Dagur - Tíminn - 07.09.1996, Blaðsíða 8

Laugardagur 7. september 1996 - VIII
íDaguT-tÍítnráxn
Brynja Sigurðardóttir
Brynja Sigurðardóttir
fæddist 28. september
1919 í Möðrudal á Fjöll-
um. Hún lést á lyflækninga-
deild Fjórðungssjúkrahússins
á Akureyri 28. ágúst s.l.
Foreldrar Brynju voru Sig-
urður Haraldsson, bóndi og
síðar skrifstofumaður á Akur-
eyri, f. 26. október 1893, d. 23.
ágúst 1968, og kona hans
Hróðný Sigríður Stefánsdóttir
frá Möðrudal, f. 2. desember
1892, d. 18. ágúst 1966. Sig-
urður og Hróðný bjuggu fyrst í
Möðrudal, en fluttu þaðan að
Rangárlóni og síðar að Stuðla-
fossi á Jökuldal. Fjölskyldan
fluttist til Akureyrar árið
1930.
Brynja átti 4 systkini: Stef-
án, f. 29. jan. 1918, verslunar-
maður hjá KEA, hann lést í
flugslysi 29. maí 1947. Val-
borg, f. 1. maí 1922, hún á
tvær dætur og er búsett í
Reykjavík. Hrefna, f. 13. júlí
1923, bankaritari í Kaup-
mannahöfn, ógift, hún lést 29.
febrúar s.l. í Kaupm.höfn.
Haraldur, f. 21. janúar 1925,
giftur Elísabetu Kemp Guð-
mundsdóttur, þau eiga 4 börn.
Árið 1946 gerðist hún ráðs-
kona hjá Stefáni Halldórssyni
múrarameistara, f. 21. apríl
1905. Stefán var þá ekkjumað-
ur með tvö ung börn. Brynja
og Stefán giftust síðar og gekk
hún börnum hans í móðurstað.
Þau eignuðust saman fjórar
dætur og ólu upp dótturdóttur
sína. Stefán lést á heimili sínu
þann 30. mars s.l.
Böm - fósturböm:
Magnús, læknir á Akureyri,
f. 2. nóvember 1936, fyrri
kona Gerður Ólafsdóttir hjúkr-
unarfræðingur. Þeirra böra: a)
Ólafur, f. 5.11.62, maki Arna
Amardóttir, þau eiga 3 syni. b)
Bára, f. 3.7.64, maki Peter
Enquist. Bára á 2 syni. Þau eru
búsett í Svíþjóð. c) Brynja, f.
8.7.71, maki Jón Blomster-
berg, þau eiga tvær dætur. d)
Magnús, f. 5.10.75, maki Hlíf
ísaksdóttir. e) Stefán, f.
5.10.75. Síðari kona Magnúsar
er Sigríður Jónsdóttir lækna-
ritari. Hennar synir og stjúp-
synir Magnúsar: a) Jón Hall-
dór, f. 4.11.69, hann á tvö
böm. b) Hjörleifur, f. 26.3.72,
hann á einn son.
Bára, f. 9. maí 1944, skrif-
stofustjóri FN á Akureyri, var
gift Gunnari Tryggvasyni, þau
eiga tvo syni: a) Stefán, f.
10.7.69, b) Tryggvi Már, f.
18.9.73.
Dætur Brynju og Stefáns:
Ingibjörg, f. 21. maí 1948,
símavörður, gift Smára Sig-
urðssyni múrarameistara á
Akureyri. Þau eiga þijú börn:
a) Agnes, f. 7.9.67, maki Þor-
valdur Guðmundsson, þau eiga
einn son. b) Anna Brynja, f.
20.6.72. c) Magnús Smári, f.
8.1.85.
Sigríður Hróðný, f. 5. maí
1953, hjúkrunarfræðingur, gift
Tommy Asp vélfræðingi. Þau
eru búsett í Svíþjóð. Þau eiga
tvær dætur, en Sigríður átti
eina dóttur áður, sem alin er
upp af Brynju og Stefáni. a)
Charlotta. f. 9.6.81, b) Sús-
anna, f. 20.12.83.
Hrafnhildur, f. 4. október
1955, fóstra og kaupmaður,
gift Kára f. Guðmann kaup-
manni. Þau eiga 3 syni: a) Ró-
bert, f. 17.8.78, b) Brynjar, f.
9.5.83, c) fsak Kári, f. 31.1.92.
Halldóra, f. 17. febrúar
1962, skrifstofumaður hjá
Strýtu h.f., gift Grími Laxdal
verslunarmanni. Þeirra dóttir:
a) Guðný Ósk, f. 22.7.93.
Gerður Olofsson, dóttir Sig-
ríðar, f. 15. febrúar 1972,
sjúkraliði, gift Daða Valdi-
marssyni iðnrekstrarfræðingi,
þau eru búsett í Danmörku.
Þeirra dóttir: a) Gunnhildur, f.
3.7.93.
Aðalstarf Brynju var hús-
móðurstarfíð, en árið 1969 tók
hún að sér hreingerningar í
Tónlistarskólanum á Akureyri;
Stefán var þá við húsumsjón í
skólanum. Við Tónlistarskól-
ann unnu þau í tæpa tvo ára-
tugi.
Útför Brynju fór fram frá
Akureyrarkirkju þann 3. sept-
ember s.l.
Elsku amma.
Ekki hvarflaði það að mér,
þegar ég flutti til þín um s.l.
mánaðamót, að sambúð okkar
yrði svona stutt. Ég hélt að þú
yrðir aðeins nokkra daga á spít-
alanum, en eftir fyrsta áfallið
sem þú fékkst gerði ég mér
grein fyrir að ekkert yrði eins
og áður. Samt vonaði ég að þú
myndir komast heim og við ætt-
um eftir að eiga góðan vetur
framundan, eins og við höfðum
spjallað svo mikið um.
En veikindi þín voru meiri en
við gerðum okkur grein fyrir og
nú ertu komin til afa eftir að-
eins fimm mánaða aðskilnað.
Þetta er bara alltof stuttur
tími að missa ykkur bæði, ykk-
ur sem hafið alltaf verið fastur
punktur í lífi okkar allra.
Það eru ekki ófáar næturnar
og dagarnir sem ég hef verið
hjá ykkur. Sérstaklega þegar
við Gerður vorum yngri og nú
seinni ár eftir að Gerður fluttist
að heiman var það oft sem við
vinkonurnar hittumst í Eyrar-
veginum hjá ykkur.
Eyrarvegurinn verður aldrei
sá sami án ykkar, en ég mun
hugsa vel um hann eins lengi
og ég get.
Elsku amma, ég veit að nú
líður þér vel hjá afa, söknuður
þinn til hans var svo mikill.
Magnús Smári saknar ykkar
svo mikið, en ég mun hjálpa
honum við að geyma allar þær
góðu minningar sem við eigum
um ykkur.
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
elsku amma mín.
Þx'n
Anna Brynja
Síðastliðna mánuði hafa skin
og skúrir skipst á í stórfjöl-
skyldunni, heldur meira en
venjulega. Fyrir aðeins 5 mán-
uðum lést afi minn eftir stutta
sjúkdómslegu. Það var okkur
mikið áfall, því þrátt fyrir háan
aldur var hann saimkallaður
ættarhöfðingi, sem vakti yfir
velferð barna sinna og ekki síst
barnabarna sinna og barna
þeirra. Amma og afi fylgdust
ætíð vel með þjóðmálunum. En
uppáhaldsumræðuefni afa voru
þó æskuárin hans. Og voru frá-
sagnir hans svo lifandi að
stundum gleymdi maður sér al-
veg og fannst maður hafa upp-
lifað þetta með honum, þótt at-
burðirnir hefðu gerst löngu
áður en maður fæddist. Ömmu
fannst hinsvegar mun skemmti-
legra að ræða stjórnmálaá-
standið og hafði hún mjög
ákveðnar skoðanir á stjórn-
málamönnunum. Sumir voru í
nokkru uppáhaldi hjá henni og
var þá nokk sama þótt gjörðir
þeirra mættu mikilli gagnrýni á
stundum, hún stóð með sínum
mönnum. Aðra lagði hún algera
fæð á og áttu þeir ekki viðreisn-
ar von hjá henni. Svona var
hún amma mín.
Eftir fráfall afa í vor tók við
viðburðaríkt sumar þar sem ný
barnabarnabörn bættust í hóp-
inn, giftingar, útskrift, skírn og
stórafmæli. Og amma mætti í
hverja veisluna á fætur annarri
og fann maður þá oft hversu
sárt hún saknaði afa, þrátt fyrir
að hún hefði ekki mörg orð um
það. Þegar allt þetta var afstað-
ið og veturinn framundan var
sem þróttur ömmu dvínaði. í
sínum stóra hópi var hún búin
að koma sér upp læknum og
hjúkrunarliði, sem vakti yfir
velferð hennar og þeirra þegar
þau bæði lifðu. Og þar kom að
hún lagðist inn á Fjórðungs-
sjúkrahúsið. Gekk það nú ekki
fortölulaust, því henni fannst
það hinn mesti óþarfi, þrátt fyr-
ir að hún væri mikið veik. En
ekki ímyndaði maður sér að
hxín myndi ekki koma aftur í
Eyrarveginn. Minningin um síð-
ustu stundir okkar í Eyrarveg-
inum eru mér mjög dýrmætar.
Við vorum bara tvær, allt var
svo friðsælt. Yfir kaffi og klein-
um ræddum við um vandann að
vera nútímakona, sem vill eiga
sinn starfsframa auk þess að
geta verið listakokkur, frábær
bakari, klæðskeri og ekki síst
góð mamma. Var hún mér sam-
mála að þetta gengi kannski
ekki alveg upp og maður þyrfti
aðeins að slaka á sumum kröf-
unum til sjálfs sín. Svona var
hún amma mín. Hún var ekki
aðeins Amma, sem var alltaf
hægt að koma til í kaffi, alltaf
tilbúin að spjalla, hún var líka
vinkona mín.
Elsku amma og afi, ég sakna
ykkar sárt. Allt er svo tómlegt
án ykkar í Eyrarveginum. Litla
fjölskyldan mín, Þorvaldur og
Guðmundur Smári, sakna þess
einnig að fá ekki að njóta fleiri
samverustxmda með ykkur. En
við munum vera dugleg að
segja Guðmundi Smára litla frá
ykkur og vona ég að við getum
gert minninguna um ykkur eins
ljóslifandi fyrir honum eins og
afi gat gert af æsku sinni. Verið
þið sæl.
Ykkar
Agnes
Elsku amma mín.
Mér finnst erfitt, aðeins
þriggja ára, að skilja það að þú
sért farin til Guðs, aðeins tæp-
um 5 mánuðum á eftir afa. Það
er skrýtið að koma með
mömmu í Eyrarveginn og þú
sitjir ekki á stólnum þínum. Það
var alltaf svo gott að koma til
þín og fá kex eða nammi í
skápnum. Og ég sem yngsta
barnabarnið fékk kannski ýmis-
legt að gera, sem hin höfðu
ekki fengið, t.d. að vera í búð-
arleik í suðurstofunni og skoða
skartgripaskrínið þitt. Það á
eftir að verða skrýtið hjá okkur
mömmu að skreppa ekki Iengur
í morgunkaffi til þín og hitta
ísak Kára og frænkur mínar.
Það var líka gaman þegar
mamma þurfti að skreppa eitt-
hvað og ég fékk að vera ein í
heimsókn. En mamma og pabbi
segja mér að afi hafi tekið vel á
móti þér og ykkur líði vel núna.
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
elsku amma mín.
Þín
Guðný Ósk
Elsku amma, að þú sért dáin
er erfitt fyrir okkur að skilja,
því þú varst svo fastur punktur
í tilveru okkar. Það var svo gott
að koma í eldhúsið til þín í Eyr-
arveginum og fá hjá þér mjólk
og snúða. Þú hafðir líka alltaf
tíma til að tala við okkur og
alltaf gátum við fengið að vera,
hvort heldur var að gista að
gamni eina og eina nótt eða að
vera í passi meðan mamma og
pabbi voru að vinna. Þú fylgdist
svo vel með okkur og hvattir
okkur ef þér fannst ástæða til,
en lést okkur líka vita ef þú
varst ekki sátt við það sem við
vorum að gera.
Dýrmætar eru minningarnar
um jóladag hjá þér og afa þar
sem öll fjölskyldan hittist og þú
passaðir að allir fengju nú ör-
ugglega nóg að borða. Og í há-
deginu á laugardögum var nú
gaman að koma og fá graut hjá
þér.
Þið afi voruð bxiin að eiga
heima í Eyrarveginum í nær 50
ár, þegar afi dó í vor. Við viss-
um að þú saknaðir hans svo
mikið, en nú vitum við að þið
eruð saman á ný. Elsku amma,
minningin um þig mun ávallt
verða okkur kær og bestu þakk-
ir fyrir allt sem þú gerðir fyrir
okkur. Við biðjum algóðan guð
að geyma ykkur afa.
Róbert, Brynjar
og ísak Kári
Það haustar. Við finnum
hægar breytingar á öllu í kring-
um okkur. Gróðxxriim er að
breyta um lit, norðanáttin er
heldur naprari og jafnvel rign-
ingin virðist lemja malbikið að-
eins fastar. Fólkið aðlagast
þessum breytingum með venju-
bundnu jafnaðargeði og smám
saman finnur maður kátínuna
sem fylgir sumrinu fjara út.
Mitt í þessum hægu mynd-
vörpum haustsins kemur högg-
ið. Amma er dáin.
Það á víst að vera eðlilegasti
hlutur í heimi að gamalt fólk fái
friðirm, en það er eins og þess
háttar vísindi verði lítilsverð,
þegar maður stendur í eldhús-
dyrxmum í Eyrarveginum og
horfir á stólinn í horninu henn-
ar ömmu, jafn utangátta og
slegixm og maður sjálfur.
Aðeins fimm mánuðum eftir
fráfall afa er hún farin á eftir
honum, svo þau geti aftur setið
hvort andspænis öðru, með
kaffið sitt, og jagast yfir út-
varpsfréttunum. Það er kannski
til vitnis um samheldni þeirra í
íimmtíu ára sambúð, hversu
stuttur tími var á milli þeirra.
Samheldni og festa í lífinu er
nefnilega það sem þau kenndu
okkur kannski best. Alltaf vissu
þau um ferðir allra í hinni stóru
fjölskyldu og oft var hjörðin öll
samankomin í Eyrarveginum á
laugardögum, af engri ástæðu
annarri en að hittast og vera
saman.
Það er því einhvern veginn
eins og einu horninu hafi verið
kippt af heiminum og eina leið-
in til að detta ekki út er að
halda nógu fast hvert um ann-
að.
Elsku amma. Það er erfitt að
hugsa sér heiminn án þess að
geta komið við hjá þér og þiggja
kaffi og ylaða snúða. Nú er
sumri lokið og komið haust. Ég
veit að við þökkum bæði fyrir
að dvöhn á sjúkrahúsinu varð
ekki lengri og að hvíldin er
kærkomin.
Hvað er hægt að segja við
fólk sem hefur gefið manni allt
sem það á? Takk?
Takk, amma mín.
Stebbi Gunn
Mig langar að minnast
Brynju Sigurðardóttur, eða Innu
eins og hún var kölluð á mínu
heimili, sem lést 28. ágúst s.l.
tæplega 77 ára. Fyrir tæpum
fimm mánuðum fylgdum við
manni hennar til grafar, honum
Stebba frænda. Það er táknrænt
að þau, sem búin voru að
ganga saman lífsbrautina í
nærri 50 ár, skuli hverfa á
braut svo til samtímis. Það eru
margar minningar sem líða um
huga minn á þessum tímamót-
um, ég veit varla hvar ég á að
bera niður.
Frá því ég var 15 ára hef ég
þekkt Innu og aldrei hefur bor-
ið skugga á vináttu okkar. Það
voru ófáar ferðirnar í Eyrarveg-
inn fyrstu árin. Bolludagarnir
voru góðir. í mörg ár var það
venja að koma þar við eftir
vinnu eða skóla og fá sér bollu-
kaffi. Þá má ekki gleyma
sunnudagsbíltúrunum, sem
farnir voru í þá daga.
Árin liðu, ferðir í Eyrarveg-
inn urðu kannski færri, lengra
varð á milli okkar, en alltaf kom
timi til að hittast.
Þau Stefán eignuðust fjórar
dætur, auk þess gekk Inna
tveimur börnum Stefáns í móð-
urstað.
Þó aldursmunur á okkur
Innu væri nokkur ár, þá fann ég
aldrei fyrir því. Við gátum setið
yfir kaffibolla og kökum í eld-
húsinu hennar og spjallað um
allt milli himins og jarðar. Ég er
afar þakklát fyrir þær stundir.
Auðvitað hefðu þær mátt vera
miklu fleiri, það sé ég nú.
Elsku Inna mín. Þessar fá-
tæklegu línur frá mér eru þakk-
læti fyrir vináttu þína, frá því
þú tókst á móti mér í eldhúsinu
í Hafnarstræti 97, þar sem ég
átti að hjálpa til, vera barn-
fóstra og snúningastelpa. Það
sumar lærði ég margt af þér. Þú
varst einstaklega dugleg, allt
var svo hreint og fínt hjá þér.
Þakka þér allar samveru-
stundirnar gegnum árin og
gæði þín við börnin mín. Alltaf
var hægt að koma með þau í
heimsókn, þó stundum væri
þröngt á þingi.
"Þar sem hjartarúm er, þar
er húsrúm."
Við Ari og börnin okkar
kveðjum þig með hjartans þökk
fyrir allt. Fjölskyldu þinni,
systkinum þínum, frændfólki og
vinum sendum við innilegar
samúðarkveðjur og biðjum
þeim Guðs blessunar.
Sigga Dóra