Dagur - 31.07.1998, Side 8

VIII -FÖSTUDAGUR 31. JÚLÍ 1998
MINNINGARGREINAR
L.
ro^tr
Þómnn Steiiidórsdóttir
Þórunn Steindórsdóttir, Engi-
mýri 9, Akureyri, var fædd í
Galtanesi í Víðidal í V-Húna-
vatnssýslu 14. apríl 1932. Hún
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri 18. júlí s.l. Foreldrar
hennar voru Steindór Bene-
diktsson, bóndi í Brautarlandi
Víðidal, f. 1898, d. 1971 og
kona hans Sigurbjörg Þórðar-
dóttir, f. 1907, d. 1990.
Þórunn ólst upp í Brautar-
landi ásamt systkinum sínum
og var næstelst. Hin eru Þór-
unn Ragnhildur f. 1930, d.
1931, 2) Benedikt Heiðar
húsasmíðameistari f. 1939, K.
Þórey Eyjólfsdóttir, 3) Ingólfur
Arnar leigubifr.stjóri f. 1942,
4) Dýrunn Ragnheiður snyrti-
fræðingur f. 1945, M. Sverrir
Halldórsson.
Þórunn giftist árið 1954,
eftirlifandi manni sínum
Tryggva Kristjánssyni, vöru-
bifr.stjóra á Akureyri, f. 1921.
Þau eignuðust 4 börn en auk
þess átti Tryggvi eitt barn af
fýrra hjónabandi, Helgu hjúkr-
unarfræðing, f. 1947 og ólst
hún upp hjá þeim. Hin eru, 2)
Kristján jarðeðlisfræðingur f.
1954, K. Sigrún Guðmunds-
dóttir. Kristján á 2 dætur af
fyrra hjónabandi og auk þess 2
stjúpdætur, dætur Sigrúnar, 3)
Steindór iðntæknifræðingur f.
1957, K. Asta Jocaite Tryggva-
son og eiga þau eina dóttur, 4)
Sigurbjörn vélstjóri f. 1962, K.
Ragnheiður Ragnarsdóttir og
eiga þau 4 börn, 5) María
Albína hjúkrunarfræðingur f.
1972. M. Logi Geir Harðarson
og eiga þau einn son.
Eftir hefðbundið barna-
skólanám var Þórunn einn vet-
ur á Kvennaskólanum á
Blönduósi 1949-1950. Um tví-
tugt flutti hún til Akureyrar og
bjó þar alla tíð síðan.
Útför hennar var gerð frá
Akureyrarkirkju mánudaginn
27. júlí.
Þegar leiðir skilja þá koma upp
minningar frá liðnum árum. Nú
skilja Ieiðir okkar Þórunnar mág-
konu minnar að sinni en hún er
nú látin langt um aldur fram að
manni finnst þó hún hafi verið
komin á sjötugs aldurinn. Að
skrifa einhverja lofrullu um hana
að henni látinni hefði sjálfsagt
ekki verið henni að skapi ef ég
hef þekkt hana rétt, en það er nú
kannski vandi að sneyða hjá því
þegar um góða konu er að ræða
en það var hún vissulega hún
mágkona mín. Eg kynntist henni
fýrst fýrir rúmum þrjátíu árum
síðan þegar við litla systir henn-
ar rugluðum saman reytum og
eru því kynnin orðin nokkuð
löng og minningarnar margar.
Hún var ekki skaplaus, enda al-
veg óþarfi, og gat þá gustað af
henni ef þannig viðraði. En það
er ekki það sem stendur uppúr í
minningunni, heldur göfuglyndi
hennar, trygglyndi og umhyggja í
annarra garð. En um sjálfan sig
hugsaði hún oft minna. Hún var
ávallt í hlutverki veitandans,
vildi síður vera í hinu hlutverk-
inu að þiggja og kom það gleggst
fram í því þegar hún átti leið
hingað til Reykjavíkur en þá
hafði hún ávallt meðferðis eitt-
hvað matarkyns til að leggja á
borð með sér og sínum. Ég er nú
nokkuð viss um að hún hefði
ekki orðið mjög ánægð með það
ef við hefðum haft með okkur
þótt ekki hefði verið meira en
eitt kjötlæri þegar við vorum að
koma í heimsóknir til hennar
norður á Akureyri. I Engimýrinni
var alltaf veisla á borðum þegar
gesti bar að garði og var þar æði
oft gestkvæmt. Naut hún þá þess
að troða í mann mat og dekra við
mann á alla lund. Já oft erum við
fjölskyldan búin að gista í Engi-
mýrinni hjá Þórunni og Tryggva
og njóta góðra veitinga og eins
ég einn þar fyrir utan og alltaf
hafa móttökurnar verið jafn
notalegar og ber að þakka það
hér.
Ekki má gleyma listhæfileik-
um hennar og er ég viss um að
hún hefði náð langt á þeirri
braut ef hún hefði valið hana og
ber þess glöggt merki hannyrðir
hennar og munir sem hún gerði.
Ung að árum flutti hún úr
sveitinni sinni Víðidalnum og
giftist norður til Akureyrar og
veit ég ekki annað en það hafi
verið farsælt hjónaband. Þar ól
hún börnin sín fjögur og ól upp
eina stjúpdóttur svo hún hefur
lagt fram sinn skerf til samfé-
lagssins og ríflega það.
A fyrstu árum hennar á Akur-
eyri grunar mig að hún hafi ver-
ið ansi mikill Húnvetningur í sér
og saknað sveitarinnar sinnar, en
nú hin síðari ár var hún með al-
hörðustu Akureyringum sem
maður hitti og mátti engu hall-
mæla sem viðkom Akureyri í
hennar eyru. Lífið var ekki alltaf
dans á rósum hjá henni mág-
konu minni frekar en hjá svo
mörgum öðrum. Ég held að veiki
sem hún fékk þegar hún var ung
og var kölluð Akureyrarveikin
hafi sett mark sitt á allt hennar
líf og heilsu. En hún stóð alltaf
upp sem sigurvegari og sigraði í
hverri raun sem á hana var lögð.
Hún var líka sigurvegari núna
þótt hún hafi þurft að gefast upp
í lokin eins og við þurfum öll að
gera. Hún var sigurvegari því
hún stóð sig eins og hetja í þeim
miklu veikindum sem á hana
voru lögð nú sl. ár og kvartaði
aldrei og hélt alltaf sinni reisn.
Að leiðarlokum viljum við Día
þakka samfylgdina og sendum
Tryggva, börnum og öðrum að-
standendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum góð-
an Guð að styrkja þau í sorginni.
Sverrír Halldórsson.
* * *
Drottinn er minn hirðir, mig
mun ekkert bresta.
A grænum grundum lætur hann
mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mt'na,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns stns.
Jafnvel þótt égfari um dimman
dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
S'proti þinn og stafur hugga mig.
(23. Davíðssálmiir)
Elsku systir, ég kveð þig með
trega. Guð varðveiti þig og þína
nánustu.
Þín, Dta.
* * *
Okkur langar til að minnast ást-
kærrar móðursystur okkar sem
nú hefur lagst til hinstu hvílu
eftir erfiða sjúkdómslegu.
Það fyrsta sem kemur upp í
hugann þegar við minnumst
Þórunnar frænku okkar eru ljúf-
ar minningar úr heimsóknum
okkar til hennar á Akureyri. Það
voru ófá sumrin sem lagt var af
stað til að heimsækja Ijölskyld-
una í Engimýri 9. Þar tók Þór-
unn okkur ávallt opnum örmum
og var umhugað um að öllum
liði vel og þá sérstaklega að allir
væru vel mettir. Þórunn var mik-
ill sundunnandi og því var ferð í
Sundlaug Akureyrar ómissandi
partur af öllum heimsóknum.
Þess verður sárt saknað að geta
ekki heimsótt Þórunni í næstu
norðurferð.
Þórunni var margt til lista lagt.
Hún var mikill listamaður og eru
lopapeysurnar, kertastjakarnir og
plattarnir sem hún gaf okkur
systrunum Ijúf minning um
hennar fallega handbragð.
Við kveðjum þig, elsku frænka,
með söknuði og biðjum Guð að
varðveita þig og þína.
Anna Rut og Eydis.
Sigríður María Pétursdóttir Williams
og Georg Caríer Williams
Sigríður María Pétursdóttir
Williams var fædd 1. ágúst
1918 að Halldórsstöðum í
Reykjadal, S.-Þing. Foreldrar
hennar voru Birna Bjarnadótt-
ir og Pétur Sigfússon fv. kaup-
félagsstjóri á Borðeyri.
Systkini hennar eru Bjarni f.
1915 (látinn), Hulda f. 1920,
Heimir f. 1923 (fósturbróðir),
Sigfús f. 1924 (látinn), Sigurð-
ur Már f. 1929 (látinn), Þórar-
inn f. 1930, Sigríður Birna f.
1938 (fóstursystir).
Georg Carter Willams var
fæddur 29. september 1910 í
Lakewood, Ohio. Hann hafði
BA próf í stjórnmálafræði og
sögu, og Masters gráðu í
kennslufræðum frá Western
Reserve University.
Foreldrar hans voru Iva
Ceeola McGussock Williams
og Albert Everett Williams.
Systkini hans eru Alice Willi-
ams, Virginia Schlensker, Ever-
ett Williams (látinn). Þau
hjónin ólu upp tvo drengi. Pét-
ur, sem er giftur Ilon, þeirra
börn eru Thyson Georg og
Gemma Sigríður, og Jón sem er
ógiftur en á son er heitir Jón.
Sigríður María Pétursdóttir
Williams mágkona mín hefði
orðið 80 ára 1. ágúst. Hún lést
10. september 1997. Maður
hennar Georg C. Williams Iifði
heldur lengur, en hann lést 11.
desember 1997. Mig langar að
minnast þessara mætu hjóna,
þau voru að mörgu leyti sérstök
hvað ættrækni og góðmennsku
snerti. Það eiga svo margir, ekki
síst ég, þeim mikið að þakka. Ég
mun sakna þess í dag að heyra
ekki í Siggu Mæju. Við áttum
nefnilega sama afmælisdag og ef
við hittumst ekki þennan dag, þá
töluðum við saman í síma. Ég
verð að viðurkenna að oftast varð
hún á undan að hringja. Sigga
Mæja lærði hárgreiðslu í Kaup-
mannahöfn fyrir stríð. Hún rak
Iengi hárgreiðslustofuna Lilju
ásamt Sigríði Bjarnadóttur.
Seinna fór hún til Idaho State
University Pocatello, USA og var
þar við nám. Eftir að hún kom
heim rak hún hárgreiðslustofuna
Feminu. Þar var hún mín hár-
greiðslukona, en ég hafði áður
kynnst henni í gegn um systur
hennar Huldu. Seinna giftist ég
bróður hennar Bjarna. Okkar
kunningsskapur var orðinn lang-
ur eða um 50 ár.
Georg var hér í ameríska hern-
um á stríðsárunum þegar þau
kynntust. Þau giftu sig 11. júlí
1947. Fyrst bjuggu þau í Keflavík
og síðan á Keflavíkurflugvelli.
Sigga Mæja og Georg áttu alltaf
fallegt heimili, hún var afburða-
kokkur og heimilishald hennar til
fyrirmyndar. Iljónin voru
skemmtileg og mjög gestrisin.
Sigga Mæja og Georg voru sam-
rýmd og sést það best á því sem
hann skrifaði okkur eftir að hún
dó: „Happiness is being married
to your best friend“.
Arið 1951, í maí, fluttu þau
hjón vestur til Bandaríkjanna, til
Boulder í Colorado, með þeim
fór Pétur, sonur Huldu og Þór-
halls, sem þau ólu upp. Seinna
kom svo Jón sem var norskur að
uppruna. Bræðurnir Georg og
Everett Williams byrjuðu á því að
kaupa land og byggja hús og
selja. Allt gekk þeim í haginn og
seinna höfðu þeir fleiri járn í eld-
inum svo sem verslunarmið-
stöðvar og banka, First banks of
Colorado. Þessi ágætu hjón voru
virt í sinni borg og lögðu sinn
skerf til líknarmála. Sigga Mæja
vann að stofnun tónlistarfélags í
Boulder og var formaður þess um
tíma. Hún var meðlimur í fleiri
góðgerðarsamtökum svo sem
kvennaathvarfi í Boulder einnig
studdi hún og vann mikið með
geðfötluðum og bæði studdu þau
sína kirkju mikið. Williamsbræð-
urnir gáfu tvö íbúðarháhýsi til
Háskólans í Boulder, sem eru
heimavistir fyrir háskólanema.
Árið 1955 urðu miklir fólks-
flutningar til Siggu Mæju og Ge-
orgs til Boulder. Foreldrar Siggu
Mæju, Birna og Pétur, bræður
hennar Sigfús og Bjarni með
konur og börn, alls 11 manns
fluttu vestur. Markmiðið var að
vera í 5 ár. Þau höfðu keypt bú-
garð nálægt Steamboat Springs
sem var skírður Petursdale
ranch. Þetta voru yndisleg ár og
mikil upplifun fyrir allt þetta
fólk. Oft var það erfitt, sérlega í
byrjun, en hreint ævintýri. Þetta
fólk kemur varla svo saman að
ekki sé minnst á árin okkar fyrir
vestan. Fyrir þetta vil ég þakka
þeim Siggu Mæju og Georg og er
aðalhvatinn að því að ég vil
minnast þeirra.
Sigga Mæja var falleg kona,
hún hafði mikið dökkt hár, falleg
augu, hún var lágvaxin en bar sig
vel og var eftir henni tekið. Hún
var skapmikil, hrein og bein,
mjög kát og skemmtileg. Georg
var huggulegur maður, ljúfur og
laðaði fólk að sér. Þau voru bæði
greind og fylgdust vel með inn-
lendum og erlendum málum.
Þau voru miklir demókratar og
unnu mikið fyrir flokkinn. Þau
þekktu og studdu Kennedy af al-
hug á þeim tíma. Georg þótti
vænt um Island og samdi sig al-
farið að íslenskum siðum bæði í
mat sem og öðru. Sigga Mæja og
Georg komu á hveiju ári til Is-
lands og fóru alltaf norður í land
og bjuggu þá hjá okkur Bjarna á
Fosshóli. Sigga heilsaði ævinlega
upp á flest skyldmenni sín og vini
bæði á Húsavík og fæðingarsveit
sinni Reykjadal. Allir hlökkuðu
til komu þeirra. Mér er líka
kunnugt um hversu vel þau
hugsuðu um fjölskyldu Georg
fyrir vestan.
Ég vil svo að endingu þakka
þeim fyrir mig og mína fjöl-
skyldu. Þeirra mun saknað og
blessuð sé minning þeirra.
Sigurbjörg Magnúsdóttir.
Andlát
Ólafur Jónsson, Kaðalsstöð-
um, andaðist í Sjúkrahúsi
Akraness 22. júlí.
Jóhannes Jónsson frá Ásbjarn-
arnesi, Brautarholti 22, lést í
Landspítalanum 13. júlí. Utför
hans fór fram í kyrrþey 23. júlí.
Alda Halldórsdóttir, Holti,
Hrísey, andaðist á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri föstu-
daginn 24. júlí.
Jenný Lára Gisladóttir, Holts-
götu 14, Hafnarfirði, andaðist
á Sólvangi laugardaginn 25.
júlí.
Ingunn M. Þorsteinsdóttir,
Snorrabraut 56, áður til heim-
ilis í Ásenda 16, lést á heimili
sínu hinnn 20. júlí, sl. Útförin
hefur farið fram í kyrrþey að
ósk hinnar látnu.
Þórdís Ólafsdóttir,
dvalar- og hjúkrunarheimilinu
Seljahlíð, andaðist á Landspít-
alanum mánudaginn 27. júlí.