Alþýðublaðið - 30.05.1921, Blaðsíða 2
3
ALÞYÐUBL A.ÐIÐ
Afgreiðsia
blaðsios er f Alþýðuhúsínc víð
Sngóiisatrætí og Hverfisgötu.
Simi 988.
Auglýsingnm sé skilað þaagað
eða á Gutenberg i síðasta Jagi M
m árdegis, jpanra dag, sem þær
elga að koma i blaðið,
Áskriftargjald ein kr« á
uámtði.
Auglýsingaverð kr. 1,50 csa,
eindálkuð.
Útsölcmenn beðnir að gera skii
til föígreiðsiunhar. að minsta kosti
ársi|órðungskgs.
inn. Og þeir taka vitanlega upp
sömu aðlerðina og acdstæðingarn
ir. Þeir aða sér vopna og æfa
vopnaburð, en þeir gera aldrei á-
rásir meðan þeir eru í minnihluta;
verja sig aðeins þegar á þá er
ráðist og reyna að býða svo lftið
tjóa sem unt er.
Sem dæmi um það, hve sterkir
þessir óaldarflokkar eru, segir
Hansen frá því, að í Messina
(bænum á Sikiley, sem hrundi til
grunna fyrir nokkrum árum í jarð-
skjálfta) ætlaði hann að bíða einn
dag eftir pósti, og fékk til þess
ieyfi yfirvaldanna. Fór hann nú að
sjá sig um og skoða rústirnar, en
fær þá skyndilega boð frá borgar-
stjóranum, að hann verði þegar
í stað að hypja sig I burtu. Hon-
«m þótti þetta undarlegt og spurði
umboðsmann sinn hverju þetta
sætti, og komst þá að því, að
Fascistarnir höfðu um hádegið
haldið fund og ákveðið að þessi
Norðmaður skyldi yfirgefa bæinn
samstundis, annars beittu þeir
valdi.
Annsð dæmi um það, hve
heiðarlegir þeir eru gagnvart and-
stæðingunum, segir Hansen.
Hann fékk 500 kr. bankaávísun
frá Noregi undir sínu nafni, en
heimilisfangið var hjá vini hans á
Sikiley, sem ér jafnaðarmaður.
Þrátt fyrir það, þó Hansen sýndi
og sannaði, að hann væri ráttur
móttakandi, vildi bankinn ekki
afhenda honum féð, heldur vini
hans og engum öðrum. Tveimur
dögum sfðar var það komið um
alla Sikiley, að þessi þekti bolsi-
yfki hefði fengið gulisendingu frá
Rú slandi um Noreg, til þess að
útbreiða æsingsrit! Og þegar
Hansen var á leiðinni til Nespel
i járnbraut, spurði einn samfeiða
maðurinn i mestu einlægni, hve
margar miljónir í gulli hann hefði
fært þessum kunningja sfnuml
Byltingaástanti ríkir nú í ítalfu,
en ósennilegt er þó talið að þar
verði bylting ÍEuan skamms. Jafn-
aðarmennimir þar hafa enga löng
un ti! þess, að missa öll þau áhrif,
sem þeir nú hafa, og vilja vitan-
lega ekki láta undan síga fyrir
ofbeldisverkum auðvaldsins. Þeir
halda aðeins við og búa sig undir
úrslitabardagánn, sem bezt þeir
geta. Munu þeir vafalaust eiga
erfitt uppdráttar um langt skeið,
vegna þessara „íjörkippa“, sem
auðvaldið þar á Ítalíu tekur í
dauðateigjunum. En sá dagur rriun
koma, að þeir velta af sér okinu
og ganga teinréttir að þvf að um-
skapa þjóðféiagið og bæta maan-
kynið.
3nternationaIe.
(Alþjóðasamtök verkamanna).
Eftir Hendrik J. S. Ottósson.
(Frh.)
8. ivikin.
1914 breyttist alt. Þá byrjuðu
hin blóðugu hranavíg sem meðan
sögur eru skráðar munu talin hið
hryllilegasti atferíi auðvalds og
hervalds. Flestir, já nær allir for-
ingjar og spámenn 2. Internatio
na! gengu á bak orða sinna og
studdu hervaldið.
Philip Stheidsmann, Dr. David',
Ebert, Noske, Renaudel, Longuet,
Arthur Henderson, Bissolati, Tu■
rati, Renner, Vanderwelde, Pilsud
skij, Tseheidse og Tseretelli eru
nöfn helztu forkólfanna, sem sviku
Parísar- og Amsterdam 3amþykt-
irnar. Þeir greividu atkvæði her
lánunum og studdu stjórnir sínar.
Samt vorta ekki allir Socialistar
svo blindir, að þeir tækju með
þögn og þoliamæði slíkri frarn-
komu. AIHr kaænast við próf. jfean
Jaurés þann, sem áður er getið.
Ofstækismaður franskur skaut hann
til baaa í byrjun stríðsins. Hann
fór sömu leið og miljónir alþýðu-
manna áttu dlh að fara næstu 5
árin. Karl Liebknecht gieiddi fyrst
einn atkv. móti herlánunum í þýzka
rfkisþinginu, en brátt bættust hon-
um stuðningsmenn, má þar helzt
nefaa samband ungra socialista.
í Frakklandi andmælti Loriot ó-
friðnum, en ofstækið og hatrið
hafði gagasýrt svo frönsku þjóð-
ina, að slfkir menn máttu hvergi
þrífast.
Auk þessara manna verður að
geta nokkurra, sem áttu hvergi
friðland, Það voru foriugjar nieiri-
hiutabrots socialistaflokksins rúss-
neska (bolsivíkat) Vladimir Iljitsch
Uljanoff (N Lenin), G. Zinovieff
o. fl. og auk þeirra Lev David*
vitsch Brohstein (L. Trotskij) sem
allir börðust gega hernaðinum.
1915 héldu allir þeir socialistar
sem fordæmdu athæfi .leiðtog-
anna" fulltrúafund rnsð sér í Zim-
merwald í Sviss. Þrátt fyrir alls-
konsr erfiðleika tókst þeiœ að
halda fundinn og settu á stofn
sérstaka nefnd, sem koma átti £
stað alþjóðaskrifstofu 2. Iuterna-
tionale, sem var 1 Briissel, og E.
Vandeiwelde veitti forstöðu, en
lagðist niður f upphafi ófriðarins.
Réttu ári síðar boðaði nefndin til
fundar í Kienthal (Sviss). Mættu
þar menn frá ýmsum þjóðum, en
einkum sóttu fundins fulitrúar fé-
laga uggra socialista. Þar var eld-
urinn brennandi ennþá; deyfðin
og roluhátturinn hafði ekki náð
að sýkja hina ungu. Áhrifamestur
maður innan þessara endurbóta-
hrsyfingsr var Lenin hinn rúss-
neski, en ailir sarnsir socialistar
litu á Karl Liebknecht sem for-
ingja sinn f framkvæmdum. Hann
hélt ótrauður áfram baráttunni
gegn Wilhelm, II og morðvörgum
baos. Fyrir það var hann deemd
ur til herpjónustu á austurvíg-
sföðvunum og 6 ára fangelsisvistar
og ceruntissis. í Þýzkalaadi klofn-
aði flokkurinn f tvent. Margir á-
gætismenn gengu úr honum og
mynduðu nýjaa flokk. Voru þeir
nefndir hicir »óháðu socialistar<,
'XJ. S. P. D. Margir kunnir menn
gengu í hann, svo sem t. d. hag-
fræðingamir Mehrmg, E. Bem-
stein og L- Rautsky og svo þau
Liebknecht, Rosa Luxemburg, Haa-
se Dáumeg o. ji.
Um allan heim óx fjöldi hinna
óánægðu og jafnframt því rýrnaði
fylgi hinna, Ungir socialistar unnu
af kappi gegn svikurunum —