Alþýðublaðið - 26.05.1921, Blaðsíða 2

2
A 1 i
JkfjUpr'etósia
/jlfcðsins er f Aiþyðahúsmu við
ísgóiíssteseti Og Hverfisgöta.
Sími 988.
Awf»!ý»?.ngram «é skilað þs/agað
«Sa í Sutenberg í aíðasta !agi te’.
SO árdegis, þaam dag. seaa þ»r
«dga að kouta í biaðíð.
Ashriftargjaid Cin Izr. á
c*ánuði.
Auglýsiagaverð kr, 1,50 cm.
fttadálkuð.
Utsölumenn beðnir að gera steil
;il afgreiðslunnar, að xulnsta kosti
ársfjjórðungslega.
af ensku ráðherrur.um, f fyrri-
hluta aprflmánaðar og urðu þar
oft nokkuð harðar sennur. Stjórn-
in kvað óhugsaadi að rikið iegði
feam fé tii þess að halda uppi
iaununum, en Hodges lét einatt
á sér skilja, að þá væri ekki vm
annað að gera, en að ríkið tæki
rsámurnar alveg að sér, og er sú
krafa bersýniiega aðalatriðið í
s&líri þessari áeilu. Þó iítur út
fyrir að runnið iufi tvær grímur
á Hodges, þegar honum varð
það ijóst að foringjar járnbrautar-
og fluthingaverkamannanua æti-
uðu að bregðast. Hann félst jafn-
vel á það þá, að rætt yrði um
kunafyrirkomuiag hvers héraðs
fyrir sig, en þegar það mál var
borið fram fyrir námumennina
.yálía, aítóku þeir það með öllu.
Það kom ti! tals að Hodges
j;egði af sér, en úr því varð þó
þvi betur ekki, snda hefir hann
raynst einna best af ensku verka-
rdannaleiðtogunnm i þessu máli.
Xolanemarnir ákváðu að halda
áfram verkíaliiaiu hvað sem það
kostaðí, og enn þá halda þeir
jafn íast frain kröfum sinum um
jjö'fn Saun cámum&ima um alt lanð.
Éh einir síns lliðs hafa þeir staðið
og gegnir það furðu hversu vel
þeir hafa barisí móti ofurefli auð-
vaidsins enska, þrátt fyrir það þó
að bandalagið við flutninga- og
járnbrautarverkamennina yrði þeim
:nð engu Jiði sakir ódrengiiegrar
framkomu sumra verkamannaleið-
togannk. Þó er rétt að geta þess
sð óánægja ðutninga- ög járn-
br'autarverkamaana við Thomas
#g fldri af leiðtogiun sínum virð-
ALÞYÐUBL A JÐIÐ
ist megn, enda hafa þeir ioksins
nú að nokkru ieyti hafist handa,
til þess að styðja námumennina
með því að neita að flytja kol
tii iðnaðar og afferma eða ferma
skip er nota útlend kol.
Hið fjárhagslega tap sem Eng-
Icndmgar bfða sökum verkfallsins
er orðið gífurlegt. Verzlun þeirra
við aðrar þjóðir minkar óðfluga
og atvinnuiff í iandinu sjálfu befir
að meira og minna íeyti lagst í
læöiag. Það er ekkt gott að segja
hver úrslit verkfaiisins kunna að
verða. Sennilega fást ekki varan-
íeg úrslit þessa máls öðru vfsi en
að rfkið taki námurnar, og ef til
vili verður þvf ekki kotnið f kring
öðruvfsi, en að ensku verkamenn
irnir hefjist handa, steypi auð
vaidinu með byitingu og taki
landsstjórnina f sinar hendur. Það
getur þó átt nokkuð iangt í land
enn þá. En tapi námumennirnir
núna, er vafalaust óhætt að treysta
þvi sem Gosling, einn af verka-
mannaforingjunum ensku, sagði á
fundi, seai haldinn var með stjórn-
inni og verkalýðsieiðtogunum.
; „Veröí námumenn neyddir tii
þess að taka upp vinnu aftur
fyrir suitarlaun, þá er það alveg
áreiðanlegt, að þeir fara til nám-
anna með það eitt fyrir augum,
að undirbúa sig undir það að
geta fylgt réttmætum kröfum sfn-
um fram tii sigurs — svo fljútt
sem unt er!*1
Lyga-herförin
gegn Bolsivismanum.
Aila skapaða hluíi taka ríkjandi
stétdr í heiminum í þjónustu sím
á þessum árum til þess að breiða
út ósannindi um bolsivismann, og
reyna þar með að spilla fyrir jafn
aðsrstefnunoi yfirieitt. Þær óttast
að þessari stefnu muni vinnast
fylgi meðal alþýðu manna f heim-
inum — hafa það Ifka á tiifinn
ingunni, að þær hafi búið þannig
að henni, að ástæða sé fyrir hana
tii þess að aðhyllast byltíngar-
stefnuna.
Af öllum þeim ódrengilegu vopn-
um, sem auðmennirnir beita bolsi-
vismann, er lygin svívirðiiegust.
Því að fyrir henni standa forvfgis
menn boisivismans í Rússlaudi ger-
samlega varnarkusir. Þetr bafa
verið umsetnir á alk vegu af auð-
mönnunum, sem eugu tækifæri
hafa slept til þess að hnekkja
stjórn þeirra f Rússlandi eða spiila
áiiti þeirra út á við. Þeir hafa
reynt að sveita þá inni, og á með
an segja þeir aimenningi úti um
heiminn, að bolsivíkarnir séu að
sveita rússnesku þjóðina f hel. Þeir
fangelsa áhangendur bolsivismans
í Þýzkalandi og Uagverjalandi
þúsundum saman, og bera um leið
út kynjssögur af grimdaræði rúss-
nesku boisivíkrnna. Þeir drepá
niður verkamennina á pólitiskusE
fundum á Ítalíu og ásaka bolsi-
vfka fyrir að þeir beiti verkaiýð-
inn í Rússlandi óþolandi grimd.
Þeir gera upptækar ritsmíðar kom
munista í Englandi og fangelsg
menn í Amertku fyrir að aigsr
bækur um jafnaðarstefnuna, en
fjargviðrast um ieið út af prent-
frelsishöftum, sem boistvfkar hafi
komið á f Rússiandi. Þeir reyna
að setja niður iaun verkamanna
bæðí á íslandi og annarsstaðar.
þvert á móti viija verkamannanna
sjálfra og úthúða jafnfraint bolsi-
vfkum fyrir það, að þeir lofi ekki
rússnesku verkamönnuuum að ráða
sjálfir kaupi sínu. Þeir kalla bolsi-
víkana þjófa og ræningja, en sjálf-
ir ganga þeir sífelt lengra og ler.gra
ij ránum, gripdeildum og hvers-
konar yfirgangi við þjóðirnar i
Mið Evrópu, sem voru svo óhepu
ar að bfða ósigur f heimsstyrjöld-
inni. „Þér hræsnararl Hvernig íá-
ið þér umflúið hegningu yðar?"
Langmest af þeim iiikynjuðu
sögum er þeir hafa látið bera út
um bolsivismann eiu helber ósann-
indi. Og tækin sem þeir hafa beitt
til þess að útbreiða þau eru fyrst
og fremst blöðin, ea auk þess
margt annað, t. d. kvikmyndir.
Bolsivfkarnir í Rússlandi eru að
meira eða minna ieyti varnarlaus-
ir aróti þessuta vopnum. Ekki gátu
þeir borið hönd íyrir Jnöfuð sér f
Englandi í vetur, þegar auðmenu
irnir þar fölsuðu rússnesk blöð ti!
þess að breiða út sem glæfraieg-
astar og áhrifamestar lýsingar af
ástandinu f Rússlandt. Ekki geia
þeir heidur varið sig fyrir þeim
ódiengiíegu og óréttmæfcu ásök-
unuxn, sem amerfskir auðmenn
hafa hnoðað saman f kvikmynd
eins og þá. sem núna er verlð að
I sýna íiér á Gamia Bio og aefn-