Dagur - 27.11.1999, Blaðsíða 10

LÍFIÐ í LflND
26 - LAUGARDAGUR 27. NÓVEMBER 1999

A jólunum í Logalandinu þar sem fjölskyldan
hefur búið alla tið.
Stefán sjö ára gamall að fikta í upptökutæki.
Varla farinn að skríða en farinn að
syna gítarnum áhuga.
Feðgarnir saman í Naut-
hólsvík.
Feðgarnir upp I sveit.
Tónlistargenið
ólæknandi
Magnús Eiríksson á
stórt stykki í voru ís-
lendingshjarta enda
einn ástsælasti lagahöf-
undur þjóðarinnar.
Gleðibankamaðurinn
gat þrjá syni og eru þeir
allir komnir út í tónlist-
ina en við hittum fyrir
Magnús og þann elsta,
Stefán Má í Geirfuglun-
um...
Einn frostmorguninn í vikunni
mættu útsendarar Dags í Hljóð-
færahúsið RÍN við Klapparstíg-
inn. Svo heimilislega er þar búið
um hnútana að elsti sonur
Magnúsar Eiríkssonar, Stefán
Már Magnússon, býr fyrir ofan
búðina en inni í versluninni
starfar Magnús við að selja
mönnum hljóðfæri. RIN er fjöl-
skyldufyrirtæki, var upphaflega
stofnað fyrir rúmlega hálfri öld
af tengdaforeldrum Magnúsar,
og allir þrír synir hans hafa unn-
ið þar í gegnum tíðina þegar
þeir hafa haft tíma og tóm til.
Og allir þrír eru þeir lfka komnir
út í tónlistina eins og pabbi,
Stefán er gítarlcikari, Andri
bassaleikari og sá yngsti Magnús
spilar á trommur í hljómsveit-
inni Gyllinæð. Morgunstundin
var valin til viðtalsins enda
einatt rólegt þá í búðinni.
Magnús var þó ekki fyrr búinn
að hella upp á kaffið þegar sím-
inn tók að hringja og viðskipta-
vinur gekk inn sem vildi endi-
lega fá að heyra hljóminn í ein-
hverju hljóðfærinu sem örðugt
var að tengja. Eftir nokkur sím-
töl og búið að sinna kúnnanum
gátu þeir feðgar Ioks sest niður...
Fékk trommusettið tíu ára
Magnús byrjaði fimmtán ára
gamall í tónlistinni. Fór að spila
á gítar eftir að hafa heyrt Iagið
Guitar Boogie Shuffle og lang-
aði til að geta spilað það. Eftir
að hafa gutlað á gítarinn í um
eitt ár fór hann að spila í hljóm-
sveitum, sagðist reyndar ekki
muna hver fyrsta hljómsveitin
var - en þó rifjaðist upp fyrir
honum að hann var að útskrifast
úr Gaggó Aust þegar hann spil-
aði í fyrsta skipti fyrir borgun.
Elsti bekkurinn fór í útskriftar-
ferðalag vestur í Flókalund í
Vatnsfirði og spilaði hann þar
ásamt félögum sínum og voru
menn svo ánægðir með spila-
mennskuna að kapparnir ungu
fengu útskriftarferðina endur-
greidda.
Tuttugu og sex ára gamall
eignast Magnús svo frumburð-
inn, Stefán Má, sem var nú ekki
hár í loftinu þegar takturinn
greip hann. „Það var áður en
hann Iærði að skríða," segir
Magnús, en sonurinn ku hafa
byrjað tónlistarferilinn með því
að tromma á mackintosh-dósir."
Magnús neitar því þó að hafa
haldið tónlistinni að strákunum,
kenndi þeim grip ef þeir báðu
um það en lét það annars vera
að ota þeim út í tónlistina.
„Hann hefur ekki haldið henni
að okkur," segir Stefán, „en
hann hefur heldur ekki haldið
henni frá okkur.“ Þeir eru alla-
vega ekki margir drengirnir á
landinu sem hafa náð að suða út
trommusett af foreldrum sínum
strax um tíu ára aldurinn. Þetta
tókst Stefáni og foreldrarnir
komu settinu fyrir út í bílskúr
„og ég flutti þangað." Fljótlega
var sonurinn svo kominn í
hljómsveit sem hlaut nafnið Fox
Voices.
Fannst Gleðibankinn
ekkert töff
Magnús hafði mest dálæti á
Shadows í upphafi ferilsins en
kveðst þó annars hafa hlustað
á allar nýjustu hljómsveitirnar
eins og krakkar gera í dag og
því hafi hljómsveit hans,
Skugga-Sveinar, eðlilega þurft
að breyta um stíl þegar af því
fréttist, á miðri æfingu hjá
Skugga-Sveinum, að út í heimi
væri nýtt band að gera allt vit-
laust og hét víst The Beatles.
Með tíð og tima varð Magnús
þó hér um bil alæta á tónlist,
segist hlusta á „allt nema
rapp“ og verður um leið litið til
sonar síns. Stefán sver það af
sér að hafa nokkurn tímann
verið í rappinu. Reyndar hafa
þeir ekki ólíkan tónlistarsmekk
feðgarnir, Stefán hefur gengið í
gegnum tímabil þar sem hann
hlustar ekki á annað en Bítl-
ana, Who eða aðrar hljómsveit-
ir sjöunda áratugsins. Stefán
segist aldrei hafa komist í upp-
reisn gegn tónlistinni hans
pabba. „En það var kannski
vottur af uppreisn þegar ég var
á gelgjualdrinum. Þá gekk ég í
gegnum smá antí-Eurovision
tímabil,“ segir Stefán en þá
hafði Magnús samið okkar
fyrsta framlag í keppnina, sjálf-
an Gleðibankann. Lagið var
raunar ekki samið fyrir
Eurovision og átti upphaflega
að fara á Mannakornsplötu.
„Mér fannst lagið ekkert vit-
laust þegar ég heyrði það fyrst
en þá var það í allt annarri út-
setningu. Þegar það fór í
keppnina var búið að setja
svakalega þykka sykurhúð á
það. Þá var ég bara að hlusta á
U2 og fannst þetta ekkert töff.“
Magnús hefur unnið í RÍN
frá því á sjöunda áratugnum og
aldrei menntað sig til annars
en að vera tónlistarmaður.
Stefán stundar hins vegar nám
í enskum bókmenntum í Há-
skólanum en hann segist ekk-
ert hafa ákveðið með framtíð-
ina. Það sé ekki útilokað að
hann verði enskukennari í
framhaldsskóla en draumurinn
sé þó að vinna við að búa til
tónlist. „Þegar fólk grcinist
með tónlist í blóðinu þá er það
ólæknandi."
ÍÍÓA
Þeir feðgar semja báðir og spila og eru báðir að gefa út plötu fyrir jólin. Magnús
plötuna „Kóngur einn dag“ ásamt KK en Stefán er i Geirfuglunum, sem nýbúin er
að senda frá sér „Byrjaðu í dag að elska".