Dagur - 21.03.1998, Qupperneq 12
Xn -LAÚGÁA'DAG UR 2 1. MARS 199 8
Andlát
Anna Jóhannsdóttir. lést á
Fjórðungssjúkrahúsinu í Nes-
kaupstað föstudaginn 13. mars.
Arni Jónasson. áður bústjóri á
Skógum og erindreki Stéttarsam-
bands bænda, til heimilis á Borg-
arholtsbraut 23, Kópavogi, lést á
Landspítalanum aðfaranótt
fimmtudagsins J2. mars.
Ásbjörg Gróa Ásmundsdóttir.
dvalarheimilinu Höfða, Akranesi,
lést laugardaginn 14. mars.
Birgir Þorvaldsson. vélfræðing-
ur, Austurbrún 6, Reykjavík, er
látinn.
Björn Guðmundsson. múrari,
frá Raufarhöfn, Hörgsholti 23b,
Hafnarfirði, lést á heimili dóttur
sinnar aðfaranótt þriðjudagsins
17. mars.
Einar Snæbjörnsson. Hrafnistu,
Reykjavík, áður Keilugranda 8,
lést á Landspítalanum að morgni
þriðjudagsins 10. mars.
Eiríkur E. Kristjánsson. andað-
ist á dvalarheimilinu Seljahlíð að
morgni föstudagsins 13. mars.
Gerður Garðarsdóttir. er látin
og hefur útför farið fram.
Gíslína Sigurðardóttir. hjúkrun-
arheimilinu Eir, áður til heimilis
á Dalbraut 27, andaðist föstudag-
inn 13. mars.
Guðrún Björg Andrésdóttir.
Blikahólum 12, Reykjavík, Iést af
slysförum laugardaginn 7. mars.
Guðrún Þorsteinsdóttir. Álfa-
skeiði 113, Hafnarfirði, Iést á
hjúkrunarheimlinu Sólvangi,
Hafnarfirði, fimmtudaginn 12.
mars.
Haraldur B. Bjarnason. múrara-
meistari, Vesturgötu 7, andaðist
að morgni miðvikudagsins 11.
mars.
Henný Þórðardóttir. Háengi 17,
Selfossi, lést á Landspítalanum
þriðjudaginn 17. mars.
Ingibjörg Bergsteinsdóttir.
Hraunkambi 6, Hafnarfirði, and-
aðist á Landspítalanum laugar-
daginn 14. mars.
Ingimundur B. Halldórsson. er
látinn.
Jóhann Ingvarsson. Hrafnistu,
Reykjavík, áður til heimilis á Hof-
teigi 24, Reykjavík, andaðist á
Hrafnistu sunnudaginn 15. inars.
Jóna Rannveig Björnsdóttir.
Hrafnistu, Reykjavík, lést mánu-
daginn 9. mars.
Jónas Guðmundsson. byggingar-
meistari, Holtsbúð 79, Garðabæ,
lést að heimili sínu laugardaginn
14. mars.
Jónas Helgason. vélstjóri frá Isa-
firði, er látinn.
Magdalena Zakaríasdóttir. frá
Smiðjuhóli á Mýrum, síðast til
heimilis í Heiðargerði 18, Akra-
nesi, Iést á Sjúkrahúsi Akraness
að morgni miðvikudagsins 11.
mars.
Margrét Kristinsdóttir. Víðimýri
7, Akureyri, lést 14. mars.
Ólafur Helgason. frá Gautsdal,
nú síðast til heimilis á Sólvangi,
Hafnarfirði, er látinn.
Ragnheiður Jóhannsdóttir. hús-
freyja á Bakka í Ölfusi, lést á
Landspítalanum að morgni
þriðjudagsins 17. mars.
Rannveig Alda Hannah. Meist-
aravöllum 11, Reykjavík, lést á
Landspítalanum þriðjudaginn 3.
mars sl.
Sigurður Sæmundsson. verk-
stjóri frá Stóru-Mörk, lést á
heimiii sínu, Grensásvegi 58,
miðvikudaginn 11. mars.
Skarphéðinn Haraldsson.
Rauðalæk 11, Reykjavík, er lát-
inn.
Soffia Sigfinnsdóttir. frá Stykk-
ishólmi Iést á Sjúkrahúsi Reykja-
víkur miðvikudaginn 11. mars.
Stefán Valgeirsson. fyrrverandi
bóndi og alþingismaður, lést að
morgni laugardagsins 14. mars sl.
á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akur-
eyri.
Þuríður Skúladóttir. Bólstaðar-
hlíð 41, Reykjavík, lést á heimili
sínu 11. mars.
MINNINGARGREINAR
tefán Valgeirsson
Kveðjnorð
„Fæ ég það helst nttnutn félögunt gert
aðfylgja þeim stðasta spölinn
Þannig lýsti aldraður maður
sambandi sínu við gamla vini,
félagsbræður og samstarfsmenn.
Þeir heltast úr Iestinni, hver af
öðrum. Samferðamenn á lífs-
leiðinni hverfa og verða minn-
ingin ein eins og allt sem heyrir
til liðnum tíma.
Við Stefán Valgeirsson áttum
mikið saman að sælda um tutt-
ugu ára skeið, raunar lengur.
Þegar ég rifja upp kynni okkar
kemur í ljós að ég hef tæpast átt
lengra óslitið samstarf við
nokkurn mann mér óvanda-
bundinn en hann. Á tímabilinu
1967-1987 stóðum við hlið við
hlið í framlínu forustusveita
Framsóknarflokksins í Norður-
landskjördæmi eystra, að sjálf-
sögðu ekki einir, því að fleiri
komu þar við sögu, sem gott er
að minnast. Á þessum langa
tíma kom það aðeins einu sinni
fyrir að flokkur okkar yrði fyrir
áfalli í því trausta vígi sem Norð-
urlandskjördæmi eystra var og er
flokknum. Þetta var 1978, þegar
pólitískt óðafár gekk yfir landið
og beindist að Framsóknar-
flokknum, svo að sá á kjörfylgi
hans í flestum ef ekki öllum
kjördæmum. Að öðru leyti full-
yrði ég að á samstarfstímabili
okkar Stefáns var Framsóknar-
flokkurinn í Norðurlandskjör-
dæmi eystra heill og samstæður
og vel til bardaga búinn. Eg tek
enn fram að ekki vorum við þar
einir að verki. Þar er einnig ann-
arra að minnast.
En sex sinnum háðum við
Stefán kosningabaráttu saman
þessi tuttugu ár og voru ekki
aðrir lífseigari á þeim vígvelli.
Þegar ég hugsa til þessara ára
finn ég að af miklu er að taka úr
sjóði minninga og lífsreynslu.
Þetta er mér ljúft að rifja upp og
þakka Stefáni samstarfið. Mér
eru þessi ár kær í minningunni
og læt ekki undir höfuð leggjast
að geta Stefáns f því viðfangi,
svo mjög sem hann lét að sér
kveða og lagði margt til mála.
Ég sendi frú Fjólu Guðmunds-
dóttur samúðarkveðju okkar
hjóna um Ieið og við þökkum
vinsamleg kynni við hana meðan
leiðir okkar lágu saman. Börnum
þeirra Stefáns og öðrum niðjum
sendum við einnig samúðar-
kveðju og óskum þeim góðs
farnaðar.
Ingvar Gíslason
Hniginn er að foldu horskur
drengur, sem heill samfélagsins
bar svo sannarlega fyrir brjósti,
ekki sízt hag þeirra og heill sem
örðugri eiga lífsbaráttu alla.
Hann unni öllu sem íslenzkt
er heitum huga og hélt fram af
fullri djörfung rétti og reisn ís-
lenzkrar þjóðar gegn erlendri
ásælni af öllu tagi. Fólkið framar
fjármagninu var hans kjörorð
sem hann fylgdi fast eftir. Þar
átti landsbyggðarfólk sinn vök-
ula varðmann sem vaskur sótti
mál þess af festu og fullum
þunga. Einlægni hans £ þeim
efnum dró enginn í efa, enda
málafylgja hans mörkuð henni,
hvöss á köflum, en ævinlega á
gildum rökum reist. Félags-
hyggjumaður var hann umfram
allt.
Stefán Valgeirsson varð um
margt minnisstæður þeim sem
máttu honum kynnast. Frá
löngu og farsælu samstarfi á
þingi sem í bankaráði er margs
góðs að minnast.
Skoðanir okkar fóru um margt
mætavel saman í mikilvægum
greinum og ýmis áhugamál sam-
eiginleg einnig. Oft greindi okk-
ur á en aldrei varð það að minn-
sta vinslitaefni. Sá málafylgju-
maður sem Stefán var þegar
hann vildi svo \ið hafa þá átti
hann einnig auðvelt með að leita
málamiðlunar og freista þess að
fá fram sættir sem allir mættu
við una.
Minnisstæðastur er þó maður-
inn frá mörgum gleðifundum
þar sem hann lék á als oddi,
kastaði fram kviðlingum og kall-
aði eftir öðrum slíkum, gat verið
býsna beinskeyttur en ofar öðru
ríkti þó græskulaust gamanið.
Ferðalög okkar um landið
færðu mér heim sanninn um
hversu fróður Stefán var um
landið, gögn þess og gæði, fólkið
í hinum dreifðu byggðum og
fjölþætt áhugamál þess. Þá var
Stefán sannarlega í essinu sínu,
ást hans á landinu og umhyggja
fyrir heill fólksins fékk endur-
ómun í orðum hans öllum. Sem
fararstjóri í slíkum ferðum var
hann óþreytandi að leika á létta
strengi svo engum yrði fært að
láta sér leiðast.
Stefán var einstaklega vinnu-
samur, vildi f engu hlífa sér þeg-
ar verk skyldi vinna, setti sig inn
í mál af áhuga og kostgæfni og
elja hans engu lík þegar hann
freistaði þess að fá sem fljótast
framgang áhugamála sinna.
Góðvild hans og glaðværð kunni
ég þó mætast að meta, þessa
hlýju einlægninnar þar sem allt
aumt átti skjól og athvarf víst.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið að njóta samfunda góðra
svo lengi við svo hjartahlýjan,
gefandi góðan dreng sem Stefán
var.
Við Hanna sendum hans góðu
konu, Fjólu, okkar einlægustu
samúðarkveðjur sem og aðstand-
endum öðrum. Það er heiðríkja
og vermandi vorblær yfir bjartri
minningu sómadrengsins Stef-
áns Valgeirssonar. Hana er gott
að eiga um ævistundir.
Helgi Seljan
Fjóla og Stefán eru í mínum
huga nær óaðskiljanleg. Þegar
annað nafnið er nefnt fylgir hitt
þrátt fyrir hve ólfk þau eru. En
nú er komið að kveðjustund.
Stefán er látinn og söknuður í
mínum huga.
Ég var kornung þegar ég
kynntist Stefáni og fjölskyldu
hans. Á jóladag 1965 kom ég
fyrst heim til þeirra í Auðbrekku.
Síðan hef ég og fjölskylda mín
notið gestrisni þeirra alla jóla-
daga ef við höfum verið nærri
hvert öðru. Stefán var frábær
tengdafaðir og afi, glettinn, blíð-
ur og dálítið ráðríkur en umfram
allt hlýr. Þegar erfiðir tímar voru
kom næmni hans og nærgætni
svo vel fram.
Best kynntist ég honum þegar
ég bjó hjá þeim Éjólu tvo vetur.
Fyrri veturinn fæddist dóttir
mín, seinni veturinn vorum við
öll að syrgja elsta barn þeirra,
stóra bróður, manninn minn og
pabba litlu stúlkunnar minnar.
En tíminn líður og þijátíu ár
eru liðin síðan þetta var. Stefáni
Valgeirssyni þakka ég samfylgd-
ina öll þessi ár og gæsku í garð
fjölskyldu minnar. Fjólu, börn-
um þeirra og allri fjölskyldunni
sendum við Siggi okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Sólrún Hafsteinsdóttir
Tengdafaðir minn, Stefán Val-
geirsson er genginn.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast hans en geri mér Ijóst
að þau orð geta ekki orðið annað
en fátækleg.
Ég kynntist þeim Stefáni og
Fjólu konu hans fyrir tæpum
þijátíu árum þegar ég fyrst kom
inná þeirra heimili með unnustu
minni, Karólínu dóttur þeirra.
Mér varð fljótlega ljóst við nán-
ari kynni af Stefáni að þar fór
maður með ótrúlega næmni og
hlýju, sterkan \ilja og fastmótað-
ar skoðanir. Ég get sagt með
sanni að með Stefáni eignaðist
ég ekki eingöngu góðan tengda-
föður, heldur gekk hann að vissu
leyti mér í föðurstað en ég hafði
misst föður minn ári áður.
Það var gott að leita til Stefáns
hvort sem um var að ræða
áhugamál eða áhyggjur. Hann
var ótrúlega fljótur að setja sig
inní mál og mynda sér skoðanir
á þeim. Hann var gæddur þeim
hæfileika að vera fljótur að
greina kjarnann frá hisminu og
kom því gjarnan með hnitmiðað-
ar spurningar eða athugasemdir
sem oft gátu verið óþægilegar en
fengu mann til að horfa á hlut-
ina í nýju ljósi. Þessir eiginleikar
Stefáns komu honum að góðum
notum í starfi sem þingmaður og
ekki sakaði að geta kastað fram
vísu á réttu augnabliki sem hitti
í mark.
Mínar ljúfustu minningar um
Stefán eru frá samverustundum
okkar við veiðar í Hörgá en
þangað fórum við oft þegar hann
gaf sér tíma frá daglegu amstri
og stjórnmálavafstri. Það voru
óskráð lög hjá okkur að ræða
ekki vandamál líðandi stundar,
heldur upplifa saman kyrrðina
og áhyggjuleysi við ána. Vænst
þótti Stefáni að veiða á „sínu
svæði“ en svo kallaði hann svæð-
ið þar sem Hörgá rennur um
Auðbrekkuland. Á þessum
stundum okkar við ána spjölluð-
um \áð margt og naut ég þess að
hlusta á hann segja frá gömlum
endurminningum, oftast tengd-
um hans æskuslóðum í Hörgár-
dal.
Ég gæti sedð lengi við og rifj-
að upp ljúfar minningar um
Stefán en sá minningasjóður
sem ég geymi er mér dýrmætur
og mun ég eiga hann að mestu
fyrir mig sjálfan að ganga í.
Við fráfall Stefáns finn ég til
sorgar og söknuðar en jafnframt
gleði og þakklætis fyrir að hafa
átt þess kost að eiga hann sem
vin sem gaf mér svo ríkulega af
sjálfum sér.
Höskuldur Höskuldsson
Stefán Valgeirsson, fyrrum al-
þingismaður og bóndi, var í
fremstu röð þeirra, er harðast
vildu sækja fram til að búa í hag-
inn fyrir framtíð þessa lands,
hugur hans var opinn og dóm-
greindin sívakandi. Skoðanir
hans voru afdráttarlausar og
mótuðust af framfarasókn og
réttlætiskennd. Stefán var ekki
maður lognsins, markið blasti
\ið sjónum, frelsi og sjálfstæði
íslenskrar þjóðar f landi jafnrétt-
is og félagshyggju. Þetta var
marldð sem stefnt var að með
óþrjótandi elju og kostgæfni.
Merkið stendur þótt maðurinn
falli. Áður en varir er starfsamri
ævi lokið, ævinnar dagur að
kveldi, en allt líf heldur áfram og
stefnir á æðri Ieiðir.
Stefán Valgeirsson var í sínu
einkalífi mikill gæfumaður, átti
við hlið sér sína mætu og glæsi-
legu eiginkonu Fjólu Guð-
mundsdóttur. Fjölskyldulífið
hefur einkennst af ástúð og sam-
heldni, börn þeirra tengdabörn
og barnabörn dugmikið mann-
kostafólk og var sú hamingja
hjarta Stefáns ofar öllu. Heima
er best, var játning, sem Stefáni
var ljúf á tungu. Heimili þeirra
Fjólu er hlýlegt myndarheimili,
er ber hjónunum fagurt vitni.
Þau höfðingjar heim að sækja,
vináttan heilsteypt og Stefán
manna trygglyndastur.
Frá Hólum í Hjaltadal varð
Stefán búfræðingur og mestan
hluta starfsævi sinnar sat hann
af reisn föðurarfleifð sína að
Auðbrekku f Hörgárdal, þar sem
hann geymdi æskusporin. Sem
bónda fylgdi honum stórhugur
og óbilandi trú á þessa elstu
starfsgrein þjóðarinnar, sem
hann taldi einn helsta burðarás
íslensks þjóðlífs. Honum var
mjög annt um sína heimabyggð
enda sú sveit rómuð fyrir búsæld
og náttúrufegurð. Hann stóð í
fararbroddi í ýmsum framfara-
málum sinnar heimabyggðar
enda öll umbótaviðleitni honum
hugstæð.
Störf Stefáns á sviði stjórn-
mála voru Iengst af á vettvangi
Framsóknarflokksins. Hann vís-
aði oft til einkar ánægjulegs og
náins samstarfs við Olaf heitinn
Jóhannesson, sem Stefán mat
mikils. Eftir að Ólafur lét af for-
mennsku í Framsóknarflokkn-
um skildu fljótlega leiðir með
stefnumálum Stefáns á lands-
vísu og nýrri forystusveit flokks-
ins. Hafði Stefán þá forystu um
stofnun Samtaka jafnréttis og
félagshyggju árið 1987 og sat á
þingi fyrir þau samtök til ársins
1991. I opinberum störfum sín-
um lagði hann sig allan fram á
löngum og farsælum starfsdegi
enda leituðu margir Iiðsinnis
hans, er vanda bar að höndum,
einkum varðandi ljölþætta upp-
byggingu atvinnulífs og íslenskr-
ar framleiðslu í dreifðum byggð-
um landsins. Hann varaði mjög
við byggðaröskun, lagði áherslu
á jafnvægi í byggð landsins og
hafði skelegga forystu um Iand-
vernd og umhverfismál. Hann
var baráttumaður aukins lýðræð-
is og jafnréttis. Lagði áherslu á
varðveislu þjóðernis og fullvalda
ríkis án erlendrar íhlutunar og
ásælni Evrópubandalagsins.
Málflutningur hans byggðist á
stórhug, framsýni og festu. Stef-
án var vinur þess, sem veikastur
var, sífellt tilbúinn að styðja það,
er horfði til réttlætis og sigurs
þjóðar sinnar, heill og óskiptur.
- lastaðu ei laxinti
sem leitar móti
straumi sterklega
og stiklar fossa!
(Bjarni Thorarensen)
Drengskaparmaður hverfur
sjónum okkar, en minningin var-
ir.
Við Valgerður Bára sendum
Fjólu, börnum þeirra Stefáns og
fjölskyldum þeirra innilegar sam-
úðarkveðjur. Blessuð sé minning
Stefáns Valgeirssonar.
Jón Oddsson