Dagur - 11.02.1999, Síða 7

FIMMTUDAGVR 11. FEBRÚAR 1999 - 23

LÍFIÐ í LANDINU
MEINHORNIÐ
• Meinhymingur
hefur fengið
pakknóg af öll-
um pollum,
hvort sem þeir
eru af mann-
anna eða náttúr-
unnar völdum.
Fyrir utan Tón-
listarskóla Hafn-
arfjarðar er einn
slíkur, sem er
hið mesta skipu-
Iagsslys sem um
getur. Þessi poll-
ur er neíriilega
freisting af guðs
náð fyrir unga
krakka (Iesist:
drengi) sem hafa
tilhneigingu til
að prófa sig
áfram í lífinu,
vaða út í snjó og
ís án vitundar
um það hvað
Ieynist undir
niðri hvemig
sem viðrar, frost
og nístingskuldi
eða sól og blíða.
Skiptir ekki máli
fyrr en maður er
dottinn ofan í og
orðinn blautur
og kaldur á fót-
unum! Þetta ger-
ist í hvert sinn
sem lítil drengja-
hjörtu eru á
svæðinu.
• Og af því að
bakarísbrauð
eru mikið
áhugamál mein-
hymings má
hann til með að
kvarta og kveina
yfir því að starfs-
fólk bakaríanna
geta aldrei gefið
upplýsingar um
kaloríumagn í
brauðum. Nú er
venjan sú að í
bakaríum fáist
kaloríuríkt
brauð, hvort sem
það er vínar-
brauð eða eitt-
hvert annað
brauð, og því
þykir meinhyrn-
ingi eðlilegt að
upplýsingar um
kaloríur liggi á
lausu, nákvæm-
lega eins og aðr-
ar upplýsingar
um brauðin. Það
er ekki bara
spurt hvaða kom
séu í brauðun-

FOLKSINS
Þegar ekki er hrmdi
út sigandi
BREF FRA
SELFOSSI
skrifar
Örsjaldan kemur fjTÍr að
ég minnist með söknuði
áranna á gamla vinnu-
staðnum mínum í Foss-
nesti. Satt að segja ger-
ist það ekki nema þá
daga sem moldöskubyl-
ur gengur yfir Suður-
land og það er nú ekki
oft. I páskaveðrinu 1996
átti ég verulega bágt og
svo fékk ég aftur fiðring
núna í janúar.
Einstök tilfmning
Þegar vegum var lokað vegna óveðurs
eða færðin var svo slæm að fleiri
klukkutíma tók að komast yfir heiðina
var gaman hjá okkur. Að taka á móti
fólki köldu og hröktu, þreyttu og
svöngu, var alveg „einstök tilfinning“
eins og sagt er. Eg gæti trúað, líkast því
að búa um aldamótin í torfbænum næst
heiðinni, þar sem örmagna ferðamenn
áttu þá einu Iífsvon að koma auga á
ljóstýruna í héluðum glugganum. Því
munaði þó að við í sjoppunni fengum
ekki tækifæri til að tína af ferðalöngum
freðnar flíkurnar og skríða svo með þá
uppí rúm til að koma í þá hita.
En ýmislegt fengum við þó að reyna.
Eg man daginn sem Austurleiðarrútan
varð að bíða frá morgni til kvölds eftir
að komast áfram til Reykjavíkur. Farþeg-
arnir nokkuð margir, sátu hjá okkur all-
an daginn og gátu ekki annað. Þar var
fólk af ýmsum toga og við orðnar nokk-
uð kunnugar þeirra leyndustu þörfum
og högum áður en dagurinn var liðinn.
Einn var með köttinn sinn í hand-
tösku, líklega stærsti og Ioðnasti köttur
sem við höfum nokkurntímann séð. Ves-
alings kisi þoldi ekki svona langvarandi
innilokun, fór á taugum og slapp úr
töskunni. Hljóp svo með hvæsi um allt
hús, hillur og borð, með afgreiðslustúlk-
ur, bílstjóra og kokka á eftir sér. Það
tókst að handsama hann áður en hann
færi sér að voða í feitipottinum eða
annarri álíka slysagildru.
Beðið eftirbílalest
Oftar en einu sinni var ég eða einhver
önnur beðin að verða eftir þegar lokað
var á kvöldin og bíða eftir bílalestinni
sem hafði farið úr bænum klukkan sex.
Það hafði síðast heyrst af henni í Skíða-
skálabrekkunni um ellefu leytið.
Sú lest kom svo kannski á milli tvö og
þrjú um nóttina og mikið dæmalaust var
þá gaman að fá í hús glorsoltna og
þreytta bílstjóra frá Vík eða K.R. og geta
gefið þeim upphitaða súpu og brauð
áður en þeir héldu aftur út í sortann. Þá
voru ekki gemsar í hverjum vasa, ekki
einu sinni bílasímar. I besta falli talstöð
sem gat náð sambandi við Gufuna, sem
síðan kom skilaboðum áfram. Samt var
þetta ekki í gamla daga, bara svona
1970-80. Það var svo stutt heim til mín
að þangað var oftast hægt að komast þó
maður næði ekki andanum á leiðinni og
það kom fyrir að ég tók með mér nætur-
gesti.
„Svona moldöskubyljir eru orðnir ákaflega
sjaldgæfir, og þar sem ég er ekki lengur í
Fossnesti get ég ekki sagt að ég sakni þeirra.
En þó finnst mér alltaf svolítið gaman efekki
er hundi út sigandí
Samstarfsstúlkur, olíubílstjórar og
bensínstrákar voru lögð þar hlið við hlið,
þó yfirleitt með vegg á milli. Morguninn
eftir var ekki alltaf auðvelt að finna bíl-
inn sem hafði verið skilinn eftir á plan-
inu kvöldið áður. Eg held helst að veð-
urfar hér um slóðir hafi breyst á síðustu
árum. Svona moldöskubyljir eru orðnir
ákaflega sjaldgæfir, og þar sem ég er
ekki lengur í Fossnesti get ég ekld sagt
að ég sakni þeirra. En þó finnst mér
alltaf svolítið gaman ef ekki er hundi út
sigandi.
Góðirbandamemi
AUÐUNN BRAGI SVEINSSON
SKRIFAR
Strandgötu 31, 600, Akureyri
Þverholti 14,105 Reykjavík
Sími umsjónarmanns
lesendasíðu:
460 6122
Netfang: ritstjori@dagur.is
Símbréf: 460 6171/551 6270
Oskað er eftir að bréf til
blaðsins séu að jafnaði hálf tii
ein vélrituð blaðsíða, 1000-1200
tölvuslög. Dagur áskilur sér rétt
til að stytta lengri bréf.
Liðin eru jól og allt sem í kringum þau
er. Finnst víst mörgum sem léttir sé að.
Jólin eru stutt og laggóð hátíð. Má
kannske segja um þau eins og danska
skáldið Piet Hein
jules glæder er tvende
först dens indtog, saa dens ende.
Þetta erindi hefi ég leyft mér að túlka
á mínu máli þannig:
Tvisvar jólafögnuð finn:
Við wpphaf þeirra og endirinn.
Víst finnst jólagleði, en hætt er við, að
hún fari nokkuð eftir þeim
skilyrðum sem fyrir hendi
eru. Þeir sem ekki geta veitt
sér tilbreytingu í mat á sjálft
aðfangadagskvöld finnst mér
aumkunarverðir. Sjálfur hef
ég reynt þetta eitt sinn. Það
var fyrir fjórum-fimm ára-
tugum.
Eg bjó i herskála í Tripoli-
kampi hér í borg, með konu
og þremur ungum börnum.
Hafði haft vinnu um skeið
við gröft svonefnds strengja-
stokks í Hringbraut en svo
skall á verkíall um mánaða-
mótin nóvember - desember, og lauk því
ekki fyrr en rétt fyrir jólin. Þá reyndi ég
að fá uppskipunarvinnu við höfnina, en
verkstjórarnir tóku aðeins nokkra út-
valda, sem þeir þekktu, úr hópnum, og
varð ég að fara heim í braggann, andlega
niðurbrotinn maður. Hann er stundum
býsna þungur tómi pokinn, að sagt er.
Hvernig átti ég nú að bjarga mér og
minni fjölskyldu yfir jólin? Ekki kaus ég
að leita á náðir bæjarins, það var svo
skammarlegt, að mér þótti. Til var svo-
lítið sem nefndist Vetrarhjálp, á hennar
náðir Ieitaði ég - í eina skiptið á ævinni.
Þar var mér vel tekið, og fékk ég úttekt
fyrir ákveðna upphæð í verslun einni ná-
lægt heimili mínu. Þetta dugði til að
bjarga okkur fram yfir áramótin, en
fljótlega úr því fékk ég eitthvað að gera.
Nú fyrir þessi liðnu jól var rætt urn að
fátækt meðal fólks væri jafnvel meiri en
nokkru sinni fyrr. Hjálparstofnun kirkj-
unnar hefur að nokkru tekið við hlut-
verki því sem Vetrarhjálpin hafði á sín-
um tíma. Gíróseðlar bárust í hvert íbúð-
arhús á landinu að ég ætla. Hafa éin-
hverjir, sem aflögufærir voru látið undir
höfuð leggjast að gefa nokkrar krónur
þá söfnun? Ef svo hefur verið eru þeir
hinir sömu fátækastir og aumkunarverð-
astir allra.
VEÐUR
Veðrið í dag...
Allhvöss eða hvöss suðaustanátt með rigningu eða súld
sunnan- og vestantil, en hægari og skýjað norðaustantil.
Snýst í suðvestan stinningskalda með sknrum vestanlands
undir kvöld.
Hiti 3 til 8 stig
Blönduós
Akureyri
w
Reykjavik
Kirkjubæjarklaustur
Fim Fös
Stykkishólmur
Stórhöfði
VEBUItSTOFA
W ÍSLANDS
Veðurspárit
10. 2.1999
Línurit: Lofthiti, spágildi fyrir mi> nætti og hádegi.
Súlurit: Úrkoma, uppsöfnu> i 12 klst.
Vindörvar: Vindur blæs inn a> punkti. Vindhra> i er tákna> ur
me> skástrikum; heilt strik táknar 5 m/s en hálft 2.5 m/s.
fi ríhyrningur táknar 25 m/s.
Dæmi: • táknar nor> vestanátt, 7.5 m/s.
Færð á vegum
Á Möðrudalsöræfum og á Vopnafjarðarheiði er
skafrenningur. Að öðru leyti er allgóð vetrarfærð á
þjóövegum landsins, en vlöa hálka.
66* N
SEXTIU
OG
SEX
NORÐUR