Alþýðublaðið - 28.05.1921, Blaðsíða 4

4
A I, hYÐUPL A ÐIÐ
Rafmagnsleiðslup.
Straumnum hfir þegar verið
hleypt á götuaeðarnar og menn
aettu ekki að draga lengur að
láta okkur leggja rafleiðslur um
bús sfn. Við skosum húrin og
segjum um kostnað ókeypis. —
Komið i tfma, meðan hægt er
að afgreiða pantanir yðar. —
H.f. Hiti & Ljós.
Hjólhestar
gljábrendir og nikkel-
húðaðir í
Fálkanum.
Frá Landsbankanum.
Landsbankanum berast iðulega til innheimtu frá
útlöndum víxlar og tívísanir á einstaka menn og
firmu her á landi, án þess að greiðendur hafi samið
áður við bankann um greiðslurnar.
Til þess að komist verði hjá óþörfum óþœgind-
um, tilkynnist hér með, að Landsbankinn mun tafar-
laust endursenda slikar innheimtur, nema hlutaðeig-
endur hafi fyrirfram samið við bankann um greiðslu
þeirra.
Reykjavik 27. mai 1921.
Landsbanki Isiands.
Alþýðubladid
er ódýrasta, íjölbreyttasta og
bezta dagblað landsins. Kanp-
ið það og lesið, þá getið
þið alðrei ᜠþess reiið.
Bandalag kvenna.
Frsmhald aðalíundar verður í Goodtemplarahúsinu laugardag 28 maí
k!. 8 e. h. - Allar konur velkomnar. - Aðgangur ókeypis. • StjÓrnin.
J*ck Londotv. Æffintýrl.
menn voru nú komnir til Salomonseyjanna til að finna
J»að þar. Nokkrir áttu að fara til Balesuna undir stjórn
Tudors til þess að komast eftir henni alla leið upp til
Guadalcanarfjallanna. En Von Blix ætlaði að sigla
Martha til Malaita og fara þar í svipaðan leiðangur.
MOg þess vegna," sagði Von Blix, „þurfum við að
halda á nokkrum svertingjum 1 ferð Tudors. Getum
við fengið þá hér?“
„Auðvitað borgum við fyrir þá,“ skaut Tudor inn
í. „Þér þurfið ekki annað en að segja hvað þeir kosta
Greiðið þér þeim ekki sex pund á ári?“
„Fyrst og fremst megum við engan af þeim missa,*
mælti Sheldon. „Við höfum alt of fáa menn á plant-
ekrunni.“
„Við?“ sagði Tudor spyrjandi. „Þér eruð þá hér fyrir
félág eða firma. Að því er okkur var sagt á Guvutu,
eruð þér einn, síðan félagi yðar dó.“
Sheldon kingaði kolli til Jóhönnu og þegar hann tók
til niáls fann hann, að hann var orðinn hálí stuttur í
spuna.
„Ungfrú Lackland hefir síðar orðið hluthafi í plant-
ekrúnni. En svo eg snúi mér aftur að svertingjunum:
við getum engan mist, og auk þess munduð þið lftið
gagn hafa af þeim. Þér munduð ekki fá þá til að fara
lengra en til Binu, sem Iiggur ekki lengra héðan en
stutta dagleið á bát. Verkamenn okkar eru frá Malaita
og þeir óttast það að verða étnir. Þeir mundu svfkja
yður hvenær sem þeir sæu sér það fært. Þaðan gætuð
þér svo fengið Binu-menn til fylgdar aðra dagleið, en
við rætur fjallanna mundu þeir llka strjúka heim. Þá
angar heldur ekki sérstaklega til þess að verða étnir.“
„Er þessu i raun og veru svona varið?“ spurði Von
BIix.
„Fjöllin á Guadalcanar hafa aldrei verið rannsökuð,"
mælti Sheldon. „Svertingjarnir eru þar eins ogviltirog
nnt er er. Eg hefi aldrei séð einD einasta þeirra. Ekki
hcldur hefi eg talað við nokkurn, sem hefir séð þá.
Þeir koma aldrei til strandarinnar, en það keniur fyrir
að njósnarasveitir þeirra éta strandbúa, sem vilst hefir
heldur langt inn í skógana. Þeir nota ekki einu sinni
tóbak — þekkja ekki notkun þess. Austurríski leiðang-
urinn — það voru vfsindamenn — komst alllangt, áður
en hann var gereyddur. Minnismerkið yfir þá er reist
nokkuð norðar á ströndinni. Að eins einn einasti mað-
ur snéri aftur og sagði frá atburðinuin. Og nú veist þú
alt, sem eg og allir aðrir vita um miðbik eyjarinnar."
„En gull — hafið þér heyrt talað um gull?“ spurði
Tudor óþolinmóður. „Vitið þér, hvort hér finst gull?“
Sheldon brosti, en gestir hans störðu báðir með
eftirvæntingu á hann.
„Þér þurfið ekki að fara nerna tvær raflur upp með
Balesuna til að finna góða sandtegund. Það er vafalaust
gull upp í fjöllunum."
Tudor og Von Blix litu sigrí hrósandi hvor á annan.
„Saga Wheatsheafs gamla er þá sönn,“ sagði Tudor,
og Von Blix kinkaði kolli. „Og ef svo hamingjan leikur
eins við okkur á Malaita. —“
Tudor þagnaði og leit á Jóhönnu.
„Það var saga þessa gamla sjóræningja sem kom okáur
til að fara hingað," sagði hann til skýringar. „Von
Blix varð vinur hans og náði í leyndarmálið." Því
næst snéri hann sér aftur að Sheldon. „Eg vona að
okkur hepnist að sanna það, að hvítir menn haíli kom-
ist inn f biðbik Guadalcanar löngu fyrir austuarfska
leiðangurinn."
Sheldon ypti öxlum.
„Við höfum að minsta kosti aldrei heyrt neitt um
það hér,“ svaraði hann. Því næst snéri nann sér að
Von Blix. „Hvað viðvíkur mönnunum munduð þér
als ekki geta notað þá nema til Binu, og þangað skal
eg lána yður eins marga og þér þurfið. Hve margir
félagar yðar fara þá leið, og hve nær fara þeir?"
„Tíu,“ mælti Tudor, „níu og eg sá tíundi."
„Og þú þyrftir að geta farið af stað eftir tvo daga,*
mælti Von BIix. „Það er bezt að búa bátana út síðdegis
í dag. Á taorgun skiftum við matnum og búum um
I