eigin persónulega ábyrgð okkar.
Þetta lán verðum við að borga strax í haust, ef ekki fæst
framlenging á því, og að því getur rekið, að við verðum
að borga lánið sjálfir að einhverju leyti eða öllu, ekki
sízt ef þingið færir niður styrkinn til hælisins.
Þá höfum við þó á endanum fengið einhver laun
sem um munar, haft eitthvað upp úr öllu stritinu.
Þetta er nú sanni fróðleikurinn um heilsuhælið.
Ef háttvirt fjárlaganefnd og aðrir háttvirtir deildar-
menn trúa mér ekki, þá nær það ekki lengra. En ef
menn trúa orðum mínum, þá veit ég að nefndin muni
taka breytingartillögu sína aftur, og allir háttvirtir deild-
armenn munu fúsir að íhuga til 3. umræðu, hvort ekki
sé ástæða til að hœkka styrkinn, veita það sem um var
beðið, 30000 kr. hvort árið.*)
’) Heilsuhælisfélagiö hafði sótt um 30000 kr. á ári. Stjórn-
in lagði til í fjárlagafrumvarpinu, að veittar væru 28000 kr. fyrra
árið og 25000 kr. síðara árið. Þetta vildi Qárlaganefnd etri deild-
ar lækka um 1000 kr. á ári. Út at pví spanst pessi ræða.